Οι απαρχές της οικογένειας του Αχιλλέα, δηλαδή των Αιακιδών ανάγονται, στην προϊστορία και στον Αιακό, που ήταν ο προπάτορας της γενιάς. Ο Αιακός έλκει την καταγωγή του από δύο πολύ σημαντικές προσωπικότητες, για τον ελλαδικό χώρο. Παππούς του ήταν ο ποταμός Ασωπός, ο οποίος είχε αρκετές κόρες – νύμφες απ’ όπου έλαβαν και τα ονόματά τους αρκετές πόλεις. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και η νύμφη Αίγινα που ενώθηκε ερωτικά με τον Δία, βασιλιά των θεών. Ο Δίας κατά την προσφιλή του τακτική μεταμορφώθηκε, εδώ σε αετό, έκλεψε την Αίγινα και την μετέφερε στο νησί Οινώνη, που μετονομάστηκε Αίγινα, προς τιμήν της νύμφης, όπως αναφέρει ο περιηγητής και γεωγράφος, Παυσανίας, ενώ καρπός της ένωσης αυτής ήταν ο Αιακός.
Ο λαός του γενάρχη των Αιακιδών ήταν οι Μυρμιδόνες, οι τρομεροί πολεμιστές και πιστοί ακόλουθοι του Αχιλλέα που στην Τροία σπέρναν τον θάνατο στους Τρώες. Η δημιουργία του λαού αυτού ήταν υπέρκοσμη, αφού προήλθαν από τη μεταμόρφωση μυρμηγκιών σε ανθρώπους με τη θαυματουργή βέβαια παρέμβαση του Δία, ενώ οι εκδοχές που σχετίζονται με τη δημιουργία του λαού των Μυρμιδόνων είναι δύο. Η πρώτη θέλει τον Αιακό να είναι μόνος του στο νησί της Αίγινας και ψάχνοντας παρέα είδε πάνω στον κορμό ενός δένδρου αμέτρητα μυρμήγκια. Έτσι, παρακάλεσε τον πατέρα του, τον Δία να του στείλει τόσους ανθρώπους σε αυτό το νησί, όσα ήταν και τα μυρμήγκια που έβλεπε. Ο Δίας, ακούγοντας την παράκληση του γιου του, μεταμόρφωσε τα μυρμήγκια σε ανθρώπους που, σύμφωνα με την παράδοση, ονομάστηκαν Μυρμιδόνες. Η άλλη εκδοχή αναφέρει πως η Ήρα, για να εκδικηθεί το Δία και την Αίγινα, έστειλε στο νησί του Αιακού τρία πελώρια φίδια, με αποτέλεσμα το νερό της Αίγινας να δηλητηριασθεί και όλοι οι κάτοικοι να χάσουν τη ζωή τους. Ο Αιακός απελπισμένος παρακάλεσε τον πατέρα του να μεταμορφώσει τα μυρμήγκια που είδε σε μια βελανιδιά, σε ανθρώπους.
Ο πρώτος βασιλιάς της Αίγινας παντρεύτηκε την Ενδηίδα που ήταν κόρη του κένταυρου Χείρωνα ή του Σκείρωνα με την οποία απέκτησε δύο γιους τον Πηλέα, πατέρα του Αχιλλέα και τον Τελαμώνα πατέρα του Αιάντα, βέβαια μια άλλη παράδοση θέλει τους δύο ήρωες να είναι απλά φίλοι και όχι αδέρφια. Ο Αιακός από τη δεύτερη γυναίκα του, την Νηρηίδα Ψαμάθη απέκτησε έναν τρίτο γιo, τον Φώκο. Ο Φώκος ήταν πρωταθλητής και καλύτερος σε όλα τα αθλήματα από τα αδέρφια του Τελαμώνα και Πηλέα, με αποτέλεσμα να τον φθονούν. Ο Τελαμώνας σκότωσε τον Φώκο, κατά την διάρκεια της εξάσκησή του στον δίσκο και οι κάτοικοι της Αίγινας θεώρησαν ότι το έκανε από φθόνο, ενώ ο ίδιος ισχυριζόταν πως η πράξη του δεν είχε δόλο. Παρά τις προσπάθειες του Τελαμώνα να πει τι πραγματικά έγινε –σύμφωνα πάντα με τη δική του εκδοχή- οι συμπολίτες του δεν τον πίστεψαν. Άλλη μια εκδοχή θέλει την Ενδηίδα, την προηγούμενη σύζυγο του Αιακού, να ενορχηστρώνει τη δολοφονία του Φώκου, για να εξασφαλίσει πως ο θρόνος της Αίγινας θα περάσει στους γιους της, ενώ το σχέδιο της δολοφονίας το εκτέλεσαν και οι δύο γιοι της. Ο Αιακός, αγαπούσε πάρα πολύ τους γιους του, αλλά ως δίκαιος βασιλιάς, τους εξόρισε από την Αίγινα προς κατευνασμό των δύσπιστων πολιτών της.
Έτσι, ο Πηλέας κατέφυγε στη Φθία μαζί με πολλούς από τους Μυρμιδόνες και ίδρυσε το κράτος των Μυρμιδόνων, ή όπως είναι πιο γνωστό το βασίλειο της Φθίας, ενώ ο Τελαμώνας πήγε στη Σαλαμίνα, όπου και έγινε βασιλέας. Ο Τελαμώνας όμως ένα βράδυ ξαναγύρισε κρυφά στο νησί και έκτισε τάφο για τον αδικοχαμένο αδελφό του ενώ, ύστερα θέλησε να απολογηθεί και να ζητήσει συγνώμη από τον πατέρα του. Ο Αιακός δεν του επέτρεψε να βγει στη στεριά, κι αυτός κατασκεύασε ένα ανάχωμα στο λιμάνι και από εκεί απολογήθηκε, ο πατέρας όμως του δεν βρήκε επαρκή την απολογία του και δεν θέλησε να τον αθωώσει. Τέλος, τα παιδιά του Φώκου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Παρνασσού και από τότε η περιοχή ονομάστηκε Φωκίδα.
- Θα ακολουθήσει, εντός ημερών, η συνέχεια του άρθρου.