Συνέντευξη στις Ζέτα Τζιώτη – Χριστίνα Πραβιτσιώτη
Η Νέλλη Παραστατίδου είναι μία καταξιωμένη ζωγράφος και ιστορικός τέχνης που αντλεί έμπνευση από το φως θεωρώντας το πηγή της ζωής, ενώ η δύναμη του γυναικείου σώματος την μαγεύει. Με μεταπτυχιακές σπουδές στην αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, γνωρίζει καλά πώς να ορίζει το χώρο στα έργα της, να χρησιμοποιεί τον φωτισμό, να αναδεικνύει τα χρώματα και να αποκαλύπτει τις περίπλοκες λεπτομέρειες της υφής και της φόρμας. Άνθρωπος προσηνής, μιλώντας μαζί της αντιληφθήκαμε, ότι αντλεί δύναμη για δημιουργία και ζωή από τα μικρά και ασήμαντα πράγματα, που όμως είναι τόσο σημαντικά, ένας καφές στη λιακάδα, μία καλημέρα στο μετρό, μία αγκαλιά.
Σε πολύ μικρή ηλικία δέχτηκε τα πρώτα της εικαστικά ερεθίσματα και μετά την αποφοίτηση της από το Αρσάκειο, η Νέλλη Παραστατίδου φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών με σπουδαίους δασκάλους όπως ο Μόραλης και ο Μαυροίδης, που όπως τόνισε την δίδαξαν να εντοπίζει την ουσία των πραγμάτων κοιτώντας τα και όχι μόνο να τα βλέπωντας τα επιδερμικά. Συγχρόνως, στα βραδινά εργαστήρια παρακολουθούσε σκηνογραφία, ενδυματολογία. Αποφοίτησε το 1965, με δίπλωμα ζωγραφικής και πτυχίο διακόσμησης και σκηνογραφίας της ΑΣΚΤ. Αργότερα με υποτροφία του Ι.Κ.Υ συνέχισε τις σπουδές της στο Στρασβούργο.
Τα έργα της γίνονται αγαπητά από το κοινό, που επισκέπτεται τις εκθέσεις της, διότι η ελληνική τέχνη εντός και εκτός συνόρων μαγεύει τον κόσμο, αφού συνδυάζει το κάλλος , την ισορροπία και την αρμονία. Έργα της Ν. Παραστατίδου βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στη Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, στο Δημαρχείο του Στρασβούργου, στο Μέγαρο της Γ.Σ.Ε.Ε ( 80 έργα), αλλά και στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Επιπλέον, εκθέματά της μπορεί να δει κανείς ,στο Μέγαρο της Εργατικής Εστίας, στο Μουσείο Βυζαντινών Οργάνων στην Θεσσαλονίκη, στο Μέγαρο της Αττικής Οδού στην Παιανία, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, όπως και σε ιδιωτικές συλλογές της και επαγγελματικούς χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η Νέλλη Παραστατίδου από το 2012 δίνει διαλέξεις στο ίδρυμα Θεοχαράκη, με θέματα παρμένα από τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τον κινηματογράφο.
– Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τις θεματικές ενότητες που ξεχωρίζετε στη δουλειά σας;
Η θεματολογία μου πηγάζει κυρίως από την Αρχαία Ελλάδα από τις κόρες και τις νύμφες. Λατρεύω να αποδίδω στον καμβά το γυναικείο σώμα. Με μαγεύει, καθώς αποτελεί κυριολεκτικά και μεταφορικά πηγή της ζωής. Αγαπώ τη φύση αλλά δεν θα έλεγα, ότι εμπνέομαι από τα τοπία. Δεν με μάγεψαν ποτέ. Η αρχαία ελληνική τέχνη διαθέτει το κάλλος, την ισορροπία και την αρμονία, στοιχεία τα οποία είναι αλληλένδετα και όταν συνυπάρχουν, μαγεύουν.
“Εμπνέομαι πολύ από το φως και τα εκθέματα των μουσείων. Αντλώ χαρά από τα μηδαμινά πράγματα. Αντλώ δύναμη από τα ελάχιστα”
Εμπνέομαι πολύ από το φως και τα εκθέματα των μουσείων. Αντλώ χαρά από τα μηδαμινά πράγματα. Αντλώ δύναμη από τα ελάχιστα. Δύναμη για να μπορώ, να αντιμετωπίσω τις αντιξοότητες, που μπορεί να συναντήσει κανείς στη ζωή. Όπως αναφέρει και ο Όμηρος «ένα κύμα μπορεί να σε φέρει σε ξανθή αμμουδιά και άλλο σε αιχμηρά βράχια».
– Εμπνέεστε από την ποίηση και στην ζωγραφική;
Διαβάζω ποίηση, διαβάζω πολύ. Ίσως τα «Άνθη του κακού», του Μποντλέρ με είχαν επηρεάσει σε μία σειρά έργων. Άλλωστε το τέλος του 19ου αιώνα και αρχές 20ου αιώνα παρουσιάζει επαναστατικές προσωπικότητες. Όπως ο Φρόιντ και ο Άντλερ στην ψυχολογία, αρχές του 20ου αιώνα ο Νιζίνσκι στον χωρό, ο Ιγκόρ Στραβίνσκι στη μουσική, Λε Γκορμπιζιέ Μις Βαν Ντε Ρόεν και Γκρόπιους στην αρχιτεκτονική. Η νέα όψη του κόσμου ξεκίνησεμε τον Πικάσο, τον Μπρανκούζι και τον Χέρι Μουρ.
– Έχετε ασχοληθεί επαγγελματικά με την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων;
Η αρχιτεκτονική είναι από τις μεγάλες μου αγάπες και στο παρελθόν έχω κάνει σημαντικές δουλειές. Στην εσωτερική αρχιτεκτονική και στον τρόπο που φωτίζω τους χώρους με βοήθησε πολύ η σκηνογραφία. Θυμάμαι στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, το θέμα της διπλωματικής ήταν «πώς ένας εργένης σε 40 τμ. θα αισθανθεί πρίγκιπας;». έδωσα τη δυνατότητα να μπορεί κάποιος παίζοντας με τον φωτισμό, ο ίδιος χώρος να μπορεί να γίνει κατάλληλος για εργασία, για ξεκούραση, για ένα γεύμα με την σύντροφό του. Διαφορετικό φως για κάθε περίσταση. Οι τοίχοι έχουν αντικατασταθεί από διαχωριστικά, που είναι ντουλάπες και βιβλιοθήκες. Η βασική συνταγή είναι πολλές ντουλάπες, λίγα έπιπλα, αν είναι δυνατόν οιενσωματωμένα στον χώρο.
– Πιστεύετε ότι στην εξέλιξη ενός καλλιτέχνη βασικότερο είναι το ταλέντο ή οι δάσκαλοι στη Σχολή;
Ο συνδυασμός ταλέντου και η επαφή με έναν καλό δάσκαλο βοηθάει στο ξεκίνημα. Μετά πολλή πολλή δουλειά. Κάθε δυσκολία και κάθε αποτυχία αποτελεί ένα μεγάλο μάθημα. Στην Σχολή Καλών Τεχνών είχα δασκάλους το Μόραλη, το Μαυροϊδη, τον Απάρτη, τον Παππά, οι οποίοι μας έμαθαν να κοιτάζουμε, όχι να βλέπουμε. Βλέπω, γιατί έχω μάτια. Κοιτάζω, γιατί έχω νου, ψυχή και μυαλό. Άλλο βλέπω, άλλο κοιτάζω.
– Θεωρείτε πως το κοινό στο εξωτερικό είναι διαφορετικό από ότι στην Ελλάδα;
Η ελληνική τέχνη μαγεύει το κοινό σε όλο το κόσμο. Τα έργα μου άρεσαν στο εξωτερικό επειδή παραπέμπαν στο αρχαίο ελληνικό κάλλος. Η αρχαία ελληνική τέχνη διαθέτει το κάλλος, την ισορροπία και την αρμονία. Αυτά τα τρία στοιχεία, τα οποία είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, όταν συνυπάρχουν, μαγεύουν. Το κοινό στην Ελλάδα, όσο εξωτερικό όπως στη Βοστόνη, στο Στρασβούργο και την Αγγλία, αγαπούν τις ελληνικές φόρμες και το ελληνικό φως.
“Η τέχνη πάντα είναι επένδυση και στο παρελθόν, που υπήρχε μεγαλύτερη οικονομική άνεση. Η μεγαλύτερη επένδυση είναι η χαρά, που δίνουν στην καρδιά μας”
– Μπορεί η τέχνη, να θεωρηθεί επένδυση στις μέρες μας;
Η τέχνη πάντα είναι επένδυση και στο παρελθόν, που υπήρχε μεγαλύτερη οικονομική άνεση. Η μεγαλύτερη επένδυση είναι η χαρά, που δίνουν στην καρδιά μας. Πρέπει όμως πάντα ο αγοραστής να είναι πεπεισμένος για την γνησιότητα του έργου. Υπάρχουν πάρα πολλά έργα πλαστά, που δεν μπορούν να ελεγχθούν παρά μόνο με τη βοήθεια ειδικού.
– Πρόσφατα, πραγματοποιήσατε δύο διαλέξεις στο Ίδρυμα Θεοχαράκη με θέμα «Η σαγήνη του χρυσού κοσμήματος και των πολυτίμων λίθων: από τον Τουταγχαμών στον François Cartier.» Μιλήστε μας, για τα μελλοντικά σας σχέδια…
Θα ετοιμάσω για τον Φεβρουάριο του 2019, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη δύο διαλέξεις, για τους μεγάλους Ισπανούς ζωγράφους Γκόγια και Βελάσκιεθ και την επιρροή που είχαν μέχρι τον Μπέικον και τους σύγχρονους.