Γράφει η Ζέτα Τζιώτη
Η Λιουντμίλα Κοντόπουλου είναι εικαστικός, κεραμίστρια και σχεδιάστρια και δημιουργός κοσμημάτων. Θαυμάσαμε την ξεχωριστή δουλειά της στην έκθεση στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας με θέμα “Ιόνια Νησιά: Από το Χτες στο Σήμερα.”, σπουδή ξεχωριστή με μελέτη και αγάπη για την ελληνική παράδοση.
Συναντήσαμε την καλλιτέχνιδα στο χώρο της έκθεσης και μιλήσαμε μαζί της για τον θαυμασμό της για την ελληνική ιστορία και παράδοση καθώς και την πίστη της ότι θα εξομαλυνθούν οι σχέσεις με την πατρίδα της.
-Κυρία Κοντοπούλου, είστε Ρωσίδα, έχετε ταξιδέψει πολύ και μένετε στην Ελλάδα σχεδόν 30 χρόνια με την οικογένειά σας. Ποιες οι επιρροές από όλες αυτές τις προσλαμβάνουσες στη δουλειά σας;
-Έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου, χάρη στον σύζυγό μου. Πρωτοξεκίνησα να ασχολούμαι με το κόσμημα το 2009. Από το 2011 ανήκω στην καλλιτεχνική ομάδα της κυρίας Ελένης Τζιφάκη, ένα πραγματικό πρότυπο γυναίκας και καλλιτέχνη. Μια γενναιόδωρη ψυχή!
Πιστεύω ότι παρόλα τα ταξίδια μου στο εξωτερικό, περισσότερο έχω επηρεαστεί από την Ελληνική τέχνη και παράδοση στο κόσμημα. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον θαυμασμό μου για την ελληνική ιστορία, καθώς και στην δασκάλα μας, η οποία είναι λάτρης της Ιστορίας αυτού του πλούσιου τόπου.
-Ποια κοσμήματα έχετε θαυμάσει και ξεχωρίσει σε συλλογές και μουσεία;
-Σε όλα τα ταξίδια μου πάντα επισκεπτόμαστε και πολλά μουσεία, οπότε έχω δει πάρα πολλές συλλογές κοσμημάτων σε διάφορες χώρες του κόσμου: Ταϊλάνδη, Βιετνάμ, Καμπότζη, Τυνησία, Αίγυπτο, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και φυσικά την Ρωσία.
Μια σύγχρονη συλλογή κοσμημάτων, η οποία μου έκανε μεγάλη εντύπωση, ήταν ενός Ρώσου καλλιτέχνη του Ilgiz Fazulzyanov, την οποία είχα θαυμάσει στο Κρεμλίνο στη Μόσχα το 2016.
-Σε τι ενότητες-συλλογές διακρίνονται τα κοσμήματά σας;
-Έχω φτιάξει μια συλλογή εμπνευσμένη από την ρωσική παράδοση, αλλά τα περισσότερα δημιουργήματά μου έχουν σχέση με την πολυαγαπημένη μου Ελλάδα και διακρίνονται σε αρκετές ιστορικές ενότητες επηρεασμένες από την εποχή που μελετώ κάθε φορά.
Έχω την ευλογία της έμπνευσης και της καθοδήγησης από την καλλιτεχνική ομάδα που ανήκω όχι μόνο στο κόσμημα, αλλά και στην κεραμική και μικρογλυπτική κ.λ.π. Διαρκώς εμβαθύνω όχι μόνο σε γνώσεις και τεχνικές αλλά και σε ανθρώπινες αξίες και ήθος.
-Τι υλικά χρησιμοποιείτε;
-Για τα δημιουργήματά μου χρησιμοποιώ κυρίως μέταλλο, ημιπολύτιμους λίθους, επίσης ασχολούμαι και με την κεραμική.
Έχω λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις με διάφορους συλλόγους, ρωσικούς και ελληνικούς, όπως επίσης και σε πολλές εκθέσεις με την καλλιτεχνική μας ομάδα, όπως για παράδειγμα: στο Καλοκαιρινό Πολιτιστικό Φεστιβάλ στο Μετς – Μια γειτονιά του Κόσμου. Η τελευταία μας έκθεση, η οποία έγινε τον Ιούνιο του 2022 στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας, είχε θέμα “Ιόνια Νησιά: Από το Χτες στο Σήμερα.”
Είχα φτιάξει αρκετά κοσμήματα, μερικά κεραμικά και μικρογλυπτά. Εμπνεύστηκα ιδιαίτερα από “Το φέσι της νύφης Ζακύνθου”. Με γοητεύει τόσο πολύ το θέμα, που έκανα μια σπουδή επ’ αυτού. Μελέτησα και το αναβίωσα και σε κεραμικό, ως μια μεγάλη πιατέλα, όπου για να επιτύχω το αποτέλεσμα που ήθελα χρειάστηκε να την φτιάξω αρκετές φορές.
Διαρκώς εμβαθύνω όχι μόνο σε γνώσεις και τεχνικές αλλά και σε ανθρώπινες αξίες και ήθος
-Σας έχει επηρεάσει ο πόλεμος στην πατρίδα σας;
-Τα τελευταία οκτώ χρόνια, από το 2014 δηλαδή, διεξάγεται ένας εμφύλιος πόλεμος στην πατρίδα μου. Το Φεβρουάριο του 2014 ανατράπηκε το νόμιμο καθεστώς της χώρας και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να βυθιστεί όλη η Ανατολική Ουκρανία σε ένα χάος και ατελείωτη αιματοχυσία. O Ουκρανικός στρατός σκότωνε και δυστυχώς εξακολουθεί να σκοτώνει τον άμαχο πληθυσμό της Ανατολικής Ουκρανίας.
Η ψυχή μου είναι συνέχεια με τον λαό μου. Η καρδιά μου ματωμένη 8 χρόνια τώρα. Η θλίψη ατελείωτη.
Φανταστείτε: έχει μεγαλώσει ολόκληρη γενιά παιδιών, η οποία δεν έχει ζήσει με ειρήνη! Μόνο πόλεμο ξέρουν αυτά τα παιδιά! Είναι πραγματικά παιδιά πολέμου! Παίζουν με κάλυκες από οβίδες και σφαίρες.
–Πιστεύετε ότι ο πόνος αποτελεί έμπνευση για τον καλλιτέχνη;
-Πιστεύω ότι για τους καλλιτέχνες ακόμα και το αρνητικό μπορεί να αποτελέσει έμπνευση. Όπως πολύ όμορφα διατύπωσε και ο βραβευμένος με Νόμπελ ποιητής και διπλωμάτης Γιώργος Σεφέρης: “Η τέχνη είναι το υψηλότερο μέσο που βοηθάει τους ανθρώπους να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο. Τίποτε δεν μας ενώνει καλύτερα από μια κοινή καλλιτεχνική συγκίνηση” Μάλιστα, πέρυσι το είδα και στην πράξη, όταν επισκέφτηκα ένα σύγχρονο Πολεμικό μουσείο στο Λουγκάνσκ! Οι στρατιώτες είχαν φτιάξει από κάλυκες, από σφαίρες και από οβίδες φοβερά πράγματα!
Κατασκευές ολόκληρες! Μου έκανε έντονη εντύπωση πόσο πρωτότυπα και καλαίσθητα ήταν.
-Έχετε σκεφτεί να διοργανώσετε μια έκθεση φωτογραφίας με αυτό το θέμα;
-Είχαμε οργανώσει με την άδεια της Αρχιεπισκοπής Αθηνών το 2015 μια έκθεση φωτογραφίας στην κατακόμβη της Ρωσικής Εκκλησίας με θέμα ” Κατακόμβες του 21 αιώνα” με φωτογραφίες από τα θύματα αυτού του πολέμου. Με αυτόν τον τρόπο ελπίζαμε να ενημερώσουμε τον κόσμο για τον πόλεμο στην Ανατολική Ουκρανία, έναν ακήρυχτο πόλεμο για τον οποίο δεν μίλαγε κανένας στα ΜΜΕ τότε.
Επί 5 χρόνια στέλναμε ανθρωπιστική βοήθεια για τα παιδιά του πολέμου στην Ανατολική Ουκρανία, ρούχα, πάνες, παιδικές τροφές και πολλά άλλα.
-Επισκέπτεστε τον τόπο σας;
-Έχω καταφέρει με πολλή δυσκολία να επισκεφτώ την πατρίδα μου και την οικογένεια μου από το 2014. Μάλιστα, πήγα και φέτος το καλοκαίρι και διαπίστωσα από κοντά πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα αλλά οι άνθρωποι εκεί θέλουν να είναι ανεξάρτητοι από την Ουκρανία. Δεν πρόκειται να αλλάξουν γνώμη παρ όλες τις δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίζουν όλα αυτά τα χρόνια του πολέμου.
-Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
-Τώρα ετοιμαζόμαστε με την Καλλιτεχνική ομάδα μας για μια καινούργια έκθεση με θέμα τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή. Πρώτα ο Θεός, η έκθεση θα γίνει τον Νοέμβριο.
Μακάρι μέσω της Τέχνης να μπορούσαμε να γεφυρώνουμε τους πολιτισμούς! Με θλίβει απερίγραπτα η παγκόσμια προσπάθεια απομόνωσης της Ρωσικής τέχνης, της μουσικής, του μπαλέτου, της λογοτεχνίας. Θα ήθελα να οργανώσω μια έκθεση με θέμα την ρωσική παράδοση και φιλία των λαών μας, ώστε να προσπαθήσω να συμβάλλω στην ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ των λαών μας.
Who is who
Η Λιουντμίλα Κοντόπουλου – Σλιάχτα είναι κεραμίστρια, σχεδιάστρια κοσμημάτων. Ανήκει στην καλλιτεχνική ομάδα της Ελένης Τζιφάκη και έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό.
