Γράφει ο Γρηγόρης Γκινοσάτης

Η ταινία γυρισμένη το 2002 από τον Λούκας Μάντισον αποτελεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα από αντιπροσωπευτικότερα δείγματα του σκανδιναβικού και γενικότερα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου

2020- 2021 εποχή πανδημίας. Lockdown, στην κατοχή το λέγανε απαγόρευση κυκλοφορίας. Τουλάχιστον για εμάς τους γεννημένους την δεκαετία του εξήντα έτσι μας το διηγιόντουσαν. Φαντάζομαι ότι στην εποχή μας ο όρος θα δημιουργούσε σύγκρυο. Οπότε καλύτερο το lockdown που οι πολλοί το αναπαράγουν χωρίς να καταλαβαίνουν τι σημαίνει.

Τέλος πάντων οι πολλές ώρες του εγκλεισμού μας έδωσαν την ευκαιρία στους εραστές της τέχνης (ερασιτέχνες) να ανακαλύψουμε και να θυμηθούμε έργα τέχνης που ο ρυθμός της καθημερινότητας μας έκανε να προσπεράσουμε η να ξεχάσουμε. Στην δεύτερη περίπτωση ανήκει και η καταπληκτική ταινία του Λούκας Μούντισον, Lilya 4 ever.

Στην προσπάθεια να ξεσκονίσω διάφορα cd και dvd έπεσα μπροστά στην συγκεκριμένη ταινία αγορασμένη απο το amazon κάπου εκεί, το 2004.
Η ταινία γυρισμένη το 2002 από τον Λούκας Μάντισον αποτελεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα από αντιπροσωπευτικότερα δείγματα του σκανδιναβικού και γενικότερα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.

Η ταινία είναι βασισμένη στην ιστορία της Danguolė Rasalaitė μίας Λιθουανής κοπέλας που βρέθηκε εγκλωβισμένη στα δίκτυα κυκλώματος παιδικής πορνείας και απασχόλησε με την υπόθεσή της την Σουηδική κοινωνία.
Ξαναβλέποντας την ύστερα από τόσα χρόνια παραμένει εντυπωσιακή τόσο η σκηνοθεσία της όσο και το παίξιμο των συμμετεχόντων ηθοποιών.
Πάντα με εντυπωσίαζαν ταινίες που οι ηθοποιοί δεν έχουν τον νου τους στο φακό αλλά ερμηνεύουν ανεξάρτητα από αυτόν. Η ταινία, γυρισμένη στην Εσθονία και την Σουηδία, στην ρωσική γλώσσα προσπαθεί με αφορμή την συγκεκριμένη ιστορία να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη την μεταεπαναστατική κοινωνία της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Η ταινία είχε εντυπωσιακή πορεία στα ευρωπαϊκά φεστιβάλ της εποχής και ανέβηκε και στις Ηνωμένες Πολιτείες..
Σουηδός, ο ίδιος ο Μούντισον ποιητής, συγγραφέας, σκηνοθέτης με αμφιλεγόμενη καριέρα σύμφωνα με τους ειδικούς, Πάντως όποιος θέλει να τον ακολουθήσει τόσο το MAMMOTH, όσο και το WE ARE BEST αξίζουν την προσοχή.
Ιδιαίτερα μνεία αξίζει στο δίδυμο των πρωταγωνιστών Οξάνα Ακινσίνα, Αρτιόμ Μποκουσάρσκι, αλλά και στο σάουντρακ της ταινίας. Η μουσική είναι γραμμένη από τον Νέηθαν Λάρσον (σύζυγος της τραγουδίστριας των Cardigans) .
Είναι μερικές φορές που οι ηθοποιοί με αφήνουν άφωνο. Αυτό συνέβη και με την Ακινσίνα στην συγκεκριμένη ταινία.
Σκοτεινό, καταθλιπτικό, υποβλητικό τελικά μάλλον ένα αριστούργημα. Για να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο στο χώρο των τεχνών χρειάζεται ταλέντο, έμπνευση και ψυχή.
Μια και ανέφερα τους ηθοποιούς και λόγω των τελευταίων γεγονότων στην χώρα μας ας θυμηθούμε αυτό:

Ηθοποιός σημαίνει φως.
Είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός.
Μίλησε, κλαις;
Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς;
Και τι να φας!
Όλο γυρνάς, πες μου πού πας;
Σ’ αναζητώ στο χώρο αυτό,
γιατί είμ’ εγώ πολύ μικρός
και θλιβερός ηθοποιός.
Θα παίξεις μια, θα παίξω δυο.
Θα κλάψεις μια, θα κλάψω δυο.
Σαν καλαμιά θα σ’ αρνηθώ,
θα σκεπαστώ, θα τυλιχτώ
μ’ άσπρο πανί κι ένα πουλί,
άσπρο πουλί που θα καλεί τ’ άλλο πουλί,
το μαύρο πουλί.
Παρηγοριά στη λυγαριά, υπομονή!
Αχ πώς πονεί!
Κι ύστερα λες για δυο τρελές
που μ’ αγαπούν γιατί σιωπούν,
γιατί σιωπούν…
Έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Είμαι σοφός μην απορείς,…

Μάνος Χατζιδάκης

Ιnfo ταινίας