Ανάμεσα στις σελίδες της Ιστορίας υπάρχουν δεκάδες φόνοι που γέμισαν τόμους αμέτρητους με αναλύσεις και γεγονότα, φόνοι που γι’ αυτούς χύθηκε περισσότερο μελάνι από αίμα, που έγιναν οι καταλύτες στους καιρούς τους: άλλαξαν τη ροή των γεγονότων και των καταστάσεων, σημάδεψαν λαούς και χώρες· άλλοι οδήγησαν σε παγκόσμιο αιματοκύλισμα κι άλλοι απλά «έκλεισαν» με αναπάντητα ερωτήματα. Αυτές είναι οι δολοφονίες που συγκλόνισαν τον κόσμο:

Μέγας Αλέξανδρος (356-323 π.Χ)

Για τον θάνατο ενός από τους σπουδαιότερους στρατηλάτες που πάτησαν στη γη, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έχουν γραφτεί πολλά και σχεδόν όλα έχουν αμφισβητηθεί. Ο Μάιος έκανε τόπο να περάσει το καλοκαίρι στη Βαβυλώνα του 323 π.Χ. και ο Αλέξανδρος ξύπνησε αδιάθετος. Το ίδιο βράδυ ο Έλληνας πολέμαρχος παραβρέθηκε στη γιορτή φίλου του και ήπιε αρκετά, όπως καταγράφεται από τον Πτολεμαίο.

Το επόμενο πρωί ο Αλέξανδρος είναι βαριά ασθενής με υψηλό πυρετό. Ένδεκα ημέρες μετά, ο άνθρωπος που υπέταξε τον τότε γνωστό κόσμο αφήνει την τελευταία του πνοή. Το ημερολόγιο έγραφε 10 Ιουνίου 323.

Οι απόψεις διχάζονται: Από την μια, κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Αλέξανδρος πέθανε από φυσικό θάνατο (το σύνδρομο Guillain-Barré Syndrome – μια σπάνια αλλά πολύ σοβαρή αυτοάνοση διαταραχή – ενέχεται για τον θάνατο του, σύμφωνα με τελευταία μελέτη). Ωστόσο, κατά καιρούς έχουν αναπτυχθεί διάφορες απόψεις που αναλύουν τα «φυσικά αίτια» θανάτου του Αλέξανδρου· ανάμεσά τους: Ευλογιά, λευχαιμία, μόλυνση σε τραύμα στον πνεύμονα, ιός του Δυτικού Νείλου, χολολιθίαση…

Από την άλλη, οι υποστηρικτές της «δολοφονίας» καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δηλητηριάστηκε. Στην αρχή ως μοιραίο δηλητήριο αναφέρθηκε το αρσενικό, που όμως γρήγορα «αποσύρθηκε», αφού η δράση του είναι ταχύτατη και το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος επί 11 ημέρες ψυχορραγούσε δεν υποδηλώνει κάτι τέτοιο. Μια νεότερη θεωρία υποστηρίζει πως το δηλητηριώδες φυτό «Βέατρον το λευκόν» ή λευκός ελλέβορος (Veratrum album) ήταν η βάση για το σκεύασμα που έκοψε το νήμα της ζωής του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο πόνος στην κοιλιακή χώρα, η ναυτία, η μυϊκή αδυναμία και η βραδυκαρδία, τα συμπτώματα δηλαδή που έχουν καταγραφεί και περιγράφουν την εικόνα των τελευταίων ημερών του Έλληνα στρατηλάτη, ταιριάζουν απόλυτα με τα συμπτώματα που προκαλεί σε μεγάλες δόσεις το δηλητηριώδες φυτό. Την εκδοχή της δολοφονίας υποστηρίζουν αρκετοί μελετητές της ζωής του Αλέξανδρου και μάλιστα «δείχνουν» ως ενόχους άλλοι τον στρατηγό Αντίπατρο και άλλοι τις συζύγους του αξιέραστου κατακτητή! Όσο φεύγουν τα χρόνια τόσο θα έρχονται περισσότερες θεωρίες για το τέλος ενός από τους σπουδαιότερους πολέμαρχους της Ιστορίας. Ζωή να ‘χουμε να τις αναλύουμε.

Ιούλιος Καίσαρας (100 – 44 π.Χ.)

Στρατηγός με εξαιρετικές αρετές και χαρισματικός πολιτικός, ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ έπαιξε σημαντικό ρόλο στα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάρρευση της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και την άνοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Άλλαξε τη μορφή του πολιτεύματος και με τις κατακτήσεις του έθεσε τις βάσεις της εξέλιξης του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Οι αλλαγές που επέφερε και οι κατακτήσεις του, διατηρήθηκαν για αιώνες. Ο βασικός δολοφόνος του, Μάρκος Ιούνιος Βρούτος, είχε σπουδάσει φιλοσοφία και θεωρούνταν γιος του Καίσαρα. Η ερωτική σχέση του Ιούλιου Καίσαρα με τη μητέρα τού Βρούτου, Σερβιλία, κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης του Βρούτου αμφισβητήθηκε από πολλούς συγγραφείς, αλλά ο Σουητώνιος είναι απόλυτος: «Ο Καίσαρ αγάπησε περισσότερο από κάθε άλλη γυναίκα τη Σερβιλία, μητέρα του Βρούτου».

Ο οιωνοσκόπος Σπουρίννας είχε συμβουλεύσει τον Καίσαρα να φυλάγεται από τις «Ειδούς του Μαρτίου» (αι ειδοί του Μαρτίου, δηλαδή η 15η Μαρτίου, ήταν αργία για τους Ρωμαίους αφιερωμένη στον Θεό Αρη). Το βράδυ της 14ης, σε συγκέντρωση φίλων στο σπίτι του, η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το ποιος θάνατος είναι ο καλύτερος. «Ο απροσδόκητος» ήταν η γνώμη του Καίσαρα. Ο Καίσαρ κατευθυνόμενος προς τη Σύγκλητο, την επόμενη ημέρα, είδε τον οιωνοσκόπο και τον ειρωνεύτηκε: «Οι Ειδοί του Μαρτίου ήρθαν»… Ο Σπουρίννας απάντησε: «Ήρθαν, αλλά δεν πέρασαν».

Ο Έλληνας σοφιστής Αρτεμίδωρος ο Κνίδιος, που είχε σχέσεις με ανθρώπους του περιβάλλοντος του Βρούτου και είχε μάθει για τη συνωμοσία, πλησίασε τον Καίσαρα και του έδωσε ένα σημείωμα λέγοντας: «Διάβασέ το αυτό, Καίσαρ, και γρήγορα. Λέει για σπουδαία πράγματα που σ’ ενδιαφέρουν». Ο Καίσαρας δεν διάβασε το σημείωμα. Μπήκε στη Σύγκλητο και κάθισε στο έδρανό του· οι συνωμότες τον περικύκλωσαν Ένας του τράβηξε προς τα κάτω την τήβεννο. Ήταν το σύνθημα. Ο Καίσαρ προσπάθησε ν’ αντισταθεί· μάταια. Τα σπαθιά των συνωμοτών ήδη είχαν βγει από τις θήκες τους. Τον χτύπησαν όλοι για να έχουν άπαντες συμμετοχή στον φόνο. Όταν ο Καίσαρ είδε και τον Βρούτο να στρέφεται εναντίον του, λέγεται ότι είπε τη φράση (στα Ελληνικά): «Και συ, τέκνον Βρούτε;». Αυτό αμφισβητείται. Ο ηγέτης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σκέπασε το κεφάλι του με την τήβεννο, δέχτηκε είκοσι τρία χτυπήματα και κατέρρευσε στη βάση του αγάλματος του Πομπήιου. Οικτρό τέλος για έναν σπουδαίο της Ιστορίας!

Αβράαμ Λίνκολν (1809 – 1865)

«Sic semper tyrannis!» (έτσι πάντα στους τυράννους) ήταν τα λόγια του Τζον Γουίλκς Μπουθ, αμέσως μετά τη δολοφονία του 16ου προέδρου των ΗΠΑ, Αβραάμ Λίνκολν. Τα ίδια λόγια φέρεται να είχε πει ο Βρούτος όταν δολοφόνησε τον Ιούλιο Καίσαρα. Μετά την πράξη του, ο Μπουθ διέφυγε με το άλογό του στο νότιο Μέριλαντ και κατέφυγε σε ένα αγρόκτημα στη βόρεια Βιρτζίνια, όπου και εντοπίστηκε. Ο Μπουθ πυροβολήθηκε από έναν στρατιώτη. Ο βίαιος θάνατος του Λίνκολ στοιχειώνει ακόμα τους Αμερικανούς, που έμελλε να βιώσουν στην Ιστορία τους ακόμα έναν, αυτόν του Κένεντι.

Και οι δυο δολοφονίες περιβάλλονται από τις ίδιες ομιχλώδεις θεωρίες συνωμοσίας. Μην ξεχνάτε πως και οι δύο δολοφόνοι των Αμερικανών προέδρων (Όσβαλντ και Μπουθ) δεν έζησαν για να καταθέσουν σε δικαστήριο! Ο Λίνκολν, για να έρθουμε και στο θύμα, εκλέχτηκε πρόεδρος των ΗΠΑ το 1860 και αγωνίστηκε για την κατάργηση της δουλείας και τη χειραφέτηση των μαύρων. Το 1861 ξέσπασε ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος.

Την Πρωτοχρονιά του 1863 ο Λίνκολν υπέγραψε το περίφημο διάταγμα για τη απελευθέρωση των μαύρων, το οποίο μπήκε ως τροπολογία στο σύνταγμα το 1865. Στις 14 Απριλίου του ίδιου χρόνου, ενώ βρισκόταν σε θεωρείο στο Θέατρο Φορντ της Ουάσιγκτον, ο Τζον Γουίλκς Μπουθ, ηθοποιός και φανατικός υποστηρικτής των Νοτίων, πυροβόλησε με μια σφαίρα στο κεφάλι τον Λίνκολν. «Βαδίζω αργά, αλλά ποτέ δεν βαδίζω προς τα πίσω» συνήθιζε να λέει ο Λίνκολν και τώρα πια «έτρεχε» στις σελίδες των «μεγάλων» της Ιστορίας

Αρχιδούκας Φερδινάνδος (1863 – 1914)

Αν γνώριζε ο Γκαβρίλο Πρίντσιπ, ο άνθρωπος που πυροβόλησε τον Αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο της Αυστρίας, διάδοχο του θρόνου της Αυστροουγγαρίας και τη γυναίκα του Σοφία, Δούκισσα του Χόχενμπεργκ, πόσους αθώους θα… σκότωναν οι σφαίρες του στα επόμενα τέσσερα χρόνια, θα προτιμούσε να είχε αυτοκτονήσει. Η δολοφονία είχε οργανωθεί από πέντε Σέρβους επαναστάτες που ήταν μέλη της μυστικής οργάνωσης «Μλάντα Μπόσνα». Ο πολιτικός στόχος της δολοφονίας ήταν η απόσπαση των νότιων σλαβικών επαρχιών της Αυστρουγγαρίας έτσι ώστε να μπορέσουν να αποτελέσουν τμήμα της Μεγάλης Σερβίας ή της Γιουγκοσλαβίας. Ο 20χρονος Σερβοβόσνιος Γκαβρίλο Πρίντσιπ επιτέθηκε με πιστόλι των 9 mm., όταν είδε το αυτοκίνητο που επέβαινε ο Αρχιδούκας και η σύζυγός του να έχει σταματήσει από μηχανική βλάβη σε αδιέξοδο.

Λίγη ώρα πριν, είχε ρίξει χειροβομβίδα στο αυτοκίνητο ο Σέρβος εθνικιστής, Νεντζέλκο Καμπρίνοβιτς, χωρίς επιτυχία. Να σημειωθεί πως ο οδηγός του αυτοκινήτου, είχε ταραχτεί από την πρώτη επίθεση και είχε πάρει λάθος δρόμο. Ο Γκαμπρίλο Πρίντσιπ είχε απογοητευτεί από την πρώτη αποτυχημένη απόπειρα και είχε αποτραβηχτεί σε καφέ της περιοχής βέβαιος πως όλα είχαν τελειώσει. Το λάθος του οδηγού ήταν μοιραίο: έφερε τον Φερδινάνδο και την Σοφία μπροστά στα μάτια του Πρίντσιπ, που δεν δίστασε στιγμή: Άναψε το φιτίλι του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου!

Η σφαγή των Ρομανόφ (1918)

Το μίσος και η συσσωρευμένη οργή δεκάδων χρόνων ξεχείλισαν ένα βράδυ του Ιουλίου πριν από 101 χρόνια σ’ ένα υπόγειο του Αικατερίνεμπουργκ, με τον πιο απεχθή τρόπο. Ο πρώην τσάρος πασών των Ρωσιών Νικόλαος Β’ και ολόκληρη η οικογένειά του εκτελέστηκαν από Μπολσεβίκους στην έπαυλη Ιπάτιεφ, όπου τελούσαν υπό περιορισμό.

Η Επανάσταση είχε εκδιώξει τον μονάρχη από τον θρόνο του και τον κρατούσε αιχμάλωτο μαζί με τη σύζυγό του Αλεξάνδρα, τις τέσσερις κόρες τους Τατιάνα, Όλγα, Μαρία και Αναστασία, τον τσάρεβιτς Αλεξέι και την συνοδεία τους. Τη μοιραία νύχτα, υπό τον φόβο ότι οι «Λευκοί» αντεπαναστάτες πλησίαζαν στην πόλη και θα ελευθέρωναν τους Ρομανόφ, αποφασίστηκε η εξόντωσή τους. Οι στρατιώτες φρουροί, τους οδήγησαν στο υπόγειο με την δικαιολογία ότι θα έβγαζαν οικογενειακή φωτογραφία για να διαβεβαιώσουν τον λαό, ότι είναι ζωντανοί. Στο δωμάτιο δεν υπήρχε ούτε ένα κάθισμα. Έπειτα από παράκληση του τσάρου, ένας στρατιώτης φέρνει δυο καθίσματα. Ο Νικόλαος με τον μικρό και ασθενικό Αλεξέι αγκαλιά και η Αλεξάνδρα κάθονται και περιμένουν ενώ πίσω τους όρθιες και τρομαγμένες αγωνιούν οι τέσσερις κόρες τους. Η οικογένεια και η συνοδεία τους παρέμειναν για αρκετό χρόνο μόνοι στο άδειο δωμάτιο.

Ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος, έπειτα από 20 λεπτά, μαζί με τους στρατιώτες μπήκε στο υπόγειο και ανακοίνωσε στον τσάρο, ότι καταδικάστηκε σε θάνατο: «Νικόλαε Αλεξάντροβιτς Ρομανόφ, εφόσον οι συγγενείς σου συνεχίζουν την επίθεσή τους στη Σοβιετική Ρωσία, το Ανώτατο Σοβιέτ αποφάσισε να εκτελέσει εσένα και την οικογένειά σου», διάβασε ο Γιουρόφσκι. Ο Νικόλαος ρώτησε αμήχανα: «Τι; Τι;» Ο Γιουρόφσκι επανέλαβε την ανακοίνωση, σήκωσε το πιστόλι και πυροβόλησε δύο φορές το Νικόλαο. Κι έπειτα άρχισε ο καταιγισμός των πυροβολισμών από το απόσπασμα. Όσοι δεν πέθαναν αμέσως, παραδόθηκαν στις ξιφολόγχες των στρατιωτών. Η διαταγή: «Ουδείς να φύγει ζωντανός» τηρήθηκε κατά γράμμα. Οι σοροί πετάχτηκαν σε λάκκο στην αρχή και στη συνέχεια θάφτηκαν σε άγνωστο σημείο. Το 1991, αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τάφο κοντά στο Αικατερίνμπουργκ, πάνω στον παλιό δρόμο που οδηγούσε στο χωριό Koπτιάκι· βεβαιώθηκαν πως ανήκε στην οικογένεια του τελευταίου τσάρου της Ρωσίας. Το 2000, ο Νικόλαος και η οικογένειά του αγιοποιήθηκαν ως «παθοφόροι» από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η αγιοποίηση τους, σίγουρα, δεν έσβησε από τη μνήμη της Ιστορίας τα εγκλήματα των τσάρων κατά του πολύπαθου ρώσικου λαού. Βοήθειά μας…

Μαχάτμα Γκάντι (1869-1948)

«Ένας δειλός είναι ανίκανος να δείξει αγάπη. Αυτό είναι προνόμιο των γενναίων» έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι και αποδείχτηκε ότι ήταν ένας από τους λίγους γενναίους της Ιστορίας. Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι, ήταν Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης ακτιβιστής. Υπήρξε η κεντρική μορφή του εθνικού κινήματος για την ινδική ανεξαρτησία από τον αποικιοκρατικό ζυγό της Μεγάλης Βρετανίας και εμπνευστής της μεθόδου παθητικής αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας έναντι των καταπιεστών.

Οι Βρετανοί τον φυλακίζουν, τον προπηλακίζουν, αλλά εκείνος δεν λυγίζει. Αρχίζει απεργίες πείνας, διαμαρτύρεται ειρηνικά και φωνάζει για την ανεξαρτησία της πατρίδας του. Το 1945 οι τριμερείς διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Βρετανούς, στους Ινδουιστές και του συνδέσμου των Μουσουλμάνων, οδηγούν στην ίδρυση δύο κρατών, της Ινδίας και του Πακιστάν. Ο Γκάντι απογοητεύεται και αποκτά περισσότερος εχθρούς από φίλους, που τον θεωρούν υπαίτιο της συμφωνίας. Στις 30 Ιανουαρίου του 1948 ενώ κατευθύνεται για να προσευχηθεί δολοφονείται από τον φανατικό ινδουιστή Νατουράμ Γκότσε. Ο άνθρωπος που υποστήριξε τη «μη βία» ήταν γραφτό να «φύγει» βίαια!

Τζον Κένεντι (1917-1963)

Είναι η πιο πολυσυζητημένη δολοφονία του 20ου αιώνα. Τα κίνητρά της; Άγνωστα! Ο θύτης; Αμφισβητούμενος! Οι λεπτομέρειες; Σκοτεινές! Το θύμα; Ο Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, 35ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Βροχερός ο καιρός στο Ντάλας το πρωί, ηλιόλουστος το μεσημέρι, μαύρος, κατάμαυρος το βράδυ… Ο πρόεδρος επισκεπτόταν την πόλη του Τέξας για λόγους προεκλογικούς. Η διαδρομή της προεδρικής πομπής είχε σχεδιαστεί από τις μυστικές υπηρεσίες. Τρεις ημέρες πριν δύο τοπικές εφημερίδες είχαν δημοσιοποιήσει τη διαδρομή με λεπτομερειακούς χάρτες!

Στις 11.50 ξεκίνησε από το αεροδρόμιο η αυτοκινητοπομπή πλαισιωμένη από μοτοσυκλετιστές της αστυνομίας με πρώτο όχημα την προεδρική λιμουζίνα (μάρκας Λίκολν- τυχαίο;) χωρίς θόλο ασφαλείας και με επιβαίνοντες τον Πρόεδρο Κένεντι, πίσω δεξιά, έχοντας αριστερά την σύζυγό του Ζακλίν και μπροστά τον κυβερνήτη Κόνελο με τη σύζυγό. Τη λιμουζίνα ακολουθούσε αυτοκίνητο με πράκτορες της μυστικής υπηρεσίας, με αποστολή την παρακολούθηση του πλήθους και την παρατήρηση κτιρίων, διασταυρώσεων και γεφυρών.Μετά τη διαδρομή από το κέντρο της πόλης, η πομπή μπήκε στην θεωρούμενη σαν ασφαλή περιοχή της ανισόπεδης διασταύρωσης της οδού Ελμ.

Το προεδρικό αυτοκίνητο κινούταν αργά. Αργότερα ειπώθηκε ότι ο πρόεδρος το είχε ζητήσει, ενθουσιασμένος από την υποδοχή του κόσμου.

Στις 12:30, ο Κένεντι, έπιασε τον λαιμό του και έγειρε προς την πλευρά της γυναίκας του, η οποία τον κοίταζε έντρομη. Αμέσως ο κυβερνήτης Κόνελι έπεσε απότομα μπροστά, χτυπημένος από σφαίρα. Για τη δολοφονία του Αμερικανού προέδρου συνελήφθη ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, ο οποίος θεωρήθηκε ένοχος. Δυο μέρες μετά σκληρών ανακρίσεων και ενώ ο Όσβαλντ μεταφερόταν από τα κρατητήρια του αρχηγείου αστυνομίας του Ντάλας στις φυλακές, δολοφονήθηκε! Και οι θεωρίες συνωμοσίας μόλις γεννιούνται! Το 2009 κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες βιβλίο το οποίο παρουσίαζε νεότερα στοιχεία από τις εκθέσεις του FBI, που περιέχονται στα Εθνικά Αρχεία, όπου αμφισβητείται η εκδοχή της Επιτροπής Γουόρεν για τη δολοφονία του Κένεντι και υποστηρίζει το σενάριο πως τον πρόεδρο τον δολοφόνησε η μαφία και πως αρχιτέκτονας του σχεδίου ήταν ο νονός της Νέας Ορλεάνης Κάρλος Μαρτσέλο. Το βιβλίο έχει τίτλο «Legacy of Secrecy: The Long Shadow of the JFΚ Assassination».

Ανουάρ Σαντάτ (1918 – 1981)

Το 1970 ο Ανουάρ Σαντάτ διαδέχτηκε στην προεδρία της Αιγύπτου τον Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ. Κυβέρνησε σκληρά 11 χρόνια τη χώρα του, εξοντώνοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους. Το 1977 ο Σαντάτ είναι ο πρώτος αρχηγός αραβικού κράτους που επισκέπτεται επίσημα το Ισραήλ, ενώ ένα χρόνο μετά συνυπογράφει με τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν τη συμφωνία ειρήνης μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ στο Καμπ Ντέιβιντ· το Νόμπελ Ειρήνης τους περιμένει.

Η κίνηση αυτή έχει σαν αποτέλεσμα, ο Σαντάτ, να βάλλεται από αριστερές ομάδες, αλλά και τις αραβικές χώρες. Οι φανατικοί ισλαμιστές τον επικρίνουν. Οι ταραχές στο εσωτερικό εντείνονται και ο Σαντάτ δίνει τη λύση που καλά γνωρίζει: Εκκαθαρίσεις. Ένα χρόνο μετά ο ισχυρός άνδρας της Αιγύπτου θα έπεφτε νεκρός ενώ παρακολουθούσε μεγαλειώδη παρέλαση των ενόπλων δυνάμεων. Σε εξέδρα κοντά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ο πρόεδρος με επίσημους παρακολουθεί τα αιγυπτιακά στρατεύματα. Ξαφνικά, ένα στρατιωτικό φορτηγό σταματά μπροστά στην εξέδρα, δίνοντας την εντύπωση ότι παρουσίασε μηχανική βλάβη. Από το φορτηγό ξεχύνονται τέσσερις ένοπλοι φορώντας στολές παραλλαγής, οι οποίοι πυροβολούν και πετούν χειροβομβίδες κατά του Σαντάτ και της συνοδείας του.

Ο Σαντάτ δέχεται πέντε σφαίρες στο πρόσωπο και στα πλευρά και πέφτει αιμόφυρτος, ενώ επικρατεί χάος. Η επίθεση μεταδίδεται απευθείας από την αιγυπτιακή τηλεόραση! Απολογισμός; Οκτώ νεκροί, ανάμεσά τους και ο Σαντάτ καθώς και 29 τραυματίες.

Δράστες της δολοφονικής επίθεσης είναι ένας μόνιμος υπολοχαγός του αιγυπτιακού στρατού, δύο απόστρατοι αξιωματικοί κι ένας βιβλιοπώλης! Σύμφωνα με τις αιγυπτιακές αρχές, στη συνωμοσία για τη δολοφονία του Αιγύπτιου ηγέτη συμμετείχαν άλλα 20 άτομα, μέλη της εξτρεμιστικής ομάδας «Τζιχάντ», που συνδέεται χαλαρά με το ευρύτερο φονταμενταλιστικό κίνημα Τακφίρ βαλ – Εγίρα. Όλοι όσοι συμμετείχαν στη συνωμοσία περνούν από δίκη και καταδικάζονται σε θάνατο. Στις 10 Οκτωβρίου ο Σαντάτ ενταφιάζεται στον τόπο όπου δολοφονήθηκε, κοντά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Τέλος εποχής!

Γιτζχάκ Ράμπιν (1922-1995)

Ο Γιτζχάκ Ράμπιν ήταν Ισραηλινός πολιτικός και στρατηγός. Διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας του από το 1974 έως το 1977 και από το 1992 έως τη δολοφονία του, το Σάββατο 4 Νοεμβρίου 1995 και αφού είχε ολοκληρώσει ομιλία του, έπειτα από πορεία ειρήνης στο κέντρο του Τελ Αβίβ. Ο Γιτζχάκ Ράμπιν, αρχιτέκτονας της προσέγγισης με τους Παλαιστίνιους, μοιράστηκε το Νόμπελ Ειρήνης το 1994 με τον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ και τον πρώην πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες για την υπογραφή των συμφωνιών του ‘Οσλο. Ο Γιγκάλ Αμίρ, φανατικός ακροδεξιός, σφοδρός πολέμιος των συμφωνιών του Όσλο, πυροβόλησε και σκότωσε τον πρωθυπουργό προκειμένου το Ισραήλ να μην προβεί σε παραχωρήσεις προς τους Παλαιστίνιους. Ο Αμίρ συνελήφθη, δικάστηκε, κρίθηκε ένοχος και του επιβλήθηκε η ποινή της ισόβιας φυλάκισης.

Μπεναζίρ Μπούτο (1953-2007)

Η Μπεναζίρ Μπούτο ήταν μια θαρραλέα, κοσμική και φιλελεύθερη γυναίκα. Γεννήθηκε στο Πακιστάν και ήταν κόρη του προέδρου και πρωθυπουργού του Πακιστάν, Ζουλφικάρ Αλί Μπούτο.

Σπούδασε οικονομικά, νομικά και φιλοσοφία στο Χάρβαρντ και στην Οξφόρδη. Αναμείχθηκε με την πολιτική μετά το πραξικόπημα του 1977 από τον στρατηγό Ζία Ουλ Χακ, που κατέλαβε την εξουσία και οδήγησε στην κρεμάλα τον Αλί Μπούτο.

Η Μπεναζίρ συνελήφθη και κρατήθηκε σε απομόνωση. Όταν αφέθηκε ελεύθερη κατέφυγε στην Αγγλία όπου ηγήθηκε του κόμματος που είχε ιδρύσει ο πατέρας της (Λαϊκό Κόμμα). Μετα τον θάνατο του Ζία Ουλ Χακ από ανατίναξη του αεροπλάνου που επέβαινε, το 1986, η Μπεναζίρ επέστρεψε στο Πακιστάν. Το 1986 διετέλεσε αντιπρόεδρος της χώρας και το 1988 εκλέχτηκε πρωθυπουργός.

Ήταν η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός Ισλαμικής χώρας στην ιστορία. Το 1990 ο πρόεδρος του Πακιστάν έπαψε την κυβέρνησή της, λόγω κατηγοριών για κατάχρηση εξουσίας και διαφθοράς και στις επόμενες εκλογές ηττήθηκε. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης διακυβέρνησής της, το 1993 θα της απέδιδαν το προσωνύμιο «Σιδηρά Κυρία του Πακιστάν». Νέες υποθέσεις διαφθοράς οδήγησαν και πάλι στο πρόωρο τέλος της θητείας της το 1996 και στον αυτοεξορισμό της.

Επιστρέφοντας στο Πακιστάν 9 χρόνια αργότερα, θα δολοφονούταν σε επίθεση αυτοκτονίας, δύο μόλις εβδομάδες πριν από την εκλογική αναμέτρηση του 2008… Στις 27 Δεκεμβρίου, καμικάζι σε προεκλογική συγκέντρωσή της, στο Ραβαλπίντι την δολοφόνησε πυροβολώντας την αρχικά τρεις φορές και στη συνέχεια ενεργοποιώντας εκρηκτικά, παρασύροντας στο θάνατο άλλα 16 άτομα.

Σύμφωνα με έκθεση της Σκότλαντ Γιάρντ, ο θάνατός της προκλήθηκε από χτύπημα στο κεφάλι εξαιτίας της έκρηξης βόμβας, ενώ την επίθεση κατά της Μπούτο διεκπεραίωσε ένα άτομο, και όχι δύο, όπως είχε ειπωθεί αρχικά. Ο δράστης άρχισε να πυροβολεί εναντίον της Πακιστανής πολιτικού και ταυτόχρονα πυροδότησε τα εκρηκτικά. Η Μπεναζίρ Μπούτο διακομίσθηκε στο νοσοκομείο όπου κατέληξε.

Πηγή: the Face