Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Μια σειρά έργων της που γεωμετρικοποιεί τα στοιχεία της φύσης επέλεξε διακεκριμένη εικαστικός Μαρία Κτιστοπούλου για τη συμμετοχή της στην Art-Thessaloniki. Η ενότητα έργων της αφορά στο υδάτινο στοιχείο, μέσα από ποικίλες περιβαλλοντικές συνθήκες χρησιμοποιώντας στοιχεία της pop-artκαι της op (optical) art και συγκεκριμένους γεωμετρικούς σχηματισμούς.
Η εικαστικός με δεξιότητα και εμπειρία είχε το θάρρος να αποδομήσει έργα της και να τα δομήσει εκ νέου «γεωμετρικοποιώντας» τις νέες δημιουργίες της. Η ιστορία της θαλασσογραφίας αποτελεί τον καμβά του βασικού συστατικού της δουλειάς της εκφράζοντας την εικαστική της αγωνία και χρησιμοποιώντας γεωμετρικές έννοιες και σχέσεις. Όπως αναφέρει η κριτικός και ιστορικός τέχνης Αθηνά Σχινά «η γραφή και κυρίως η υφολογία των έργων αυτών αφορά στον μεταμοντέρνο παραστατικό ρεαλισμό, σε ένα πρώτο τουλάχιστον επίπεδο ανάγνωσης, όπου η Μαρία Κτιστοπούλου έχει δώσει –εδώ και αρκετά χρόνια– εξαιρετικά αποτελέσματα.
Τα έργα της ωστόσο, με προφανή τον ρεαλισμό, λειτουργούν αλληγορικά. Πρόκειται για όψεις της ρευστότητας και των συγκινησιακών εντάσεων που προκαλούν τα ερεθίσματα των εντυπώσεων της ζωής, συγκερασμένα με μνήμες και συνειρμούς που γεννιούνται από το υποσυνείδητο και φαντάζουν σαν τα κύματα της θάλασσας». Αξίζει να αναφέρουμε ότι έργα της διακεκριμένης καλλιτέχνιδος υπάρχουν σε πολλές συλλογές, μουσεία και πινακοθήκες σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Συναντήσαμε την εικαστικό και μίλησε μαζί της για τις περιβαλλοντολογικές της ανησυχίες, για τη τέχνη στις μέρες μας, καθώς και για τη συμμετοχή της στην Art-Thessaloniki 2017
– Η θεματολογία των έργων σας κινείται κυρίως γύρω από την ελληνική φύση. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τις πηγές της έμπνευσής σας;
Η ζωγραφική για μένα είναι ένας τρόπος να ανακαλύπτω διαρκώς νέες πτυχές της πραγματικότητας αλλά και του εαυτού μου. Είναι μια προσωπική άσκηση ζωής. Η θεματολογία και η έμπνευσή μου βασίζονται στη νοσταλγία. Πραγματικά είναι νοσταλγική η δουλειά μου. Έτσι την εκλαμβάνω ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνις.
Προβληματίζομαι έντονα γιατί ενώ οι άνθρωποι είμαστε μέρος της φύσης, από αυτήν ερχόμαστε και σ’ αυτήν καταλήγουμε, την καταστρέφουμε, την καίμε και τελικά την καταργούμε. Στην Ελλάδα, οι φωτιές, οι εμπρησμοί ίσως, έχουν καταστρέψει τα πάντα γεγονός που με πονά και με πληγώνει. Στόχος μου είναι να μεταφέρω στον θεατή του έργου μου την ελπίδα της αναγέννησης της φύσης. Ιδιαίτερα εμπνεύστηκα από την ελιά, το πιο χαρακτηριστικό δέντρο της ελληνικής και μεσογειακής χλωρίδας. Το δέντρο που έχει τη δυνατότητα να αναγεννιέται και να ανασταίνεται. Αυτό που συμβολίζει την αθανασία και την τελική νίκη της ζωής έναντι του θανάτου.
Με το πέρασμα του χρόνου, θεματικά ασχολήθηκα με τις καταιγίδες και τις θαλασσοταραχές. Μέσα από τις χρωματικές συνθέσεις αφρισμένων κυμάτων και συνεφιασμένων ουρανών προσπάθησα να σχολιάσω και να εκφράσω την αναστάτωση και την αλλαγή που βιώνει η σημερινή ελληνική κοινωνία. Από την αρχαιότητα, οι λυρικοί Αρχίλοχος και Αλκαίος χρησιμοποίησαν αλληγορικά τις τρικυμίες για να ιστορήσουν τις πολιτικές φουρτούνες του τόπου και της εποχής τους.
“Στην Ελλάδα, οι φωτιές, οι εμπρησμοί ίσως, έχουν καταστρέψει τα πάντα γεγονός που με πονά και με πληγώνει. Στόχος μου είναι να μεταφέρω στον θεατή του έργου μου την ελπίδα της αναγέννησης της φύσης. Ιδιαίτερα εμπνεύστηκα από την ελιά, το πιο χαρακτηριστικό δέντρο της ελληνικής και μεσογειακής χλωρίδας”
– Πώς βιώνετε την εξέλιξη της δουλειάς σας στο πέρασμα του χρόνου;
Το πέρασμα του χρόνου δεν με αποδυναμώνει σαν εικαστικό. Αντίθετα, η γνώση και η εμπειρία επικουρούν το πάθος για δουλειά και δημιουργία. Με γεμίζουν δύναμη και ενέργεια να στραφώ σε νέες ενότητες.
– Τι θα παρουσιάσετε στην Art–Thessaloniki 2017;
Στην Art-Thessaloniki 2017 συμμετέχω με την γκαλερί «Chalkosgallery» (Cu) του Κωνσταντίνου Παρχαρίδη, μια νέα γκαλερί που έχει γρήγορα ξεχωρίσει στη Βόρεια Ελλάδα για τις εξαιρετικές της επιλογές και συμμετοχές. Θα παρουσιάσω μια σειρά εικαστικών έργων, που στόχο και διάθεση έχουν να συνομιλήσει το παρελθόν με το παρόν. Στην υφολογία των έργων αυτών πάνω στη ρεαλιστική απόδοση της «αφρόεσσας» θάλασσας, ενθέτω εικαστικά στοιχεία βασισμένα στην popart και στην op (optical) art. Ενθέτω γεωμετρικά στοιχεία στην εικαστική επιφάνεια. Εν κατακλείδι, αποδομώ τα έργα μου για να δομήσω εκ νέου τα χνάρια ενός εικαστικού διαλόγου με το σήμερα.
– Στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, πιστεύετε ότι αξίζει κάποιος να ασχοληθεί επαγγελματικά με την τέχνη;
Στην ιστορία της τέχνης έχουν υπάρξει δυσκολότερες εποχές για πολλά έθνη. Η τέχνη δεν είναι μόνο επάγγελμα. Ο καλλιτέχνης πραγματώνεται ανεξάρτητα από τις εποχές εκφράζοντας τις δυσκολίες τους αλλά και άλλα ζητήματα υπαρξιακά και μη που προκύπτουν.
– Αναμφισβήτητα η οικονομική κρίση επηρέασε παγκοσμίως την αγορά της τέχνης. Πιστεύετε ότι για έναν καλλιτέχνη που δραστηριοποιείται στο εξωτερικό, η κατάσταση είναι καλύτερη;
Στο εξωτερικό υπάρχουν δομές και φορείς οικονομικά εύρωστοι παρά την οικονομική κρίση. Ενώ στην Ελλάδα, οι μεγάλοι δημόσιοι φορείς έχουν αδυναμία οργάνωσης εκθέσεων και άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων. Όσο αφορά στους ιδιώτες, τους ρομαντικούς νεοσυλλέκτες της προηγούμενης 20ετίας έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα. Σίγουρα, η κρίση είναι παγκόσμια αλλά σε ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, αποκτά τραγικές διαστάσεις. Αυτό ξεκάθαρα αφορά στην αγορά της τέχνης και όχι στην παραγωγή της.
– Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Μετά το πέρας κάθε έκθεσης ή ενότητας δουλειάς μου έχω δρομολογήσει σκέψεις για κάτι καινούργιο. Αναζητώ διαρκώς, χωρίς να είναι εύκολο, αυτό το «μυστήριο» που μου δίνει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνομαι τα φαινόμενα και να μπορώ να τα εκφράσω σαν μαρτυρίες της εποχής μου. Το δώρο της τέχνης προς τον καλλιτέχνη είναι η αμφιβολία. Η ζωγραφική και η ερμηνεία του χρόνου συνεχίζεται μέσω αυτής.
* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην axianews.
