Αρχική Blog Σελίδα 541

To #Rest@rt παρουσιάζει την έκθεση “Bonnie & Clyde” στην Aqua Gallery

Από
Panos Kats
-

Η δεύτερη έκθεση του πολιτιστικού προγράμματος της Aqua Gallery που στεγάζεται στο lobby του ξενοδοχείου Art Hotel στον Πύργο της Σαντορίνης, εγκαινιάζεται το Σάββατο 7 Ιουλίου στο πλαίσιο της ομπρέλας πολιτιστικών δράσεων #Rest@rt

Η έκθεση έχει τίτλο Bonnie & Clyde και την επιμέλεια της υπογράφει η ιστορικός Τέχνης Νικολένα Καλαιτζάκη.

Στην έκθεση παρουσιάζουν έργα τους οι εικαστικοί:

Έφη Βερικίου • Ειρήνη Βογιατζή • Μαρία Βύρρα • Ιωάννα Καζάκη • Ευάγγελος Καλογερόπουλος • Κατερίνα Καλουμένου • Ειρήνη Καουκάκη • Κατερίνα Κασσαβέτη • Χρήστος Κατσίνης • Εβίνα Κιπενή – Θαλασσινού • Κωνσταντίνος Κουνάλης • Μαρίνα Κουτσοσπύρου • Beskida Kraja • Εύη Κυρμακίδου • Νίκος Λαμπρινός • Βασίλης Μπακάλης • Κατερίνα Ξαρχοπούλου • Σμαράγδα Παπούλια • Μαρίνα Ροβίθη • Αγνή Ρούσσου • Ρανιώ Σαρρή • Asterios Toris • Άννα Τούρλα • Χριστίνα Φοίτου • Έλλη Χούσου.

Η Ιστορικός Τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη, σημειώνει:

“Η Bonnie & o Clyde, το περιβόητο ζευγάρι κακοποιών που η ιστορία αγάπης τους, συνυφασμένη με τα εγκλήματα τους, έγινε γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο, βρίσκουν νέα γη, μέσα από μια εικαστική έκθεση στη Σαντορίνη. Ληστείες τραπεζών, δολοφονίες και απάτες, καθημερινές παράνομες περιπέτειες, ήταν για αυτούς ο πιο όμορφος τρόπος για να περνούν τη ζωή τους, ευτυχισμένοι. Παρέα τους ήταν η ποίηση, η μουσική, οι καλές τέχνες, τα τσιγάρα και το αμάξι τους. Πράγματι αγαπούσαν ο ένας τον άλλον, σε ακραίο βαθμό. Είχαν μπει από καιρό, στο στόχαστρο της αστυνομίας. Η ενέδρα στήθηκε στις 23 Μαΐου του 1934. Πριν τους διαβάσουν τα δικαιώματα τους, η ομάδα της χωροφυλακής της Λουϊζιάνα, γάζωσε το αυτοκίνητο τους με 187 σφαίρες. Η Bonnie ήταν 24 κι ο Clyde 25 ετών. “Κάποια μέρα θα πέσουν μαζί και θα ταφούν πλάι πλάι. Για κάποιους θα είναι πένθος, για το νόμο ανακούφιση. Θα είναι είναι ο θάνατος της Μπόνι και του Κλάιντ”, είχε γράψει μια μέρα η Bonnie στο προφητικό της ποίημα.”

Η Aqua Gallery που έχει βραβευθεί για το καλλιτεχνικό της πρόγραμμα, ανήκει στο δυναμικό όμιλο διαχείρισης ξενοδοχείων Aqua Vista Hotels ο οποίος επενδύει στον Πολιτιστικό Τουρισμό.

Το #Rest@rt – ο μόνος κεντρικός συντονιστικός φορέας που εξειδικεύεται στον Πολιτιστικό Τουρισμό, συνεχίζει να προβάλλει τις δουλειές των Ελλήνων καλλιτεχνών αξιοποιώντας τα πολυτελή καταλύματα των δημοφιλών ταξιδιωτικών προορισμών.

Η πλατφόρμα, στα ξενοδοχεία που συνεργάζεται, διοργανώνει και παρουσιάζει εικαστικές εκθέσεις -ζωγραφική, γλυπτική, video art, installations, performing- μουσικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές προβολές, χοροθέατρο, βραδιές ποίησης και άλλα αξιόλογα πολιτιστικά δρώμενα, αποτελώντας αξιόπιστο εργαλείο Πολιτιστικής διαχείρισης υπό την αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού, του Υπουργείου Πολιτισμού και του ΕΟΤ.

“Ο έρωτας γυμνός” όπως μας τον τραγουδά ο Μάριος Φραγκούλης

Από
Zeta Tz
-

 

O Μάριος Φραγκούλης για το φετινό καλοκαίρι ετοίμασε ένα δίωρο μουσικό ταξίδι με τίτλο : ”Ο έρωτας γυμνός’’. Tαξίδι με λόγια, μελωδίες και αισθήματα που δίνουν την αύρα και την αλμύρα του καλοκαιριού.

Tαξίδι με λόγια, μελωδίες και αισθήματα που δίνουν την αύρα και την αλμύρα του καλοκαιριού. Με μουσικές του Μάριου Φραγκούλη, τραγούδια των Lucio Dalla, Astor Piazzola, Nino Rota, Nicola Piovani, Jose Maria Cano, Μάνου Χατζιδάκι, Σταύρου Ξαρχάκου αλλά και νέες δημιουργίες της Λίνας Νικολακοπούλου και Άρη Δαβαράκη.

Τα νέα τραγούδια σε στίχους Νικολακοπούλου και Δαβαράκη προέρχονται από τον κύκλο τραγουδιών που έχει συνθέσει ο Μάριος Φραγκούλης και θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο.

Μαζί με τον Μάριο Φραγκούλη, η εξαιρετική νέα τραγουδίστρια Δήμητρα Σελεμίδου που κέρδισε τις εντυπώσεις φέτος τόσο από τον πρώτο της δίσκο με τίτλο “Τρίτη Έξοδος”, όσο και για τις ξεχωριστές της ερμηνείες στο ‘Ελλάς η Χώρα των Ονείρων’ στο Ηρώδειο και στο Ίδρυμα Νιάρχος στην Μυθολογία του Μάνου Χατζιδάκι.

Τραγούδια και ντουέτα Ερωτικά από την Πορτογαλία, Ιταλία, Γαλλία , Ισπανία και Ελλάδα.

Προσέλευση : 20:00 | Έναρξη 21:30
Γενική είσοδος 15€

Η προπώληση ξεκίνησε!

ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

1. Κιοσκι ‘’Billys’’ είσοδο Θεάτρου Μεσαιωνικής Τάφρουτλφ 6978323518
2. Vodafone, Κεντρικό κατάστημα Αμερικής 46 – 2241077070
3. Colorado/Delicafé, Ορφανίδου 59 – 2241075120
4. The Lab Tshirts, Γ. Λέοντος 2 – 2241030857
5. Παπαβασιλείου Κορνίζες, Αμερική 27 – 2241073017
6. Today’s delicious stores, Παλιά Πόλη
7. Pizza Λεβέντης, Εθνικής Αντιστάσεως 28 – 2241022375
8. Hotel Pearl, Γρίβα 15 – 2241022420 ΔΥΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ
9. Γρηγόρης Coffeeright, Ιαλυσού 425, Ιαλυσός – 2241091766
10. Magister, Κρεμαστή – τηλ. 2241092033
11. Embeeries, Παραδείσι – 2241083212
12. Βιβλιοχαρτοπωλείο “Η Πηγή”, Σορωνή – 2241041525

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ
13. Alafakis Delivery, Καλυθιές – 2241086000
14. “O πραματευτής”, Αφάντου – 2241053068
15. Wind Αρχάγγελος – 2244029229
16. Greco Cafe, Αρχάγγελος – 2244029064

και Online: ticketservices.gr

Παραγωγή: ARIETT, ΤΗΛΕΦΩΝΟ 2130423029, 2130423030 Κική Δημητριάδη 6936500314, [email protected]
Επικοινωνία: Ρούλα Σιάνου 6945876461, [email protected]
Επιμέλεια παραγωγής: Fantasia music
Υπό την αιγίδα: ΔΟΠΑΡ

 

Τζούλια Ανδρειάδου: «Ο καλλιτέχνης πρέπει να προτρέχει της εποχής του»

Από
Zeta Tz
-

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Η Τζούλια Ανδρειάδου είναι μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Εικαστικός, που εργάστηκε στα νεανικά της χρόνια και ως μακιγιέζ γνωστών Ελλήνων και ξένων ηθοποιών, σύζυγος του σκηνοθέτη Γιώργου Σταμπουλόπουλου και αδελφή της ποιήτριας Κοραλίας Θεοτοκά.

Από τα έργα της δεκαετίας του ’60, εστιάζει στη μοναχικότητα των ανθρώπων, στη μελαγχολία που εκπέμπουν τα κτίρια μιας μεγαλούπολης, στο αστικό τοπίο ως περιβάλλον. Μετά από μια παρατήρηση τουλάχιστον τριάντα ετών, τα έργα της παρουσιάζουν τις αλλαγές του αστικού χώρου και της ανθρώπινης ψυχολογίας. Συναντήσαμε την κυρία Τζούλια Ανδρειάδου στο ατελιέ της στο Κολωνάκι, όπου και μας μίλησε.

– Η ζωγραφική σας κινείται ανάμεσα στην άρνηση για τον καθημερινό, αλλοτριωμένο χώρο που ζούμε και στην ποιητική διάστασή του. Πώς το εκλαμβάνετε αυτό και πως το αποτυπώνετε στα έργα σας;

Όταν μιλάμε για αλλοτριωμένο χώρο, ας συμφωνήσουμε ότι έχουμε κατά νου την εικόνα μιας Ελλάδας μεταλλαγμένης, όχι σταδιακά, όπως πιθανόν συνέβη μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο σε πολλές χώρες, αλλά που ήρθε ως καταιγίδα και σάρωσε ό,τι προϋπήρχε, δίνοντας βιαστικές λύσεις, σχεδόν σε κατάσταση πανικού, ή για να ακριβολογούμε, σύμφωνα με το γνωστό ελληνικό «άντε να τελειώνουμε»! Δεν εξέλαβα λοιπόν την αλλοτρίωση του χώρου! Αυτή μας εξέλαβε και πιστεύω μας αιφνιδίασε και κάποιοι διορατικοί, αν και βλέπαμε την ταχύτατη αλλοτρίωση, δεν μπορέσαμε ν’ αντιδράσουμε! Όμως, προσωπικά σε μένα βγήκαν εικόνες μέσα από μια ποιητική διάσταση επειδή έτσι μου προκύπτουν.

– Είχατε περιβαλλοντολογικά ερεθίσματα από το 1977, πολύ πριν αφυπνιστεί η ανθρωπότητα για τα θέματα αυτά και τα μεταφέρατε στην τέχνη σας. Μιλήστε μας για το πώς οδηγηθήκατε σ αυτές τις σκέψεις σε τόσο νέα ηλικία;

Υπάρχει σε ορισμένους καλλιτέχνες κάτι απροσδιόριστο, συνήθως το ονομάζουμε διαίσθηση, ή διορατικότητα! Ανήκω σε αυτούς που προτρέχουν της εποχής τους και αυτό φαίνεται στα έργα μου με την πρώτη ματιά, γιατί γράφω πάντα την χρονολογία. Όμως, πέρα απ’ αυτό, το 1976 ήταν μια χρονιά που έφερε στη ζωή μου «τα πάνω κάτω» και όταν ζεις μέσα στο γκρίζο, νιώθεις την ανάγκη να το διώξεις από πάνω σου!

Έβλεπα μέσα μου και έξω το γκρίζο, εννοώ μια πόλη –την γενέθλια πόλη– να ασφυκτιά στο τσιμέντο και στον υπερπληθυσμό, που όμως κάθε άλλο παρά αφυπνισμένος έδειχνε! Η σύντομη εμπειρία μου από το Παρίσι του 1960, μου είχε ανοίξει άλλους ορίζοντες, συγκρίσεις και ερωτηματικά, γιατί αυτή η όμορφη χώρα των 9.000 χρόνων –αν την υπολογίσουμε από την Νεολιθική περίοδο– να μεταλλάσσεται σε τόσο γρήγορους ρυθμούς!

– Χρονικά, πως χωρίζετε τα έργα σας σε ενότητες και τι αντιπροσωπεύει η κάθε μια;

Οι ενότητες ξεκινάνε από το πρώτο τελάρομα σε διαστάσεις που έχω ως εικόνες στο μυαλό μου. Ουσιαστικά, πρόκειται για εμμονές που δεν γνωρίζω ακριβώς πως θα ολοκληρωθούν! Αυτό αντιπροσωπεύουν οι ενότητες, τις εμμονές μου! Που σημαίνει ότι χωρίζονται την στιγμή που θα πω: ως εδώ ήταν, που σημαίνει κάποιες παραλλαγές πάνω σε μια θεματική ενότητα! Αρκετές φορές επανέρχομαι και μπορεί να επιζωγραφίσω ή και να καταστρέψω έργα μου, αλλά συνήθως μετά από μια έκθεση, χρειάζομαι ένα διάλειμμα! Αφήνω πίσω συνειδητά τη σειρά που τελείωσα και αφήνομαι στο να ξεκινήσω σχεδόν ασυνείδητα μία άλλη!

– Σίγουρα, στο πέρασμα του χρόνου, η δουλεία σας έχει ωριμάσει. Έχει αλλάξει η τεχνοτροπία σας και τι υλικά έχετε χρησιμοποιήσει στους πίνακές σας.

Η τεχνοτροπία μου και το υλικό βρίσκονται στη διαδρομή, εξελίσσονται. Δεν μ’ ενδιαφέρει η όποια μόδα κυκλοφορεί, είτε εγχώρια είτε εισαγόμενη! Ξεκίνησα με κάρβουνο, λάδι και τα καθιερωμένα υλικά. Από το 1966 δουλεύω κυρίως ακρυλικά.

– Τι σημαίνει για εσάς «η γενιά του Πολυτεχνείου»; Πόσο δύσκολο ήταν να είσαι καλλιτέχνης την περίοδο της δικτατορίας;

Η ερώτηση έχει απαντηθεί τόσες πολλές φορές από τόσους πολλούς! Το έργο μου «Άνθρωποι στο δρόμο», νομίζω δίνει τη δική μου απάντηση.

– Πώς χαρακτηρίζετε στις μέρες μας την αδράνεια του ελληνικού λαού και την αμήχανη στάση των διανοούμενων.

Αυτή ειδικά η ερώτηση έχει ξοδέψει αμέτρητη φαιά ουσία σε αναλύσεις, που καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα, από σοβαρούς αναλυτές, μέχρι γελοίους παρουσιαστές! Η κοινωνία των ΜΜΕ στην Ελλάδα, ηδονίζεται να μηρυκάζει επί χρόνια τα ίδια και τα ίδια ονόματα, επί παντός προβλήματος, οπότε «η αδράνεια ή η αδιαφορία» που καταλογίζεται στους σκεπτόμενους, είναι μια υπεκφυγή των κρατούντων!

– Μιλήστε μας για την τελευταία ατομική σας έκθεση που οργανώθηκε στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας (ΜΙΕΤ) και τη δωρεά των έργων σας

«ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ» ξεκίνησα να τα δουλεύω το 2000. Στο ΕΛΙΑ–ΜΙΕΤ, δώρισα πρώτα το αρχείο της αδελφής μου Κοραλίας Θεοτοκά και στη συνέχεια το δικό μου από τεκμήρια ζωγραφικής, γραπτών κειμένων, κλπ. Επίσης, δώρισε το κινηματογραφικό του αρχείο ο άνδρας μου, Γιώργος Σταμπουλόπουλος. Μας εντυπωσίασε η συνεργασία και η συνέπεια με την οποία δουλεύουν!

Δώρισα μια επιλογή έργων μου στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας (ΜΙΕΤ), ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο και για κάποιους προσωπικούς μου. Πριν λίγους μήνες, έστειλα την πρόταση μου «ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ» στο Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας. Είδαν τα έργα, αλλά πιστεύω πως γνώριζαν ήδη πολλά από το αρχείο μου!

Τους ευχαριστώ όλους και όλες! Αν και είναι μικρή έκθεση, την θεωρώ τιμητική και χαίρομαι που θα κρατήσει δύο μήνες, για να την βλέπει αυτός, ο ιδιαίτερος κόσμος του ΜΙΕΤ!

 

* Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στην “axianews”.

Τζούλια Ανδρειάδου: Η πολύπλευρη καλλιτέχνις

Από
Zeta Tz
-

ΤΖΟΥΛΙΑ ΑΝΔΡΕΙΑΔΟΥ

Αθήνα  1937 

Σπούδασε ζωγραφική με τον Κώστα Ηλιάδη (Αθήνα 1956-59), τον André Lhôte και στην Ecole des Beaux-Arts, με τον M. Brianchon (Παρίσι 1959-60). Έχει κάνει δεκαπέντε ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (1968-2016). Από το 1960 έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από εκατό ομαδικές εκθέσεις (Ελλάδα) συμπεριλαμβανομένων των Πανελληνίων (1960 – 1987), και την 3ème Biennale des Jeunes (Paris, 1963) και La peinture Grecque 1968–88 (Brussels, 1988), επίσης στη διάρκεια της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ 2003, (Κτήριο Συμβουλίου, Βρυξέλλες, Βέλγιο, Διοργάνωση Εθνική Πινακοθήκη & ΥΠΠΟ)

 Έργα της υπάρχουν σε διάφορες συλλογές (Εθνική Πινακοθήκη, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Υπουργείο Πολιτισμού, Υπουργείο Αιγαίου, Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών, Μουσείο της πόλεως των Αθηνών, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ., Πινακοθήκη Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης Καλαμάτας, Μουσείο Μπουζιάνη, Πινακοθήκη Δήμου Αγρινίου, Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου κλπ.)  Τον Ιανουάριο του 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο της “ΣΕ ΧΑΜΗΛΗ  ΠΤΗΣΗ” , εκδόσεις ΕΥΡΑΣΙΑ με πρόλογο του Γιάννη Κολοκοτρώνη, με τη ζωγραφική και τα κείμενά της.

Το Αρχείο της Τζούλιας Ανδρειάδου, από το 2011 βρίσκεται στο ISET (Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης) και στο ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ (Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο – Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης). Επίσης το 2011 δώρισε στο  ΜΙΕΤ κάποια έργα της αντιπροσωπευτικά της πενηντάχρονης πορείας της και συνεχίζει τη δωρεά της. “Μία μονογραφία τεσσάρων σελίδων για την δουλειά της Τζούλιας  Ανδρειάδου  υπάρχει στο βιβλίο του ιστορικού τέχνης Γιάννη Κολοκοτρώνη, με τίτλο: “Με το βλέμμα και την σκέψη”

Κείμενα για την τέχνη και τους καλλιτέχνες (1987- 2014)

Εκδοτικός οίκος Μέλισσα/2015.

Ατομικές εκθέσεις

1968       “Astor” Gallery, Αθήνα

1969            “Τέχνη”, Θεσσαλονίκη

1972            “Astor” Gallery, Αθήνα

1972            “Κοχλίας”, Θεσσαλονίκη

1976            “Ωρα”, Αθήνα

1981            “Νέες Μορφές”, Αθήνα 

1983            “Εποχές”, Κηφισιά

1986            “Νέες Μορφές”, Αθήνα

1990            “Αγκάθι”, Αθήνα 

1992            “Ωρα”, Αθήνα

1993            “Έκφραση”, Θεσσαλονίκη

1994            “Αίθουσα Τέχνης Ν. Ψυχικού”, Αθήνα

1998            “Espace” Κρεωνίδης, Αθήνα   

1999            “Τρίγωνο”, Κηφισιά

2016               “Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης” (ΜΙΕΤ), Αθήνα

www.andriadou.gr

http://dp.iset.gr/artist/view.html?id=1556

Allgemeines Künstlerlexikon – Internationale Künstlerdatenbank – Online

(https://www.degruyter.com)

Περικλής Χούρσογλου: “Μια ταινία σαν τη ζωή…”

Από
Βανέσσα
-
Periklis Hoursoglou, Vangelio Andreadaki, Konst. Hoursoglou, Iord. Hoursoglou

Συνέντευξη του βραβευμένου σκηνοθέτη  Περικλή Χούρσογλου

στη Ζέτα Τζιώτη

Συναντήσαμε τον Περικλή Χούρσογλου στο κέντρο της Αθήνας, έχοντας μόλις επιστρέψει από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις στην Θεσσαλονίκη, όπου εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ο δημιουργός της κινηματογραφικής ταινίας «ο διαχειριστής»  ετοιμάζει την νέα του ταινία και σύντομα θα μας δώσει περισσότερες  λεπτομέρειες γι αυτή.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΧΟΥΡΣΟΓΛΟΥ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και κινηματογράφο στη Σχολή Λυκούργου Σταυράκου.

Από το 1976 ως το 1992 εργάστηκε δίπλα σε αρκετούς σκηνοθέτες, κυρίως στον Παντελή Βούλγαρη, που υπήρξε ουσιαστικά δάσκαλός του. Ασχολείται επίσης με το σενάριο, συμμετέχοντας στα εργαστήρια του Μεσογειακού Ινστιτούτου Κινηματογράφου και του Μικροφίλμ, που οργανώνεται από την κρατική τηλεόραση.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

1980, Τα Μανικετόκουμπα, μικρού μήκους

1983, Τυφλό Σύστημα, μικρού μήκους

1986, Στυλ, τηλεταινία

1993, Λευτέρης Δημακόπουλος, μεγάλου μήκους

1997, Ο Κύριος με τα Γκρι, μεγάλου μήκους

Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας Α’ Γυναικείου Ρόλου (Ειρήνη Ιγγλέση) και

Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας Β’ Γυναικείου Ρόλου (Ράνια Οικονομίδου) στο ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1997

2003, Μάτια από νύχτα, μεγάλου μήκουςv3ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους, Βραβείο Ερμηνείας 1ου Γυναικείου Ρόλου (Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη) και Βραβείο Ερμηνείας 2ου Γυναικείου Ρόλου (Εκάβη Ντούμα) στο ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

2010 : Ο Διαχειριστής , μεγάλου μήκους Η ταινία τιμήθηκε με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (FIPRESCI), στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2009.

Εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

-Θεωρείστε ανθρωποκεντρικός σκηνοθέτης και παρατηρούμε ότι σας  ενδιαφέρουν οι μικρές ανθρώπινες καθημερινές ιστορίες. Πως το σχολιάζετε αυτό;

=Όταν ήμουν μικρός και έκανα βόλτα με τους γονείς μου, παρατηρούσα τον κόσμο. Είμαι μοναχοπαίδι και δεν είχα έναν αδελφό να  παίξω και αυτό με έκανε να έχω αυξημένη παρατηρητικότητα. Όταν γυρνούσαμε σπίτι, θυμάμαι, μιμούμουν ανθρώπους που είχαμε συναντήσει,  τον σερβιτόρο, τον υπάλληλο στα εισιτήρια στον κινηματογράφο.

Με ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες καθημερινές ιστορίες. Δεν επινοώ ιστορίες, απλά παρατηρώ. Παρατηρώ τους ανθρώπους στο ανσασέρ, στα ζαχαροπλαστεία, στο δρόμο.

-Σίγουρα είναι μεγάλη εμπειρία να δουλεύει κανείς στο πλευρό του Παντελή Βούλγαρη; Τι θεωρείτε ότι αποκομίσατε από την συνεργασία σας;

-Είμαι επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη και διδάσκω κινηματογράφο. Συμβαίνει συχνά να μου λένε οι φοιτητές μου ότι κάποιος άλλος καθηγητής τους έχει πει αυτό, που λέω εγώ διαφορετικά.

Απαντάω ότι «έτσι συμβαίνει στη ζωή  και στην τέχνη ειδικότερα». Στη ζωή του ο άνθρωπος συναντά τρεις, τέσσερις ανθρώπους και καθένας από αυτούς, για διαφορετικό λόγο, τον σημαδεύει.

Ο Παντελής είναι ένας από τους ανθρώπους, που με έχει σημαδέψει γιατί δεν μου δίδαξε μόνο το σινεμά.  Δεν είναι μόνο οι γνώσεις, που αποκόμισα από τον Παντελή Βούλγαρη, ούτε το πώς να δουλεύω με τους ηθοποιούς, το πώς να αντιμετωπίζω την κατάσταση όταν κάτι δεν πάει καλά, ούτε πώς να είμαι προετοιμασμένος το πρωί πριν το γύρισμα.

Ο Παντελής Βούλγαρης μου δίδαξε την στάση απέναντι  στη ζωή, μου μεταλαμπάδευσε  το πάθος για τη δουλειά.

Λέμε «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος»…………….

Και ποιος είναι αυτός που έχει? Αυτός, που έχει από κάποιον άλλο πάρει. Αυτό είναι που λέμε εκπαιδευτική διαδικασία είναι σαν το νερό που κυλάει.

Έτσι, έχω λάβει κάτι περισσότερο και πέρα από αυτά  και το μεταδίδω.

-Στην  τελευταία σας ταινία « ο Διαχειριστής» εκτός από την σκηνοθεσία, παίξατε και το βασικό ρόλο. Πόσο σας δυσκόλεψε αυτό;

-Πραγματικά,  δεν ήταν στο νου μου να παίξω το βασικό ρόλο. Είχα σκεφτεί διάφορους ηθοποιούς. Θα έπρεπε όμως αναγκαστικά, να κάνω την ταινία τον Απρίλιο για να μην είναι οι ηθοποιοί δεσμευμένοι με τα σήριαλ στην τηλεόραση.  Είχα όμως πολύ άγχος γιατί ήθελα να ξεκινήσω τα γυρίσματα 6 μήνες νωρίτερα.

Η σύζυγός μου ήταν προγραμματισμένο να παίξει στην ταινία.  Κάνοντας πρόβες στα λόγια της, μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα να πάρω τον ρόλο του Παύλου, του πρωταγωνιστή. «Κράταγα» τα λόγια του Παύλου και της λέω…. «θες να δοκιμάσουμε κάτι?.»

Η Βαγγελιώ, η σύζυγός μου, αμέσως κατάλαβε τι εννοούσα και μου είπε « σαν πολλά δεν είναι! θα είσαι παραγωγός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης. Θα είσαι και πρωταγωνιστής?»

Όμως, αυτό δεν με δυσκόλεψε καθόλου γιατί η πλοκή του έργου εξελισσόταν πολύ ομαλά και φυσικά.

Περικλής Χούρσογλου

-Στην ίδια ταινία, εκτός του ότι κρατήσατε εσείς τον βασικό ρόλο, επιλέξατε για πρωταγωνιστές μια πραγματική οικογένεια, τη δική σας. Είναι σίγουρα πρωτότυπη ιδέα. Το θεωρείται όμως, σκηνοθετικά δόκιμο και τι δυσκολίες συναντήσατε;

-Ζήτησα από την σύζυγό μου να «προβάρουμε» μερικές σκηνές πιο ολοκληρωμένα, με τη βοήθεια του διευθυντή φωτογραφίας και τη σκηνογράφο.  Όταν μετά είδαμε τη δουλειά μας, ένοιωσα ότι αυτό ήταν το κλειδί!!

Θα ήταν μια ταινία, που δεν θα υποδυθεί κανείς …ήταν όλα τόσο πραγματικά και καθημερινά. Δεν ήταν ταινία ήταν η πραγματικότητα, ήταν μια ταινία σαν τη ζωή!

Αυτό, σιγά- σιγά ωρίμασε στο μυαλό μου και ήμουν σίγουρος ότι έπραττα το σωστό, όσο αφορά στο να έχω εγώ τον βασικό ρόλο.

Για τη συμμετοχή των παιδιών μας στο έργο, είχαμε με τη Βαγγελιώ δεύτερες σκέψεις. Συμβουλευτήκαμε ψυχολόγους, οι οποίοι δεν θεωρούσαν δόκιμο να συμμετάσχουν τα παιδιά σε ταινία με τους γονείς τους.

Όμως, η επιμονή και η ωριμότητα των παιδιών, μας οδήγησε στην απόφαση να συμμετάσχουν και τα παιδιά μας στην ταινία.

-Έχετε σκηνοθετήσει πρόσφατα με μεγάλη επιτυχία και μια θεατρική παράσταση. Τελικά, θέατρο ή κινηματογράφο τελικά;

-Μικρός είχα μεγαλύτερη αγάπη στο θέατρο απ’  ότι στον κινηματογράφο. Έτυχε να συγκατοικήσω ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη με τον Αλέξανδρο Μουμτζή. Αυτός με έκανε να παθιαστώ με τον κινηματογράφο. Όταν την επόμενη χρονιά πήρα μεταγραφή στην Αθήνα, είχα στο μυαλό μου να γραφτώ στη Σχολή Σταυράκου.

Την πρώτη μέρα που πήγα στη σχολή Σταυράκου, στο πρώτο μάθημα γνώρισα τον Παντελή Βούλγαρη.

-Είστε σήμερα αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σ αυτό δίνετε πολύ χρόνο και ενέργεια. Θέλετε να μας μιλήσετε γι αυτό;

-Την Διδασκαλία και την Εκπαίδευση ή τις αγαπάς ή δεν τις αγαπάς. Προ 12ετιας και προ κρίσης δουλεύαμε ως καθηγητές στο Πανεπιστήμιο, αν θυμάμαι καλά, 6 σκηνοθέτες. Από το 2009 μείναμε μόνο 2 διδάσκοντες για 500 φοιτητές. Έχει πάρα πολλή δουλειά και πρέπει να είμαι πολύ προσηλωμένος σ αυτό. Επίσης, δεν μπορώ να κάνω μάθημα μόνο για τους καλούς φοιτητές. Οι αδύναμοι φοιτητές με απασχολούν περισσότερο.

-Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

-Έχω στο πρόγραμμα να γράψω ένα σενάριο, το οποίο προγραμματίζω να τελειώσει τέλος του 2016. Δεν έχω ακόμα με σαφή τρόπο στο μυαλό μου σχηματισμένη την ταινία..

Πιστεύω ότι πολλά πράγματα θα διαμορφωθούν διαφορετικά ώσπου να ολοκληρωθεί. Ελπίζω σύντομα να μπορώ να μιλήσω γι αυτό……

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα axianews

Ο βραβευμένος Περικλής Χούρσογλου στην εφημερίδα Αξία

Το… Jurassic Park στο σφυρί των Christie’s

Από
Zeta Tz
-
Ιχθυόσαυρος, εκτίμηση 25.000-35.000 λίρες

 

Ένα ταξίδι στην… εποχή των δεινοσαύρων ετοιμάζονται να παρουσιάσουν οι Christie’s με ένα πρωτότυπο sale επιλεγμένων απολιθωμάτων από τα πρώτα δείγματα ζωής στον πλανήτη στα γραφεία του οίκου στο Λονδίνο στις 10 Ιουλίου.

Ο Τίγρης με αποχρώσεις σιδήρου είναι μία από τις πρώτες απολιθωμένες μορφές ζωής, από μια εποχή, πριν από περισσότερα από δύο δισεκατομμύρια χρόνια, όταν οι νεοσύστατες ήπειροι ήταν άγονες και η ζωή περιοριζόταν αποκλειστικά στις θάλασσες.

Θαλάσσιος κρίνος, εκτίμηση 25.000-30.000 λίρες.

Ο Τίγρης ανήκει στις απλές φωτοσύνθετες μορφές ζωής όπως αυτές κυριάρχησαν στα πρώτα δύο δισεκατομμύρια χρόνια ζωής στη Γη και ήταν πιθανώς η πρώτη πηγή οξυγόνου στην ατμόσφαιρα. Η αξία του αποτιμάται από τον οίκο στις 10.000-15.000 λίρες Αγγλίας.

Μια εντυπωσιακή διπλή απολιθωμένη πλάκα με το απολίθωμα ενός Θαλάσσιου Κρίνου προερχόμενη από τη Γερμανία εκτιμάται στις 25.000-30.000 λίρες. Όπως εξηγούν ειδικοί του οίκου ο θαλάσσιος κρίνος δεν είναι στην πραγματικότητα φυτό, αλλά ένας οργανισμός που ανήκει στην ίδια οικογένεια με τους αχινούς και τους αστερίες.

Ένα από τα τοπ κομμάτια της δημοπρασίας είναι το μεγάλο απολίθωμα ενός κροκοδείλου και πάλι από την περιοχή της Γερμανίας. Η εκτίμησή του είναι 70.000-100.000 λίρες Αγγλίας.

Οι κροκόδειλοι, αναφέρουν οι ειδικοί των Christie’s, «είναι μία από τις επιτυχημένες ιστορίες της εποχής των δεινοσαύρων». Και αυτό διότι ενώ οι δεινόσαυροι έχασαν τη ζωή τους στη μεγάλη μαζική τους εξαφάνιση, οι κροκόδειλοι

Απολίθωμα κροκόδειλου, εκτίμηση 70.000-100.000 λίρες.

επέζησαν. Μια θεωρία που επικρατεί αναφέρει ότι, αντίθετα από τους δεινόσαυρους, ήταν ψυχρόαιμα ζώα και επομένως κατάφεραν να επιβιώσουν καταναλώνοντας ελάχιστη τροφή, μετά την περίφημη σύγκρουση του αστεροειδή με τη γη και την κλιματική αλλαγή που ακολούθησε, εξαφανίζοντας σχεδόν εξολοκλήρου τη χλωρίδα του πλανήτη. Από το 1825, τουλάχιστον 12 είδη έχουν βρεθεί σε τοποθεσίες σε ολόκληρη την Ευρώπη και το Μαρόκο. Το μακρύ ρύγχος με αιχμηρά δόντια στο απολίθωμα που διατίθεται προς πώληση υποδεικνύει ότι τρέφονταν κυρίως με μικρά ψάρια, ενώ η «θωρακισμένη» σάρκα του υποδηλώνει έναν μαχητικό τρόπο ζωής στα ύδατα περίπου 180 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Jurassic Park

Απολίθωμα Πτερόσαυρου, εκτίμηση 60.000-90.000 λίρες.

Ένα ακόμα «δυνατό» κομμάτι είναι το απολίθωμα ενός Πτερόσαυρου ηλικίας 150 εκατομμυρίων χρόνων το οποίο διατηρείται σε άψογη κατάσταση. Στους Christie’s κάνουν λόγο για «ένα πραγματικό Jurassic Park!» Η τιμή του εκτιμάται στις 60.000-90.000 λίρες Αγγλίας. Το συγκεκριμένο βρέθηκε και αυτό στην περιοχή Solnhofen της Γερμανίας.

Ένα ακόμα απολίθωμα ενός Πτεροδάκτυλου, μιας ιπτάμενης σαύρας της Ιουράσιας περιόδου διατίθεται προς πώληση με εκτίμηση 80.000-100.000 λίρες Αγγλίας.

Απολίθωμα Πτεροδάκτυλου, εκτίμηση 80.000-100.000 λίρες.

Η επίσημη ονομασία του είναι Γερμανοδάκτυλος και χαρακτηρίζεται ως «απίστευτα σπάνια». Μόνο τέσσερις είναι γνωστό ότι υπάρχουν, σε μουσεία. Ο συγκεκριμένο απολίθωμα έχει το μεγαλύτερο καταγεγραμμένο άνοιγμα πτερυγίων από τα υπόλοιπα όμοια είδη και υπολογίζεται σε 55 ίντσες. Αρχικά είχε καταγραφεί ως νέο δείγμα Πτεροδάκτυλου το 1901 μετά την εύρεσή του και μετονομάστηκε στη συνέχεια με τη σημερινή ονομασία που το γνωρίζουμε.

Το απολίθωμα ενός δεινού κολυμβητή και εξίσου ικανού κυνηγού της Ιουράσσιας περιόδου, του Ιχθυόσαυρου προσφέρεται στις 25.000-35.000 λίρες. Παρόλο που μοιάζει με δελφίνι, ο Ιχθυόσαυρος είναι στην πραγματικότητα ερπετό. Ο πρώτος πλήρης σκελετός Ιχθυόσαυρου βρέθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας το 1811, και σήμερα έχουν ανακαλυφθεί και καταχωρηθεί περίπου 80 είδη.

 

Δωρεάν είσοδος για την έκθεση “Delacroix 1798-1863” στο Λούβρο

Από
Zeta Tz
-
Η επιτυχία της έκθεσης αφιέρωμα στο έργο μετά το 1830 του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά προέτρεψε τη διεύθυνση του Λούβρου να προγραμματίσει να ανοίξει τις πύλες του μουσείου 11 απογεύματα του Ιουλίου δωρεάν για το κοινό.
Η έκθεση “Delacroix 1798-1863” που θα διαρκέσει έως τις 23 Ιουλίου, έχει δεχτεί 300.00 και πλέον επισκέπτες. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες επισκεψιμότητες που έχει μια προσωρινή έκθεση στο Λούβρο τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια.
“Σκηνές από τη Σφαγή της Χίου”, “Ο θάνατος του Σαρδανάπαλου: τα περισσότερα διάσημα έργα του ζωγράφου φιλοτεχνήθηκαν την πρώτη δεκαετία της μακράς σταδιοδρομίας του. Ωστόσο, το έργο αυτού του γίγαντα της γαλλικής ζωγραφικής δεν σταμάτησε στην “Ελευθερία που οδηγεί τον λαό”.
Στο σύνολο του έργου αυτού αφιερώνεται η έκθεση που διοργανώνει το Met της Νέας Υόρκης (από 17 Σεπτεμβρίου 2018 έως 6 Ιανουαρίου 2019) σε συνεργασία με το Λούβρο. Γι’ αυτή την πρώτη αναδρομική έκθεση μετά το 1963, συγκεντρώθηκαν 180 έργα του Ντελακρουά, κυρίως ζωγραφικής, πολλά από τα οποία ουδέποτε έχουν εκτεθεί στις ΗΠΑ. Μέσα από έργα που σπάνια εκτίθενται στο κοινό μαζί με εμβληματικούς πίνακες όπως “Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου” (1826), “Η Μάχη του Νανσύ” (1831), “Γυναίκες του Αλγερίου στο διαμέρισμά τους” (1834) και “Η Μήδεια πριν σκοτώσει τα παιδιά της” (1838), η έκθεση του Met εξερευνά έναν καλλιτέχνη που θεωρείται πρόδρομος του ιμπρεσιονισμού.
Οι ημέρες για τις δωρεάν επισκέψεις που θα πραγματοποιούνται από τις 18.00 έως τις 21.45 και αναγράφονται στην ιστοσελίδα του μουσείου.
πηγή: tovima.gr

Γιάννης Νίκου : “Εξέχοντα ρόλο στη ζωγραφική έχει το σχέδιο”

Από
Zeta Tz
-

Ο Γιάννης Νίκου, σπούδασε ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών, από το 1965 ως το 1970, με δασκάλους τους Γ. Μαυροειδή, Ν. Νικολάου και Γ. Μόραλη στη ζωγραφική και την Έλλη Βοϊλα στο ψηφιδωτό. Εκείνη την περίοδο σπούδασε παράλληλα υποκριτική και σκηνογραφία στη Σχολή Θεάτρου και Κινηματογράφου Αθηνών, καθώς και κλασσική κιθάρα. Ασχολήθηκε επίσης με την τοιχογραφία κι έκανε σκηνογραφίες και κοστούμια για θεατρικές παραστάσεις.

Έχει ζήσει και εκθέσει επί χρόνια στο εξωτερικό (Γερμανία και Ιταλία) όπου έχει λάβει επανειλημμένα βραβεύσεις και διακρίσεις.

Το 1982 κατόπιν διαγωνισμού, επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην έκθεση της ΕΟΚ «150 νέοι ζωγράφοι της Κοινότητας». Το 1984, ο Δημήτρης Αρβανίτης παρουσίασε το έργο του Γ.Νίκου στην ταινία «Ο σουρρεαλισμός στην Ελληνική ζωγραφική», που πήρε το α’ βραβείο ταινίας μικρού μήκους στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1985, όταν πια ζει στην Ιταλία, η Νομαρχία της Umbria και το υπουργείο Τουρισμού, τον βραβεύουν για την δουλειά του και το 1987 η Διεθνής Επιτροπή Τέχνης του Lugano του απονέμει τον τίτλο του magister και περιλαμβάνει το έργο του στην ειδική έκδοση «Πρωταγωνιστές της Ιταλικής Τέχνης»

Το 1988 συμμετέχει στην VII Ευρωπαϊκή Biennale στην Ρώμη, όπου του απονέμεται και το βραβείο σχεδίου. Τον ίδιο χρόνο, βραβεύεται στην Γένοβα με ειδικό βραβείο από την UNICEF. Έχει παρουσιάσει ως τώρα το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βρυξέλλες, Μιλάνο, Μπρέσια, Γένοβα, Ρώμη, Τορόντο, Βασιλεία, Παρίσι, Σπολέττο, Τόντι, Ρώμη, Τορίνο, Σαβόνα, Μάλτα, Ν.Υόρκη, Τορόντο, Αμβέρσα και Λευκωσία.

Πολύ συχνά ιστορικά περιοδικά αλλά και ειδικές εκδόσεις με ιστορικά θέματα, χρησιμοποιούν έργα του Γιάννη Νίκου από τον Μυθολογικό και Ιστορικό κύκλο, καθώς στην σύγχρονη ζωγραφική δεν γίνονται πλέον μεγάλα επικά θέματα. Επίσης έργα του από τους διαφορετικούς Κύκλους της δουλειάς του, έχουν χρησιμοποιηθεί σε συλλεκτικές εκδόσεις νομισμάτων και σε λογοτεχνικές εικονογραφήσεις.

Εκτενείς αναλύσεις και αναφορές για το έργο του Γιάννη Nίκου έχουν γίνει σε Εγκυκλοπαίδειες, Λεξικά και βιβλία Τέχνης, ενώ πίνακες του υπάρχουν σε Μουσεία και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Παρά τις προτάσεις για παραμονή στην Ιταλία ( Γένοβα) όπου ζούσε και διακρινότανε, η αγάπη του για την Ελλάδα, τον έκανε να επιστρέψει και να επιλέξει την Φύση στον Βορρά της Ελλάδας, για να ζει και να ζωγραφίζει, εδώ και πολλά και χρόνια. Δημιούργησε έναν χώρο – πολιτιστική κληρονομιά, που είναι η αφετηρία και το σημείο αναφοράς, για τις εκθέσεις του και την εκπροσώπηση της Ελλάδος σε όλο τον κόσμο.

Στο έργο του, συναντάμε μια ιδιαιτερότητα ασυνήθιστη για την εικαστική πραγματικότητα. Ευρύτατη θεματολογία κατανεμημένη σε ενότητες, που φιλοτεχνούνται χρονολογικά παράλληλα και δεν αποτελούν διαφορετικές περιόδους του καλλιτέχνη. Αυτές οι θεματικές ενότητες είναι: o “ Αλληγορικός Κύκλος ”, ο “ Ρομαντικός Κύκλος ”, “ o Kόσμος των Αγγέλων ”, ο “ Bιβλικός Κύκλος – Αποκάλυψη ”, ο “ Μεσαιωνικός Κύκλος ”, ο “ Μυθολογικός Κύκλος ”, ο “ Ιστορικός Κύκλος ”, οι “ Θαλασσογραφίες και Ναυμαχίες ”,ο “ Μοντέρνος Κύκλος ”, τα “ Πορτραίτα ” και τέλος τα “ Έργα με μολύβι ”.

Εξέχοντα ρόλο στη ζωγραφική του έχει το σχέδιο, που το χειρίζεται με τόση δύναμη και επιδεξιότητα, ώστε έργα αποκλειστικά φτιαγμένα με μολύβι να έχουν την σημαντική μιας ελαιογραφίας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν ιστορικοί τέχνης που έχουν μελετήσει τη δουλειά του. «…παλμικό, υπερευαίσθητο, κινητικό, το σχέδιο του Γιάννη Νίκου εξασφαλίζει πολύ γερά θεμέλια στα λάδια του, ανακηρύσσοντας τον συγχρόνως μεγάλο μαίτρ». (Δρ. Ντόρα Ρογκάν, ιστορικός Τέχνης, «Art and Living», Αθήνα 1996).

Εκθέσεις

1967 9η Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση , Ζάππειο Μέγαρο – Αθήνα

1969 10η Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση , Ζάππειο Μέγαρο – Αθήνα

1969 Έκθεση νέων ζωγράφων και γλυπτών της Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών , Βρετανικό Συμβούλιο, Αθήνα

1970 Έκθεση αποφοίτων Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών, Αθήνα

1971 11η Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση, Ζάππειο Μέγαρο, Αθήνα

1972 Έκθεση νέων καλλιτεχνών, Ελληνοαμερικανική Ένωση, Αθήνα

1972 Γκαλερί «Κρεωνίδης», (ατομική), Αθήνα

1975 Γκαλερί «Κρεωνίδης», (ατομική), Αθήνα

1976 Γκαλερί «Ο», Αθήνα

1977 Γκαλερί «L’angle aigu», (ατομική) Βρυξέλλες

1977 Διεθνής έκθεση ζωγραφικής, Βασιλεία , Ελβετία

1977 Γκαλερί “Artmedia”, Παρίσι

1977 Γκαλερί «Ο», Τέχνη χωρίς σύνορα, Αθήνα

1981 Γκαλερί «Αργώ», Αθήνα (ατομική)

1981 Γκαλερί «Αργώ», Αθήνα

1982 Έκθεση νέων ζωγράφων της ΕΟΚ, Εθνικό Ωδείο Αθηνών

1984 Γκαλερί “Athenaeum Art Gallery”, Αθήνα (ατομική)

1984 Μercato Internazionale d’Arte, Todi – Ιταλία

1984 Festival dei due mondi, Spoleto – Ιταλία

1985 Mercato Internazionale d’ Arte, Todi – Ιταλία

1985 Γκαλερί “Athenaeum Art Gallery”, Αθήνα

1986 Γκαλερί “Interarte”, Milano, Iταλία (ατομική)

1987 Γκαλερί «Αντήνωρ», Αθήνα

1987 Γκαλερί “San Michele”, Brescia – Ιταλία (ατομική)

1987 Γκαλερί “Del Bello”, Toronto – Καναδάς

1987 Πολιτιστικό Κέντρο “Tunnel”, Palazzo Spinola, Ατομική – Τιμητική, Genova – Ιταλία

1987 Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο “II Brandale”, Savona – Ιταλία (ατομική)

1986-90 Παρουσίαση «Μουσείου Βορρέ», στις ΗΠΑ και Καναδά

1988 Συλλογική Ιταλών Καλλιτεχνών, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Τορίνο – Ιταλία

1988 VIII Ευρωπαϊκή Biennale, Roma, Ιταλία

1988 Βiennale Tέχνης, Μάλτα

1988 Γκαλερί «Αντήνωρ», Αθήνα (ατομική)

1990 Γκαλερί «Αστρολάβος», Αθήνα

1994 Γκαλερί «Αργώ», Αθήνα (ατομική)

1994 Γκαλερί «Ειρμός», Θεσσαλονίκη (ατομική)

1995 Αίθουσα Τέχνης Τρικάλλων (ομαδική με θέμα την Αποκάλυψη)

1996 Γκαλερί «Αργώ», Αθήνα

1998 Γκαλερί «Αργώ», Αθήνα (ατομική)

2000 «Art Club», Θεσσαλονίκη (ατομική)

2003-04 Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης – ΛΗ’ Δημήτρια, Ατομική – Τιμητική, Αποθήκη Γ’ Λιμάνι – Θεσσαλονίκη.

2006 Γκαλερί «Αργώ», Αθήνα (ομαδική με θέμα την “Mona Lisa”)

2007 «Μουσείο Βορρέ», Ατομική – Τιμητική, Αθήνα

2009 «Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας», Ατομική – Τιμητική, Καβάλλα

2009 «Τεχνόπολις» (αίθουσα Δ12, Γκάζι) του Δήμου Αθηναίων, Ατομική – Τιμητική, Αθήνα

2012 Τα Χρώματα της Ευρώπης, Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα», Αθήνα

2012 Πολυχώρος Τέχνης και Πολιτισμού «Μύλος», «Έλληνες Θεοί και Ήρωες»,Θεσσαλονίκη

2013 Αίθουσα Τέχνης «Φ.Α.Α.Θ», Θεσσαλονίκη (ατομική)

2013 Ολυμπιακά Ακίνητα Γουδή – Κέντρο Ιππασίας «Έλληνες Θεοί και Ήρωες», Ατομική, Αθήνα

2014 « Da Vinci » club, ( ατομική ), Αθήνα.

2014 «Κέντρο Τέχνης Καστέλας », Πειραιάς

2014 « Knights Templar », UK Sommelier Association , Λονδίνο

2014 « Πρώτη σελίδα », art idea club, « Artzone 42 Gallery », Αθήνα

2015 « Towers Gallery », Σόφια, (ατομική)

2015 « Art Spyral », Μύκονος , ( ομαδική)

2015 « London Art Collective » Λονδίνο, ( ατομική)

2016 « Leader Academy », Βουλγαρία, ( ατομική )

2016 «Πολιτιστικό Κέντρο Στροβόλου» , Λευκωσία, Κύπρος, ( ατομική)

2017 Δήμος Δράμας ,ατομική τιμητική , αίθουσα «Ελευθερία»,ως «Κέντρο Ζωγραφικής Γιάννη Νίκου»

2017 Δημοτική Ολυμπιακή Πινακοθήκη Αμαρουσίου»Σπύρος Λούης»,ατομική τιμητική ως «Κέντρο Ζωγραφικής Γιάννη Νίκου»

Τρεις εικαστικοί συναντιούνται στη γκαλερί Σαπφώ

Από
Zeta Tz
-

 

Καλλιτέχνες με ιδιαίτερη αντίληψη, έντονα συναισθήματα, ελεύθερη γραφή και με κοινό τους θέμα τον άνθρωπο συναντιούνται στη γκαλερί Σαπφώ, στην οδό Σαπφούς 3 στη Μυτιλήνη, την Πέμπτη 12 Ιουλίου 2018 στις 20.00.

Τρεις σύγχρονοι σημαντικοί ζωγράφοι –ο Στάθης Βατανίδης, η Μαρία Γιαννίκου και ο Σπύρος Λύτρας– καταθέτουν την ψυχή τους θέλοντας να μεταδώσουν στους κατοίκους και τους επισκέπτες της έκθεσης όχι μια απλή καταγραφή εικόνων, αλλά επικοινωνίες, συνομιλίες, αμοιβαίες προσεγγίσεις και να ανασύρουν μνήμες, συναισθήματα, εικόνες.

Έχουν κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις, καθώς έχουν και πολλές συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα τους βρίσκονται σε πινακοθήκες και σε ιδιωτικές συλλογές επίσης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Στόχος να μεταδώσουν στους επισκέπτες όχι μια απλή καταγραφή εικόνων, αλλά επικοινωνίες, συνομιλίες, αμοιβαίες προσεγγίσεις και να ανασύρουν μνήμες, συναισθήματα, εικόνες

Το έργο και η πορεία των τριών ζωγράφων:

Ο Στάθης Βατανίδης γεννήθηκε στη Αθήνα το 1943. Σπούδασε στο League Art of New York. Έχει πραγματοποιήσει τριάντα τέσσερεις ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος, Σκουφά, Εποχές, Όλγα Γεωργαντέα – Αθήνα, Αίθουσα τέχνης Ειρμός, Έψιλον – Θεσσαλονίκη, Αίθουσα Gloria – Λευκωσία, K Gallery – Λονδίνο, Nuovo Aleph – Μιλάνο) και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές μεταξύ των οποίων στην Art Thessaloniki – Gallery Armos – Θεσσαλονίκη, Κρήδεμνον – Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο – Αθήνα, Το Μεσολόγγι του Λόρδου Βύρωνα – Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία – Αθήνα, Lost Heritage – Gallery K – Λονδίνο, World Fine Arts / 15 Greek Artists – 233 Broadway – Ν. Υόρκη, Art Quake – Μουσείο Μπενάκη – Αθήνα.

Έργα του υπάρχουν σε γνωστές συλλογές (Μουσείο Βορρέ, Μουσείο Πιερίδη, Συλλογή Χατζηιωάννου, Συλλογή Ν. Παπαγεωργίου) και σε άλλες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό . Είναι μέλος του επιμελητηρίου εικαστικών τεχνών Ελλάδος.

Εργο του Στάθη Βατανίδη.

Στα έργα του, ο Στάθης Βατανίδης επεξεργάζεται την εικόνα του ανθρώπου για να εξετάσει και να εμβαθύνει στις ανθρώπινες συναναστροφές αλλά και να εντρυφήσει στην προσωπική και μοναδική σχέση του καθενός με τον ίδιο του τον εαυτό. Παρουσιάζοντας απλές καθημερινές στιγμές, υπονοεί τη σκοτεινή πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης και υπαινίσσεται το συναισθηματικό βάρος που επωμίζεται το ανθρώπινο πλάσμα κάθε λεπτό της ζωής του. Ο κόσμος που περιγράφει είναι βαθιά προσωπικός, καλά αφομοιωμένος, με ποιητική ματιά, αιχμαλωτίζοντας μικρά γεγονότα της καθημερινής ζωής, μεταμορφώνοντάς τα σε μια ιδιαίτερη εικονογραφία και δημιουργώντας ιστορίες που υπάρχουν ή που κάποτε θα γίνουν πραγματικότητα.

Η Μαρία Γιαννίκου γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών τεχνών του ΑΠΘ από το 1993 έως το 1998 με καθηγητή τον Α. Θεοφυλακτόπουλο και το 1999 χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή καλών τεχνών της Αθήνας με καθηγητή το Γ. Μήλιο. Έχει πραγματοποιήσει πέντε ατομικές στην Αθήνα και τη Μυτιλήνη. Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό καθώς και σε διεθνείς διοργανώσεις: Grandpalais in Paris-Art and capital (2013), ArtMadridworldartvision (2014). Έργα της βρίσκονται στην πινακοθήκη της Ύδρας της Σύρου της Κομοτηνής και της Μυκόνου και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Όσον αφορά τα έργα της, ορατοί και αόρατοι ταξιδιώτες απαρτίζουν την εξπρεσιονιστική ζωγραφική της Μαρίας Γιαννίκου. Πόλεις και μεταβάσεις παίρνουν συμβολική μορφή, εικονικοί παράδεισοι που συνεχώς διαψεύδουν και συνεχώς απομακρύνονται. Συχνά το ταξίδι είναι λυτρωτικό, παθιασμένο, αλλά ποτέ ευοίωνο… Ορίζεται μια διαχρονική σταθερή στο έργο της Μαρίας Γιαννίκου και μια προσωπική μανιέρα. Η επιδράσεις της έχουν βαθιές ρίζες στον γερμανικό εξπρεσιονισμό, θεματικά στην «Γέφυρα», χρωματικά στον «Γαλάζιο Καβαλάρη» , προσεγγίζοντας παράλληλα μέσα από μια προσωπική ερμηνεία και βιωματική αφομοίωση τη μελαγχολία της προκυβιστικής γαλάζιας περιόδου του Πικάσο. Ο προορισμός δεν έχει πολύ σημασία, μόνο το ταξίδι, μόνο η φυγή, που ειρωνικά επαληθεύει τις θεωρίες για τον ομαδισμό που προανήγγειλε για τον 21ο η πολιτισμική θεωρία του 20ου αιώνα. Η Μαρία Γιαννίκου είναι ω καλλιτέχνης , αναμφίβολα , μια πολίτης του κόσμου αλλά ουσιαστικά και νοητά μια πολίτης της Μυτιλήνης, ενός τόπου που αποκτά σήμερα συμβολικές διαστάσεις για την έννοια της μετάβασης.

Ο Σπύρος Λύτρας γεννήθηκε στην Ιτέα Φωκίδας το 1971. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης. Αποφοίτησε το 1999 με άριστα. Έχει πραγματοποιήσει 8 ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Σύρο. Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται στη Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, στους Δήμους Θεσσαλονίκης, Μυκόνου, Σύρου και Ύδρας, στον διεθνή αερολιμένα Αθηνών καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Εργο Σπύρου Λύτρα

Στα έργα του ο Σπύρος Λύτρας δανείζεται εικόνες από την καθημερινότητα και πλάθει ιστορίες με τα χρώματα στον καμβά, γιατί κάθε του έργο επιθυμεί να αντανακλά μνήμες και συναισθήματα. Αρθρώνει τη ζωγραφική του άποψη, με ποιητική και στοχαστική διάθεση, προσπερνώντας την απλή περιγραφή, τη διήγηση και την εικονογράφηση, για να φτάσει στη δική του αλήθεια. Στόχος του είναι και παραμένει η αποκάλυψη της ομορφιάς και της ουσιαστικής αξίας της ζωής. Ζωγραφίζει πάντα με γρήγορες αλλά ελεγχόμενες χειρονομίες, με εξπρεσιονιστική διάθεση, χωρίς να παραβιάζει τα όρια της ορατής πραγματικότητας για να προσεγγίσει το άλογο ή τις βίαιες παραμορφώσεις. Η ζωγραφική του ακολουθεί μια κυκλική πορεία, έναν ατέρμονο διάλογο ανάμεσα στο χθες και το σήμερα. Τρυφερός και εξομολογητικός, με το χρωστήρα του εκφράζει τις εμπειρίες και τις αισθήσεις της ζωής του.

 

INFO

Εγκαίνια: Πέμπτη 12 Ιουλίου 2018 στις 8 μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: 12 Ιουλίου έως 31 Ιουλίου 2018

Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Δευτέρα : 8:30 – 14:00,

Τρίτη / Πέμπτη / Παρασκευή: 8:30–14:00 & 18:00–21:00,

Τετάρτη / Σάββατο: 8:30–14:00 & 19:00–21:30,

Κυριακή /Δευτέρα: ανοικτά κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού.

Διεύθυνση: Σαπφώ Art Gallerie I Ερμού & Σαπφούς 3 (έναντι Εθνικής Τράπεζας), Μυτιλήνη

Τηλέφωνο: 2251103248 www.sapphoartgallerie.com email: [email protected]

 

“Τάνγκο Πολέμου” του Ανδρέα Νικάκη

Από
Zeta Tz
-

 

Οι Εκδόσεις Πηγή και ο συγγραφέας Ανδρέας Νικάκης σάς προσκαλούν στην παρουσίαση του μυθιστορήματος δράσης, που βασίζεται σε αληθινή ιστορία, με τίτλο “Τάνγκο Πολέμου”, στον Πολυχώρο Πολιτισμού Αίτιον, τη Δευτέρα 9 Ιουλίου στις19:30.

Ένας κοσμοπολίτης ήρωας, που υπήρξε στην πραγματικότητα, περιγράφει την προσωπική του ιστορία, ταξιδεύοντας τον αναγνώστη όχι μόνο σε διάφορα ενδιαφέροντα μέρη του πλανήτη, αλλά και σε ενδιαφέρουσες περιπέτειες, που περιλαμβάνουν ίντριγκα, μάχες, έρωτα και προδοσία.

Από το οπισθόφυλλο

Κάθε δευτερόλεπτο και χωρίς να το έχει ζητήσει, ένας άνθρωπος γεννιέται. Ξεκινά ένα ταξίδι χωρίς προορισμό, άλλοτε μακρινό και άλλοτε σύντομο.

Η ζωή από μόνη της αποτελεί μια ατέλειωτη περιπλάνηση, με κύριους πρωταγωνιστές γεγονότα που ξαφνικά θα εμφανιστούν και θα ορίσουν τον χαρακτήρα μας. Κάθε φορά που φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας, συμπληρώνουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας.

Πολλά από τα γεγονότα αυτά μας καθιστούν σκληρούς, ενδεχομένως δύστροπους, αγενείς, μα και ολοένα και πιο δυνατούς. Δίχως εκείνη τη στιγμή να αντιλαμβανόμαστε αν έχουμε κερδίσει ή χάσει, εξακολουθούμε να προχωράμε προς το σημείο που μας έχουν υποδείξει με έναν και μοναδικό σκοπό. Να συνεχίσουμε να ζούμε, να αναπνέουμε σαν την πρώτη φορά που μας χαρίστηκε ο αέρας στα πνευμόνια μας.

Μέσα σε αυτό το ταξίδι θα μάθουμε για το τι είμαστε ικανοί να αντέξουμε. Να σηκωνόμαστε μετά από κάθε ήττα. Να κρατάμε την πίστη μας και το κεφάλι μας ψηλά.

Έτσι, χωρίς να τον ρωτήσει κανείς, ο Ουίλσον ξεκίνησε να ταξιδεύει…

Για το συγγραφέα

Ο Ανδρέας Νικάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Νεοχώρι Μεσολογγίου την άνοιξη του 1978. Αποφοίτησε απο το Γυμνάσιο Νεοχωρίου και στην ηλικία των 14 ετών ξεκίνησε το ταξίδι του με πρώτο προορισμό την Αθήνα. Μεγαλώνοντας, ταξίδεψε στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής. Πλέον ζει μόνιμα στην Αθήνα.

Γράφει διηγήματα απο μικρή ηλικία. Το Τάνγκο Πολέμου είναι το πρώτο του μυθιστόρημα, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα.

1...540541542...544Σελίδα 541 από 544
© Copyright 2022 - Artviews