Ο «Ενδιάμεσος Σταθμός» του Νίκου Χριστόπουλου είναι ο προάγγελος του πρώτου του ολοκληρωμένου δίσκου και αποτυπώνει την γενιά του με τρυφερότητα και ευφυή σαρκασμό

«Πριν γεννηθούμε έχουμε στα social προφίλ»

Ο Νίκος Χριστόπουλος γράφει, παίζει και τραγουδά όχι με τρόπο που δεν έχουμε απαραίτητα ξανασυναντήσει, αλλά με τρόπο που σίγουρα μας είχε λείψει. Αγκαλιάζοντας τον ρομαντισμό του, αποτυπώνει την εποχή του, αποδεικνύοντας ότι μια νέα ελληνική, πολιτικοκοινωνική τραγουδοποιία μπορεί να ξαναυπάρξει και μάλιστα στα καλύτερά της.

Ο νέος τραγουδοποιός γεννήθηκε λίγο πριν το 2000, οπότε το Internet, τα social media και οι πρόχειρες σχέσεις είναι κομμάτια της ζωής και της έμπνευσής του.

Όπως λέει και ο ίδιος:

«Τα πρωτοσέλιδα υπαγορεύουν έρωτα και εμείς, πότε αφηνόμαστε στο ταχύτατο κάλεσμά τους, πότε σνομπάρουμε τις τάσεις τους και απαρνιόμαστε μια ολόκληρη εποχή. Μια εποχή που με τον τρόπο της και χωρίς τρόπους έχει το συνήθεια να μας μετατρέπει σε ενδιάμεσους σταθμούς. Κι όμως! Αν και η “ιστορία” μας γράφεται σε αυτήν την εποχή, μπορεί να διαρκέσει παραπάνω από είκοσι τέσσερις ώρες, φτάνει να βρούμε αυτά για τα οποία στον κόσμο του απρόσωπου ζούμε πιο προσωπικά.


Επιτέλους, ο “Ενδιάμεσος Σταθμός” ξεκινάει το ταξίδι του και μαζί με την ιστορία που κουβαλάει, προαναγγέλλει μια ολόκληρη συλλογή τραγουδιών φορτωμένα με σκέψεις, εμπειρίες και όνειρα. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά μου! Ο Ενδιάμεσος Σταθμός είναι ένα κομμάτι μου, όπως είμαι και εγώ ένα κομμάτι αυτού. Τα υπόλοιπα κομμάτια που συμπληρώνουν το τραγούδι είναι όλοι όσοι με πάθος εργάστηκαν για να πάρει τη μορφή που έχει σήμερα και τους ευχαριστώ από καρδιάς.»