Γράφει η Ζέτα Τζιώτη
Γνωρίζουμε τον καταξιωμένο σχεδιαστή, Παύλο Κυριακίδη κυρίως από τον χώρο της μόδας. Ο γνωστός σχεδιαστής, που μεσουρανούσε στις χρυσές εποχές των ΄90 και του 2000 στο χώρο της μόδας, της διακόσμησης και γενικά των καλλιτεχνικών δρώμενων, μας υποδέχτηκε στο χώρο του κάτω από την Ακρόπολη, όπου εμπνέεται και εργάζεται.
Ευγενέστατος, μετρημένος, πνευματώδης και πολύ φιλόξενος μάς μίλησε για πτυχές τις δουλειάς του που λίγο -πολύ κάποιοι γνωρίζαμε και κάποιοι όχι. Συνωστισμός στις επιδείξεις του, ρούχα του στα εξώφυλλα γνωστών περιοδικών, κουστούμια του σε σινεμά, θεατρικές παραστάσεις, Eurovision.
Ο πολυπράγμων καλλιτέχνης Παύλος Κυριακίδης που «ντύνει» εξέχουσες γνωστές προσωπικότητες , που αγαπά, σέβεται τον χώρο της μόδας και μελετά τις εξελίξεις της, μιλά στο Artviews εφ΄όλης της ύλης.
Φωτογραφία Παύλου Κυριακίδη -Photo Credit: Μάρα Δεσύπρη
-Παύλο, πότε και πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με την μόδα και τη ραπτική;
-Ήρθα στην Αθήνα από Κύπρο για σπουδές σε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Τhe American College of Greece – Pierce College. Στην πορεία όμως αποφάσισα ότι θα έκανα αυτό που αγαπούσα περισσότερο, το οποίο ήταν σπουδές πάνω στην μόδα.
Κατά την διάρκεια των σπουδών, και προτού τελειώσω αυτές, άρχισα να συνεργάζομαι σαν free lance designer με διάφορες εταιρείες. Με το τέλος των σπουδών ανοίγω το πρώτο μαγαζί με ρούχα μου. Στην συνέχεια συνεργάστηκα με το “R Designers”, ένα πρωτοποριακό για την εποχή του μαγαζί στο Κολωνάκι, που είχε μόνο ρούχα Ελλήνων σχεδιαστών και ήταν ένα πολύ πετυχημένο εγχείρημα.
Στη συνέχεια ανοίγω το ατελιέ μου, στην περιοχή της Ακρόπολης όπου εκεί, εκτός από τις συλλογές Pret-a-Porter γινόταν και μια μικρή συλλογή με αρκετά μεμονωμένα κομμάτια, κάτι μεταξύ Pret-a-Porter De Luxe και υψηλής ραπτικής.
-Θεωρείτε την υψηλή ραπτική ως μια μορφή τέχνης;
-Φυσικά και είναι. Αν παρατηρήσει κανείς την έμπνευση, τη φόρμα, την αναλογία, το χρώμα, τα υλικά, ο χρόνος και πως όλα αυτά ενώθηκαν για να έχει αυτό το αποτέλεσμα, καταλαβαίνει κανείς γιατί και είναι τέχνη.
Αυτό όμως που είναι βέβαιο είναι ότι η μόδα γενικά, και ας μη μιλάμε μόνο για υψηλή ραπτική, αγαπάει την τέχνη. Πολλοί σχεδιαστές της υψηλής ραπτικής και του pret-a-porter, έχουν δημιουργήσει συλλογές εμπνευσμένες ή αφιερωμένες στο έργο ζωγράφων ή γλυπτών: Elsa Schiaparelli από Dali και Cocteau, Y.S.Laurent από Mondrian, καιCocteau, από Ρώσους ζωγράφους ο J.P.Gaultier, από γιαπωνέζους καλλιτέχνες ο N.Ghesquiere, από Picasso o J.Scott και πολλοί άλλοι.
Και πολλοί ζωγράφοι έχουν εικονογραφήσει μόδα , όπως ο Botero, ο εμβληματικός Α.Φασιανός, ο οποίος έχει εικονογραφήσει ρούχο μου σε μια χριστουγεννιάτικη ιστορία του Νίκου Γ. Παπουτσίδη για το περιοδικό ELLE στο τεύχος Δεκεμβρίου 1990.
-Μιλήστε μας για τις επιδείξεις μόδας και τις πασαρέλες των περασμένων δεκαετιών; Ήταν πολύ ανταγωνιστικός ο χώρος;
-Φανταστείτε ότι τότε δεν ήταν διαδεδομένο το internet, και το μόνο που είχαμε στην διάθεσή μας για να προωθήσουμε την δουλειά μας ήταν τα έντυπα. Πολύ λιγότεροι σπόνσορες, πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον. Δεν ήταν λοιπόν εύκολο το να κάνεις μια επίδειξη μόδας.
-Με ποια μοντέλα έχετε συνεργαστεί;
-Θα αναφέρω όσες θυμάμαι, ας με συγχωρέσουν αυτές που ξέχασα. Με πολλές από αυτές υπήρχε και πιο στενή συνεργασία και φιλική σχέση. Filippa Matheous, Βίκυ Κουλιανού, Μάρα Δεσύπρη, Δήμητρα Κωστάκη, Μάρα Δαρμουσλή, Βίκυ Καγιά, Σοφία Χρυσοχοϊδου, Εβελίνα Παπαντωνίου, Βάσω Κολιδά, Αναστασία Περράκη, Βάλια Κακούτη…
-Ποια επίδειξη σας ξεχωρίζετε;
-Τότε οι επιδείξεις γινόντουσαν σε ξενοδοχεία όπως η Μ.Βρεττανία, Intercontinental, Hilton, με υπερηψωμένες πασσαρέλες.
Ξεχωρίζω μία χειμερινή συλλογή μου που η επίδειξη έγινε στο ατελιέ του γλύπτη Ν.Γ.Παπουτσίδη, έναν υπέροχο υπόγειο χώρο κάτω από την Ακρόπολη, δίπλα ακριβώς στο Μουσείο, φτιαγμένο όλο από τον ίδιο τον καλλιτέχνη με έργα και κατασκευές του.
Ο χώρος γέμισε όλος με άσπρο μικρό μπαλάκι φελιζόλ ύψος 40cm. Και όλο το σκηνικό έμοιαζε χιονισμένο. Τα μοντέλα πέρναγαν ανάμεσα από «μονοπάτι στο χιόνι» δίπλα, εμπρός και πίσω από τους καλεσμένους. Το αναφέρω αυτό διότι τότε το σύνηθες και το «πρέπον» στις πασαρέλες ήταν να υπάρχει κάποια απόσταση από τους καλεσμένους, και υπερυψωμένη πασαρέλα.
Τα μοναδικά αξεσουάρ του show είχαν γίνει από τον Νίκο Παπουτσίδη. Μπούστα γλυπτά μεταλλικά, ζώνες, τσάντες μπάλες, περιβραχιόνια, περικάρπια, όλα σε διαφορετικά μέταλλα με πάνω μικρογλυπτά από δράκους, άστρα, φτερά. Το Art Direction και Styling ήταν της Μάρας Δεσύπρη.
Με τον Φέρρη ξανασυνεργαστήκαμε στο “Oh Babylon”. Όλα τα ρούχα των μικρών κοριτσιών ήταν βγαλμένα από πίνακες του Balthus, οι ρόλοι σύγχρονοι με sci-fi λεπτομέρειες ως επίσης και κάποια οπερατικά κοστούμια
Η μόδα αγαπάει την τέχνη
-Είχατε ράψει κοστούμια για θεατρικές παραστάσεις;
-Ναι, έχω σχεδιάσει κοστούμια για αρκετές παραστάσεις κατά καιρούς. Να ξεχωρίσω το “Ρεμπέτικο”, την Ελληνική βιογραφική ταινία του 1983, που αργότερα προβλήθηκε σε σειρές στην τηλεόραση της ΕΡΤ, σε σκηνοθεσία Κώστα Φέρρη. Αφορούσε την ζωή της τραγουδίστριας Μαρίκας Νίνου, την αρχή και την ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού και ότι άλλο συνέβαινε καλλιτεχνικά και πολιτικά όλη αυτή την περίοδο.
Η ταινία κάλυπτε πέντε δεκαετίες, οπότε καταλαβαίνετε πόσο πολύ ενδιαφέρον είχε ενδυματολογικά, ως επίσης και να “ντύσεις” ανάλογα τον κάθε χαρακτήρα. Η ταινία απέσπασε νομίζω 20 βραβεύσεις και διακρίσεις όπως την Αργυρή Άρκτο στο Βερολίνο το 1984, το Grand Prix, Alexandria Film Festival, 1985, το Special Jury Prize, Valencia Film Festival, 1984, το Greek National Awards, το Thessaloniki Film Festival, 1983 κλπ.
Με τον Φέρρη ξανασυνεργαστήκαμε στο “Oh Babylon”, μια εικαστικά ενδιαφέρουσα και υπέροχη δουλειά. Όλα τα ρούχα των μικρών κοριτσιών ήταν βγαλμένα από πίνακες του Balthus, οι ρόλοι σύγχρονοι με sci-fi λεπτομέρειες ως επίσης και κάποια οπερατικά κοστούμια.
Από άλλες ταινίες αναφέρω το “Made in Greece” με ένα τεράστιο αριθμό κοστουμιών.
Αγαπημένη μου συνεργασία το “Τρεις σοπράνο στο τσάι μου” με τις υπέροχες σοπράνο Κάτια Πάσχου, Μάϊρα Μηλολιδάκη, Μυρσίνη Μαργαρίτη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μπογδάνου, που παρουσιάστηκαν στο Badminton και αργότερα στο Gazarte.
Έχω επίσης σχεδιάσει ρούχα για την Eurovision σε μία παλιά συμμετοχή, ως επίσης και αρκετές ανεξάρτητες θεατρικές παραστάσεις.
-Τι σας εμπνέει ώστε να σχεδιάσετε ένα ρούχο;
-Εξαρτάται αν πρόκειται για τον σχεδιασμό συλλογής με κάποιο “θέμα”, ψάχνω, μαζεύω πληροφορίες κλπ. Αν πρόκειται για τον σχεδιασμό για συγκεκριμένο άτομο, εμπνέομαι από την προσωπικότητα, την ενέργεια, την συμπεριφορά, χαρακτήρα και πάντα με οδηγό το σώμα σχεδιάζω το ανάλογο ρούχο.
-Τα τελευταία χρόνια τα κόστη των καλών υλικών στην ραπτική έχουν ανέβει πολύ. Εσάς, σάς περιορίζει σε γενικές γραμμές το κόστος του υλικού;
-Δεν με περιορίζει καθόλου. Το κόστος του υλικού δεν είναι και τόσο καθοριστικό. Μπορεί ένα ρούχο να είναι σχεδιασμένο και δουλεμένο με έμπνευση και καλλιτεχνία σε ένα φτηνό υλικό αλλά το αποτέλεσμα να είναι εξίσου ωραίο όπως σε ένα ακριβότερο υλικό.
-Ποιες διάσημες έχετε ράψει και μπορείτε να αναφέρετε;
-Θα πω πολύ γρήγορα και όσες μπορώ να θυμηθώ: Άννα Βίσση, Δέσποινα Βανδή, Μάρα Δεσύπρη, Βάντα Νάσιουτζικ, Σόφη Δελούδη, Άννη Ηλιοπούλου, Έλλη Κοκκίνου…
Το κόστος του υλικού δεν είναι και τόσο καθοριστικό
-Πώς βλέπετε τις επιδείξεις των ημερών μας;
-Πολύ διαφορετικές από αυτά που λέγανε πριν. Οι επιδείξεις τώρα έχουν βγει έξω (από τα ξενοδοχεία). Γίνονται σε μουσεία, σε αεροδρόμια, σε αγρούς με λεβάντες, σε πλατείες. Οι περισσότερες υπερπαραγωγές, άλλοτε με κάποιο πλοίο αγκυροβολημένο σε μαρίνα με αληθινά νερά και άμμο, άλλοτε σε sci-fi αερογέφυρα που ενώνει τούνελ με μουσείο σε καταπράσινο δάσος, και άλλοτε σε πύραυλο (φυσικού μεγέθους) που απογειώνεται!
Πάρα πολλά μοντέλα, πολλές κάμερες και φωτισμοί και πάνω απ’όλα το σημαντικότερο αυτή τη στιγμή, το live streaming, που πρώτος ο Alexander McQueen έκανε σε συνεργασία με τον Nick Knight (φωτογράφος) για τη συλλογή “Pluto’s Atlantis”.
-Στο εξωτερικό πιστεύετε ότι τα πράγματα είναι καλύτερα στο χώρο της μόδας;
-Σαφώς και είναι. Υπάρχουν πιο πολλές ευκαιρίες για κάποιον να δουλέψει σαν σχεδιαστής. Υπάρχουν πιο πολλοί σπόνσορες (και επιμένω σε αυτό). Εδώ ο κάθε σχεδιαστής είναι συνήθως και ο “ιδιοκτήτης” της φίρμας, αναλαμβάνει και την παραγωγή, διαφήμιση, προώθηση, παράδοση τα πάντα δηλαδή της δουλειάς του.
Και η αρχιτεκτονική αλλά και η διακόσμηση είναι στενά δεμμένες με την μόδα
-Ποια διάσημη θα θέλατε να ντύσετε;
-Την Κate Blanchet και την Zendaya.
-Ποιο είναι το ομορφότερο ύφασμα που αγγίξατε ποτέ;
-Θυμάμαι με είχε εντυπωσιάσει πολύ ένα Ζέρσεΐ ολομέταξο, που ένα μέτρο ύφασμα χωρούσε σε μια παλάμη.
-Έχετε ασχοληθεί πολύ ενεργά και με τη διακόσμηση.
-Και η αρχιτεκτονική αλλά και η διακόσμηση είναι στενά δεμμένες με την μόδα. Είναι γεγονός ότι το ρούχο έχει μια αρχιτεκτονική. Πολλοί αρχιτέκτονες έγιναν τελικά σπουδαίοι σχεδιαστές μόδας όπως ο G.F Ferre, ο F. Moschino και στις μέρες μας ο σπουδαίος Daniel Roseberry (Schiaparelli).
Προσωπικά, συνεργάστηκα με γνωστά περιοδικά του είδους επιλέγοντας και παρουσιάζοντας σπίτια και χώρους ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και διακόσμησης. Ασχολήθηκα με διακοσμήσεις σπιτιών, ξενοδοχείων και άλλων επαγγελματικών χώρων. Επιμελήθηκα και επέλεξα προσωπικά υφάσματα, έπιπλα κλπ.
-Πόσο έχει αλλάξει η προβολή της μόδας με το ίντερνετ;
-Έχει αλλάξει όσο δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί 20 χρόνια πριν. Ο κάθε ένας μπορεί να προβάλει και να προωθήσει τη δουλειά του παντού και άμεσα…
Φανταστείτε μιλάμε ακόμα και για Insta(gram) Fashion. Απίστευτο! Όμως η μόδα δεν γενιέται στα social media, αλλά στα ατελιέ με φαντασία και προσωπική γραφή του κάθε σχεδιαστή.
Πάρα πολλά μοντέλα, πολλές κάμερες και φωτισμοί και πάνω απ’όλα το σημαντικότερο. το live streaming, που πρώτος ο Alexander McQueen έκανε σε συνεργασία με τον Nick Knight (φωτογράφος) για τη συλλογή “Pluto’s Atlantis
