Γράφει η Vasia Bresta
Φωτογραφική κάλυψη Francesca Kal
Ο Νίκος Γιαννίκας είναι σκηνοθέτης, ηθοποιός, σεναριογράφος. Αισιόδοξος άνθρωπος γεμάτος όνειρα και στόχους κάνει πάντα την διαφορά! Συμμετείχε και βραβεύτηκε σε πολλά φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και η του ταινία ταξίδεψε στο φεστιβάλ των Καννών στο bronx film festival στη Νέα Υόρκη και πήρε βραβείο κοινού στο london greek film festival. Σαν άνθρωπος πολιτικοποιημένος. Θεωρεί τον εαυτό του καλλιτέχνη θέλοντας να ασκήσει πολιτική μέσω της τέχνης.
Ο λόγος που κατεβαίνει για δημοτικός σύμβουλος στο Περιστέρι με την παράταξη “Συνεργασία Ευθύνης” του ανεξάρτητου υποψηφίου δημάρχου Γιώργου Βαθιώτη έχει να κάνει με δύο πράγματα, την κοινωνική προσφορά και την ανάδειξη της τέχνης.
-Σκηνοθέτης, ηθοποιός, σεναριογράφος. Ποια ιδιότητά σου, ξεχωρίζεις και με ποια εκφράζεσαι καλύτερα.
Το όνειρό μου από παιδί ήταν να γίνω ηθοποιός, από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα πάνω στη σκηνή και μέχρι και σήμερα το συναίσθημα είναι μοναδικό. Η ενασχόλησή μου με τη σκηνοθεσία όπως και με τη συγγραφή ήταν θεωρώ φυσική εξέλιξη καθώς και τα δύο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την υποκριτική, και συνδυάζοντας τα με βοήθησαν πολύ ώστε να εξελιχθώ ως καλλιτέχνης. Επειδή λοιπόν αλληλοσυμπληρώνονται μου είναι αδύνατον να επιλέξω κάποιο.
Η χώρα η οποία γέννησε την τέχνη, αντί να εξάγει πολιτισμό, αναλώνεται δυστυχώς σε φτηνά θεάματα στο βωμό του γρήγορου κέρδους και της μαζικής αποχαύνωσης.
-Η πρώτη σου ταινία μικρού μήκους συμμετείχε και βραβεύτηκε σε πολλά φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πες μας για αυτή σου την εμπειρία.
Νιώθω ευλογημένος που μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω το “και μη ερεύνα” και χρωστάω ένα τεράστιο ευχαριστώ στους συνεργάτες που με βοήθησαν να το υλοποιήσω. Η ταινία ταξίδεψε στο φεστιβάλ των Καννών στο bronx film festival στη Νέα Υόρκη πήρε βραβείο κοινού στο london greek film festival και συμμετείχε σε πολλά ακόμη φεστιβάλ. Ταξιδεύοντας μαζί με την ταινία στα φεστιβάλ είχα την ευκαιρία να διευρύνω τους ορίζοντές μου τόσο σε προσωπικό όσο και καλλιτεχνικό επίπεδο γνωρίζοντας καλλιτέχνες με τελείως διαφορετική κουλτούρα από τη δική μας.
-Έχεις συμμετάσχει σε πολλά θεατρικά και μεταγραφικά και τηλεοπτικά σήριαλ καθώς και διαφημίσεις ποια από αυτά σε σημάδεψαν;
Αγαπώ όλες τις δουλειές που έχω κάνει, δεν υποτιμώ καμιά γιατί σε όλες έδωσα την ψυχή μου, σίγουρα όμως υπήρχαν αρκετές που είτε λόγω του ρόλου είτε λόγω των συνεργατών έχω πολύ γλυκές αναμνήσεις. Στο θέατρο ενδεικτικά τα δύο πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό είναι η πρώτη μου παράσταση που λεγόταν χρηματιστηριακές παραισθήσεις σε σκηνοθεσία Νίκου ζιάγκου και η παιδική παράσταση Πινόκιο σε σκηνοθεσία Σπύρου Ιωάννου με την οποία είχα την ευτυχία να είμαι ο πρώτος Έλληνας που έπαιξε παράσταση στα κατεχόμενα της Κύπρου μετά την εισβολή, για 9 παιδάκια στο Ριζοκάρπασο.
Στον κινηματογράφο η συνεργασία μου με τον Αλέξανδρο Βούλγαρη τον Δημήτρη Μπαβελα τον Γιάννη Παρασκευόπουλο και τον Αντώνη Κόκκινο. Όσον αφορά την τηλεόραση σίγουρα το big bang, οι επτά θανάσιμες πεθερές, το πολυθρόνα για τρεις, και το κόκκινο δωμάτιο. Τέλος από τις διαφημίσεις που συμμετείχα ο ρόλος που με έκανε αναγνωρίσιμο ήταν φυσικά ο Λέλος. Τηλεόραση θέατρο κινηματογράφος, με τόσες δουλειές στο βιογραφικό σου έπρεπε αυτή τη στιγμή να είσαι παντού.
-Πώς κρίνεις τα πράγματα στο χώρο; Θεωρείς ότι υπάρχει αξιοκρατία;
Το πού βρίσκεσαι πάντα έχει σχέση με τις επιλογές σου. Σε προσωπικό επίπεδο επέλεξα να ακολουθήσω ένα διαφορετικό δρόμο σε σχέση πάντα με τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν αλλά δεν το μετανιώνω, σίγουρα έκανα λάθη, αλλά τα λάθη καθορίζουν αυτό που είμαστε. Όσον αφορά τον καλλιτεχνικό χώρο σίγουρα δουλειές γίνονται, στην πλειοψηφία τους όμως δεν μπορούν να υποστηρίξουν οικονομικά τους ανθρώπους που εργάζονται εκεί. Κατά τη γνώμη μου αξιοκρατία στην Ελλάδα δεν υφίσταται .
Η χώρα η οποία γέννησε την τέχνη, αντί να εξάγει πολιτισμό, αναλώνεται δυστυχώς σε φτηνά θεάματα στο βωμό του γρήγορου κέρδους και της μαζικής αποχαύνωσης. Είναι αποκαρδιωτικό να βλέπεις ταλαντούχους καλλιτέχνες να καταφεύγουν στο εξωτερικό είτε να τα παρατάνε επειδή δεν τους δίνονται οι ευκαιρίες που τους αναλογούν.
Ευελπιστώ ότι αυτό θα αλλάξει, κυρίως λόγω του internet το οποίο έδωσε τη δυνατότητα στον κόσμο να μπορεί να επιλέξει από που θα πληροφορηθεί και θα ψυχαγωγηθεί. οπότε αν θες να είσαι ανταγωνιστικός θα πρέπει να παρουσιάσεις υψηλής ποιότητας θέαμα και αναπόφευκτα θα αναγκαστείς να λειτουργήσεις αξιοκρατικά.
-Νίκο, πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με όλο αυτό και τι άλλα χόμπι έχεις;
Aπό μικρό παιδί αυτό που θυμάμαι είναι ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός, στα οκτώ μου χρόνια έκανα τις πρώτες μου μιμήσεις των τότε πολιτικών, με επηρέασαν πάρα πολύ οι κασέτες του αείμνηστου Χάρρυ Κλυνν. Θυμάμαι τον εαυτό μου να περνάω ώρες ακούγοντας τες και να προσπαθώ να μιμηθώ τις φωνές που έκανε τότε ο ίδιος. Όταν πρώτη φορά βρέθηκα σε σκηνή μαθητής ακόμα, ένιωσα ότι βρίσκομαι στο φυσικό μου χώρο και από εκείνη τη στιγμή τα πράγματα έγιναν τελείως ξεκάθαρα για το τι επάγγελμα θα ακολουθούσα..
Μιας και είπες για τα χόμπι το βασικό μου χόμπι είναι η υποκριτική. Είχα ακούσει κάποτε μία πολύ σοφή κουβέντα, “κάνε το χόμπι σου επάγγελμα και δεν θα ξανά δουλέψεις ποτέ”! Εγώ στην ουσία αυτό κάνω, βέβαια μου αρέσουν κι άλλα πράγματα όπως οι υπολογιστές, τα ταξίδια και η φωτογραφία.
-Στο παιχνίδι θάρρος ή αλήθεια ποια από τις δυο λέξεις προτιμάς και γιατί;
Φυσικά την αλήθεια, η λέξη αλήθεια περιλαμβάνει και το θάρρος γιατί θέλει πολύ θάρρος για να μπορέσεις να πεις αλήθεια οπότε είναι προφανές τι προτιμώ.
Νίκος Γιαννίκας
– Σκηνοθέτησες και έναν τηλεοπτικό πιλότο γιατί δεν προβλήθηκε ποτέ;
Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε η χρονική συγκυρία, κάναμε μία πολύ φιλόδοξη δουλειά σε συν σκηνοθεσία με τον Αντώνη Σπίνουλα με ένα εξαιρετικό συνεργείο και πάρα πολλούς ταλαντούχους ηθοποιούς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι την εποχή που επιλέξαμε να κάνουμε αυτή τη σειρά, η ύφεση είχε χτυπήσει για τα καλά την πόρτα των καναλιών και το κόστος είχε πέσει πάρα πολύ οπότε ήταν αρκετά δύσκολο να βρει το δρόμο του στην τότε τηλεόραση. Ποτέ δεν ξέρεις ίσως τώρα οι συγκυρίες να είναι πιο ώριμες και να ξαναδοκιμάσω πάλι.
-Πως και ασχολήθηκες με την πολιτική;
Σαν άνθρωπος είμαι πολιτικοποιημένος επειδή όμως δεν είμαι πολιτικός και θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη θέλω να ασκήσω πολιτική μέσω της τέχνης. Ο λόγος που κατεβαίνω για δημοτικός σύμβουλος στο Περιστέρι με την παράταξη “Συνεργασία Ευθύνης” του ανεξάρτητου υποψηφίου δημάρχου Γιώργου Βαθιώτη έχει να κάνει με δύο πράγματα, την κοινωνική προσφορά και την ανάδειξη της τέχνης.
Διδάσκοντας θέατρο στα κοινωνικά φροντιστήρια του Περιστερίου και βλέποντας εκ των έσω το κοινωνικό έργο που συντελείται με συμμέτοχους απλούς ανθρώπους δεν θα μπορούσα να μείνω αμέτοχος σε κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει έστω για λίγο την καθημερινότητα του συμπολίτη μας.
-Αν καταφέρεις να εκλεχθείς δημοτικός σύμβουλος τι σκοπεύεις να κάνεις;
Λόγω της πολυετούς εμπειρίας μου με τον καλλιτεχνικό χώρο θα συμβάλλω με όλη μου τη δύναμη στην ανάδειξη της τέχνης και του πολιτισμού. Στόχος μου είναι να προσκαλέσουμε όλες τις καλλιτεχνικές ομάδες του Δήμου θεατρικές, μουσικές, χορευτικές και εικαστικές έτσι ώστε να ενωθούν και να δημιουργηθούν δράσεις στις γειτονιές σε πλατείες και γενικά σε χώρους συνάθροισης.
Όνειρό μου είναι το Περιστέρι να γίνει κέντρο τεχνών και πολιτισμού έτσι ώστε οι καλλιτέχνες μέσω των φεστιβάλ να μπορέσουν αναδείξουν τα ταλέντα τους και τις δημιουργίες τους. Μία ακόμη πρόταση είναι να εφαρμοστεί το “κοινωνικό εισιτήριο”, το οποίο θα είναι τρόφιμα ή φάρμακα στα πλαίσια των δράσεων η των φεστιβάλ του δήμου τα οποία θα διατίθενται σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και ανακυκλώσιμο υλικό στις μαθητικές εκδηλώσεις ώστε να μπορούν τα παιδιά να ευαισθητοποιηθούν σχετικά με την ανακύκλωση.
