Αρχική Blog Σελίδα 542

Παράταση παραστάσεων για “το φιντανάκι”

«ΤΟ ΦΙΝΤΑΝΑΚΙ» του Παντελή Χορν, σε σκηνοθεσία Ευτυχίας Αργυροπούλου

Το ερωτικό δράμα που εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς παίρνει παράταση για 4 ακόμη παραστάσεις στην αυλή του Θεάτρου Χυτήριο

Λήξη παραστάσεων Τρίτη 17 Ιουλίου

Το κλασσικό έργο του Π. Χορν ζωντανεύει και φέρνει άρωμα παλιάς Αθήνας στην αυλή του Θεάτρου Χυτήριο από 7 Μαΐου κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 20:00

Μια αθηναϊκή αυλή την περίοδο του μεσοπολέμου.

Οι οικονομικές δυσχέρειες δοκιμάζουν τις αξίες και την ηθική καθημερινών ανθρώπων και φέρνουν στην επιφάνεια τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής.

Ήρωες καθημερινοί – απλοί άνθρωποι μεταφέρουν την εποχή μέσα από την ηθογραφική ματιά του συγγραφέα.

Η Τούλα, το φιντανάκι, ερωτεύεται το νεαρό Γιάγκο. Εκείνος όμως προδίδει τον έρωτα της για τα μάτια της όμορφης Εύας, μιας έμπειρης γυναίκας με γνωριμίες που εκείνος μπορεί να εκμεταλλευτεί. Όταν αποκαλύπτεται η εγκυμοσύνη της Τούλας, η κυρά- Κατίνα, μια γυναίκα “ελευθέρων ηθών” θα θελήσει να βοηθήσει το Φιντανάκι και την οικογένειά του, φέρνοντας στην επιφάνεια ηθικά διλήμματα και καταστάσεις που δοκιμάζουν τον χαρακτήρα όλων των ηρώων.

Ένα έργο διαχρονικό γεμάτο εικόνες από τα παλιά αλλά και ομοιότητες με την ηθική παρακμή και τα διλήμματα του σήμερα.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Συγγραφέας: Παντελής Χορν

Σκηνοθεσία: Ευτυχία Αργυροπούλου

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Μαρία Αντουλινάκη, Ευτυχία Αργυροπούλου, Μάνος Γερωνυμάκης, Αλίκη Ζαχαροπούλου, Παναγιώτης Καρμάτης, Κωνσταντίνος Νιάρχος, Αγγελική Παρδαλίδου

Δραματουργία: Ανοιξιά Μπουντζιούκα

Εικαστική Επιμέλεια [Σκηνογραφία – Ενδυματολογία]: Ελένη Σουμή

Μουσική σύνθεση: Νίκος Κουβαρδάς

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Φώτης Μήτσης

Β. Σκηνοθέτη: Ηλιάννα Μπουζάνη, Παναγιώτα Χαϊδεμένου

Επικοινωνία : Άντζυ Νομικού

Οργάνωση Παραγωγής: Life n Art

Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων: 15€, 10€ (ανέργων), 5€ (ατέλεια)

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη

μέχρι και τη Τρίτη 17 Ιουλίου στις 20:00

Χώρος Παραστάσεων: Θέατρο ΧΥΤΗΡΙΟ [Αυλή]

Ιερά Οδός 44, ΓΚΑΖΙ [Δίπλα στο Μετρό Κεραμικός]

τηλ. 210 3412313 – www.chytirio.gr

Προπώληση εισιτηρίων πραγματοποιείται τηλεφωνικά ή στο Ταμείο του Θεάτρου

http://www.chytirio.gr/page/tickets

«FATA MORGANA II» στη «ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ»

 

Έκθεση φωτογραφίας της πολυβραβευμένης Βιργινίας Χορμοβίτη, με τίτλο: «FATA MORGANA II» θα πραγματοποιηθεί στον Χώρο Τέχνης «ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ» της Εθνικής Ασφαλιστικής, στο διάστημα από 3 έως 30 Ιουλίου.

Η Βιργινία Χορμοβίτη σπούδασε Ιταλική Φιλολογία στο Α.Π.Θ, Ισπανική Φιλολογία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο κι ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στη Λογοτεχνική Μετάφραση στη Μάλαγα (Ισπανία) με διπλωματική εργασία στην ποίηση. Συνεργάζεται με διάφορα ελληνικά και ξένα περιοδικά

(«Levurelitteraire», «Poema», «Πόρφυρας», «Vakxikon») τα οποία δημοσιεύουν μεταφράσεις της από τα ισπανικά ή τα ιταλικά στα ελληνικά.

Έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές σε Γαλλία, Σουηδία, Νέα Ζηλανδία, Ισπανία, Ελλάδα καθώς και στο Ίδρυμα Τριών Πολιτισμών της Μεσογείου (Σεβίλλη), στο Δημαρχείο της Ούβεδα (Ισπανία) και στη Μάλαγα στο Colegio de medicos. Έχει λάβει σειρά διακρίσεων εντός και εκτός συνόρων, ενώ έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Κύπρο, Αγγλία, Πορτογαλία και Ισπανία.

Λήδα Μανιατάκου: Ετοιμάζοντας τις “Περίεργες Μέρες”

Η Λήδα Μανιατάκου είναι μουσικός, συνθέτης, τραγουδοποιός, ερμηνεύτρια, ηθοποιός και multimedia artist από την Αθήνα.

Είναι αριστούχος του MFA Performance & Interactive Media Arts του Brooklyn College, City University of New York (ως υπότροφος των ιδρυμάτων Fulbright και Gerondelis), του τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Αθηνών, της Δραματικής Σχολής Σύγχρονου Θεάτρου Γ. Κιμούλη, του Εθνικού Ωδείου και του Ωδείου Νικόλαος Μάντζαρος.

Η μουσική της πορεία ξεκίνησε στα παιδικά και εφηβικά της κιόλας χρόνια, συμμετέχοντας σε σημαντικές συναυλίες και μουσικούς διαγωνισμούς κι αποσπώντας βραβεία και διακρίσεις. Παράλληλα με τις σπουδές της και τη θεατρική της επαγγελματική πορεία άρχισε να εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές και συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα από την κλασσική και τη σύγχρονή κλασσική μουσική ως τη rock, την ethnic, τη jazz, την electronic, κι ακόμη ως την modal και την ελληνική παραδοσιακή και λαϊκή μουσική.

Μελέτησε πολλά διαφορετικά όργανα συγκερασμένα και ασυγκέραστα (κιθάρες, μπάσο, ούτι, ακκορντεόν, μαντολίνο, τζουρά, παραδοσιακά κρουστά κ.α.) και σπουδάζοντας στη Νέα Υόρκη καταπιάστηκε με τη μουσική τεχνολογία (keyboards, interactive media, realtime software, sound designing). Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη μουσική για το θέατρο, τη μελοποιημένη ποίηση και την τραγουδοποιία.

Από το 2002 εργάζεται επαγγελματικά ως ηθοποιός κι έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες (P. Stein, A. Gramms, Π. Βούλγαρη, Ν. Τζίμα, Ν. Μαστοράκη, Σ. Φασουλή, Σ. Χατζάκη, Β. Θεοδωρόπουλο, Δ. Λιγνάδη, Εφ. Θεοδώρου, Σ. Σπυράτου, Γ. Ιορδανίδη, Κ. Γάκη, Φ. Μπαξεβανη, Φ. Παπαδόδημα, Γ. Ανδρέου, Κ. Ρουγγέρη κ.α.), καθώς και συνθέτες (M. Nyman, D. Grubbs, Σ. Κραουνάκη, Γ. Ζουγανέλη, Μ. Μάτσα, Κ. Μαραβέγια, Στ. Γασπαράτο, Μ. Αλεξιάδη, Π. Βεντούρα κ.α.) σε παραστάσεις, ταινίες, συναυλίες, περιοδείες και φεστιβάλ σε Αμερική, Ασία, Ευρώπη και Ελλάδα.

Από το 2015 συνεργάζεται με τη στιχουργό Ειρήνη Ψημίτη πάνω στην πρώτη της προσωπική δισκογραφική δουλειά, έναν κύκλο τραγουδιών με τον τίτλο “Περίεργες Μέρες”, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μετρονόμος.

Αδριανός Σωτήρης: Παίζοντας με το φως της σκιάς

Ο Αδριανός γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1977. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με καθηγητές τους Δημήτρη Μυταρά και Ζαχαρία Αρβανίτη, αποφοίτησε με άριστα το 2005. Δεύτερο πτυχίο στη Γλυπτική με τον Νίκο Τρανό και αποφοίτησε με άριστα το 2018.

Από το 2002 εως 2006 ασχολήθηκε με την προετοιμασία υποψηφίων για εισαγωγή στις Α.Σ.Κ.Τ.

Από το 2007 μέχρι το 2011 δίδασκε Ελεύθερο Σχέδιο στον εκπαιδευτικό όμιλο Ακτο.

Το 2010 τιμήθηκε με διάκριση για το έργο “Instict” στην 4η Μπιεννάλε του Πεκίνου.

Το 2011 απέσπασε έπαινο για το έργο του “Επιλογές” από το Κοινωφελές Ίδρυμα «Κων. Ανδρέου» για τη συμμετοχή του στο 2ο εικαστικό διαγωνισμό, με θέμα: «Γυναίκα».

Το 2012 επιλέγει κατόπιν διαγωνισμού να συμμετάσχει στην εικαστική Ολυμπιάδα του Λονδίνου ( OLYMPIC FINE ARTS LONDON 2012 ,creative cities collection, Barbican Center, Λονδίνο) οπου και τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο.

Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές και στο Εθνικό Μουσείο της Κίνας (Πεκίνο).

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

2018 Gallery ”F” Καρδίτσα.

2015 Gallery “SKOUFA” ‘Η πλάνη των αισθήσεων’ Ζωγραφική 2011 έως 2015

2011 Γκαλερί “ΕΚΦΡΑΣΗ” Γιάννα Γραμματοπούλου

2009 Αίθουσα τέχνης “Έψιλον” Ρόζυ Οικονομίδου

2007 Γκαλερί “ΕΚΦΡΑΣΗ” Γιάννα Γραμματοπούλου

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

2018 OMAΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ‘’Ο Κήπος της Εδέμ’’ γκαλερί ‘’art ΠΡΙΣΜΑ Πειραιάς.

2017 OMAΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ Γκαλερί Αργώ.

2017 OMAΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ AΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΣΚΟΥΦΑ.

2017 OMAΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ‘’Ο Προσφυγας’’ γκαλερί ‘’art ΠΡΙΣΜΑ Πειραιάς.

2017 Art-Thessaloniki ‘’Galleri F’’.

2017 ‘’Ανθρώπου όψεις’’ ομαδική έκθεση, αίθουσα Γ.&Ε.Βάτη του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης.

2017 ART ATHINA, γκαλερί ‘’art ΠΡΙΣΜΑ’’ , Κλειστό Π. Φαλήρου (γήπεδο TaeKwonDo).

2017 Δημοτικό Θέατρο Πειραιά Έκθεση: «Κόκκινο». Επιμέλεια : Μάνος Στεφανίδης.

2014 Λάτσειο Δημοτικό Μέγαρο “Ένδυμα περιπάτου” Πύργος Ηλείας, Οργάνωση: KOURD GALLERY, Επιμέλεια : Αννίτα Πατσουράκη.

2013 ART ATHINA, αίθουσα τέχνης έκφραση, Κλειστό Π. Φαλήρου (γήπεδο TaeKwonDo).

2012 Olympic Fine Arts London 2012 Exhibition Presented at the National Museum of China, Πεκίνο.

2012 5η Διεθνή BIENNALE σχεδίου “STEMPERANDO 2012”. Εθνική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Τορίνο, Κοσέντσα, Εθνική Βιβλιοθήκη, Εθνική Κεντρική Βιβλιοθήκη (Biblioteca Nacionale Centrale) Ρώμη.

2012 OLYMPIC FINE ARTS LONDON 2012 (creative cities collection) Barbican Center, Λονδίνο.

2011 Κοινωφελές Ίδρυμα «Κων. Ανδρέου». Έπαινος για τη συμμετοχή του στο 2ο εικαστικό διαγωνισμό, με θέμα: «Γυναίκα».

2010 «Αποδομώντας τον καμβά – Επινοώντας την εικόνα» Έλληνες Ζωγράφοι, Δημ.Πινακοθήκη Θεσ/κης από τη συλλογή Αντώνη & Αζίας Χατζηιωάννου.

2010 Art de Causans, Παρίσι.

2010 Grand Palais, σαλόνι ανεξαρτήτων Παρίσι.

2010 Ελληνική συμμετοχή στην 4η Μπιεννάλε του Πεκίνου. Τιμητική διάκριση για το έργο “Instict”.

2009 “Η ανθρώπινη μορφή στη τέχνη” Τεχνόπολις δήμου Αθηναίων, Αθήνα (με αφορμή τη συμπλήρωση εξήντα πέντε ετών παρουσίας και προσφοράς του επιμελητηρίου εικαστικών τεχνών Ελλάδος).

Αθήνα, Οργάνωση ΚΕΠΑΔ Πολιτισμικός Οργανισμός Δήμου Αθηναίων αίθουσα Κωστή Παλαμά.

2009 Έλληνες Καλλιτέχνες για τα ανθρώπινα Δικαιώματα” Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Πνευματικό κέντρο δήμου Αθηναίων,

2009 Ομαδική έκθεση Νew Generation – Great Masters. Πολιτιστικό Κέντρο Ύδρας Μελίνα Μερκούρη, Ύδρα. (Οργάν. Athens Art Space-Χώρος Τέχνης Μαίρη Αλεξίου).

2009 Καλλιτέχνες για τα ανθρώπινα Δικαιώματα” Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αίθουσα Τέχνης “Σκουφά”.

2009 Ομαδική έκθεση AΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΣΚΟΥΦΑ.

2009 Ομαδική έκθεση “4 ΕΠΟΧΕΣ” Πολεμικό Μουσείο. Διοργάνωση Art Expertise Ekthesis.

2008 Ομαδική έκθεση “αφιέρωμα στο κινηματογράφο” αίθουσα τέχνης Athens art space MARY ALEXIOY.

2008 Ομαδική έκθεση με τίτλο «Η Αίγινα των ζωγράφων» Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα» Θησείο, επιμέλεια έκθεσης Ίρις Κρητικού.

2008 Καλλιτέχνες για τα ανθρώπινα Δικαιώματα” Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αίθουσα Τέχνης “Σκουφά”.

2008 «ΣΚΙΑΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΣΟΛΩΜΟ» Πινακοθήκη Μοσχανδρέου.

Μοναστήρι των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού Δήμος Βενετίας , Κέντρο Τεχνών

Πάρκο Ελευθερίας , οργάνωση: Π.Ο.Δ.Α. Μικρή Άρκτος , επιμέλεια έκθεσης Ίρις Κρητικού.

2006 “90 Καλλιτέχνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα” Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κέντρο Τεχνών Πάρκο Ελευθερίας.

2006 “Ήταν κάποτε η Πηνελόπη Δέλτα” Επιμέλεια έκθεσης Ίρις Κρητικού.

2006 “Στα χρώματα της Ίριδας” ΕΨΙΠΕ. Επιμέλεια έκθεσης Ίρις Κρητικού.

2005 “Ομαδική ζωγραφικής” ART GALLERY, Αλεξανδρούπολη.

2005 “Ομαδική ζωγραφικης” Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κέντρο Τεχνών Πάρκο Ελευθερίας

2005 “Ομαδική συνεργατών” ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗ.

2004-2005 Ομαδική έκθεση, “Ευχολόγιο” ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗ.

Βιβλιοθηκή. Επιμέλεια έκθεσης Όλγα Μεντζαφού-Πολύζου & Αθήνα Σχινά.

2004 “Ο κόσμος της Ελιάς” Βασιλική Αγίου Μάρκου, Ηράκλειο Κρήτης / Οργαν. Βικελαία Δημοτική

2004 “Ο κόσμος της Ελιάς” Μουσείο Θεόφιλου, Μυτιλίνη. Επιμέλεια έκθεσης Όλγα Μεντζαφού-Πολύζου & Αθηνά Σχινά.

2004 Γλυπτική και Ζωγραφική 20ού αιώνα, ART CITY MIHARALARIAS, Μαλακάσα.

2004 Ομαδική έκθεση, “NEW GENERATION” 5 Νέοι ζωγράφοι ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗ.

2003 Ομαδική έκθεση συνεργατών ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗ, Γλυφάδα.

2002 Ομαδική έκθεση συνεργατών ADAM Galleries.

2001 Ομαδική έκθεση συνεργατών ADAM Galleries.

2001 Ομαδική έκθεση συνεργατών ADAM Galleries.

1999 Ομαδική έκθεση “Η ελιά στο παρελθόν και στο Μέλλον”, Ίδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως, Άνδρος.

 

Διεύθυνση εργαστηρίου: Καλιφρονά 17α, τηλ 210-8643582 κιν. 6977-666250

Ιστοσελίδα www.adrianos.gr

“Η Περατζάδα” της Λήδας Μανιατάκου

Όσοι αγαπούν να περπατούν ξέρουν. Περπατώντας πάνω κάτω στους αγαπημένους μας δρόμους βολτάρουμε στην ίδια μας τη ζωή. Στην αρχή της διαδρομής σκεφτόμαστε πως είμαστε, τι . Κι ως το τέλος της βόλτας έχουμε θυμηθεί αυτό που πάντοτε θέλαμε να είμαστε.


Το ατέλειωτο, “άσκοπο” και ονειροπόλο σουλάτσο της Λήδας Μανιατάκου στο δικό της αγαπημένο αθηναϊκό δρόμο, στην “Περατζάδα” – όπως αποκαλεί την πλακόστρωτη οδό Ερμού στο ύψος του Κεραμεικού, ενέπνευσε τη στιχουργό Ειρήνη Ψημίτη να αποτυπώσει με λέξεις τη φυγή από την πραγματικότητα και την αναζήτηση της ανατροπής και του ονείρου.
Η “Περατζάδα” είναι το πέρασμα από την πραγματικότητα στη φαντασία. – Ή μήπως το αντίστροφο;
Μετά τον επιτυχημένο “Μίσχο”τους, η Ειρήνη Ψημίτη και η Λήδα Μανιατάκου μάς καλούν να κάνουμε μαζί τους μια βόλτα στην “Περατζάδα” και με βήμα γρήγορο να τολμήσουμε τη στροφή.

Στίχοι: Ειρήνη Ψημίτη Μουσική – Ερμηνεία: Λήδα Μανιατάκου
Έπαιξαν οι μουσικοί: Διονύσης Κοκόλης: τρομπέτα Στέφανος Μαγουλάς: κοντραμπάσο Γιώργος Μπουσούνης: keyboards Λήδα Μανιατάκου: πιάνο, κρουστά
Ηχογράφηση: Γιώργος Γκίνης Ενορχήστρωση – Μίξη: Γιώργος Μπουσούνης Σκηνοθεσία video clip: Μιχαήλ Μαυρομούστακος Cover photos: Μαρίλυ Ζάρκου, Γιώργος Αριανόγλου Cover artwork: Erin Boussounis

Όλη μέρα, ίδιος δρόμος, πάνω κάτω Περατζάδα με χαμόγελο φευγάτο Μυρωδιές από αέρηδες προδότες Φως και ήχοι του ονείρου καταδότες
Μα νύχτα τα κορδόνια μου πατάω Και τα χέρια μου στις τσέπες κουβαλάω Στις λακκούβες χάνω το βηματισμό Τα λυμένα μου κορδόνια δένω στο λαιμό
Μέρα νύχτα σουλατσάρω πάνω κάτω Στην ευθεία που ζωγράφισες εσύ Ονειρεύομαι, ξεχνάω, προσπερνάω Βήμα γρήγορο, τολμάω τη στροφή
Νέα μέρα, ίδιος δρόμος, μόνο πάνω Το ταξίδι για ζωή πια δεν το χάνω Περατζάδα σε σκοινί κι ακροβασία Το ποιος έφυγε δεν έχει σημασία
Όλη νύχτα τα κορδόνια μου πατάω Και τα χέρια μου στις τσέπες κουβαλάω Στις λακκούβες χάνω το βηματισμό Τα λυμένα μου κορδόνια δένω στο λαιμό
Μέρα νύχτα σουλατσάρω πάνω κάτω Στην ευθεία που ζωγράφισες εσύ Ονειρεύομαι, ξεχνάω, προσπερνάω Κορδόνια, λακκούβες, θυμάμαι, πονάω, τολμώ τη στροφή.

 

 

 

Θανάσης Μαυραντζάς: “Δοξασία στα απομεινάρια της δικής μας θάλασσας”

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Γράφει η Μαρία – Χριστίνα Μπακλαβά

Φτάνοντας την πρώτη μέρα στον Βόλο και ανάμεσα σε βαλίτσες και ανυπομονησία για τις πολυπόθητες διακοπές που μόλις άρχισαν, αναπόφευκτα σκόνταψε η ματιά μου στο εικαστικό καλωσόρισμα μιας τσακισμένης πλώρης καϊκιού να με υποδέχεται στο λόμπι του ξενοδοχείου. Και είναι η στιγμή που το σαράκι του δημοσιογράφου αρχίζει και σε κατατρώει λέγοντάς σου πως εδώ υπάρχει θέμα… Βγάζω από τη τσάντα μου το κινητό, τραβάω μια-δυο φωτογραφίες, καθώς και το όνομα και το τηλέφωνο του καλλιτέχνη που βρήκα σε ένα χαρτί και μια καινούργια ιστορία μόλις άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά μου…

Mεράκι

Ο Θανάσης Μαυραντζάς, γεννημένος τον Μάρτη του 1967 στον Βόλο, σπούδασε μηχανολόγος και φωτογράφος, μουσικός, ταξιδευτής και καπετάνιος. Καταφέρνει δε το ζωγραφικό του ταλέντο, να αγκαλιάζεται αρμονικά με όλα τα άλλα. Ζει και εργάζεται σε ένα εργαστήρι στην άκρη του Παγασητικού, μαζί με τη γυναίκα του Ελένη και τα τρία τους παιδιά. Η ζωή του όλη είναι όλα αυτά που σκέπτεται και δημιουργεί. «Άλλοι το λένε τέχνη, άλλοι μεράκι και άλλοι πως πιάνουν τα χέρια μου». Για εκείνον, όμως, σίγουρα είναι η ψυχή του.

Η καταγωγή του από οικογένεια σιδηρουργών τον προίκισε με τη γνώση του μετάλλου, αλλά και την ιδιαίτερη ικανότητα να συνομιλεί με τις πέτρες, το ξύλο και τον καμβά.

Ένθερμη υποδοχή

Ο κόσμος της τέχνης υποδέχτηκε ένθερμα το έργο του Θανάση Μαυραντζά και το επιβράβευσε πολλές φορές όπως και τον εικαστικό διαγωνισμό Feedhope όπου συμμετείχε με το έργο «Το κλειδί της ψυχής».

Ένα διαρκές ταξίδεμα από τη φωτογραφία στη ζωγραφική και από εκεί στη γλυπτική και την εγκατάσταση. Εικαστικά ερεθίσματα δέχεται από το ελληνικό τοπίο, τη θάλασσα και τα καράβια της. Η θάλασσα είναι ο καμβάς και πάντα η μούσα του δημιουργού. Κι εκείνη τον ευχαριστεί με τα δώρα της που κάθε τόσο ξεβράζει στα ακρογιάλια της… Ξύλα σμιλεμένα και θαλασσοδαρμένα από την αλμύρα της, δίχτυα που κόπηκαν στη μάχη του άνισου, μέσα από τη φαντασία του ξαναστήνουν νέα σκηνικά, έτοιμα προς νέους πλόες.

Εσωτερικοί δρόμοι

Πλώρες σπασμένων καϊκιών, σχοινιά και άλμπουρα, στήνουν σκηνικό για νέα ταξίδια. Στο πολυτάραχο ταξίδι τους βρίσκουν νέους προορισμούς, δίνοντας το παράδειγμα στο κοινό του να ακολουθήσει τους εσωτερικούς εκείνους δρόμους που θα το οδηγήσουν σε νέες περιπέτειες και γνώσεις. «Μα πάντα στο τέλος υπάρχει το αραξοβόλι στο ήρεμο Αιγαίο του μυαλού μας», λέει χαρακτηριστικά ο καλλιτέχνης. Έργα μεικτής τεχνικής, γλυπτικής και ζωγραφικής, από υλικά που ο εικαστικός έχει συλλέξει από τη θάλασσα όλο τον χειμώνα. Με τη μυρωδιά της αλμύρας ακόμη νωπή πάνω στα έργα του, ο Θανάσης Μαυραντζάς διηγείται το αναπόφευκτο του ταξιδιού.

«Τα χρώματα της Ελλάδας περιμένουν παντού και δίνονται πλέρια… Απλώνεις το χέρι σου και σε τραβάν στη βάρκα. Έχεις ανέβει και το κύμα σου έχει δώσει τον ρυθμό. Αφήνεσαι». Βαριά υλικά, ενίοτε σε αποσύνθεση, δρομολογούν ένα νέο ταξίδι σμιλεμένο από τη θάλασσα και τον βοριά. Ένα ταξίδι που ακυρώνει όλους τους χάρτες, γιατί το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι…».

Διαρκής διαπραγμάτευση

Στα μεγάλου μεγέθους έργα του Θανάση Μαυραντζά –18 διαβρωμένα έργα, αλλά και 18 άφθαρτοι κρίνοι– το θέμα της διάβρωσης είναι σε διαπραγμάτευση. Τόσο επιφανειακά –ως μέσο πάνω στον καμβά από λαμαρίνα, όσο και εκ των έσω– δίνοντας έμφαση στη φιλοσοφική διάσταση του θέματος. Το γυμνό γυναικείο σώμα κυριαρχεί ως θέμα στην πλειοψηφία των έργων του, ως κολοσσιαίες προσωπικότητες. Η φωτιά και η θάλασσα και το ευάλωτο σύνορό τους με τον κόσμο, εκτεθειμένο, απειλούμενο από τον κρυπτονίτη τους, την ηθική, κοινωνική, θρησκευτική, αισθητική και πολιτική διάβρωση.

Η γέννηση και μετά η ενηλικίωση, ως αργή χημική διαδικασία, ως διαδρομή με σταθμούς και σταυροδρόμια. Η χρήση αντικειμένων –όπως οι χειροπέδες και οι αλυσίδες– και αρχιτεκτονικών στοιχείων, εκτός του ότι προσδίδουν την τρίτη διάσταση στα έργα, δίνουν έμφαση στους ποικίλους σταθμούς της ενηλικίωσης, στις μάχες για την απελευθέρωση από μια διαβρωμένη, ύπουλη και αργή κατάσταση αιχμαλωσίας, στην εξερεύνηση ενός καταφυγίου.

Κλείνοντας αυτή τη γνωριμία δεν έχεις παρά να κλείσεις το μάτι στον ζωγραφιστό γλάρο της πλώρης λέγοντάς του καλά ταξίδια στους αιθέρες…

 

 

Κωστής Γεωργίου: Το «πεδίο μάχης» ενός εργάτη της τέχνης

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

 

– Παρατηρούμε γλυπτά που βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους να βανδαλίζονται; Έχετε την αίσθηση ότι αυτό συμβαίνει πιο συχνά στην Ελλάδα από ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες;

Η χυδαιότητα στην Ελλάδα έχει «χτυπήσει κόκκινο». Έχουμε το θλιβερό προνόμιο, μαζί με κάποιες ελάχιστες άλλες χώρες, να κατέχουμε τα πρωτεία στη δημόσια προσβολή μνημείων, γλυπτών, κτιρίων και γενικώς δημόσιων χώρων. Η «επαναστατικότητα» που οδηγεί τον βανδαλισμό, είναι η τοξική φύση ανθρώπων και ομάδων που δεν σεβάστηκαν ποτέ το σπίτι τους και ουσιαστικά ούτε τον εαυτό τους.

Κατ’ αυτήν την έννοια συνεχίζουν την εχθρική τους συμπεριφορά σε ό,τι τους περιβάλλει και σε ό,τι δεν κατάφεραν να κατακτήσουν. Συνήθισαν στην ασχήμια, στη χαμηλή αυτοεκτίμηση και σε κάθε τι στο οποίο απέφυγαν να «επενδύσουν». Δηλαδή στη γνώση, στη δουλειά, στην προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και ας καμώνονται πολλοί από αυτούς ότι είναι η αγωνία τους για τον άνθρωπο που οπλίζει αυτόν τον κίβδηλο τρόπο της «επαναστατικής» έκφρασής τους. Γράφουν παντού! Σε νεοκλασικά κτίρια, μαγαζιά, τρένα, τζαμαρίες, αυτοκίνητα και όπου αλλού δεν μπορεί να φαντασθεί ανθρώπου νους. Η προσβολή στον θεατή είναι τεράστια. Η Ελλάδα σε πληγώνει, αλλά παρ’ όλα αυτά πονάω αυτή την πατρίδα…

– Έχετε δημιουργήσει έργα μεγάλων διαστάσεων, με έντονα χρώματα, έργα που ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές, μεγάλα μουσεία, δημόσιους χώρους. Ποια έργα σας θα χαρακτηρίζατε «επιτυχημένα»;

Τι σημαίνει επιτυχημένο; Δεν μπορώ να το κρίνω εγώ, αλλά μόνο η Ιστορία. Το έργο κρίνεται ουσιαστικά όχι στην παρούσα στιγμή, αλλά στο απώτερο μέλλον. Στο παρόν υπάρχουν σκοπιμότητες, κύκλοι και παράκυκλοι, γραφεία «ειδικών», μπίζνες, συμφέροντα, αριβίστες και γενικώς ένας διεθνής στρατός πονηρών τεχνοκρατών που κατευθύνει την παγκόσμια αγέλη σε αυτό που θα .. «καταναλώσει καλλιτεχνικά»…

Ας μη μας διαφεύγει ότι η τέχνη είναι «πεδίο μάχης τρανό» και συνάμα άλλοθι, στο οποίο συνωστίζονται και βρίσκουν εύκολα καταφύγιο όλοι εκείνοι που μυρίζουν «ψωμί» καθώς και όλοι οι άλλοι που μπορεί να απέτυχαν να κάνουν καριέρα σε άλλους τομείς. Στην τέχνη χωρούν όλοι. Άπαντες είναι «ευπρόσδεκτοι». Σε κοινωνίες που οι έννοιες δημοκρατία και ελευθερία έχουν χάσει το νόημά τους βασιλεύει η ύπουλη δύναμη της υπερπληροφόρησης. Αυτή, αντί για την υποτιθέμενη διάχυση γνώσης, επιδιώκει τον αποπροσανατολισμό και τον ίλιγγο μέσω του οποίου θα ελέγξει απόλυτα και πιο αποτελεσματικά το «εκκλησίασμα».

 

– Στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, αξίζει κάποιος να ασχοληθεί επαγγελματικά με την τέχνη;

Αν ξεκινήσεις τη σχέση σου με την τέχνη με ζητούμενο την επαγγελματική σου αποκατάσταση, έχεις κάνει ήδη το πρώτο σου λάθος. Αν δεν νιώσεις αρχικά το πάθος και την «παράλογη» αγάπη, που δεν «επιτρέπει» λογικές προσεγγίσεις, τότε είναι δύσκολο να συναντήσεις τη σειρήνα που θα σε παρασύρει στον παράξενο κόσμο της και στο υπέροχο, μοναδικό περιβάλλον της. Δεν θα νιώσεις την αδρεναλίνη σου να χτυπάει κόκκινα όταν θα κινείσαι με ιλιγγιώδεις ρυθμούς σε άγνωστους και συναρπαστικούς λαβυρίνθους. Εκεί, συμβάσεις και κάθε άλλη σκέψη απουσιάζουν.

Η σχέση με την τέχνη μοιάζει με τον σφοδρό έρωτα, που όταν σε συναντήσει χάνεις κάθε επαφή με τη λογική. Την ακολουθείς με πάθος, ασχέτως αν αυτός ο έρωτας δεν καταλήξει τελικά στον… γάμο. Η τέχνη δεν μπορεί να είναι ενδιάμεσο πεδίο, αλλά αυτοσκοπός. Είναι μανία, είναι κόλλημα, είναι ίσως μια παθολογική υπερβολή. Αν φτάσει να σε ανταμείψει, αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Αν αναζητήσεις εξαρχής την αποκατάσταση ή οποιαδήποτε ανταμοιβή πέραν της συναισθηματικής, αυτό θα αποτελέσει κατά πάσα πιθανότητα την πρώτη σου ήττα, πριν καν ξεκινήσεις, και ίσως ένα συμβόλαιο με τον «διάβολο»…

 

– Θεωρείτε ότι μία συλλογή έργων τέχνης μπορεί να αποτελέσει επένδυση;

Η «επένδυση» στην τέχνη αποτελεί κατάθεση στην τράπεζα της ζωής, που ανταποδίδει στον «επενδυτή» το υψηλότερο επιτόκιο: ΧΑΡΑ, ΑΝΑΤΑΣΗ, ΟΝΕΙΡΟ, ΛΥΤΡΩΣΗ…

 

– Τελευταία σας έκθεση στο Λονδίνο έγινε στην «The C. John Gallery» στο Mayfair. Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι αυτή;

Επιστρέφω στο Λονδίνο με άλλη μια ατομική έκθεσή μου, που περιέχει γλυπτά και έργα ζωγραφικής μεγάλων και μικρότερων διαστάσεων. Είναι μια καλή ευκαιρία να δείξω τη νέα μου δουλειά στο κοινό του Λονδίνου, που είναι και ένας διεθνής σταθμός στον κύκλο των εκθέσεών μου, που ξεκίνησε από διάφορα μουσεία στην Κίνα και στη συνέχεια επανήλθε στην Ευρώπη (Βέλγιο, Γαλλία, Λουξεμβούργο, κ.α.) για να εκτεθεί σε διάφορα ιδρύματα, μουσεία ή γκαλερί.

Ο σταθμός στην Ελλάδα ήταν το μουσείο Μπενάκη και η ατομική έκθεση γλυπτικής στο κτίριο της οδού Πειραιώς. Η έκθεση στο Λονδίνο γίνεται στην C. JOHN GALLERY  στο Mayfair  και χορηγός είναι η GREEN COLA.

 

– Μιλήστε μας για το γλυπτό σας ου τοποθετήθηκε στην Αλεξανδρούπολη.

Το γλυπτό «Anatasis Delta» (σύμπλεγμα επτά μορφών)  τοποθετήθηκε στον κεντρικό δρόμο της Αλεξανδρούπολης, απέναντι από το δημαρχείο. Αποτελεί εγκατάσταση ενός μνημειακού γλυπτού μεγάλων διαστάσεων , ένα σύμπλεγμα 7 μορφών που φιλοτεχνήθηκε με ιδιαίτερη αγάπη για την Αλεξανδρούπολη.

Το έργο πραγματοποιήθηκε από την ευγενική χορηγία της GREEN COLA και του οραματιστή δημάρχου Αλεξανδρουπόλεως κ. Βαγγέλη Λαμπάκη.

 

– Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;

Ετοιμάζομαι για την ART THESSALONIKI INTERNATIONAL, (23-26/11) στην οποία θα συμμετάσχω με ατομική μου έκθεση με την γκαλερί ΑΓΚΑΘΙ ΚΑΡΤΑΛΟΣ και θα δείξω μεγάλα γλυπτά.

 

Περισσότερες πληροφορίες για τον Κωστή Γεωργίου και τα έργα θα βρείτε στο www.kostisgeorgiou.com

 

ΚΩΣΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ DANCERS IN LIOSTASI SUITES – IOS ISLAND

* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα “Axianews”

Χρήστος Μποκόρος: Η τέχνη δεν γνωρίζει σύνορα

Folded sheet and flame, Χρήστος Μποκόρος, εκτίμηση 15.000-20.000 λίρες.

 

1956 Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αγρίνιο.

1975-1979 Σπούδασε Νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

1983-1989 Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Kαλών Τεχνών της Αθήνας.

Το 1992 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ζωγραφικής της Cagnes-sur-Mer και το 1993 με το Βραβείο της πόλης Saint-Paul-de-Vence στη Μεσογειακή Μπιενάλε της Νίκαιας, στη Νότια Γαλλία.

Το 2016 αναγορεύτηκε επίτιμο μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας των Τεχνών στη Μόσχα.

Από το 2017 είναι τακτικό μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Πινακοθήκης. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε πολλές πόλεις του κόσμου και βρίσκονται αναρτημένα σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές και ιδρύματα τέχνης εντός και εκτός της Ελλάδος.

Χρήστος Μποκόρος: «Θα συνεχίσω να εκτίθεμαι δημόσια επ’ αγαθώ»

Χρήστος Μποκόρος

Ο καταξιωμένος καλλιτέχνης Χρήστος Μποκόρος έδωσε πρόσφατα το «εικαστικό του“παρών”» στα εκπαιδευτήρια Ελληνογερμανική Αγωγή. Την εποχή «της λήθης», όπως λέει, εκείνος επέλεξε «να θυμηθεί».

«Ηρωικά αναστάσιμα» είναι ο τίτλος της νέας έκθεσης του σημαντικού Έλληνα καλλιτέχνη που επιστρέφει στα εικαστικά δρώμενα μετά την πολυσυζητημένη παρουσία του στο Μουσείο Μπενάκη (2016 και 2017), επιλέγοντας αυτή τη φορά τον χώρο ενός σχολείου, ενός εκπαιδευτηρίου για να παρουσιάσει τη δουλειά του δίνοντας ένα μήνυμα στη νέα γενιά. Στην έκθεση της Ελληνογερμανικής Αγωγής, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο των εκπαιδευτηρίων, με επιμελήτρια την κριτικό και ιστορικό τέχνης Αθηνά Σχινά, ο Χρήστος Μποκόρος παρουσιάζει μια επιλογή από το συνολικό του έργο, 19 ζωγραφικές δημιουργίες, λάδι σε πανιά και ξύλα διαφόρων διαστάσεων.

Οι σημαίες του καλλιτέχνη, άλλοτε γεμάτες φλόγες κι άλλοτε με σκόρπια, άγρια τριαντάφυλλα, το αφιέρωμα στον Γεώργιο Τερτσέτη (ο δικαστής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που αρνήθηκε να υπογράψει τη θανατική του καταδίκη), το τετράπτυχο αφιέρωμα στην ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου και τόσα άλλα έργα μάς θυμίζουν τι εστί Ήρωας «σε μια εποχή που αναδεικνύει βολεμένους θεατές», όπως λέει ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Επιπλέον, τα έργα του ζωγράφου εμφορούνται από το πνεύμα της εποχής της άνοιξης.

Συναντήσαμε τον καλλιτέχνη και συνομιλήσαμε για την πηγή της έμπνευσής του, για τη δουλειά του και για τον θεμελιώδη παιδαγωγικό χαρακτήρα της τέχνης.

Επιμελήτρια της έκθεσης, η κριτικός και ιστορικός τέχνης, κ. Αθηνά Σχινά

Ποια ήταν η πηγή της έμπνευσής σας στην δουλειά που παρουσιάσατε στην Ελληνογερμανική Αγωγή;

Το μεγαλύτερο μέρος των έργων που παρουσιάζονται στον ειδικά διαμορφωμένο και φωτισμένο χώρο της Ελληνογερμανικής Αγωγής ήταν ήδη εκτεθειμένα στο Παράρτημα Ναυπλίου της Εθνικής Πινακοθήκης για σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο. Αφιερωμένα εκεί στην απολογία του δικαστή Γεωργίου Τερτσέτη, που αρνήθηκε να υπογράψει την εκτέλεση των αγωνιστών Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα όπως απαιτούσε ο επίτροπος της τότε κυβέρνησης.

Η στάση αυτή του δικαστή υπήρξε οδηγός μου και μέτρο τα χρόνια που σπούδαζα νομικά και προσδοκούσα να κατανοήσω τους τρόπους με τους οποίους η Δικαιοσύνη μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας ευνομούμενης πολιτείας. Το συμπέρασμά μου εντέλει ήταν ότι ο νόμος σε αναγκάζει σε συμμόρφωση επ’ απειλή τιμωρίας, ενώ το ζωντανό παράδειγμα, όπως αυτό του Τερτσέτη, υπερτερεί παιδαγωγικά σε κοινωφελή πλεονεκτήματα καθώς σε συνεπαίρνει επ’ αγαθώ, με αυταπάρνηση και γενναιότητα.

Για την έκθεση αυτή επιλέξατε τον τίτλο «Ηρωικά αναστάσιμα», που ταιριάζει και με το πνεύμα της ημέρας. Θα θέλατε να αναφερθείτε στο πώς καταλήξατε σ αυτόν;

Μέρες που είναι τώρα, εθνικών παθών, θυσιαστικής Σαρακοστής, Ευαγγελισμού, έλευση άνοιξης, προσμονή Ανάστασης επέλεξα ως επίκαιρο τον τίτλο «Ηρωικά Αναστάσιμα», για ν’ αποδώσω το χρέος μας στη μνήμη, καθώς σερνόμαστε εγκλωβισμένοι σε εθνική και διεθνή ταπείνωση. Ζωγραφική υπόμνηση του Πάθους που οδηγεί στην Ανάσταση και εν δόξη παράσταση του αντιτίμου της Ελευθερίας.

«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται ζυγόν δουλείας ας έχωσι, θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».

Οι σημαίες σας είναι άλλοτε γεμάτες φλόγες και άλλοτε με σκόρπια άγρια τριαντάφυλλα. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στο κοινό;

Η ζωγραφική παιδεύεται με σύμβολα και η σημαία είναι το κατ’ εξοχήν τυπικό σύμβολο της κοινότητας. Σε τι, όμως, ομονοούμε ως κοινότητα για να τιμούμε σημαίες; Επανέρχεται βασανιστικό το ερώτημα, βλέποντας την περιρρέουσα συνθήκη της αποδόμησης.

Η απαξίωση των ορίων και των αξιών της κοινότητας, η υποστολή του κοινού παρελθόντος και η αδιαφορία για τον δημόσιο χώρο και το συλλογικό μέλλον διακινδυνεύουν την ύπαρξη της ίδιας της κοινότητας και προετοιμάζουν ολοταχώς την αμαχητί παράδοσή της στο αδηφάγο χάος της απρόσωπης ισχύος. Μόνη μου αντίσταση στην εποχή της λήθης να θυμάμαι και να εργάζομαι παριστώντας εν δόξη το κοινό και το κύριο.

Είναι ευχάριστο που η έκθεση αυτή οργανώνεται σε σχολείο. Ποια τα συναισθήματά σας;

Έχει νομίζω η τέχνη πάντα κάποιον θεμελιώδη παιδαγωγικό χαρακτήρα. Είναι τιμητικό και παρήγορο το γεγονός της πρόσκλησης να εκθέσω τα έργα μου σε ένα εκπαιδευτήριο, όταν μάλιστα αυτό έχει τη γενναιοδωρία να ικανοποιεί τις απαιτήσεις μιας άρτιας διοργάνωσης χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα της παρουσίασης και μακριά από προχειρότητες ευκαιριακού χαρακτήρα.

Είστε αισιόδοξος για την πατρίδα, για την τέχνη, για τον άνθρωπο;

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που τιμούν την πατρίδα τους, την τέχνη τους και τον εαυτό τους, δεν έχω λόγους να απελπίζομαι.

Ποια τα σχέδια σας για το εγγύς μέλλον;

Θα συνεχίσω να εκτίθεμαι δημόσια επ’ αγαθώ.

Τίνα Καραγεώργη: “Ήξερα από πολύ μικρή ότι ήθελα να γίνω ζωγράφος”

Τίνα Καραγε'ωργη

Η Τίνα Καραγεώργη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Γιάννη Μόραλη και αποφοίτησε με άριστα, λαμβάνοντας τιμητική διάκριση για τις σπουδές της στην κεραμική.

Συνέχισε με υποτροφία στο Byam Shaw School of Art στο Λονδίνο και κατόπιν στο St Martin’s School of Art όπου, εκτός από μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική, σπούδασε μικτές τεχνικές, γλυπτική σε μέταλλο, φωτογραφία και μεταξοτυπία.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, παράλληλα με τη ζωγραφική, ασχολήθηκε κατά παραγγελία με την τοιχογραφία/διακόσμηση εσωτερικών χώρων και τον σχεδιασμό επίπλων και αντικειμένων.

Είχε την καλλιτεχνική διεύθυνση, έκανε σκηνικά σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους και προτάθηκε για το Κρατικό Βραβείο Σκηνογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1998 για την ταινία μεγάλου μήκους του Μενέλαου Καραμαγγιώλη «Black Out».

Έχει πραγματοποιήσει 14 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές.

Το 2013 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Triennale του Lutz στην Πολωνία, το 2014 στο International Zurich Art Fair και το 2014 στο International Korea Art Fair.

Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.