Γράφει η Ζέτα Τζιώτη
Αθήνα 2017. Πηγαίνοντας προς τα γραφεία της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, στη οδό Ζωοδόχου Πηγής στο κέντρο της Αθήνας σκεφτόμουν ότι δεν είναι σύνηθες στις μέρες μας να συναντάς ήρωες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ανθρώπους τέτοιους που με τις πράξεις και τους αγώνες τους έχουν διαμορφώσει την Ιστορία του κόσμου μας.
Εκεί, μου ζήτησε ο αείμνηστος, Γιώργος Χαροκόπος δύο περίπου χρόνια πριν μας αφήσει, να τον συναντήσω για να μου μιλήσει για την μάχη της Κρήτης και την απαγωγή του Γερμανού στρατηγού Κράιπε, στις οποίες πρωτοστάτησε. Συγκεκριμένα, στην απαγωγή συμμετείχε ως σύνδεσμος και βοήθησε ουσιαστικά την ομάδα στο πλάνο της διαφυγής.
Ο Γεώργιος Χαροκόπος, γεννηθείς το 1919 ήταν Ιστορικός Συγγραφέας και Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Συμμετείχε στη μάχη της Κρήτης, μάχη που θεωρείται και από τους Γερμανούς ιστορικούς μία από τις δέκα αποφασιστικές μάχες για την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη και που σηματοδότησε το τέλος της Βαλκανικής εκστρατείας του Χίτλερ.
Μπαίνοντας στο γραφείο του Προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, κυρίου Λευτέρη Τζόκα αντίκρισα έναν συμπαθέστατο, χαμογελαστό κύριο, μεγάλης ηλικίας, με λεπτούς και ευγενείς τρόπους, που δεν παρέπεμπε καθόλου σε σκληρό αντάρτη, κατάσκοπο, ήρωα ή τέλος πάντων πρωταγωνιστή κατασκοπικής ταινίας, που θα φαντάζονταν τα παιδιά μας.
Με λίγα λόγια, στις 26 Απριλίου 1944 στη Κρήτη διαδραματήστηκε ένα ιστορικό γεγονός, το οποίο χαρακτηρίστηκε από πολλούς, όπως αναφέρει και ο Αντώνης Μυτιληνάκης, γαμπρός του Γεωργίου Χαροκόπου, σαν το πιο τολμηρό, ριψοκίνδυνο και ασύλληπτο σε φαντασία εγχείρημα, σε όλη τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο τελικά συγκλόνισε το παγκόσμιο στερέωμα και επέφερε πλήγμα τεράστιας στρατηγικής σημασίας στους Γερμανούς.
Εμπνευστής του σχεδίου και αρχηγός της αποστολής ήταν ο γενναίος Άγγλος Ταγματάρχης, Πάτρικ Λη Φέρμορ (1916-2011),ο οποίος σε όλη τη περίοδο της κατοχής ήταν στο νησί οργανώνοντας την κατασκοπεία των συμμάχων και τα διάφορα σαμποτάζ. Γνώριζε άριστα τα ελληνικά και ήταν πολύ αγαπητός στον Κρητικό πληθυσμό. Υπαρχηγός ήταν ο Άγγλος Λοχαγός Στάνλεϋ Μός και μέλη της αποστολής 11 θαρραλέοι Κρητικοί αντάρτες οι Τυράκης , Πατεράκης , Σαβιολάκης, Αθανασάκης, Τζατζάς, Ακουμιανάκης, Ζωιδάκης , Χναράκης, Κόμης, Παπαλεωνίδας και Ζωγραφιστός.
Το σχέδιο αρχικώς προέβλεπε την απαγωγή του μισητού Γερμανού Διοικητού του Φρουρίου Κρήτης, Στρατηγού Μίλλερ με σκοπό να μεταφερθεί στην Αίγυπτο και να δικαστεί για τα εγκλήματα που διέπραξε εις βάρος του Κρητικού λαού.
Όμως αρχές του 1944, ο Μίλλερ αντικαταστάθηκε και ο Λη Φέρμορ αποφάσισε να απαγάγει τον αντικαταστάτη του Κράϊπε. Η απαγωγή έγινε τις βραδινές ώρες κατά την επιστροφή του Στρατηγού από το γραφείο του στις Αρχάνες προς τη βίλα Αριάδνη έξω από τη Κνωσό, όπου διέμενε και συγκεκριμένα σε μία απότομη στροφή κοντά στο χωριό Σκαλάνι.
Ο Λη Φέρμορ και ο Μος ντυμένοι Γερμανοί Δεκανείς Στρατονόμοι πετάχτηκαν στη μέση του δρόμου αναβοσβήνοντας τους φακούς τους για να κάνουν δήθεν έλεγχο στη πολυτελή κούρσα του Κράϊπε. Το όχημα με επιβάτες το Στρατηγό και τον οδηγό του σταμάτησε, ο Λη Φέρμορ πλησίασε στη πλευρά του συνοδηγού και ζήτησε (σε άψογα Γερμανικά) από το Στρατηγό να κάνει έλεγχο. Ο Κράϊπε κατέβασε το τζάμι και βρίζοντας ζήτησε από τους Στρατονόμους να απομακρυνθούν για να συνεχίσει το δρόμο του.
Εκείνη τη στιγμή εκτυλίχθηκε το δυσκολότερο μέρος του εγχειρήματος. Με κινηματογραφική ταχύτητα ο Φέρμορ στοχεύει με πιστόλι στο στήθος το Στρατηγό, ανοίγει τη πόρτα τον τραβάει έξω και τον ακινητοποιεί ενώ ο Μος κτυπά με ένα γκλοπς τον οδηγό και τον βγάζει έξω από το αυτοκίνητο.
Ταυτόχρονα επεμβαίνουν και οι Κρητικοί που ήταν καμουφλαρισμένοι σε κοντινή απόσταση και σε ελάχιστο χρόνο ο Στρατηγός βρέθηκε στο πίσω κάθισμα με χειροπέδες, φιμωμένος και με ένα Κρητικό μαχαίρι ο Σαβιολάκης τον σημαδεύει στο λαιμό. Στο πίσω κάθισμα επίσης δεξιά και αριστερά ήταν οπλισμένοι σαν αστακοί ο Τυράκης με το Πατεράκη. Ο Λη Φέρμορ κάθεται στη θέση του συνοδηγού φορώντας το πηλήκιο του Στρατηγού και ο Μός ήταν οδηγός.
–Κύριε Χαροκόπε, μιλήστε μας για τα νεανικά σας χρόνια. Στις αρχές του Β΄ παγκοσμίου Πολέμου ήσασταν 22 ετών, πολύ νέος. Κάτω από ποιες συνθήκες, εσείς ένας τόσο νέος άνθρωπος είχατε το σθένος να υπερασπιστείτε την πατρίδα?
-Ήμουν πράγματι 22 ετών και μόλις είχα τελειώσει την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου, ενώ ταυτόχρονα εργαζόμουν στην εφημερίδα «ΔΡΑΣΙΣ». Έπρεπε να παρουσιαστώ στις 16 Απριλίου στην Κέρκυρα, στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, που ήμουν επιλεγμένος.
Όμως, στις 6 Απριλίου του 1941 μας κήρυξαν τον πόλεμο οι Γερμανοί και κατέλαβαν την Ελλάδα. Έτσι, η πρόσκλησή μου ανεστάλη επ’ αόριστον. Εκείνο τον καιρό, βρισκόμουν στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, το Ρέθυμνο, όπου στις 20 Μαΐου του 1941 έγινε η πρώτη στα παγκόσμια χρονικά επίθεση από αέρος με χιλιάδες αεροπλάνα.
Μέσα σε μία μέρα οι τρεις μεγάλες πόλεις της Κρήτης μετεβλήθησαν σε καπνίζοντα ερείπια. Ο πατέρας μου ήταν παλαιός πολεμιστής και έτσι αμέσως μόλις έπεσαν οι αλεξιπτωτιστές αποφάσισε να πολεμήσει μαζί με άλλους και τον ακολούθησα κι’ εγώ, χωρίς δεύτερη σκέψη για να προσφέρω ό,τι μπορούσα στην άμυνα της Κρήτης.
Ο Γεώργιος Χαροκόπος γεννηθείς το 1919 συμμετείχε στη μάχη της Κρήτης, μάχη που θεωρείται από τους Γερμανούς ιστορικούς μία από τις δέκα αποφασιστικές μάχες για την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
-Πολλοί νέοι άνθρωποι δεν έχουν διαβάσει λεπτομερώς την ιστορία εκείνης της περιόδου. Εσείς θυμάστε πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα?
-Να γνωρίζετε ότι κανένας απολύτως από τους Έλληνες και ξένους ιστορικούς δεν έχει μέχρι σήμερα καταγράψει και αναλύσει τα γεγονότα, όπως εξελίχθηκαν και τις επιπτώσεις τους .
Ο Φύρερ, ενώ είχε σχεδιάσει μια μικρής έκτασης επέμβαση στη Βόρεια Ελλάδα, εξαναγκάσθηκε από τη θρυλική και ένδοξη Ελληνική Στρατιά της Αλβανίας, να επέμβει στα Βαλκάνια με μεγάλες επίλεκτες μεραρχίες και 1.000 πολεμικά αεροπλάνα.
Ο εξαναγκασμός προέκυψε ύστερα από την πλήρη συντριβή της εαρινής Επίθεσης του Μουσσολίνι 9-15 Μαρτίου 1941, την οποία ο Ντούτσε και οι Επιτελείς του είχαν προπαρασκευάσει με κάθε λεπτομέρεια και με τις πιο εμπειροπόλεμες μεραρχίες που διέθετε τότε η Φασιστική Ιταλία.
Ο Ντούτσε διαβεβαίωνε τον χειμώνα του 1940-41 τον Φύρερ ότι με την ετοιμαζόμενη μεγάλη επίθεσή του θα διασπούσε το Ελληνικό μέτωπο και συνεπώς δεν χρειαζόταν Γερμανικές δυνάμεις για να νικήσει τελικά την Ελλάδα.
Οι Γερμανοί είχαν ήδη συγκεντρώσει στην Βουλγαρία τις δυνάμεις των, που θα κατελάμβαναν την Μακεδονία και Θράκη και τα Ελληνικά νησιά του Βορείου Αιγαίου. Τα υπόλοιπα θα ήταν έργο του Ντούτσε. Ο Φύρερ, απερίσπαστος θα εξαπέλυε την τρομερή επίθεση «Μπαρμπαρόσσα», κατά της Σοβιετικής Ένωσης το πρώτο 15νθήμερο του Μαίου 1941.
Η πλήρης συντριβή, όμως, της “PRIMAVERA”, της ολομέτωπης ανοιξιάτικης επίθεσης κατά των θέσεων της Ελληνικής Στρατιάς της Αλβανίας ανέτρεψε τα νέα σχέδια του Άξονα Βερολίνου – Ρώμης.
Επίσης, στην Γιουγκοσλαβία, η οποία στις 25 Μαρτίου 1941 είχε προσχωρήσει επίσημα στον Άξονα, εξεράγη κίνημα, που ανέτρεψε την φιλο –αξονική Κυβέρνηση και ακύρωσε την προσχώρηση. Χωρίς αμφιβολία, οι Γιουγκοσλάβοι είχαν ενθαρρυνθεί από τις Ελληνικές επιτυχίες για ν’ αποτολμήσουν μια παρόμοια κίνηση προς τον παντοδύναμο ακόμη Αδόλφο Χίτλερ.
Ο Φύρερ έλαβε γνώση της Γιουγκοσλαβικής ανταρσίας αμέσως μετά την οριστική επιβεβαίωση ότι η αποτυχία του Μουσσολίνι στην Αλβανία ήταν ολοκληρωτική.
Αργότερα, στις 20 Απριλίου 1941, με άλλη διαταγή των Χίτλερ και Γκαίρινγκ το νέο μυστικό όπλο της ναζιστικής Γερμανίας, που αποτελούσε το “κρυφό καμάρι” της, η άριστη εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών του στρατηγού Κουρτ Στούντεντ με όλα τα εφόδιά της και με δύο αλεξίπτωτα για κάθε αλεξιπτωτιστή μεταφερόταν στην Ελλάδα. Προφανώς η μεραρχία αυτή προσδιοριζόταν αρχικά για την κατάληψη της Μάλτας. Τώρα, όμως, υπήρχαν άλλα σχέδια
Όπως αναφέρει ο Καρλ Γκουντελάχ (Karl Gundelach συνταγματάρχης της Λουφτβάφφε κατά τον πόλεμο), στο βιβλίο «Αποφασιστικές μάχες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου – Η Γερμανική άποψη», ο Χίτλερ έδωσε την συγκατάθεσή του για την επίθεση κατά της Κρήτης στις 20 Απριλίου 1940.
-Και πώς ξεκίνησε η Μάχη της Κρήτης και ποιοί ήταν οι καθοριστικοί παράγοντες για την έκβαση της
-Οι Γερμανοί ήλπιζαν σε εύκολη και ταχεία νίκη εντός τριών ημερών. Δεν πρόκειται, βέβαια, ούτε και έχουμε χώρο να περιγράψουμε εδώ την γιγαντομαχία που επακολούθησε. ‘Εχει εξάλλου περιγραφεί σε πολλά Βρετανικά και Ελληνικά βιβλία. Θα αναφερθούμε μόνο εν ολίγοις στους παράγοντες που συντέλεσαν στην ανατροπή των προθεσμιών του σχεδίου.
Ο πρώτος ήταν η γενναιότητα και αυτοθυσία με την όποία πολέμησαν οι Βρετανικές και Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις. Ο δεύτερος και πιο αποφασιστικός ήταν η συμμετοχή μέρους του αμάχου πληθυσμού στην μάχη, υπό την ηγεσία τοπικών ηγετών, οι οποίοι συνέχισαν την δράση τους και μετά τη μάχη, αρχίζοντας την Αντίσταση κατά των κατακτητών.
Η αποτυχία του γερμανικού σχεδίου κατάληψης των 3 αεροδρομίων και των 3 μεγάλων πόλεων κατά την πρώτη ημέρα της μάχης οφείλεται στη συμμετοχή αυτή. Η έκβαση της γιγαντομαχίας κρίθηκε στις μάχες για την κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε και του Γαλατά.
–Θυμάστε στιγμές καθοριστικές της μάχης;
-Μέχρι την 5η ημέρα η έκβαση ήταν αμφίρροπη. Οι εισβολείς είχαν υποστεί τεράστιες απώλειες. Και μονο μετά την αποφασιστική μάχη του Γαλατά, που χάθηκε επειδή οι Νεοζηλανδοί, το 6ο Ελληνικό Σύνταγμα και οι Κρήτες πολίτες σταμάτησαν την αντεπίθεσή τους ενώ τα πυρομαχικά των αμυνομένων γερμανικών δυνάμεων εξαντλούντο.
Αν η αντεπίθεση συνεχιζόταν για δέκα λεπτά ακόμη, όπως αποκάλυψε στο βιβλίο του « Η επιστροφή του Δαιδάλου « ο επικεφαλής των Γερμανών συντ/ρχης βαρώνος Φον Ντερ Χάυντε, το γερμανικό μέτωπο θα είχε είχε διασπασθεί. Όμως ανεξήγητα η επίθεση σταμάτησε ξαφνικά.
Σε χρόνο ρεκόρ έφθασαν πολεμοφόδια και ενισχύσεις και τώρα πλέον οι εισβολείς έκαναν εκείνοι αντεπίθεση και κέρδισαν την αποφαστιστική μάχη. Τότε, στις 24 μαίου 1941 για πρώτη φορά το Ανώτατο Γερμανικό στρατηγείο ανακοίνωσε ότι είχε γίνει εισβολή στην Κρήτη και ότι οι επιχειρήσεις για την κατάληψη της νήσου σημείωναν επιτυχία…
Ταυτόχρονα αναγνωριστικά αεροπλάνα έριξαν παντού αντίτυπα απειλητικής προκήρυξης προς τον Κρητικό λαό με την προειδοποίηση ότι «όποιος διαπράττει αδικήματα προς Γερμανούς αιχμαλώτους αντιθέτως προς το διεθνές δίκαιο θα τιμωρηθεί αμειλήκτως». ‘Ηταν μια πρόφαση για τα σκληρά αντίποινα που θα εφαρμόζονταν κατά του αμάχου πληθυσμού για τη συμμετοχή του στη μάχη…
Σημειωτέον ότι το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο καθώς και τα αεροδρόμιά τους δεν κατελήφθησαν μόνον και μόνον επειδή οι αμυνόμενες στρατιωτικές δυνάμεις υποστηρίχθηκαν μέχρι τέλους από τους πολίτες κα τους άνδρες της Σχολής Χωροφυλακής Ρεθυμνου. Οι τελευταίοι μάλιστα υπέστησαν βαρύτατες απώλειες.
Η μεγάλη ανατροπή των σχεδίων του Άξονα από την Ελληνική εποποιία στην Αλβανία και την Μάχη των μαχών της βαλκανικής Εκστρατείας του Χίτλερ, συντέλεσαν καταλυτικά στην συντριβή του Φασισμού και του Ναζισμού. Και όμως, ορισμένοι από τους τότε Μεγάλους Συμμάχους μας, λησμόνησαν ταχύτατα το μεγάλο χρέος που οφείλουν στην Ελλάδα και υποστηρίζουν σήμερα εκείνους οι οποίοι τους είχαν εγκαταλείψει τότε και δεν έριξαν ούτε ένα πυροβολισμό, για τη νίκη κατά του Φασισμού και του ναζισμού!
Εδώ επαληθεύεται αυτό που λέγεται ιστορικά ότι «οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους». Ορισμένοι Σύμμαχοι αντάμειψαν και συνεχίζουν ν’ ανταμείβουν σήμερα την Ελλάδα, όπως ο Βρούτος τον Καίσαρα!
–Ως αντιστασιακή ομάδα κατά των Γερμανών σε ποιες μάχες συμμετείχατε?
-Μόλις κατελήφθη η Κρήτη, δημιουργήσαμε μυστικές οργανώσεις κατά του κατακτητή και ο “Μυστικός Πόλεμος “ κράτησε μέχρι το 1944. Έγιναν πολλά σαμποτάζ, και συγκρούσεις στις οποίες έλαβα μέρος. Το Στρατηγείο της Μέσης ανατολής δεν επέτρεπε να σχηματιστούν μεγάλες ανταρτικές ομάδες γιατί οι Γερμανοί έκαναν φοβερά αντίποινα και οι πληροφορίες ήταν περισσότερο πολύτιμες από τις μεγάλες μάχες. Ήμουν σύνδεσμος πληροφοριών.
Περιθάλψαμε τους Άγγλους που είχαν διαφύγει την αιχμαλωσία και περιπλανώντο στα βουνά,. ‘Όπως γράφει και ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του, οι Γερμανοί έκαιγαν χωριά και τουφέκιζαν χωρικούς για αντίποινα και αυτό ήταν η αιτία να εμπνευστεί την αρχή της τιμωρίας των εγκληματιών πολέμου.
-Σχεδιάσατε το πλάνο για την διαφυγή της ομάδας των απαγωγέων του στρατηγού Κράιπε τον Απρίλιο του 1944 από τα βουνά του Ρεθύμνου μέχρι την παραλία Κλήματα προκειμένου να διαφύγετε όλοι μαζί στη Μέση Ανατολή και να παραδώσετε εκεί το στρατηγό. Πως οργανώσατε αυτή τη διαφυγή?
-Η διαφυγή ήταν το σημαντικότερο και πιο επικίνδυνο σημείο της όλης επιχείρησης διότι όλοι οι δρόμοι και οι ακτές είχαν αποκλειστεί από τους Γερμανούς. Περάσαμε πολλούς κινδύνους και κατά τη διάρκειά της, μερικές φορές οι Γερμανοί έφτασαν πολύ κοντά μας, ευτυχώς χωρίς να μας ανακαλύψουν. Βασικός λόγος ήταν ότι ο σταθμός του Καίρου μετέδωσε την πληροφορία ότι ο στρατηγός μεταφέρεται στην Αίγυπτο διά των βουνών της Κρήτης, ενώ έπρεπε να μεταδώσει ότι ήδη είχε φτάσει στο Κάιρο.
Παρέλαβα την ομάδα από το χωριό Γερακάρι Ρεθύμνου, καθίσαμε στο χωριό μου Πατσός δύο ημέρες και δύο νύχτες και από εκεί σχεδιάσαμε τον τελικό τρόπο διαφυγής. Οι Γερμανοί δεν έμαθαν ποτέ τη διαδρομή μέχρι την παραλία Κλήματα Ρεθύμνου, όπου φθάσαμε στις 14 Μαΐου 1944 μετά από 8 ημέρες συνολικά στα Κρητικά βουνά. Μεσάνυχτα επιβιβαστήκαμε σε σκάφος για ειδικές αποστολές (Μοτορ λοντς) και φτάσαμε στη Μάρσα Ματρούχ της Αιγύπτου 15 Μαΐου 1944 γύρω στις 22.00. Εκεί μας υπεδέχθη ο Αυστραλός στρατηγός του Συμμαχικού στρατηγείου με τους Άγγλους οι οποίοι κυβερνούσαν την περιοχή.
Παρέλαβα την ομάδα από το χωριό Γερακάρι Ρεθύμνου, καθίσαμε στο χωριό μου Πατσός δύο ημέρες και δύο νύχτες και από εκεί σχεδιάσαμε τον τελικό τρόπο διαφυγής
-Ποια είναι τα συναισθήματα σας για την εικόνα της Ελλάδας όπως παρουσιάζεται στις μέρες μας?
-Πιστεύω ότι οι αγώνες της Ελλάδος , που εξ’ αιτίας τους οι Σύμμαχοι κέρδισαν τον πόλεμο, δεν αναγνωρίστηκαν. Ξεχάστηκαν, ενώ, όπως φαίνεται από το βιβλίο μου “ Αν η Ελλάδα δεν έλεγε ΟΧΙ το 1940 – Πως άλλαξε η Ιστορία “, μας υμνούσαν και τώρα μας έθεσαν υπό την επιτήρηση των τέως εχθρών.
Η όλη υπόθεση θυμίζει την ιστορία του καίσαρα και του Βρούτου.
Για την Ελλάδα, θα έλεγα αυτό που έγραψε ο μεγάλος φιλέλληνας Λόρδος Βύρων στην Αρχή του 19ου αιώνα:
Για τους Έλληνες ντροπή
Για την Ελλάδα ένα δάκρυ…»
Την 21η Μαρτίου 2019 στο Π.Φάληρο, σε ηλικία σχεδόν 100 ετών, η πατρίδα ευγνωμονούσα, αποχαιρέτησε τον ήρωα Γεώργιο Χαροκόπο από την Πατσό Αμαρίου, ο οποίος στο μακρύ βίο του έζησε όλες τις δύσκολες και μεγάλες στιγμές του Ελληνισμού. Δεν ήθελε να τον αποκαλούν ήρωα αλλά πατριώτη.
Τον ευχαριστώ θερμά για την τιμή που μου έκανε να συνομιλήσει μαζί μου και να με κάνει κοινωνό ενός σημαντικού γεγονότος της ελληνικής ιστορίας από πρώτο χέρι. Καθ΄όλη τη διάρκεια της κουβέντας μας αναφερόταν με αξιοπρέπεια και ευγένεια για τους συναγωνιστές του Θα τον θυμάμαι πάντα με σεβασμό, αγάπη και συγκίνηση.
Τα βιβλία που είχε συγγράψει:
-Φρούριο Κρήτη- Ο μυστικός Πόλεμος 1941-44 (1971)
-Απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε (1973)
-Ξεχασμένο χρέος (1988)
-Αν η Ελλάδα δεν έλεγε «Όχι» το 1941 (2005)
-Οι τελευταίοι της Βέρμαχτ – (Δεν εκδόθηκε – στο οικογενειακό αρχείο)
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα axianews το 2017
