Ο Πηλέας έπειτα από έναν ταραχώδη και περιπετειώδη βίο, επέστρεψε στη Φθία και ήθελε να παντρευτεί εκ νέου και να ξαναδημιουργήσει οικογένεια. Η καινούρια του σύζυγός ήταν η Θέτιδα, με σπουδαία καταγωγή. Ήταν κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας ενώ ήταν εγγονή του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτάνιδος Τιθύος.
Η Θέτιδα επιλέχτηκε από τον ίδιο τον Δία να δοθεί ως σύζυγος του Πηλέα. Αρχικά, ενώ ο Δίας ήθελε τη Θέτιδα, για δική του γυναίκα και η ίδια είχε συναινέσει, η Θέμις τον απέτρεψε. Η Θέμις, μετά και τις παραινέσεις της ζηλόφθονης Ήρας, του αποκάλυψε, την ύπαρξη μιας προφητείας.
Η προφητεία αυτή έλεγε ότι κατόπιν της ένωσης της Θέτιδας με οποιονδήποτε θεό, η Θέτις θα έφερνε στον κόσμο έναν γιο, ο οποίος θα ήταν δυνατότερος από τον πατέρα του και θα «γκρέμιζε» τον Δία από τον θρόνο του. Έτσι, φοβούμενος για την εξουσία του, ο Δίας, αποφάσισε να δώσει στη Θέτιδα ως σύζυγο ένα θνητό, τον Πηλέα.
Μια άλλη εκδοχή θέλει να διεκδικούν την όμορφη Θέτιδα ο Δίας και ο Ποσειδώνας. Για να απεσοβηθεί όμως η ρήξη, ανάμεσα στους δυο αδερφούς, αποφασίστηκε να μην δοθεί η Θέτιδα ως σύζυγος σε κανέναν θεό και να παντρευτεί θνητό.
Παρ’ όλο που η απόφαση ήταν ειλημμένη από τον ίδιο τον βασιλιά των θεών, η Θέτιδα ως θεά, δεν δεχόταν να πάρει θνητό σύζυγο. Ο ήρωας, έτσι, αναγκάστηκε να καταδιώκει παντού την όμορφη θεά η οποία όμως, του ξέφευγε. Χρησιμοποιώντας τις θεϊκές της δυνάμεις, άλλαζε διαρκώς μορφές και άλλοτε γινόταν φωτιά ή νερό, άλλοτε λιοντάρι, φίδι ή σουπιά.
Ο Πηλέας παρέκαμψε την άρνηση της Θέτιδας και τις δυσκολίες και δεν το έβαζε κάτω. Εξημέρωνε, με τη βοήθεια των λαβών των χεριών του, το ένα μετά το άλλο καθένα από τα θηρία και βγήκε τέλος νικητής κερδίζοντας με την επιμονή του την ωραία Νηριίδα. Βέβαια, για να μπορέσει να ανταπεξέλθει σε αυτές τις δύσκολες δοκιμασίες, αρωγός στάθηκε ο Κένταυρος Χείρωνας, που ήταν παππούς του.
Οι γάμοι του Πηλέα και της Θέτιδας, όπως ήταν φυσικό, έγιναν με μεγάλη λαμπρότητα και με την παρουσία των Ολύμπιων Θεών στο Πήλιο, το όρος που είχε πάρει το όνομα του από τον Πηλέα και συγκεκριμένα στη σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα. Ξέχασαν όμως, να καλέσουν την Έρι, τη θεά της φιλονικίας. Η αμέλεια αυτή ήταν η απαρχή μιας σειράς γεγονότων που οδήγησαν τελικά στον Τρωικό πόλεμο.
Στο γάμο τους η Έριδα, θυμωμένη που δεν είχε προσκληθεί, πέταξε αόρατη το χρυσό μήλο, έχοντας χαράξει την επιγραφή «τῇ καλλίστῃ», δηλαδή στην ομορφότερη το οποίο έμεινε γνωστό ως «μήλον της Έριδος». Αμέσως η Ήρα, η Αφροδίτη και η Αθηνά άρχισαν να φιλονικούν και να διεκδικούν το μήλο και κατ’ επέκταση τον τίτλο της ομορφότερης θεάς.
Επειδή, δεν υπήρχε κάποιο αποτέλεσμα απευθυνθήκαν στον βασιλιά των θεών, για την τελική κρίση. Ο Δίας βλέποντας το μένος των τριών θεών και τον πόθο τους να αποκτήσουν το μήλο δεν ετόλμησε να βγάλει ετυμηγορία, όπως και κανένας άλλος θεός, φοβούμενοι όλοι μην χολωθούν οι άλλες δύο θεές.
Το μόνο που έκανε ο Δίας είναι να στείλει τις τρεις θεές στον Πάρη το βασιλόπουλο της Τροίας για να αποφασίσει αυτός, σημαίνοντας την αρχή του τέλους για την Τροία.
Τα δώρα των υπόλοιπων θεών για το γάμο, ήταν κυρίως όπλα. Τα όπλα αυτά ήταν η παρακαταθήκη των γονιών του στον Αχιλλέα. Από τα δώρα που ξεχώρισαν ήταν ένα ακόντιο από ξύλο φράξου που μπορούσε να θεραπεύει τις πληγές που προκαλούσε, δώρο του Χείρωνα και δυο περίφημα άλογα, τον Βάλιο και τον Ξάνθο, γαμήλιο δώρο του Ποσειδώνα.
Τέλος, τη μουσική του λαμπρού αυτού γάμου επιμελήθηκαν ο Απόλλων, ο θεός της μουσικής, με τη λύρα του και οι Μούσες με τα τραγούδια τους, ενώ οι Μοίρες προφήτεψαν την ένδοξη τύχη του μελλοντικού τους τέκνου που θα έμενε στο διηνεκές.