Το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Ηλιούπολης τιμώντας τα 80 χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας (12 Οκτωβρίου 1944), διοργανώνει έως 31 Οκτωβρίου 2024, έκθεση χαρακτικής με θέμα: «ΠΟΛΕΜΟΣ – ΚΑΤΟΧΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, 1940-1944, Εικαστικές & λογοτεχνικές μαρτυρίες».
Παρουσιάζονται έργα και σημαντικές πρώτες εκδόσεις λογοτεχνικών βιβλίων, από τη συλλογή «Νεοελληνικής Χαρακτικής» του Χαράλαμπου Λεοντιάδη.
Την έκθεση προλογίζει ο ιστορικός της τέχνης Σπύρος Μοσχονάς.
Η εικαστική και λογοτεχνική αντιστασιακή δράση του καλλιτεχνικού και πνευματικού κόσμου διαδραματίζει ένα πρωτεύοντα ρόλο, ενάντια στο ναζιστικό καθεστώς. Οι έλληνες χαράκτες έδωσαν ένα διακριτό όσο και γενναίο, εικαστικό αγώνα, αναλαμβάνοντας την διακίνηση ιδεών και συνθημάτων απέναντι στον δαίμονα του φασισμού.
Η λογοτεχνική πένα, ο χρωστήρας του ζωγράφου, το καλέμι και το σκαρπέλο του χαράκτη, αποτέλεσαν εξ ίσου βαριά όπλα όσο και το τουφέκι του αντάρτη.
Στην έκθεση παρουσιάζονται 35 χαρακτικά έργα. Πολλά από αυτά φιλοτέχνησαν κορυφαίοι Έλληνες χαράκτες όπως : Η Βάσω Κατράκη, ο Τάσος Αλεβίζος, ο Γιάννης Κεφαλληνός, ο Σπύρος Βασιλείου, ο Αλέξανδρος Κορογιαννάκης, ο Φώτης Μαστιχιάδης, ο Γιάννης Μόραλης και πολλοί άλλοι ζωγράφοι – χαράκτες που με την αδρότητα της γραφής τους μετέφεραν το πνεύμα και το αίσθημα του αγωνιζόμενου λαού. Σπάνια και δυσεύρετα είναι τα χαρακτικά αυτής της περιόδου καθώς, ιδιαίτερα μετά τον εμφύλιο, πολύ λίγα σώθηκαν από την κατοχή, τις διώξεις , τις συλλήψεις και τις εξορίες .
Ακόμη εκτίθενται έργα από νεότερες γενιές καλλιτεχνών που ανέλαβαν την σκυτάλη και προτείνουν με τον δικό τους τρόπο έκφρασης, το ανασκάλεμα της ηρωικής αυτής διαδρομής, με νέες απόψεις για την εικαστική έρευνα και σεβασμό στην ιστορική μνήμη. Ανάμεσά τους, η διακεκριμένη εκπρόσωπος της «παλαιάς φρουράς» και κορυφαία χαράκτρια-ζωγράφος Ρένα Ανούση-Ηλία, ο Δάσκαλος και για 29 χρόνια καθηγητής της χαρακτικής στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας, Γιάννης Γουρζής. Ο Μίλτος Παντελιάς, με δημιουργίες που αποτελούν κοσμήματα της χαρακτικής και ζωγραφικής τέχνης. Οι ζωγράφοι-χαράκτες Θωμάς Μώλος, Κατερίνα Θεοδώρου, Λεόντιος Πετμεζάς, Γιώργος Λένης και οι χαράκτες, Στέλιος Τσιμογιάννης, Γιάννης Βρακάς, με έργα που απηχούν την δύναμη και το ηρωικό πνεύμα της εποχής.
Τα εκθέματα εκτός από το εικαστικό μέρος περιλαμβάνουν και σημαντικές πρώτες εκδόσεις (1943-1947) έντεχνου λόγου, κοσμημένες με πρωτότυπα χαρακτικά έργα, που δημιούργησαν οι καλλιτέχνες αποκλειστικά για να εικονογραφήσουν σπουδαία κείμενα των βάρδων της λογοτεχνίας.
Επίσης γίνονται ξεναγήσεις και στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου.
Info
Διάρκεια έκθεσης Έως Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2024
Ώρες λειτουργίας της έκθεσης
11.00-14.00 & 17.00-21.00
Ένα από τα πιο promising ξενοδοχεία στην Πελοπόννησο είναι το Elegant beach hotel το οποίο βρίσκεται στην κεντρική παραλία της Κυπαρισσίας “Άι Λαγούδι”. Η τοποθεσία του είναι προνομιακή μιας και βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την θάλασσα, την κεντρική πλατεία και το ολοκαίνουριο open mall για βόλτες, ψώνια, φαγητό και οτιδήποτε άλλο φανταστείτε!
Με το που πρώτο μπαίνεις στο ξενοδοχείο αντικρίζεις το απέραντο γαλάζιο! Το υπέροχο lοunge με την μεγάλη βεράντα, το μπαρ και η ρεσεψιόν που βρίσκεται επιβλητική στο δεξί μέρος του χώρου, σου δίνουν μία αίσθηση ελευθερίας! Το φως άπλετο και η ενέργεια που σε διακατέχει εξαιρετική!
Elegant beach hotel
Τα δωμάτια ανακαινίστηκαν φέτος βασισμένα σε μοντέρνο και λιτό σχεδιασμό απόλυτα κομψό, σε γήινα χρώματα με οικολογικά υλικά!
Υπάρχουν δωμάτια τα οποία μπορούν να φιλοξενήσουν άνετα μία οικογένεια και αρκετά έχουν εγκαταστάσεις για ΑΜΕΑ.
Elegant beach hotel
Elegant beach hotel
Το προσωπικό ευγενικό και έμπειρο βοηθάει σε οτιδήποτε χρειαστεί κανείς, προσφέροντας εξαιρετική φιλοξενία και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες προς όλους τους επισκέπτες!
Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι άκρως φιλόξενη και ιδιαιτέρως άνετη, εξασφαλίζοντας σε κάθε επισκέπτη να νιώθει σαν το σπίτι του κατά τη διάρκεια της διαμονής του στο ξενοδοχείο!
Elegant beach hotel
Δίπλα απ’ το ξενοδοχείο βρίσκεται μία καλώς εξοπλισμένη παιδική χαρά, για πολλές ώρες παιχνιδιού και ακριβώς μπροστά η φημισμένη αρχαία πηγή Διονυσιάδα, η οποία αναβλύζει ακόμη και σήμερα. Ο ιστορικός Παυσανίας αναφέρει ότι χαμηλότερα από την πόλη, κοντά στη θάλασσα, υπάρχει πηγή που ανέβλυζε όταν ο Διόνυσος χτύπησε με το θύρσο του το έδαφος και γι’ αυτό ονομάστηκε και έτσι!
Elegant beach hotel
Elegant beach hotel
Η Πελοπόννησος τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί αρκετά και πολλοί την επιλέγουν ως τόπο διακοπών! Είναι εύκολα προσβάσιμη με αυτοκίνητο και έχει πλέον εξαιρετικούς αυτοκινητόδρομους!
Δεν έχετε να κάνετε κάτι άλλο από το να την επισκεφτείτε και να απολαύσετε ημέρες χαλάρωσης στο Elegant Beach Hotel!
«30 χρόνια χωρίς τη Μελίνα Μερκούρη» Συναυλία αφιέρωμα
«30 χρόνια χωρίς τη Μελίνα Μερκούρη» και την Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2024, το Christmas Theater τιμά έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους ελληνικούς Μύθους:την Μελίνα όλων των Ελλήνων.
Θυμόμαστε τη Μελίνα Μερκούρη μέσα από 30 τραγούδια, που με την ερμηνεία της έγιναν σημαία του αντιδικτατορικού αγώνα.
Τραγούδια του συλλογικού αισθήματος που σφράγισε με τη φωνή της.
Θυμόμαστε τη Μελίνα Μερκούρη μέσα από δικές της εξιστορήσεις. Από τη διεκδίκηση των μαρμάρων του Παρθενώναμέχρι τους καλλιτεχνικούς της θριάμβους.
Θυμόμαστε εμβληματικές στιγμές από τη μυθιστορηματική ζωή της.
Η Μελίνα Μερκούρη δινόταν με πάθος σε ό,τι κι αν έκανε: από το θέατρο και τη μεγάλη οθόνη, μέχρι τον αγώνα της κατά της Χούντας και τη δράση της ως πολιτικός για την προαγωγή του πολιτισμού.
Η Μελίνα της Ελλάδας, της αγάπης, του αγώνα και του Πολιτισμού.
Η Μεγάλη Ελληνίδα με το ανεξίτηλο αποτύπωμα στη διεθνή πολιτική και πολιτιστική σκηνή.
Τραγουδούν: ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ, ΗΡΩ ΣΑΪΑ
Συμμετέχουν: Μαρία Αναματερού, Αλεξάνδρα Κόνιακ
Αφήγηση: Ελίνα Ρίζου
H Μελίνα Μερκούρη
ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ Η Γιώτα Νέγκα έχει καταφέρει εδώ και εικοσιπέντε χρόνια κάτι μοναδικό: η παρουσία της να είναι διαχρονική αλλά και εντυπωσιακά επίκαιρη.
Η δωρική και δυναμική ερμηνεύτρια του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, με στιβαρή φωνή και μεγάλες διαχρονικές επιτυχίες έχει συνεργαστεί με κορυφαίους τραγουδιστές, συνθέτες και στιχουργούς κι έχει εμφανιστεί σε εμβληματικούς χώρους εντός κι εκτός συνόρων. Μαγνητίζει το κοινό με τη μοναδική ερμηνεία της, ενώ πορεύεται με μοναδική της πυξίδα τη μεγάλη αγάπη της για το τραγούδι.
ΗΡΩ ΣΑΪΑ Η Ηρώ Σαΐα ,με τη βελούδινη φωνή και την ερμηνευτική ευχέρεια.
Από τα πρώτα χρόνια της πορείας της με τον Σταμάτη Κραουνάκη έως τη συνεργασία της με τον Σταύρο Ξαρχάκο δεν σταματά να εντυπωσιάζει το συναυλιακό κοινό.
Με το πάθος που την διακρίνει μας χαρίζει συνεχώς μοναδικές ερμηνείες σε τραγούδια που κινούνται σε ένα ευρύ φάσμα ρεπερτορίου.
ΜΑΡΙΑ ΑΝΑΜΑΤΕΡΟΥ Από τις πιο σημαντικές ερμηνεύτριες της νέας γενιάς, η Μαρία Αναματερού όποτε ανεβαίνει στη σκηνή μας προσκαλεί σ’ ένα μουσικό ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων. Με καταγωγή από την Απείρανθο της Νάξου, θεωρεί τον εαυτό της τυχερό γιατί μεγάλωσε μέσα στη μουσική.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΝΙΑΚ Η ταλαντούχα περφόρμερ Αλεξάνδρα Κόνιακ, από το πρώτο λεπτό που ανεβαίνει στη σκηνή καταφέρνει να ξεσηκώσει, να συγκινήσει και να μεταδώσει τη θετική της ενέργεια στο κοινό. Το τελευταίο διάστημα έδωσε νέα πνοή στις διεθνείς επιτυχίες του Μίκη Θεοδωράκη, τραγουδώντας σε τέσσερις διαφορετικές γλώσσες.
ΕΛΙΝΑ ΡΙΖΟΥ Η ηθοποιός Ελίνα Ρίζου κέρδισε το Θεατρικό Βραβείο Μελίνα Μερκούρη 2024.
Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Εμπρός – Θέατρο Εργαστήριον» (2009).
Έχει παίξει σε πολύ σημαντικές θεατρικές παραστάσεις, έχει συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες και έχει κάνει χαρακτηριστικά περάσματα από τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο.
Το πιο υγιεινό delivery με την πιο διάσημη υπογραφή!
Στην εποχή του junk food, υπάρχει πλέον ένα delivery που όχι μόνο δεν μας γεμίζει με ενοχές κάθε φορά που παραγγέλνουμε, αλλά φροντίζει και για την καλή μας υγεία. Πώς γίνεται αυτό; Εύκολα αν πίσω από κάθε πιάτο βρίσκεται η Ντίνα Νικολάου!
Η βραβευμένη Ελληνίδα σεφ, που έκανε τους Γάλλους να αγαπήσουν την ελληνική κουζίνα, δίνει την ευκαιρία στους Αθηναίους να γευτούν τα μαμαδίστικα καθημερινά φαγητά της, απαλλαγμένα από λιπαρά, με την καλύτερη πρώτη ύλη και σε τιμές διανομής!
Η ιδέα της δημιουργίας του Healthy Μαγειρευτό | Dina Nikolaou ανήκει στον γιο της, Στυλιανό Γρηγοριάδη, συνιδρυτή της startup StiQ, ο οποίος σκέφτηκε πόσο ωραίο θα ήταν να μπορούσαν όλοι να δοκιμάσουν το φαγητό με το οποίο εκείνος μεγάλωσε και αγαπάει τόσο.
Η Ντίνα Νικολάου και ο Στυλιανός Γρηγοριάδης
«Πρώτη φορά βγαίνει επώνυμο brand σε delivery, με όλη τη φροντίδα που αυτό περιλαμβάνει. Είναι φαγάκια που αγαπάει ο κόσμος και έχουν τη δική μου σφραγίδα. Αυτό σημαίνει ότι είναι απαλλαγμένα από λιπαρά, διότι απευθυνόμαστε σε κόσμο που έχει όλο και λιγότερη δράση, που βρίσκεται πίσω από ένα γραφείο. Οπότε πρέπει να τους δώσουμε ένα συνδυασμό βιταμινών, πρωτεϊνών έτσι ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθουν χωρίς να προσλαμβάνει λιπαρά. Μέριμνα και στόχος η καλύτερη πρώτη ύλη που μπορεί να υπάρχει στην αγορά. Αν η πρώτη ύλη δεν είναι καλή δεν μπορεί να γίνει καλό φαΐ» αναφέρει η Ντίνα Νικολάου, η οποία δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό της για το νέο επαγγελματικό της βήμα.
Τον ίδιο ενθουσιασμό μοιράζεται και ο γιος της, Στυλιανός Γρηγοριάδης, ιθύνων νους του Healthy Μαγειρευτό | Dina Nikolaou
«Είναι μεγάλη μου χαρά που συνεργάζομαι με τη μητέρα μου. Ο κόσμος που θα επιλέξει τα φαγητά της πρέπει να γνωρίζει ότι επιλέγει τα φαγητά μιας κορυφαίας σεφ, αλλά και μιας μαμάς που μαγειρεύει με αγάπη».
Ανάμεσα στις λαχταριστές προτάσεις της δημοφιλούς σεφ μπορεί κανείς να βρει και να παραγγείλει –σε όλες τις γνωστές πλατφόρμες διανομής φαγητού– τα «κατσαρολάτα» (κοκκινιστό, λεμονάτο, σουτζουκάκια, συνοδευόμενα από ευφάνταστες και υγιεινές γαρνιτούρες ), τα «Της Ώρας» (μπιφτέκια από κοτόπουλο, από μοσχάρι και από ανάμεικτο κιμά μοσχάρι και χοιρινό (με εκλεκτούς κιμάδες από το βραβευμένο κρεοπωλείο Μπούμπας) λαβράκι φιλέτο κ.α.), signature μουσακάδες, κριθαρότα σε πέντε ιδιαίτερες εκδοχές ,πρωτεινούχες προτάσεις για πρωινό, εξαιρετική κις λωρέν και γλυκά «ποτηράτα» εθιστικά και λαχταριστά όπως, προφιτερόλ με κρέμα τριαντάφυλλο, μηλόπιτα κράμπλ, κορμός σοκολάτας Μόκα, εκμέκ με τσουρέκι!!! Τους καλοκαιρινούς μήνες τα παγωτά στο Healthy Μαγειρευτό | Dina Nikolaou με υλικά ποιοτικά μιλάνε παραδοσιακά και πεντανόστιμα (παγωτό λουκούμι τριαντάφυλλο, παγωτό γιαούρτι γλυκό κουταλιού βύσσινο).
Πως όμως μπορούν να φτάσουν όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, στο τραπέζι μας , μετά την περιπέτεια της διανομής, όπως έφυγαν από τη βάση τους;
«Η μεγάλη μου αγωνία ήταν και είναι να φτάνει το φαγητό μου, ακόμα κι αν είναι μια ώρα μακριά, όπως πρέπει. Δεν θα έπαιρνα ποτέ αυτό το ρίσκο να καλύψω όλη την Αθήνα με delivery και να μπορώ να κινούμε ποιοτικά. Εμπιστεύτηκα, λοιπόν, τον Στυλιανό και τους ανθρώπους της StiQ, οι οποίοι έχουν αναλάβει όλο αυτό το εγχείρημα. Με στηρίζουν κι έχουν καταλάβει πολύ καλά τι είναι αυτό που θέλω να κάνω. Έχουν τις ίδιες αρχές και τα ίδια πιστεύω για την ποιοτική πρώτη ύλη, για το ποιοτικό καθημερινό φαγητό κι έτσι αισθάνθηκα ασφαλής. Είμαστε στα πρώτα βήματα, αλλά βλέπουμε ότι υπάρχει μεγάλη απήχηση».
Τα φαγητά της Ντίνας Νικολάου μπορεί κανείς να τα παραγγείλει online από το Dina Nikolaou-comfort.gr, καθώς και από όλες τις πλατφόρμες food delivery.
Δημοπρασία "Σπάνιων Βιβλίων, Χειρογράφων, Εγγράφων & Χαρακτικών" από τη VERGOS Auctions
Σπάνιες εκδόσεις, χειρόγραφα και έγγραφα ιδιαίτερης ιστορικής αξίας, μία πολύ ενδιαφέρουσα ενότητα φωτογραφιών και πλήθος χαρακτικών περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, στην προσεχή δημοπρασία της VERGOS Auctions. Η διήμερη δημοπρασία “Σπάνιων Βιβλίων, Χειρογράφων, Εγγράφων & Χαρακτικών” θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου και την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου στο ξενοδοχείο AthensCapital και ώρα 5.30μ.μ., με παρουσία κοινού.
Οι συμμετέχοντες στη δημοπρασία θα έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν σπάνιες πρώτες εκδόσεις έργων των Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργου Σεφέρη, Νίκου Καζαντζάκη και πολλών άλλων, αρκετές εκ των οποίων φέρουν ιδιόχειρες αφιερώσεις των δημιουργών τους, όπως του Νίκου Εγγονόπουλου, του Νίκου Γκάτσου και του Ανδρέα Εμπειρίκου. Φωτογραφίες ιστορικών προσώπων όπως το πορτρέτο του Ελευθέριου Βενιζέλου καθώς και μνημείων και περιοχών της Ελλάδας από τον 19ο αιώνα και έπειτα, αφίσες του ΕΟΤ με υπογραφές καταξιωμένων ζωγράφων, όπως ο Σπύρος Βασιλείου, σπάνιες εικονογραφημένες εκδόσεις και πληθώρα χαρακτικών έργων με υπογραφές μεγάλων εικαστικών εμπλουτίζουν τον εκτενή κατάλογο 615 λαχνών της δημοπρασίας.
Γαϊτης Γιάννης, Παιχνίδι, 1923-1984
Στη δημοπρασία ξεχωρίζουν, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω
–Η περιορισμένη σε 300 αντίτυπα δεύτερη έκδοση του Υπομνήματος του Αδαμάντιου Κοραή στα γαλλικά (Παρίσι 1818), με το οποίο ο πρωτεργάτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού παρουσίασε σε ένα ξένο ακροατήριο, στην Eταιρεία των Aνθρωποτηρητών του Παρισιού, τα πρώτα σημάδια εθνικής αφύπνισης του ελληνικού λαού.
Αδαμάντιος Κοραής, αυτόγραφη επιστολή με την υπογραφή του
– Μία απόδειξη είσπραξης χρημάτων στα ιταλικά με την υπογραφή του μεγάλου φιλέλληνα Λόρδου Βύρωνα από τον τραπεζίτη του στη Ραβέννα, Pellegrino Ghigi (23 Φεβρουαρίου 1821).
–Η πρώτη και μοναδική έκδοση του μνημειώδους έργου του Cassas, το οποίο περιλαμβάνει 16 οξυγραφίες με απόψεις της Ελλάδας, της Σικελίας και της Ρώμης. Ο L. F. Cassas ήταν μέλος της ομάδας των λογίων και καλλιτεχνών που συνόδευσαν τον Choiseul-Gouffier κατά την εγκατάστασή του στην Κωνσταντινούπολη ως πρεσβευτής της Γαλλίας και επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Αθήνα τον Αύγουστο του 1784. Ο Cassas είναι ο μόνος Γάλλος ταξιδιώτης που άφησε ολοκληρωμένες συνθέσεις από την Αθήνα του τέλους του 18ου αιώνα.
Cassas, Louis Francois
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συμμετάσχουν στη δημοπρασία “Σπάνιων Βιβλίων, Χειρογράφων, Εγγράφων & Χαρακτικών”με φυσική παρουσία στο ξενοδοχείο AthensCapital, διαδικτυακά καθώς και μέσω γραπτήςή/και τηλεφωνικής προσφοράς.
Η Sianti Gallery την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2024 στις 19.30 εγκαινιάζει την ομαδική έκθεση ζωγραφικής με τίτλο “Black Humor” – Η επανάσταση του πνεύματος. Την επιμέλεια έχει η κριτικός και ιστορικός τέχνης, Ήρα Παπαποστόλου, η οποία υπενθυμίζει ότι το γέλιο, όντας επιστημονικά βεβαιωμένο, είναι συνδεδεμένο ως φαινόμενο πολιτισμού με πλειάδα κοινωνικών και ιστορικών ομάδων.
Η ίδια διακρίνει πολλά είδη χιούμορ: το πηγαίο, το ξερό, το σουρεαλιστικό, την σάτιρα, την παρωδία, τον αυτοσαρκασμό, το μαύρο χιούμορ. Ιδιαίτερα στο τελευταίο είδος, ο επιχειρούμενος αστεϊσμός ή σάτιρα ανάγεται σε θλιβερά γεγονότα ή καταστάσεις και είναι περισσότερο ευάλωτο στην απόρριψη.
Η επιμελήτρια της έκθεσης σημειώνει στον κατάλογο που συνοδεύει την έκθεση «Η ιστορία της τέχνης, γράφει ο Ότο Χαν, παρουσιάζει λίγα παραδείγματα χιούμορ. Πρέπει να είσαι της τάξης των Κάλντερ, Μιρό, Ντιμπιφέ και Τανγκελί για να τολμήσεις να το εισάγεις στα μουσεία. Ο λόγος είναι πολύ απλός: η χαρά δεν αποτελεί μέρος των μεγάλων συναισθημάτων. Ζωγράφοι και γλύπτες αφήνουν τον τομέα αυτό στους γελοιογράφους και στους γραφίστες, που πολύ σωστά θεωρούνται δημιουργοί δεύτερης ζώνης».
Είναι όμως έτσι σήμερα; Η έννοια του χιούμορ είναι σχετικά νέα. Με την σύγχρονη σημασία της, μαρτυρείται αρχικά στην Αγγλία το 1682. Πώς είναι, όμως, στις μέρες μας; Πρόκειται για τη θλίψη που μετατρέπεται σε ένα καλό ή κακό αστείο; Είναι μήπως η απόλυτη επανάσταση του πνεύματος; Ίσως. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μας απελευθερώνει και μας εξυψώνει. « Είναι καιρός, λέει ο Φρόυντ, να εξοικειωθούμε με αρκετά χαρακτηριστικά του χιούμορ. Το χιούμορ δεν έχει μόνο κάτι το απελευθερωτικό, ανάλογο με εκείνο που υπάρχει στο πνεύμα και στο κωμικό στοιχείο, αλλά ακόμη κάτι το μεγαλειώδες και ανυψωτικό, σημάδια που δεν ξαναβρίσκονται μέσα σε αυτές τις δυο τάξεις της απόκτησης της ηδονής από μια διανοητική ενεργητικότητα […]».
Οι σύγχρονοι Έλληνες ζωγράφοι χρησιμοποιούν την έννοια του χιούμορ στα έργα τους και, αν ναι, με ποιον τρόπο; Πρόκειται για υπόγειο χιούμορ, για διδακτικό χιούμορ, για σαρκαστικό χιούμορ, για παραδοξολογία, για ειρωνεία; Είναι ένα χιούμορ που σατιρίζει την επικαιρότητα; Και πού απευθύνεται: στην ελίτ του πνεύματος ή σε όλο τον κόσμο; Υπάρχει, τελικά, black humor στην σύγχρονη ελληνική ζωγραφική; Δεκατέσσερις καλλιτέχνες του σήμερα υποστηρίζουν ότι υπάρχει και το χρησιμοποιούν ο καθένας με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, φτιάχνοντας έργα ειδικά για την έκθεση».
Κατα την διάρκεια της έκθεσης θα γίνει Περφόρμανς της Ζέφης Τιφτικτσόγλου.
Επιμέλεια: Ιωάννα Καζάκη
Έργο από την ομαδική έκθεση “The Comfort Zone”
Η Ζώνη άνεσης είναι ο χώρος στον οποίο οι συμπεριφορές και οι πράξεις μας ταιριάζουν σε μια ρουτίνα και σε μοτίβα που ελαχιστοποιούν το άγχος και τον κίνδυνο.
Οι μικρές ομάδες των νομάδων κυνηγών τροφοσυλλεκτών για εκατομμύρια χρόνια γύρω από την φωτιά προσπαθούσαν να καταλαγιάσουν τον φόβο για τα άγρια θηρία που καραδοκούσαν έξω από την σπηλιά. Λέγοντας ιστορίες παραμύθια και μύθους δημιουργήθηκε ο πολιτισμός.
Η κεντρομόλος δύναμη της ζώνης άνεσης άρχισε να λειτουργεί μετά την Γεωργική επανάσταση.
Ο προγονικός φόβος για την φύση και η ανάγκη για ανέσεις ,οδήγησε τον σύγχρονο άνθρωπο να βρει καταφύγιο στις οχυρωμένες σε μια φυσαλίδα απομόνωσης από την φύση πόλεις που προσφέρουν την ψευδαίσθηση της άνεσης και της ασφάλειας.
Οι μικρές ομάδες πλέον περιορίστηκαν στην οικογένεια η και σε μονάδες που μπροστά στις οθόνες προσπαθούν να καταλαγιάσουν τον φόβο και το άγχος για τους πλασματικούς κινδύνους που δημιουργούνται έντεχνα και που με ένα συνεχές brain alert κρατούν τους ανθρώπους σε καταστολή.
Οι ιδιώτες του καναπέ περιφέρονται αμέτοχοι στα κοινά στο προσωπικό τους σύμπαν νιώθοντας ασφάλεια με τις ολοένα λιγότερες και υποβαθμισμένες παροχές και η μυθοπλασία έχει εκλείψει εντελώς.
Ο άνθρωπος δημιούργησε την γνώση και την τεχνολογία που του δίνει τις ανέσεις προσπαθώντας διαρκώς να φτάσει στους συνεχώς μετακινούμενους ορίζοντες .
Σε ένα δυστοπικό μέλλον που είναι ήδη εδώ η ζώνη άνεσης θα περιορίζεται ανάμεσα στην οθόνη και το ψυγείο.
Ερωτήματα θέτονται σχετικά με το τι είδους πολιτισμού θα δημιουργηθεί πλέον από το ανθρώπινο είδος υπό αυτές της συνθήκες αποστασιοποίησης ,εγκλεισμού και απομόνωσης του όντος ,που θα είναι ολοένα και πιο αδύναμο να διαφύγει από την ζώνη άνεσης του και που δεν υπάρχει ορίζοντας στο οπτικό του πεδίο;
Έργο από την ομαδική έκθεση “The Comfort Zone”
Info
Διάρκεια έκθεσης Πέμπτη 10 έως Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2024
Το καλοκαίρι που μόλις πέρασε, η γκαλερί Contemporary Athens παρουσίασε την νέα δουλειά της Ελληνοαμερικανίδας καλλιτέχνιδας Μάχης Δημήτριου-Πολυμεροπούλου με τίτλο Cosmic Cohesion. Στην ενότητα αυτή η Πολυμεροπούλου παρουσίασε στο ελληνικό φιλότεχνο κοινό εξπρεσιονιστικές δημιουργίες με έμφαση στο χρώμα τονίζοντας την ομορφιά της καθημερινότητας. Προσεγγίζοντας τον κόσμο από ένα πρίσμα αισιοδοξίας, πιστεύει ότι αληθινή δημιουργία ακουμπά την ψυχή κάθε ανθρώπου.
Η καλλιτέχνιδα έχει πτυχίο στην Αγγλική φιλολογία, και πτυχίο στις εικαστικές τέχνες του Πανεπιστήμιου του Maryland. Συνάμα κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο εικαστικών σπουδών. Πριν τις καλές τέχνες, η εικαστικός διδάχτηκε δυο χρόνια την μέθοδο της ηθοποιίας στην σχολή του HB Studio της Νέας Υόρκης και στην Ουάσιγκτον παρακολούθησε σεμινάριο στην Νεοελληνική λογοτεχνία με την Μαρία Αναστασοπούλου Κριμιτζή για 15 συναπτά έτη.
Έχει καθοδηγηθεί από πνευματικά συγγράμματα, από την κλασική και σύγχρονη λογοτεχνία και την παγκόσμια ιστορία, όπως και τη θεωρία και ιστορία της τέχνης, εστιάζοντας στην πλειοψηφία των εργασιών της στη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη χαρακτική, την εκτύπωση και τις εγκαταστάσεις. Τα εργαστήρια της εικαστικού βρίσκονται στην Ουάσιγκτον (ΗΠΑ).
Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, στην Ελληνική πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτείων και στο Μουσείο Ντε Κίρικο στον Βόλο.
Την καλλιτέχνιδα εκπροσωπεί στην Ελλάδα η γκαλερί Contemporary Athens στο Κολωνάκι.
Μάχη Δημητρίου – Πολυμεροπούλου
–Μάχη, πώς προέκυψε η αγάπη σου για την Τέχνη;
–Ξεκίνησα στα εφτά μου χρόνια για πρώτη φορά στην Λάρισα να σχεδιάζω σε χωματένια επιφάνεια μετά από βροχή. Μου άρεσε η υφή του υγρού χώματος και με την αδελφή μου ανταγωνιζόμασταν ποια θα φτιάξει τα πιο όμορφα προφίλ και πρόσωπα γυναικών.
Από μικρό παιδί παρακολουθούσα την μητέρα μου όταν ζωγράφιζε. Παρακολουθούσα επίσης και άλλους ζωγράφους, που φιλοξενούσε η θεία μου στο διπλανό σπίτι της γιαγιάς μου. Αυτοί ήταν καλλιτέχνες της εποχής, που έκαναν εκθέσεις στην Λάρισα στην αίθουσα του ορειβατικού συλλόγου.
Είχα εντυπωσιασθεί από πολλούς καλλιτέχνες όπως η Δώρα Μπούκη, ο Βασιλείου και άλλοι, που διέμεναν σε οικογενειακά μας σπίτια, ζωγράφιζαν διαρκώς και φυσικά μάς δώριζαν τα πολύτιμα έργα τους.
Στα 14 μου αντέγραφα τέλεια τα έργα της μητέρας μου, όσο εκείνη ταξίδευε σε εκθέσεις.
Μάχη Δημητρίου – Πολυμεροπούλου
-Πότε εστίασες στην Τέχνη και αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτήν;
-Εστίασα στην Τέχνη όταν πρωτοήλθα στην Ουάσιγκτον, όπου είχα ενθουσιαστεί και έτρεχα μανιωδώς σε κονσέρτα, όπερα, μπαλέτο, σινεμά και θεατρικά έργα που παρακολουθούσα στο Κένεντυ Σέντερ.
Εκεί, απόλαυσα τους Πίτερ Ο Τοολ, Κριστοφέρ Πλάμερ, Νουρέγιεφ, Μπαρίσνικοφ, Μαργκό Φοντέιν. Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία και Καλές Τέχνες και είχα την τύχη να γίνομαι δεκτή στα συγκεκριμένα τμήματα και διοργανώσεις που είχαν για μένα πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον.
Έτσι διαπίστωσα ότι με ενδιαφέρουν οι Τέχνες, η ζωγραφική και το σχέδιο, καθώς και η ιστορία της τέχνης. Τόσο διάσημοι όσο και άγνωστοι καλλιτέχνες με ενέπνευσαν να ξεκινήσω στο δρόμο της δημιουργικότητας και να αναπτύξω τις δεξιότητές μου.
Μερικά από τα έργα μου επικεντρώνονται στην αυτο-έκφραση, ενώ άλλα αντανακλούν αντιδράσεις και συναισθήματα.
Μάχη Δημητρίου – Πολυμεροπούλου
-Ποια μουσεία που έχεις επισκεφτεί σε έχουν συγκλονίσει;
-Τα μουσεία Μ.Ο.Μ.Α της Νέας Υόρκης, το Ηιρσχορν της Ουάσιγκτον, η Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον, το Μετροπόλιταν,Uffizi, το μουσείο του Λούβρο, το Βρετανικό μουσείο, το Γκουγκενχαιμ, το μουσείο της Ακρόπολης, το Κυκλαδικό και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Αγαπώ τα μουσεία και μου αρέσει να μελετώ τα εκθέματά τους. Μου δίνουν έμπνευση για τα έργα μου.
-Διαμένεις στην Ουάσιγκτον και επισκέπτεσαι και άλλες πόλεις των ΗΠΑ, κοιτίδες πολιτιστικών δρώμενων. Επισκέπτεσαι συχνά και το Μαϊάμι, μια πολιτεία με χρώμα και φως. Πόσο έχει επηρεάσει τη δουλειά σου η ζωή σου στην Φλόριντα;
-Την τελευταία δεκαετία ανακάλυψα την διαφορά στον ήχο μεταξύ του τροπικού κλίματος της Φλόριντα και του βορεινού κλίματος της Ατλαντικής ακτής. Η ατμόσφαιρα των τροπικών διαφέρει σε ρυθμό και χρώμα. Τα χρώματα και οι ήχοι με οδηγούν στα έργα μου.
-Ποια τεχνική σε εκφράζει περισσότερο; Σου αρέσει να πειραματίζεσαι;Τι υλικά χρησιμοποιείς;
-Η τεχνική με μικρές πινελιές με εκφράζει περισσότερο. Έχω πειραματιστεί με τεχνικές ακουαρέλας, ακρυλικά σε λινό, ποίκιλες επιφάνειες και με διάφορες ύλες σε ύφασμα. Γενικά μου αρέσει να πειραματίζομαι αλλά γνωρίζω τι με εκφράζει πιο σωστά.
Μάχη Δημητρίου – Πολυμεροπούλου
-Η μουσική σού δημιουργεί τη διάθεση να ζωγραφίσεις; Ποια μουσική αγαπάς;
-Αγαπώ την ελληνική μουσική, που πάντα με εμπνέει, την κλασσική μουσική και την όπερα και φυσικά την τζαζ, που αγαπά πολύ όλη μου η οικογένεια. Η διάθεση μου επηρεάζεται από τον ήχο της φύσης, που με βοηθάει στην δημιουργία κάθε μου έργου.
-Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που σε έχουν εμπνεύσει;
-Έχω θαυμάσει και έχω εμπνευστεί από Μικελαντζελο, Θεοτοκόπουλο, Ρέμπραντ, Νταλί, Ντεγκά, Μονέ, Μανέ, Βαν Γκονγκ, Καραβάτζιο, Βασίλεβιτς και πολλούς άλλους. Διακρίνω γνωστά στοιχεία τεχνικής και αντίληψης όπου νιώθω πιο ασφαλής στην γραμμή που ακολουθώ στην καλλιτεχνική μου πορεία.
Μάχη Δημητρίου – Πολυμεροπούλου
-Από ποιους καλλιτέχνες του εξπρεσιονισμού έχεις επηρεαστεί;
-Όλα αυτά τα χρόνια που αγαπώ και ασχολούμαι με την Τέχνη έχω επισκεφτεί πολλές εκθέσεις σε μουσεία και τεράστιες συλλογές σε μέγαρα συλλεκτών.
Η αγάπη μας για την Τέχνη και η διάθεση προσφοράς μας σε αυτήν, οδήγησε τον σύζυγο μου και εμένα να είμαστε «μέλη-φίλοι» σε πολλά αξιόλογα μουσεία συμβάλλοντας στην προβολή σημαντικών εκθέσεων, όπως εκθέσεις στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον, και συγκεκριμένα δυο εκθέσεις του Ρέμπραντ, αλλά και των Βερμέερ, Rachel Whiteread, The Double κλπ. Επίσης μάς ενθουσίασε και η έκθεση στο Hirshhorn, που παρουσίασε την Pat Steer.
Οπότε όλη αυτή η διαδικασία έχει συμβάλει στο να έχω δημιουργήσει άποψη για τα έργα, τους καλλιτέχνες και τις χρονικές περιόδους που δραστηριοποιήθηκαν από καλλιτεχνικής πλευράς.
Επίσης, μου έχει δώσει τα εχέγγυα παράλληλα με τις σπουδές μου, να μπορώ να συγκρίνω τη δουλειά τους. Αγαπώ τα έργα που οι καλλιτέχνες εκφράζονται και μας παρέχουν, όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για την ιδιοσυγκρασία τους και για την εποχή τους.
Αισθάνομαι να έχω επηρεαστεί από τους Παρθένη, Θεοτοκόπουλο, Πικάσο, Μίτσελ, Νταλί, Ρίχτερ, Κιεφερ, Μοντριάν, Λισεστειν, Τζάσπερ Τζονς και αμέτρητους άλλους που έχουν καλλιεργήσει το πνεύμα της αλληλεγγύης στην σύγχρονη τέχνη.
Στα σαράντα χρόνια της πρακτικής μου ως καλλιτέχνης, διαπιστώνω έναν πρόσφορο εικαστικό διάλογο με τους δημιουργούς και υψηλά επίπεδα επικοινωνίας. Συναισθηματικά στο τελάρο μου εκφράζω τον εαυτό μου, τον ψυχισμό μου. Έφθασα στο σημείο αυτό εξασκώντας πάντα στον ίδιο ρυθμό την εντύπωση, τον ιμπρεσιονισμό, ώσπου κατέκτησα το σημείο απελευθερωμένης κίνησης εκφράζοντας την πραγματικότητα στην γλώσσα του εξπρεσιονισμού.
Η Μάχη Δημητρίου – Πολυμεροπούλου
Κάθε αληθινή δημιουργία ακουμπά την ψυχή κάθε ανθρώπου
-Σαν φιλόλογος, προσεγγίζεις την Τέχνη και από αυτή την οπτική…
-Όπως στην φιλολογία, έτσι και στην τέχνη μιλούμε διάφορες γλώσσες: Συγκριτικά άλλοι μιλούν καλλίτερα από άλλους. Υπάρχει ως κυρία γλώσσα, η γλώσσα της καλής τέχνης, με διαλέκτους σαν του μετα-ιμπρεσιονισμού, του ρεαλισμού, της καμπύλης του κορμιού, του ψηφιακού, του πορτραίτου και άλλα.
Στη δουλειά μου εμπλέκονται επίσης συναισθήματα, όπως ηρεμία και διάθεση, που επηρεάζουν την απόδοση ενός καλλιτέχνη. Τα συναισθήματα μας δύσκολα τα μοιραζόμαστε, όταν αυτά αποτυπώνονται στον καμβά σε μια άλλη διάσταση κάποιου μετασχηματισμού αποτελούν μια καινούργια πραγματικότητα. Φυσικά οι δημιουργίες λίγο ως πολύ εμπνέουν και αυτό είναι ικανοποιητικό. Φυσιολογικά προκύπτει και η αντιγραφή όπου οι ειδικοί ξέρουν και αναγνωρίζουν όλες τις λεπτομέρειες.
Να θυμίσω τον Κικέρωνα, ο οποίος καταγράφηκε στην ιστορία, να ναυλώνει καΐκια με διαταγές σε Έλληνα καπετάνιο να του φέρουν, όσα περισσότερα μπορούσαν συγγράμματα και έργα τέχνης στην Ιταλία.
Σαν Ελληνίδα μοιράζομαι μαζί σας αυτήν την πληροφορία. Εκείνη την εποχή είναι δεδομένο ότι οι Ρωμαίοι μετέφεραν Ελληνικά σχέδια, γραπτά και έργα τέχνης στην Ιταλία. Ό,τι δε δεν μπορούσαν να μεταφέρουν, το αντέγραφαν.
Οι τεχνίτες κάθε εποχής εξακολουθούν και αντιγράφουν τους καλλιτέχνες και έτσι μαθαίνουν πιο γρήγορα. Καλό είναι αυτό να γίνεται σε νεαρή ηλικία. Με τον τρόπο αυτό και με καθοδήγηση ανακαλύπτουν σε βιβλία Ιστορίας της Τέχνης και Θεωρίας τον ίδιο καλλιτέχνη-δα σε κάποια άλλη εποχή!
Δυστυχώς τότε δεν εντοπίζουμε γυναίκες καλλιτέχνιδες. Ας μην ανοίξουμε το θέμα για την θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή. Τότε -τολμώ να πω- μάς είχαν σαν τα σκυλιά. Καταφέραμε να εισέλθουμε στο προσκήνιο μετά τον μεσαίωνα.
Μάχη Δημητρίου – Πολυμεροπούλου
-Πώς επιλέγεις τα χρώματα που συνθέτουν το καμβά σου;
-Κάνω τις χρωματικές μου επιλογές με έναν απλό τρόπο…κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο επί σαράντα έξι χρόνια και εκτιμώντας την ομορφιά της φύσης και της καθημερινότητας.
-Αγαπημένη σου ρουτίνα..
-Πριν το ξεκίνημα της μέρας εδώ και 35 χρόνια ενημερώνομαι ξεφυλλίζοντας γαλλικά και αμερικανικά περιοδικά τέχνης και ντεκόρ. Στη συνέχεια, με ευχαριστεί ένας μικρός περίπατος στον κήπο. Αυτό με χαλαρώνει και με βοηθά να ανατροφοδοτώ την σκέψη μου.
–Σε τι επίπεδο πιστεύεις ότι η τέχνη κάνει καλύτερη την ανθρώπινη ύπαρξη;
-Κάθε αληθινή δημιουργία ακουμπά την ψυχή κάθε ανθρώπου. Η δημιουργία οτιδήποτε καινούργιου βοηθά τον καλλιτέχνη να μεταβαίνει σε επίπεδο που δεν υπάρχουν μικροπρέπειες, σκοτούρες και συμπλέγματα. Στην σύγχρονη τέχνη, όταν ο καλλιτέχνης καταφεύγει στην διάσταση της δημιουργίας, η χαρά του μικρού καινούργιου δώρου είναι εμφανής. Στην ουσία φέρνεις μια καινούργια ζωή στον κόσμο, όχι βέβαια τόσο δυνατή, αλλά κάθε δημιουργία κρατά κάποια ενεργειακή δύναμη.
Η ανθρώπινη ύπαρξη όταν της προσφέρεται η διανοητική ποσότητα τροφής χωρίς ψεύτικα και νοθευμένα υλικά, αναζωογονείται, παίρνει δύναμη και ενέργεια. Ο ανθρώπινος νους απορροφά ότι ωφέλιμο και χρήσιμο βελτιώνοντας διαρκώς την διανοητική ικανότητα.
Είναι κάτι σαν refresh, σαν ένα σημείο ευχαρίστησης αναγκαίο σε κάθε άνθρωπο. Στην τέχνη αυτό συναντάται σε ένα άριστο μουσικό κομμάτι, μια ανόθευτη ερμηνεία, ένα πέταγμα χορού, μια ζωγραφισμένη εικόνα, μια στιγμιαία συνάντηση ηθοποιών, όπου ο θεατής αφομοιώνει τις μικρές χαρές που σπάνια νιώθουμε.
Μάχη Δημητρίου – Πολυμεροπούλου
-Πώς είναι να είσαι καλλιτέχνης στο κέντρο του κόσμου;
-Είναι σχετικά δύσκολο σε αυτήν την πόλη να βρίσκει κάποιος ένα σημείο ικανοποίησης κάποιας λειτουργίας, μια ευχαρίστηση, ένα σημείο πνευματικής ισορροπίας έχοντας συγκεκριμένες, λιγοστές απαιτήσεις και υπευθυνότητες.
Τελικά το περιβάλλον εδώ είναι ανταγωνιστικό και προκλητικό στον κόσμο της τέχνης. Εν τούτοις λογική εξέλιξη είναι, ως καλλιτέχνης να ακολουθείς μια ευθεία διότι ξεφεύγοντας αυτής της μεθόδου αυτόματα βρίσκεσαι πίσω σε χρόνο που θα πρέπει να καλύψεις επαναλαμβάνοντας.
Είναι κάτι σαν τον μύθο του Σίσυφου.
Η Μάχη Δημητρίου – Πολυμεροπούλου
Καλλιτεχνική δήλωση:
Επαναφέροντας στην επιφάνεια και δημιουργώντας εκ νέου την πραγματικότητα εκπληρώνω την ανάγκη μου να διερευνήσω και να εκφράσω τον εσωτερικό μου κόσμο, ζώντας με έναν πιο συνειδητό τρόπο. Η ζωγραφική και η αναδημιουργία από τη φύση γίνεται όπως η μεταβολή της φωτογραφίας σε αργή κίνηση. Πάντα η παρούσα εργασία μου με οδηγεί στην επόμενη σειρά έργου.
Όλα τα χρησιμοποιούμενα μέσα είναι συνδεδεμένα με ένα εφήμερο θέμα. Για παράδειγμα όνομα σειράς 1) Επιβίωση: περιλαμβάνει αποκλειστικά χειροποίητα αντικείμενα. Τα υλικά χρήσης για την εγκατάσταση γλυπτών περιλαμβάνουν μέταλλο, σύρμα, σκυρόδεμα, ξύλο και ύφασμα. Κοινή γνώση: “αποτέλεσμα της διαδικασίας του πάγου και της εξέλιξης είναι η ομορφιά, ομορφιά που κρατάμε σαν θησαυρό”. Δηλώσεις: Οι καλές τέχνες είναι ένας οδηγός για το φως, όπως «Η ζωγραφική είναι ο ήλιος μου» για 45 χρόνια. Επιτυχημένοι, καλόγουστοι σύγχρονοι καλλιτέχνες μπορούν να αναζητήσουν έμπνευση στο πνευματικό έργο θεολόγων.
Η «Ροσσινιάδα», ένα μουσικό παραμύθι σε σύλληψη και σκηνοθεσία της Χλόης Μάντζαρη που εισάγει τα παιδιά στον μαγικό κόσμο της όπερας, έρχεται στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή και φέρνει με ευφάνταστο τρόπο τα παιδιά 4 έως 9 ετών σε επαφή με το έργο του Τζοακίνο Ροσσίνι, ενός από τους μεγαλύτερους συνθέτες όπερας.
Στην παράσταση ακούγονται κάποιες από τις πιο ωραίες άριες και μουσικές από τα έργα του Ροσσίνι «Ο κουρέας της Σεβίλλης», «Η Σταχτοπούτα», «Γουλιέλμος Τέλλος» και «Η Ιταλίδα στο Αλγέρι» καθώς και αγαπημένα τραγούδια των παιδιών όπως «Το κωμικό ντουέτο για δύο γάτες» κ.ά., τα οποία ερμηνεύονται ζωντανά από ταλαντούχους λυρικούς τραγουδιστές με συνοδεία πιάνου.
Ροσσινιάδα, photo by Vasso Paraschi
Κοστούμια εποχής, εντυπωσιακά σκηνικά, βίντεο, εικαστικές παρεμβάσεις, ευφάνταστες χορογραφίες, ακροβατικά και χιουμοριστικοί διάλογοι που αποδίδονται με θεατρικό λόγο και όχι οπερετικό συνθέτουν την παράσταση, η οποία έχει στόχο οι μικροί θεατές να γνωρίσουν την όπερα ως μουσικό είδος και να ψυχαγωγηθούν, ανατρέποντας την εικόνα που πιθανώς να έχουν ότι η όπερα είναι βαρετή ή δύσκολη στην κατανόηση.
Η «Ροσσινιάδα» είναι η δεύτερη συνεργασία της Χλόης Μάντζαρη με το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, μετά τη διαδραστική παράσταση «Οι τέσσερις εποχές και ο Δράκος» που παρουσιάστηκε την άνοιξη με μεγάλη επιτυχία.
Ο Ζαν Ντυμπυφέ /Jean Dubuffet γεννήθηκε το 1901 στη Χάβρη. Ήταν γιος εύπορης οικογένειας οινεμπόρων. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών έφυγε από την γενέτειρα του για να σπουδάσει ζωγραφική στο Παρίσι. Φοίτησε μόλις έξι μήνες στην Ακαδημία Ζυλιάν, την οποία εγκατέλειψε προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του αυτόνομα και να εργαστεί για βιοπορισμό. Το επόμενο διάστημα ανάπτυξε παράλληλα έντονο ενδιαφέρον στην λογοτεχνία, τις γλώσσες και την μουσική.
Το 1924 σταμάτησε τις ζωγραφικές του επιδόσεις στην ζωγραφική, αμφισβητώντας έντονα την αξία της ίδιας της τέχνης, και ταξίδεψε στο Μπουένος Άιρες, όπου παρέμεινε τέσσερους μήνες. Τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στη Χάβρη και ξεκίνησε να εργάζεται στην επιχείρηση του πατέρα του. Όμως στις αρχές της δεκαετίας του 1930 αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον του για την ζωγραφική, με την οποία καταπιάστηκε εκ νέου. Τελικά αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά σε αυτήν μετά το 1942.
Ζαν Ντυμπυφέ
Η πρώτη του ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1944 στο Παρίσι, προσελκύοντας το ενδιαφέρον των κορυφαίων ποιητών Πωλ Ελυάρ και Ανρί Μισώ, καθώς και του κριτικού Jean Paulhan. Τον επόμενο χρόνο, με το τέλος του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου, ταξίδεψε στην Ελβετία αναζητώντας καλλιτέχνες και έργα που θα εκδήλωναν εικαστικά το είδος της αποκαλούμενης από τον ίδιο «ωμής τέχνης», η οποία ήταν προϊόν έγκλειστων σε ψυχιατρικά ιδρύματα, εκφραστικά αποτυπώματα εσωτερικών κραυγών και ψυχικής διαταραχής, που απείχαν βέβαια από τα καθιερωμένα αισθητικά πρότυπα.
Ο Ντυμπυφέ διάκρινε στην τέχνη του περιθωρίου και του πεζοδρομίου μία αυθεντική δημιουργική παρόρμηση, ικανή να παράγει σημαντικά και ιδιότυπα έργα τέχνης. Είχε πειστεί πως έργα τέχνης που παρήγαγαν αυτοδίδακτοι καλλιτέχνες ή ψυχασθενείς ή ακόμα και παιδιά είχαν μεγάλη αξία. Προυπόθεση η δημιουργία έξω από τα όρια των σχολών καλών τεχνών, που εγκλώβιζαν κατά την γνώμη του το ελεύθερο από την φύση του καλλιτεχνικό πνεύμα με μεθοδικούς κανόνες και εκφραστικά κλισέ.
Ζαν Ντυμπυφέ
Το 1947 πούλησε την επιχείρησή του και μετά πραγματοποίησε τρία ταξίδια στη Σαχάρα και πολυάριθμες εκθέσεις, με τις οποίες απόκτησε διεθνή φήμη και αναγνώριση. Στα πλαίσια της έκθεσης έργων του στο Σικάγο το 1951, έδωσε διάλεξη με τίτλο «Θέσεις Αντικουλτούρας» / «Anticultural Positions», ένα είδος ατομικού μανιφέστου, προβάλλοντας τις αντιλήψεις του ενάντια στα καθιερωμένα πρότυπα της δυτικής τέχνης. Στην δεκαετία του 1960 ο Ντυμπυφέ, πειραματίστηκε και με την μουσική σύνθεση, ολοκληρώνοντας ορισμένους εκκεντρικούς μουσικούς δίσκους. Το 1962 ξεκίνησε η σημαντικότερη ίσως δημιουργική περίοδος του, κατά την οποία ολοκλήρωσε μία σειρά έργων με το γενικό τίτλο «Κύκλος Hourloupe». Τα επόμενα χρόνια δημιούργησε αρκετές λιθογραφίες, αρχιτεκτονικές κατασκευές και γλυπτά όπως η «Ομάδα των τεσσάρων δέντρων» (Groupe de quatre arbres) στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, έργο που ολοκληρώθηκε το 1972.
Ζαν Ντυμπυφέ, 1954
Μετά την ίδρυση του Ιδρύματος Ντυμπυφέ (Dubuffet Foundation) στην περιοχή Périgny-sur-Yerres τον Νοέμβριο του 1974 και μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Ντυμπυφέ παράμεινε δραστήριος και συνέχισε το έργο του, επιστρέφοντας στην ζωγραφική και το σχέδιο..
Στην σύνθεση του «Καρέκλα» του 1969 διαφαίνεται ο προβληματισμός του για την σχέση ζωγραφικής και γλυπτικής, για τα όρια μεταξύ ιδεατής και υλικής πραγματικότητας. Το γλυπτό στην περίπτωση της καρέκλας, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είναι πια ένα πνευματικό προϊόν, αλλά ένα καθόλα υλικό αντικείμενο που του προσφέρεται για να καθίσει. Εντυπωσιακή είναι η κατασκευή του «Jardin d’émail» το 1974, συνολικής επιφάνειας 600 τ. μέτρων, στο Rijksmuseum Kröller-Müller, Otterlo της Ολλανδίας. Ο Ντυμπυφέ πέθανε το 1985 στο Παρίσι.
Ζαν Ντυμπυφέ
Η ταινία που γυρίστηκε το 2021 στο πλαίσιο της αναδρομικης έκθεσης «Jean Dubuffet: Brutal Beauty» στο Barbican Centre, σε σκηνοθεσία της Sophia Loren Heriveaux αποτέλεσε ένα καίριο σημείο αναφοράς της κοινής αισθητικής αντίληψης που είχε με τα έργα του ο Ζαν Μισέλ Μπασκιά. Η έκθεση αυτή ήταν μία από τις πρώτες μεγάλες έρευνες του έργου του Ζαν Ντυμπυφέ, παρουσιάζοντας τέσσερις δεκαετίες της καριέρας του. Η ταινία μικρού μήκους διερευνά τους παραλληλισμούς μεταξύ του έργου των δύο καλλιτεχνών καθώς και τις πνευματικές, καλλιτεχνικές και διανοητικές τους συνδέσεις.
Ζαν Ντυμπυφέ, 1964
Ο μεν Ντυμπυφέ καταγόταν από το Παρίσι και κυριάρχησε στην καλλιτεχνική σκηνή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με αυτό που ονόμασε «Art Brut», ωμή τέχνη, μια ρήξη με τις συμβατικές ιδέες. Ο δε Μπασκιά μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1970 και έφερε την underground σκηνή στα μουσεία με την πρώτη του έκθεση «New York / New Wave» το 1981.Οι δύο καλλιτέχνες είχαν εξήντα χρόνια διαφορά ηλικίας, αλλά εντυπωσιακά παρόμοια οπτική αντίληψη για την έννοια της τέχνης. Και οι δύο ήταν άγρια, επαναστατικά, αυτοδίδακτα πνεύματα της εποχής τους και είχαν μια βαθιά επιθυμία να εξερευνήσουν το αντισυμβατικό και να βιώσουν την επιτυχία των απόψεων τους. Δύο καλλιτέχνες που τόλμησαν να εξερευνήσουν το αντισυμβατικό.
Η παλινωδία που παρατηρείται σε ανήσυχους καλλιτέχνες όπως Ζαν Ντυμπυφέ, ο οποίος αμφισβητεί, αποσύρει και επαναφέρει το ενδιαφέρον του για την ζωγραφική, όχι μια και δυο φορές στη διάρκεια της ζωής του, είναι χαρακτηριστική. Είχε περάσει τα σαράντα του χρόνια όταν αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην τέχνη του και ακόμα και τότε αναζητούσε αλλότροπες διεξόδους στο κοσμογονικό τοπίο της μοντέρνας έκφρασης.
Ζαν Ντυμπυφέ, επιζωγραφισμένο γλυπτό, Παρίσι, photo by Costas Evangelatos
Τα έργα του Ντυμπυφέ ήταν και παραμένουν ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα στο Παρίσι. Αρκετές επιζωγραφισμένες γλυπτικές κατασκευές του έχουν τοποθετηθεί σε νευραλγικά σημεία της πόλης, όπως στους κήπους του Λούβρου αλλά και μπροστά από δημόσια κτίρια. Η αυθόρμητη παιδικότητα της γραφής του έχει καταστήσει τα έργα του υποδείγματα διδασκαλίας για σχολικά εργαστήρια τέχνης. Η αναφορά του στην προσωπική εξπρεσιονιστική σημειολογία και η πριμιτιβική θεματογραφία του σε συνδυασμό με την πολυγωνική παραμόρφωση της φόρμας στο χώρο συνθέτουν την προσωπική του συνεισφορά στο «αναρχικό» μοντερνιστικό πεδίο του εικοστού αιώνα επιβεβαιώνοντας τα αντισυμβατικά πιστεύω του.
Η ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί Cookies τα οποία συνεισφέρουν ώστε να παρέχουμε καλύτερες υπηρεσίες. Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε την χρήση των Cookies.Αποδέχομαι την χρήση των Cookies
