“Les vrais paradis sont les paradis qu’on a perdus”
Marcel Proust (1871-1922)
Τριάντα τρεις εικαστικές ερμηνείες της έννοιας του παραδείσου με την προσωπική αντίληψη του κάθε καλλιτέχνη φιλοξενεί η γκαλερί Art Πρίσμα το καλοκαίρι του 2025. Η απεικόνιση του παραδείσου είναι συνυφασμένη με τις εμπειρίες και τις πεποιθήσεις κάθε ατόμου και εκφράζει τις πολύπλοκες διεργασίες του νου, του μνημονικού αλλά κυρίως τα συναισθήματα και τις ενδόμυχες προσδοκίες του.
Θαλασσινά τοπία
Ο Χρήστος Αλατσάκης με γλαφυρό ύφος ιμπρεσσιονιστικής αισθητικής και ο Φώτης Παπαδόπουλος με περιγραφική διάθεση απεικονίζουν τον δικό τους παράδεισο αναπαριστώντας την αίγλη του γαλήνιου μεσογειακού θαλασσινού τοπίου δίπλα σε ένα ήπιο γήινο ανάγλυφο.
Η Φλώρα Φουστέρη σε διαφορετικό κλίμα παρουσιάζει ένα παραθαλάσσιο τοπίο κάτω από ένα επιβλητικό νεφελώδη ουρανό, που ξεπερνά την ρεαλιστική εικόνα και δίνει την εντύπωση μιας μυστηριώδους σύνθεσης.
Νησιωτικά τοπία
Ο Παναγιώτης Τούντας με την έντονα σχηματοποιημένη γραφή λυρικής διάθεσης και η Μάγδα Αποστόλου με αφηρημένο ύφος εικονίζουν τον παράδεισο ως θεϊκό νησιώτικο τοπίο με εντυπωσιακή αμφιθεατρική γραφικότητα.
Κυκλαδίτικα τοπία
Παραδεισένιους τόπους όχι με περίκλειστους εύφορους κήπους αλλά κυκλαδικά τοπία μικρής κλίμακας, με θέα το αιγαίο πέλαγος, πλημμυρισμένα από το φως των Κυκλάδων, γεμάτα με εκτυφλωτικές αποχρώσεις του κίτρινου παρασταίνουν ο Δημοσθένης Κοκκινίδης και η Ειρήνη Κανά.
Θαλασσογραφίες
Η Μαρίνα Βλαχάκη απεικονίζει με φευγαλέες πινελιές χειρονομιακής γραφής την παραδεισένια εικόνα της απεραντοσύνης της θάλασσας με την εντυπωσιακή νοητή γραμμή του ορίζοντα που ενώνει ουρανό με θάλασσα.
Η θαλασσογραφία της Μαρίας Κτιστοπούλου με το έντονο μανιεριστικό, υπαιθριστικό ύφος δεν είναι παραδεισένια, ούτε γαλήνια, αλλά έχει εμφανείς αναφορές στην πορεία προς το παραδεισένιο φως στο βάθος του ορίζοντα.
Σε παρόμοιο κλίμα η Καλλιόπη Μίξη περιγράφει με δραματοποιημένο ύφος την παραδεισένια αίσθηση που δημιουργεί η θέα της ανταριασμένης θάλασσας με τα ανεμοδαρμένα ιστιοφόρα να χάνονται στον ορίζοντα.
Με θάλασσα παρομοιάζει τον παράδεισο και ο Ευάγγελος Παπαγιάννης με την έντονα εξπρεσιονιστική, αφαιρετική έκφρασή του και δημιουργεί μια σύνθεση με τις παλλόμενες αποχρώσεις του θαλασσινού νερού.
Ο Πέτρος Καραβέβας αποδίδει με σχολαστική ακρίβεια την διάφανη επιφάνεια μιας βραχώδους παραλίας, από την ακτή μέχρι το ανοικτό πέλαγος, τον κάθε ελαφρύ κυματισμό, τους άπειρους ιριδισμούς του ήλιου και μας μεταφέρει στον παράδεισο, που έχουμε δίπλα μας, τις ελληνικές παραλίες.
Θάλασσες πλατιές
Η Λίλα Παπούλα με τη λιτότητα και μονοχρωμία του έργου της μας παραπέμπει στην απόλυτη ανάγκη του ανθρώπου να αναζητήσει ελεύθερος και ανεπηρέαστος, κάπου στο σύμπαν, τον χαμένο του παράδεισο. Επίσης το απέριττο θαλασσινό τοπίο της Iris Fossier με την γραμμική παραστατικότητα μας οδηγεί στην εικόνα του μοναχικού δρόμου της αναζήτησης του παραδείσου.
Παραδεισένιες στιγμές χαλάρωσης και ευφορίας
Η Βάσω Πουρίδου αντιλαμβάνεται τον παράδεισο στις χαλαρωτικές αισθήσεις του σώματος που προκαλεί η επαφή με την θάλασσα και παρουσιάζει στιγμές χαλάρωσης και αναψυχής παίζοντας με τα κύματα.
Η Αφροδίτη Σεζένια επιλέγει ένα αγαπημένο της θέμα, τα θαλάσσια περιβάλλοντα, και μας μεταφέρει τις εικόνες απόλαυσης κολυμπώντας στο νερό, την απέραντη ικανοποίηση με την επαφή στη φύση και την παραδεισένια αίσθηση που προκαλεί στον άνθρωπο.
Παραδεισένιες συνθέσεις
Ο Γιάννης Κόττης δημιουργεί μια σύνθεση εξοχικού τοπίου με τον αναγνωρίσιμο μαγικό ρεαλισμό των έργων του και αναδεικνύει την πλαστικότητα ενός παραδεισένιου καρποφόρου δέντρου γεμάτο καρπούς.
Ο Μανώλης Σαριδάκης στις «Άντωπες στιγμές» παραπέμπει στο ελπιδοφόρο ζωτικό φως με την ρεαλιστικής χροιάς περιγραφή ενός παραδεισένιου τοπίου αγαλλίασης, γεμάτο με ήχους.
Η Τάνια Δρογώση παρουσιάζει, αναδεικνύει το κάλλος του παρθένου φυσικού τοπίου και την αέναη αναγέννηση της γης, για να παραπέμψει στον παράδεισο της αέναης ψυχικής αναγέννησης.
Η Μαρία Αποστόλου – Νικολοπούλου διατυπώνει τον παράδεισό της μέσα από ένα οπτιμιστικό και δελεαστικό τοπίο γεμάτο ζωή και χρώματα εμπνευσμένο από τον κόσμο του βυθού της θάλασσας.
Τα άνθη του παραδείσου
Η Γεωργία Μπλιάτσου εστιάζει στο παραδεισένιο περιβάλλον στον μαγευτικό κόσμο των ανθέων και τα έργα της ευφραίνουν την καρδιά μας και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Επίσης, η Αργυρώ Διαμαντάκη επικεντρώνεται εικονογραφικά στην απόδοση των ανθισμένων συνθέσεων, γεμάτων χρωμάτων που αντανακλούν ψυχική ευφορία.
Η Δήμητρα Λαουτάρη στην υπερρεαλιστική της ανθισμένη σύνθεση, την γεμάτη ελπίδες, περιγράφει και τον επίγειο «παράδεισο» με τις μικρές καθημερινές απολαύσεις.
Αναζητώντας τον παράδεισο
Η Μαντώ Δρίτσα με μικτές τεχνικές ζωγραφικής περιγράφει σε μια σειρά έργων τον παράδεισο ως φυγή σε ένα ονειρικό ταξίδι με ένα βαπόρι γεμάτο φωτεινές ελπίδες. Καλοτάξιδα ιστιοφόρα που συμβολίζουν το ταξίδι προς τον παράδεισο, την ποθητή ευτυχία στο άγνωστο παρουσιάζουν οι γλύπτες Μιχάλης Αβατάγγελος και Francesco Moretti.
Ο παράδεισός μου στο πρόσωπό σου
Στο ποιητικό έργο του Γιώργου Ζαρκάδα με το γυναικείο σώμα ως τον απόλυτο παράδεισο ταιριάζουν οι στίχοι του Φρεντερίκο Γκαρσία Λόρκα: «Ο Παράδεισός μου είναι ένας κάμπος που δεν έχει λύρες, που δεν έχει αηδόνια / μόνο μια πηγούλα κι ένα ποταμάκι κρύφιο ποταμάκι και μικρή πηγή / Μόνο τη ζεστή καρδιά σου χάρισέ μου κι άλλο τίποτα, κι άλλο τίποτα / Ο Παράδεισός μου διάφανη γαλήνη που θα την ραγίζουν τα γλυκά φιλιά μας / ήχοι απ΄ το φεγγάρι που τραβάν μακριά».
Ο Τάσος Δήμος αναζητεί τον παράδεισο στα αισθήματα αγάπης και χαράς, που προέρχονται από το συναισθηματικό δέσιμο μ’ ένα αγαπητό πρόσωπο.
Ο Παράδεισος είναι συνώνυμο του φωτός
Η Ελπίδα Βουτσά και η Ελένη Ζούμπα οπτικοποιούν την προσμονή για την καλύτερη επόμενη μέρα και το άϋλο ταξίδι προς το χαροποιό φως για το ποθητό ευοίωνο μέλλον.
Ονειρικός παράδεισος
Η Καλλιόπη Ασαργιωτάκη μας μεταφέρει σε ένα φανταστικό υδάτινο παράδεισο με την εικόνα μιας θεσπέσιας ύπαρξης να διασχίζει τα νερά και να μας παρασύρει σε ένα όμορφο παραμυθένιο κόσμο.
Επίσης, η Καλλιρρόη Μαρούδα με την σχεδιαστική και αφηγηματική της δεξιότητα μας δίδει την αίσθηση του ονειρικού και του παραδεισένιου κόσμου στην ανθρωποκεντρική της σύνθεση.
Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης μας υποβάλλει σε μια ονειρική ατμόσφαιρα με τις χρωματικές διαβαθμίσεις και τις σχηματοποιήσεις που επιλέγει και μας οδηγεί σε ένα γραφικό παράδεισο.
Στον φαντασιακό κόσμο των καλλιτεχνών ο παράδεισος περιγράφεται με εικόνες μνήμης από προσωπικές στιγμές ευτυχίας και ευεξίας, παραστάσεις με τα τοπία της «ψυχής» μας, γραφικά σημεία της ελληνικής υπαίθρου, κυρίως θαλασσινά αλλά και με ελπιδοφόρες ονειρικές συνθέσεις που αντανακλούν σε ένα φανταστικό παράδεισο.
Λουΐζα Καραπιδάκη
Ιστορικός Τέχνης, μέλος της AICA
Info
Διάρκεια έκθεσης
Παρασκευή 4 Ιουλίου ώς Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2025
Ώρες λειτουργίας
Τρίτη – Πέμπτη – Παρασκευή
10:30-15:00 & 18:00-21:00
Τετάρτη – Σάββατο: 10:30-15:00
γκαλερί Art Πρίσμα
Κουντουριώτου 187 Πειραιάς
artprisma1957@gmail.com
www.galleryartprisma.gr
