Ο Σπυρέας Σιντ (Spyreas Sid) παρέα με τον αδελφό του Νικ Σιντ (Nick Sid), αρκετά χρόνια πριν, δημιουργούν τους Cyanna μια μπάντα της εναλλακτικής μουσικής σκηνής. Με τα υπόλοιπα μέλη συμπορεύονται σε μια μουσική πορεία που μόνο αξιόλογους σταθμούς έχει να παρουσιάσει και μέσα από τους συνεχείς πειραματισμούς τους, οδηγούνται σε καινούρια μουσικά μονοπάτια με τη δημιουργία των Cyanna Mercury περίπου τέσσερα χρόνια πριν.
Γράφει η Λιάνα Ζωζά
Τις μαγικές μουσικές τους τις γνωρίζω από την αρχή τους, όπως και την πορεία τους μέχρι τώρα. Παράλληλα, έχω τη χαρά της προσωπικής γνωριμίας και της παρουσίας μου σε κάποια από τα εξαιρετικά τους live, αλλά και της συνεργασίας μου πια με τον Spyreas Sid μέσα από την εικαστική συμμετοχή του, στο art project “everything but the girl …” που θα πραγματοποιηθεί στην Cube Gallery (14.12.2018 – 12.01.2019).
-Το 1999, παρέα με το αδελφό σου Νίκ Σιντ (Nick Sid), δημιουργείτε μια μπάντα της εναλλακτικής μουσικής σκηνής, τους Cyanna και ακολουθείτε μια ενδιαφέρουσα μουσική πορεία μέχρι και τα τέλη του 2013. Πώς προέκυψε το όνομα και ποιες από τις εμπειρίες σου θα μοιραζόσουν;
–Το όνομα είναι ένα εξωτικό γυναικείο όνομα που είδαμε σε ένα chatroom στο mIRC και αποτέλεσε το όνομα της μούσας μας. Σε 14 σχεδόν χρόνια οι εμπειρίες είναι πολλές. Παρότι εκείνη η περίοδος της ζωής μου έχει τελειώσει, δεν έχω ακόμα βρει το χρόνο ή τη διάθεση να ξεχωρίσω τι ήταν πιο σημαντικό ή τι θα ήθελα να μοιραστώ από τα τόσα που βίωσα. Ήταν σίγουρα μια διαδικασία αυτογνωσίας πάντως, είναι το μόνο που μπορώ να πω.
–Στις αρχές του 2014 κάνουν δυναμικά την εμφάνισή τους οι Cyanna Mercury. Τι σας οδήγησε σε αυτό;
-Οι Cyanna σαν όχημα έκφρασης είχαν ολοκληρώσει τον κύκλο τους. Ίσως και πιο νωρίς από τον Σεπτέμβριο του 2013, αλλά αργήσαμε λίγο να το συνειδητοποιήσουμε. Ήξερα μέσα μου ότι δεν είμαι πια αυτός ο άνθρωπος που ήμουν και είχα πλέον αρχίσει να καταλαβαίνω πραγματικά τι θέλω να κάνω με τη ζωή μου και τη μουσική συγκεκριμένα, τι ήθελα να πω και να τραγουδήσω σε συνέπεια με τις αξίες μου.
-Η εικόνα που παρουσιάζετε σαν μπάντα και μέσα από τη μέχρι τώρα δουλειά σας, είναι άκρως επαγγελματική. Πόσο εύκολο είναι να επιτευχθεί αυτό στην Ελλάδα και πόση προσπάθεια χρειάζεται για να διατηρηθεί, ειδικά στα τελευταία χρόνια της βαθιάς κρίσης;
-Για μένα είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω κάνει ως τώρα στη ζωή μου. Δηλαδή, είναι ένα έργο που απορροφά τη σκέψη μου και το χρόνο μου στο μεγαλύτερο βαθμό, κάτι που καθορίζει και αποτελεί προτεραιότητα πάνω από ό,τι άλλο κάνω.
Λόγω χώρας, μεγέθους και ιδιαιτεροτήτων στο κομμάτι του πολιτισμού και της τέχνης, δεν μπορεί να στηρίξει βιοπορισμό, όχι 100% τουλάχιστον, οπότε απαιτεί σκληρότερη δουλειά, αντοχές και επιμονή, σε σύγκριση με κάποια άλλη χώρα του Δυτικού κόσμου (αν και αυτό πλέον δεν είναι απόλυτο). Αλλά νομίζω ότι όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, ό,τι κι αν επιλέξει κάποιος να κάνει επειδή τον γεμίζει και το έχει ανάγκη, αν θέλει να το κάνει σωστά, ο κανόνας είναι κοινός. Θέλει αίμα.
-Archetypes, ο τίτλος του νέου σας δίσκου. Κινείστε στα όρια του ψυχεδελικού ροκ και μέσα από αυτό καταφέρνετε να συνδυάσετε μουσικές της Δύσης με επιρροές από την Ανατολή. Ο συνδυασμός εκρηκτικός. Ανάγκη ή επιθυμία;
-Και τα δύο. Μου αρέσει, πάντα μου άρεσε. Αλλά είναι και συνειδητά μελετημένο, είναι η αλήθεια. Από δω είμαι, αυτά ξέρω, εδώ μου έλαχε να γεννηθώ, αυτά καταλαβαίνω. Αυτά κάνω όσο καλύτερα μπορώ. Δεν θέλω να προσποιηθώ κάτι άλλο, δεν θα είναι τόσο καλό και το εγώ μου θα με δικάσει.
-Το εξώφυλλο του Archetypes, δημιουργήθηκε από τον Kyle Fite. Ένας χαρακτηρισμός που θα του ταίριαζε εκτός από το ταλαντούχος είναι και το μεταφυσικός καλλιτέχνης. Πως ήταν αυτή η συνάντησή σας;
-Ο Kyle είναι Αμερικανός και η δουλειά του ήταν online. Ο Διαμαντής (κιθάρα) είχε δει ένα εξώφυλλο που είχε φιλοτεχνήσει για μια άλλη ελληνική μπάντα πριν κάτι χρόνια και μου τον πρότεινε. Έχοντας στο νου μου το στιχουργικό περιεχόμενο του δίσκου και τα συγκεκριμένα αρχέτυπα που χρησιμοποίησα προκειμένου να συνδέσω τις σκηνές, η εικόνα που φτιάχνει ο Kyle μου φάνηκε έτοιμη. Ένιωθα ότι είχε ήδη ζωγραφίσει το εξώφυλλό μας δεκάδες φορές πριν καν τον γνωρίσω.
Με 3-4 email σε διάστημα λίγων μηνών, με τους στίχους, demos και μια λίγο πιο λεπτομερή ανάλυση των εννοιών που ήθελα, o Kyle ξεκίνησε το 2014 να ζωγραφίζει. Μου έστειλε το πρώτο σχέδιο πριν τις αλλεπάλληλες στρώσεις και την φυσική επεξεργασία που ακολουθεί (με νερό, χώμα, αποξήρανση στον ήλιο και ξανά πέρασμα με χρώματα μέχρι να γίνει το χαρτί άκαμπτο) και μέσα σε λίγους μήνες μου έστειλε το τελικό έργο με το ταχυδρομείο. Παραλίγο να χαθεί στο αεροδρόμιο του Καναδά, άργησε κατά ένα μήνα να φτάσει στην Ευρώπη, αλλά τελικά άξιζε την αναμονή, αποτελεί ύψιστης σημασίας μέρος του άλμπουμ αυτό το εικαστικό και όπως σωστά είπες, έχει πιάσει απόλυτα το μεταφυσικό. Ο Kyle θα φιλοτεχνήσει και το επόμενο έργο των CM, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό.
-Είμαι σχεδόν σίγουρη πως αγαπάς όλα τα τραγούδια σας. Εξάλλου, γράφεις και τους στίχους τους. Θα σου έβαζα δύσκολα αν σου ζητούσα να επιλέξεις ένα;
-Αυτή την περίοδο, θα επέλεγα ένα από αυτά που θα είναι στον επόμενο δίσκο και που έχει δημοσιευτεί μόνο στη ζωντανή του εκτέλεση στη Γιάφκα της Πάτρας τον περασμένο Οκτώβριο, το “Damn You Devil, Damn You”.
-Ο Banksy, μέσα από το project του Don’t Believe The Hype, σχολιάζει εύστοχα και καυστικά το ρόλο που παίζει στην αγορά της τέχνης, η δημιουργία ενός μύθου γύρω από τον καλλιτέχνη. Εσύ τι πιστεύεις;
-Ο μύθος δημιουργείται από τον δέκτη όχι από τον πομπό. Δεν προκατασκευάζεται γιατί θα είναι κενός ουσίας. Το μέσο που είναι ανάμεσα στον πομπό και τον δέκτη πολλές φορές προσπαθεί να παράξει μύθο πριν φτάσει στον δέκτη, αλλοιώνοντας το μήνυμα, χειραγωγώντας, προπαγανδίζοντας, υπερβάλλοντας. Δεν πιστεύω λοιπόν στα hype όταν είναι κατασκευασμένα από το μέσο, και μ’αυτή την αρνητική έννοια αντιλαμβάνομαι τη λέξη αυτή. Αλλά και αυτό είναι υποκειμενικό κάποιες φορές και η απολυτότητες δεν χωράνε ανάλυσης, μόνο δίνουν στίγμα. Μ’ αρέσουν πάντως οι μύθοι, μ’ αρέσει η υπέρβαση της πραγματικότητας από τον καλλιτέχνη σε ένα μυθικό επίπεδο, όταν αυτή επιτυγχάνεται από το αντίκτυπο του έργου του στην ψυχή μου. Τότε τον αποδέχομαι σαν θεό μέσα μου και το απολαμβάνω όσο κρατά.
-Ανατρέχοντας στην ιστορία της σύγχρονης τέχνης συναντάμε σημαντικά ονόματα που είτε ξεκίνησαν σαν μουσικοί, όπως ο Mike Kelly με τους Destroy All Monsters, o Nam June Paik με κλασική παιδεία στο πιάνο και τη σύνθεση, αλλά και τελευταία είδαμε τα ζωγραφικά έργα του Marilyn Manson. Γνωρίζω επίσης, πως τα video που συνοδεύουν τις μουσικές σας είναι δική σου δημιουργία. Τελικά, η τέχνη έχει πολλές πλευρές;
-Μ’ αρέσει να ασχολούμαι ολιστικά με αυτό που κάνω τώρα. Μ’ αρέσει να μπαινοβγαίνω στο έργο που έχω φτιάξει, πότε σαν πρωταγωνιστής του και πότε σαν σκηνοθέτης. Την περισσότερη ώρα δεν διακρίνω που τελειώνει το ένα και που αρχίζει το άλλο, οπότε μου είναι εύκολο γιατί είμαι ο εαυτός μου, λέω τις λέξεις μου και ξεζουμίζω τα βιώματά μου και τη φαντασία μου. Και η μουσική και τα εικαστικά ερεθίσματα είναι όλα μέρος του έργου.
-Στην τέχνη πάντα υπάρχουν όμορφες εμπνεύσεις και ερεθίσματα από σημαντικούς καλλιτέχνες. Από που προέρχονται τα δικά σου;
-Από τον Jim Morisson, τους The Cult, τον Danzig, τον Layne Staley, τους folk τραγουδοποιούς της Αμερικής, την ελληνική παράδοση-γραμματεία-μυθολογία, τις ρίζες του rock n roll στην Αφρική, και ό,τι κείμενο φτάνει στα χέρια μου που να ερευνά τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό, δηλαδή με το Θάνατο και το πεπερασμένο της φύσης μας. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος και η Αντιγνώση της Λιλής Ζωγράφου είναι 2 από τα σημαντικότερα συγγράμματα που έχω διαβάσει.
-Πιστεύω πως είσαι ένα “ανήσυχο πνεύμα”. Ποιοι είναι λοιπόν, οι επόμενοι σταθμοί στους οποίους θα σε οδηγήσουν οι καλλιτεχνικές ανησυχίες σου;
-Αυτή την περίοδο προσπαθώ να καταλάβω τι θέλω να κάνω σαν επόμενο βήμα των CM και πότε. Δεν γνωρίζω πού θα με βγάλει αυτή η περίοδος. Καταναλώνω πολύ χρόνο διαβάζοντας διάφορα σημαντικά ασήμαντα, όπως ιστορία. Πειραματίζομαι. Θα δούμε.
