Η πρώτη ατομική έκθεση στην Ελλάδα, του Ιταλού πολυδιάστατου καλλιτέχνη Beppe Caturegli (Μπέππε Κατουρέλι), εγκαινιάζεται στις 3 Νοεμβρίου (18:00 -22:00) στον χώρο τέχνης artworx, στην Κηφισιά, με τίτλο «Lost in Transition 3. NEGATIVE/ΑΡΝΗΤΙΚΟ».
Η Μαρία Ξανθάκου και η Ιζαμπέλα Φρανσές προτείνουν και συστήνουν μέσα από αυτή την έκθεση συνολικά τη δουλειά του πολυταξιδεμένου αυτού καλλιτέχνη, έργα του οποίου έχουν παρουσιασθεί σε σημαντικά μουσεία και διακεκριμένες γκαλερί στις εικαστικές μητροπόλεις του κόσμου.
Το πάθος του Beppe Caturegli για τα ταξίδια έχει εμπνεύσει μια ανθρωπολογική προσέγγιση στη σχεδιαστική κουλτούρα, που οδήγησε σε ένα ποικίλο χαρτοφυλάκιο, που εκτείνεται από την αρχιτεκτονική, την εσωτερική διακόσμηση και το βιομηχανικό σχέδιο ως τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, τη γλυπτική, αλλά και το κέντημα, το χαλί, την ταπετσαρία, κ. ά. Στο σύνολο της η δουλειά του Caturegli διακρίνεται για την πρωτοτυπία και τη διαφορετικότητα της.
Στην παρούσα έκθεση στο artworx o Beppe Caturegli παρουσιάζει μια σειρά από εξαιρετικής πρωτοτυπίας κεντημένα έργα αρχιτεκτονικής, μοναδικά μικρά σκίτσα κεντήματος, κεραμικά, καθώς και πολύ ιδιαίτερες φωτογραφίες, όπου μας μεταφέρει σε πλημμυρισμένες, πόλεις του 2093, σ’ ένα κινηματογραφικό μέλλον, που ίσως να μην είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα. Τα ημιβυθισμένα ψηλά αρχιτεκτονικά μνημεία, σήμα κατατεθέν σύγχρονων μεγαλουπόλεων, θυμίζουν πλάνα από ταινίες επιστημονικής φαντασίας (;)
Αναφερόμενος στον τίτλο της έκθεσης «NEGATIVE/ΑΡΝΗΤΙΚΟ» ο Beppe Caturegli επισημαίνει
«οι λέξεις τίποτα, κανένα ή όχι έχουν γενικά μια αρνητική, καταστροφική έννοια. Στην πραγματικότητα λέμε: Δεν έχω τίποτα, δεν ξέρω τίποτα, δεν καταλαβαίνω τίποτα, κλπ. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι έχουν μια κάποια γοητεία. Κανένα πρόβλημα, καμία ανησυχία, κανένα άγχος… Το να χρησιμοποιούμε τη λέξη αρνητικό μας οδηγεί σε ένα τούνελ νοήματος με δύο αντίθετες εξόδους, μια δραματική και μια παραδεισένια. Το αρνητικό μπορεί να είναι και συνώνυμο του καλού. Για παράδειγμα, αν κάνουμε ένα τεστ ιού ελπίζουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό. Τα αρνητικά ιόντα είναι τα συστατικά του αέρα που αναπνέουμε και είναι καλά για εμάς, ενώ τα θετικά ιόντα είναι επιβλαβή για τον άνθρωπο, τα ζώα και τα φυτά…
Εν ολίγοις, αυτό που μου φαίνεται ότι έχουμε χάσει σε αυτή τη μετάβαση, εννοώ τα σύγχρονα χρόνια, είναι ακριβώς το νόημα κάποιων λέξεων. Ή μάλλον, ο διαχωρισμός που κάνουν οι ίδιες οι λέξεις, η βεβαιότητα της αίσθησης τους, ο δυϊσμός, η επιβεβαίωση για το τι είναι καλό και τι κακό. Φαίνεται ότι έχουμε χάσει ακόμη και τη διαφορά μεταξύ των αντιθέτων, και μερικές φορές, πολύ συχνά – σχεδόν πάντα – μου φαίνεται εμένα ότι συμπίπτουν», σημειώνει ο Beppe Caturegli.
Μιλώντας ειδικότερα για τα έργα της έκθεσης επισημαίνει
«Τα Κεντημένα Έργα Αρχιτεκτονικής είναι σχέδια από νήματα στα οποία τα νέα έθνη, κάποτε γνωστά ως Τρίτος Κόσμος, θα μπορούσαν να αρχίσουν να βασίζονται σχεδόν από την αρχή σε έναν τύπο ενεργειακής ανάπτυξης που ακολουθεί τους νόμους του ήλιου και του ανέμου… και ίσως -από τελευταίοι- γίνουν πρώτοι.
Και τα μικρά σκίτσα κεντήματος της σειράς NEGATIVE/ΑΡΝΗΤΙΚΟ, αντιπροσωπεύουν ακριβώς την πιθανή σύμπτωση των αντιθέτων: σχέδιο και τύχη, αρχιτεκτονικό σχέδιο και αφηρημένο σχέδιο, πρακτικότητα και διαλογισμός. Απλά σχέδια που μπορούν να γίνουν (και γίνονται) έπιπλα, κτίρια, χαλιά, βιτρό, κήποι ή γλυπτά…
Στην πραγματικότητα, μου αρέσει να πιστεύω ότι αυτά τα κεντήματα θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε. Ότι μπορούν να υπαινίσσονται την ελευθερία, χωρίς ταμπέλες. Και αν στη μετάβαση έχουν χαθεί ακόμα και οι λέξεις που μας καθόριζαν μέχρι τώρα, ίσως είναι για το καλύτερο! Θα μπορούσαμε να σταματήσουμε να είμαστε απλώς ένας ρόλος, ένα status, μια θέση. Να σταματήσουμε επιτέλους να είμαστε κάτι ή κάποιος, αλλά για μια και μόνο φορά, επιτέλους, απλά να είμαστε», καταλήγει ο Beppe Caturegli.
Να σημειώσουμε ότι έργα του Beppe Caturegli έχουν παρουσιαστεί παγκοσμίως σε μέρη όπως το Design Gallery, Nilufar Gallery, Assab One, Antonia Jannone Gallery και μουσεία, συμπεριλαμβανομένου του Deichtorhallen στο Αμβούργο, του Centre Pompidou στο Παρίσι, Μουσείο Κεραμικής Τέχνης Mino στην Ιαπωνία, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη και Triennale di Milano στην Ιταλία.
Info
Διάρκεια έκθεσης
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου έως Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2023
Ώρες λειτουργίας
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11:00-20:00
Τετάρτη, Σάββατο: 10:00-16:00
artworx
Κολοκοτρώνη 1, Κηφισιά (1ος όροφος)
2106236721
Who is Who
Ο Beppe Caturegli (Μπέππε Κατουρέλι) γεννήθηκε το 1957 στην Τοσκάνη, σπούδασε στη Φλωρεντία, στο πολιτιστικό περιβάλλον της Radical Architecture.
Πρόκειται για ένα κίνημα αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών που δραστηριοποιήθηκαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Σε αντίθεση με τον ορθολογισμό και τον λειτουργισμό του μοντερνισμού του 20ού αιώνα και έχοντας όραμα να διαμορφώσουν ένα μέλλον χωρίς πόλεμο, ανισότητα, υλισμό και ανθρώπινες ασθένειες, επικεντρώθηκαν στην παραγωγή πειραματικών αρχιτεκτονικών και εσωτερικών σχεδίων, έπιπλα και αντικείμενα που ανέτρεψαν τα καθεστωτικά πρότυπα.
Το 1982 μετακόμισε στο Μιλάνο σηματοδοτώντας την αρχή μίας μακροχρόνιας επαγγελματικής συνεργασίας με τον Ettore Sottsass, (Έττορε Σοττσαςς) τον όμιλο Memphis και τις εκδόσεις Terrazzo.
Το 1987, σε συνεργασία με την Giovannella Formica (Τζιοβαννέλλα Φορμίκα 1957-2019), ίδρυσαν την εταιρεία σχεδιασμού Caturegli Formica Architetti Associati.
Για μια δεκαετία, το ζευγάρι υπηρέτησε ως σύμβουλοι για την εταιρία Computer Associates, μια εταιρεία λογισμικού με έδρα τις ΗΠΑ, σχεδιάζοντας την εσωτερική διακόσμηση για τις εγκαταστάσεις της στο Μιλάνο και Ρώμη.
Εκτός από την αρχιτεκτονική και την εσωτερική διακόσμηση, εργάστηκαν για το σχεδιασμό προϊόντων για αρκετές Ιταλικές και ξένες εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων των Sanyo, WMF και Fontana Arte.
Η γοητεία και ο ενθουσιασμός τους για την παγκόσμια αρχιτεκτονική τους οδήγησε να ταξιδεύουν συχνά σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ιαπωνίας, της Ινδίας και πολλών αφρικανικών εθνών. Σε αυτές τις χώρες και μέρη πραγματοποίησαν έρευνες σε συνεργασία με ντόπιους αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες και τεχνίτες.
Μεταξύ 1987 -1991, έχοντας έντονο ενδιαφέρον για τη χειροτεχνία, δημιούργησαν στο Ντακάρ της Σενεγάλης το έργο «Terre», μια σειρά κεραμικών που η παραγωγή γινόταν στο εργαστήριο Céramiques Almadies και συνεργάστηκαν με την ομάδα σχεδιασμού 100% Dakar, λαμβάνοντας αναγνώριση από τον πρόεδρο της Σενεγάλης, τον ποιητή Léopold Senghor (Λεοπόλντ Σενγκόρ) για τη συμβολή τους στη φυλετική ενσωμάτωση.
Μεταξύ 1989 και 1993, επέβλεψαν την αποκατάσταση και την επέκταση ενός μεγάλου κτήματος στην περιοχή Μαντράς (τώρα Τσενάι), στην Ινδία. Εργάστηκαν επίσης με ντόπιους γλύπτες από το Μαχαμπαλιπουράμ στη δημιουργία συμβολικών πέτρινων αντικειμένων.
Το σύνολο της δουλειάς τους είναι εξαιρετικά ποικιλόμορφο, περικλείοντας οικιστική και εμπορική αρχιτεκτονική, σχεδιασμό εσωτερικών χώρων και επίπλων, φωτιστικά και μαχαιροπίρουνα, ζωγραφική και κεραμικά.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και μετά, οι Caturegli και Formica αποτόλμησαν να σχεδιάσουν χαλιά, βλέποντας τα, τόσο ως λειτουργικά αντικείμενα, όσο και ως δεξαμενές γνώσης. Αυτά, τα κατά παραγγελία, συλλεκτικά χαλιά, που δημιουργήθηκαν κυρίως για ιδιώτες πελάτες, προκάλεσαν την κυρίαρχη τάση προς τη βιομηχανική τυποποίηση και ομοιομορφία. Το 1989 συνεργάστηκαν με την ομάδα Memphis για την έκθεση «Carpets» στην Design Gallery στο Μιλάνο και επιμελήθηκαν μια συλλογή από χαλιά και ταπετσαρίες για την γκαλερί Elio Palmisano στο Σαρρόνο.
Από το 2004, η Nilufar Gallery, η γκαλερί που θεωρείται ο κόμβος του σύγχρονου και ιστορικού σχεδιασμού με έδρα το Μιλάνο και ένα από τα πιο σημαντικά σημεία αναφοράς στον κόσμο για συλλέκτες, ιδρύματα και ενθουσιώδεις ντιζάινερς, έχει εκθέσει τακτικά τις συλλογές χαλιών τους.
Μεταξύ 2004 και 2014, η Caturegli Formica Architetti Associati ήταν υπεύθυνη για την αποκατάσταση και αναστήλωση ενός σημαντικού ιστορικού κτήματος στην Τοσκάνη, εισάγοντας προηγμένες λύσεις παροχής, εξοικονόμησης και αξιοποίησης μιας σειράς ολοκληρωμένων εναλλακτικών μορφών πηγών ενέργειας. Σήμερα, γνωστό ως Tenuta dello Scompiglio, έχει μετατραπεί σε ένα πολυδύναμο χώρο που περιλαμβάνει ένα θέατρο, αίθουσες για μουσική, μία γκαλερί τέχνης, ένα εστιατόριο, κατοικίες για καλλιτέχνες και εκτεταμένους χώρους για βιοδυναμική γεωργία. Το στούντιο εργάζεται τώρα για άλλη μια φορά στο κτήμα έχοντας αναλάβει την καλή διατήρηση των κτισμάτων.
Από το 2015 έως το 2019 η εταιρεία παρήγαγε επτά νέες συλλογές από χαλιά ταπετσαρίες, κεντήματα, έπιπλα και βάζα, καθώς και φωτομοντάζ και βιβλία ιδεών.
Τα τελευταία χρόνια, έχει σχεδιάσει αρκετούς χώρους που θα χρησιμοποιηθούν για τη στέγαση συλλογών τέχνης, όπως:
– MB Residence: την ανακαίνιση ενός συλλεκτικού διαμερίσματος στην Piazza Duomo, που βρίσκεται στο Ντουόμο, το σύμβολο του Μιλάνου.
– το Massimo De Carlo Studio: την εσωτερική διακόσμηση της ιδιωτικής αίθουσας εργασίας του ιδιοκτήτη της γκαλερί με υποκαταστήματα στο Μιλάνο, το Χονγκ Κονγκ, τη Σανγκάη, το Λονδίνο και το Παρίσι.
– Casa Lana 2: τη νέα εγκατάσταση για το σπίτι που φιλοξενούσε το αριστούργημα που σχεδίασε ο Ettore Sottsass το 1967, γνωστό ως «Casa Lana» και τώρα εκτίθεται στην Τριενάλε του Μιλάνου.
Το πάθος του Beppe Caturegli για τα ταξίδια έχει εμπνεύσει μια ανθρωπολογική προσέγγιση στη σχεδιαστική κουλτούρα, που στοχεύει να επιλύσει τη διχοτομία των μικτών συστημάτων: βιομηχανία/οικοτεχνία, παγκόσμια/τοπική, μαζική παραγωγή/μοναδική. Αυτή η προσέγγιση οδήγησε σε ένα ποικίλο χαρτοφυλάκιο, που εκτείνεται σε αρχιτεκτονική, μοναδικά χαλιά, εσωτερική διακόσμηση, πίνακες ζωγραφικής, βιομηχανικό σχέδιο και γλυπτά.
