Γράφει η Αλεξία Λυμπέρη
Πρόσφατα παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση «Μάνα» σε κείμενο και σκηνοθεσία Σταμάτη Πακάκη, στο Faust Bar Theater. Πρόκειται για ένα μουσικό, σκοτεινό παραμύθι για ενήλικες, σε αισθητική κινηματογραφικών ταινιών θρίλερ. Κεντρική θεματολογία της παράστασης η μάνα, υπό την οπτική της γυναίκας που μη γνωρίζοντας το ρόλο της προκαλεί ανεπανόρθωτα ψυχικά τραύματα στα παιδιά της.
Ανεβαίνοντας τις σκάλες του Faust για να οδηγηθούμε στην αίθουσα, ερχόμαστε ήδη σε επαφή με τους ήρωες. Αυτό αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη για το θεατή, καθώς τον βοηθά να ενταχθεί στο κλίμα της παράστασης.
Όλα τα ωραία, σκοτεινά και μαγικά πράγματα εξελίσσονται κατά τη διάρκεια του Ύπνου. “Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά…” μας τραγουδούσαν όταν ήμασταν μικροί για να κοιμηθούμε. Αλλά τι γίνεται όταν τα όνειρα μπερδεύονται με την πραγματικότητα; Όταν ειδικά τα παιδικά όνειρα μετατρέπονται σε εφιάλτες κι ο ύπνος μετατρέπεται σε εχθρός των παιδιών; Τότε ο παιδικός ύπνος αντί να αποτελεί στιγμή χαλάρωσης για τη μάνα από την ευθύνη των παιδιών, μετατρέπεται στον εφιάλτη αυτής.
-‘Μαμά κάποιος είναι στο δωμάτιο μου…’
-‘Μαμά μην κλείνεις το φως…’
-‘Μαμά κάποιος κρύβεται στην ντουλάπα…’
Μαμά, μαμά, μαμά, φοβάμαι μαμά, σε έχω ανάγκη!
Τρεις κόρες, ένας γιος, μια μάνα κι ο ύπνος, αποτελούν τους χαρακτήρες της θεατρικής παράστασης.
Τρεις διαφορετικές κόρες με παιδικά τραύματα, τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες, τρεις διαφορετικές ζωές, τρεις διαφορετικές καταλήξεις.
Η μία κόρη είναι μια άψογη κούκλα επί σκηνής! Κινείται σαν κούκλα, μιλάει σαν κούκλα, χορεύει σαν κούκλα… Και τα κατάφερε, έγινε η τέλεια κούκλα που ήθελε η μάνα της. Δεν λερώνεται στα χώματα, σπούδασε νομική, έκανε ότι της έλεγε η μάνα της…
Η Φουρλανού Ουρανία, στο ρόλο της κούκλας, με τρομερή εκφραστικότητα κι άψογη κινησιολογία, ερμηνεύει μοναδικά και με επαγγελματισμό ένα ιδιαιτέρως δύσκολο ρόλο.
Η δεύτερη κόρη που παρουσιάζεται επί σκηνής είναι ένα κοριτσάκι με παρέα μια κούκλα. Η κούκλα ζωντανεύει και συνομιλεί μαζί της, καθώς της κρατά συντροφιά τα βράδια που η μάνα κοιμάται στην πολυθρόνα του σαλονιού μπροστά στην ανοικτή τηλεόραση. Αλλά η κούκλα της τη χλευάζει και την κοροϊδεύει για τις καταστάσεις που βιώνει.
Η Κονταρίνη Μαρίνα, στο ρόλο της ψυχοπαθούς κόρης, με καθαρό λόγο και άρτια κινησιολογία, μας πείθει άψογα για το ρόλο που της έχει ανατεθεί.
Η τρίτη κόρη είναι μια ενήλικας πλέον που ζει στο δικό της σπίτι. Έχει τη δική της δουλειά, αλλά παρόλα ταύτα δεν μπορεί να ξεφύγει από τα παιδικά τραύματα που την συνοδεύουν. Προσπαθεί να τα κλείσει όλα σε κουτάκια και να πετάξει το κλειδί των λουκέτων, αλλά δεν τα καταφέρνει.
Η Καλογιάννη Ευφημία, στο ρόλο της κόρης με ψυχολογικά προβλήματα, με καθαρό λόγο, άρτιο τονισμό των λέξεων κι εκφραστικότητα, υποδύεται τέλεια το ρόλο της, άλλοτε με ψυχρότηταςκι άλλοτε με βίαια ξεσπασμάτα.
Ο γιος είναι ένα αγόρι με παραισθήσεις, ένα αγόρι που έχει σύνδρομο καταδίωξης, ένα αγόρι που νομίζει ότι κάποιος κρύβεται στο δωμάτιο του, ένα αγόρι που επιζητά συνεχώς την προσοχή της μάνας του.
Ο Τοπάλογλου Άρης-Ηλίας στο ρόλο του γιου κινείται άψογα επί σκληνής και με εκφραστικότητα και συνέπεια, αποδίδει τέλεια το ρόλο του ψυχοπαθούς γιού.
Η μάνα, είναι η μάνα όλων των παιδιών, η οποία σε κάθε περίπτωση είχε διαφορετική κατάληξη η ιστορία της. Πώς κατέληξε η μάνα της κούκλας; Πως αντέδρασε η μάνα του ψυχοπαθούς γιου; Ποιες οι σχέσεις μάνας και κόρης με ψυχολογικά προβλήματα; Πώς αντιμετώπισε η μάνα την ψυχοπαθή κόρη της; Η μάνα που έχει κι αυτή μία μάνα και μεγάλωσε υπό τις καθοδηγήσεις της.
Η Μελά Ειρήνη, στο ρόλο της μάνας, υποδύεται με μοναδική εκφραστικότητα, ψυχρότητα, αλλά και συναισθηματικές μεταπτώσεις το κεντρικό ρόλο του έργου.
Τέλος, δεν ξεχνάμε να αναφερθούμε στον Ύπνο, τον μικρό γιο της νύχτας. Ο ρόλος του ύπνου είναι καθοριστικός επί σκηνής, καθώς ενώνει τις διαφορετικές ιστορίες μεταξύ τους, ενώ παράλληλα αναλαμβάνει και ρόλο αφηγητή.
Ο Σταμάτης Πακάκης, στο ρόλο του Ύπνου, ερμηνευτικά και κινησιολογία άρτιος, με επαγγελματισμό κι εκφραστικότητα, δίνει υλική υπόσταση σε μία άυλη έννοια.
Η δε σκηνοθεσία, του ιδίου, τοποθετεί περίτεχνα όλους τους χαρακτήρες επί της σκηνής, ενώ παράλληλα ο καθένας έχει ξέχωρα και το δικό του χώρο επί αυτής. Δεν υπάρχει διάδραση μεταξύ των χαρακτήρων παρά μόνο στα μουσικοχορευτικά κομμάτια της παράστασης, τα οποία χαρίζουν και μια ευχάριστη νότα στο θεατή, ενώ παράλληλα τον ξεκουράζουν από τη δραματική εξέλιξη του έργου. Η αλληλουχία των σκηνών του έργου κι η παράλληλη αφήγηση των ιστοριών των χαρακτήρων κρατούν αμείωτη την αγωνία του θεατή.
Τα σκηνικά απλά αλλά λειτουργικά αποτελούνται άλλοτε από μία πολυθρόνα, μία ντουλάπα κι ένα μπαούλο εποχής, κι άλλοτε από ένα τραπέζι με καρέκλες σύγχρονης αισθητικής, ανάλογα με την εποχή της ιστορίας που παρακολουθούμε κάθε φορά. Ενώ, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και σκηνικά βοηθήματα, όπως σπασμένα παιχνίδια, άτσαλες παιδικές ζωγραφιές κ.ά. τα οποία συμπληρώνουν αποτελεσματικά την αισθητική προσέγγιση της παράστασης.
Τέλος, αναφορικά με τα κουστούμια και το μακιγιάζ των ηθοποιών, έχει γίνει πολλή προσεκτική δουλειά, έχουν επιλεγεί με προσοχή τα κατάλληλα ρούχα για κάθε ρόλο και το αποτέλεσμα είναι αισθητικά άψογο.
Συνολικά, πρόκειται για μια άρτια σκηνική παραγωγή, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες, η οποία πραγματεύεται δύσκολα θέματα, όπως παιδικούς φόβους, ενηλικίωση, βία κατά των γυναικών, διαζύγιο, τεκνοποίηση κ.ά.
Ιδανική παράσταση για ενηλίκους και για όσους αγαπούν την αισθητική των ταινιών θρίλερ.
Η μάνα αυτή θα μπορούσε να είναι η δική μου μάνα, η δική σου μάνα… πρέπει άραγε όλες εμείς οι γυναίκες να αναλαμβάνουμε στη ζωή μας αυτό το ρόλο;
info παράστασης
Faust: Αθηναΐδος 12 & Καλαμιώτου 11, Κέντρο
Τηλέφωνο: 2103234095
Ημέρες και ώρες παραστάσεων (μέχρι 28/12) : Κάθε Παρασκευή στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος 12€, Μειωμένο 8€, Ομαδικό (από 8 άτομα και άνω) 10€
Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά