Συνέντευξη του βραβευμένου σκηνοθέτη Περικλή Χούρσογλου
στη Ζέτα Τζιώτη
Συναντήσαμε τον Περικλή Χούρσογλου στο κέντρο της Αθήνας, έχοντας μόλις επιστρέψει από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις στην Θεσσαλονίκη, όπου εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο δημιουργός της κινηματογραφικής ταινίας «ο διαχειριστής» ετοιμάζει την νέα του ταινία και σύντομα θα μας δώσει περισσότερες λεπτομέρειες γι αυτή.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και κινηματογράφο στη Σχολή Λυκούργου Σταυράκου.
Από το 1976 ως το 1992 εργάστηκε δίπλα σε αρκετούς σκηνοθέτες, κυρίως στον Παντελή Βούλγαρη, που υπήρξε ουσιαστικά δάσκαλός του. Ασχολείται επίσης με το σενάριο, συμμετέχοντας στα εργαστήρια του Μεσογειακού Ινστιτούτου Κινηματογράφου και του Μικροφίλμ, που οργανώνεται από την κρατική τηλεόραση.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
1980, Τα Μανικετόκουμπα, μικρού μήκους
1983, Τυφλό Σύστημα, μικρού μήκους
1986, Στυλ, τηλεταινία
1993, Λευτέρης Δημακόπουλος, μεγάλου μήκους
1997, Ο Κύριος με τα Γκρι, μεγάλου μήκους
Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας Α’ Γυναικείου Ρόλου (Ειρήνη Ιγγλέση) και
Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας Β’ Γυναικείου Ρόλου (Ράνια Οικονομίδου) στο ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1997
2003, Μάτια από νύχτα, μεγάλου μήκουςv3ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους, Βραβείο Ερμηνείας 1ου Γυναικείου Ρόλου (Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη) και Βραβείο Ερμηνείας 2ου Γυναικείου Ρόλου (Εκάβη Ντούμα) στο ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2010 : Ο Διαχειριστής , μεγάλου μήκους Η ταινία τιμήθηκε με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (FIPRESCI), στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2009.
Εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
-Θεωρείστε ανθρωποκεντρικός σκηνοθέτης και παρατηρούμε ότι σας ενδιαφέρουν οι μικρές ανθρώπινες καθημερινές ιστορίες. Πως το σχολιάζετε αυτό;
=Όταν ήμουν μικρός και έκανα βόλτα με τους γονείς μου, παρατηρούσα τον κόσμο. Είμαι μοναχοπαίδι και δεν είχα έναν αδελφό να παίξω και αυτό με έκανε να έχω αυξημένη παρατηρητικότητα. Όταν γυρνούσαμε σπίτι, θυμάμαι, μιμούμουν ανθρώπους που είχαμε συναντήσει, τον σερβιτόρο, τον υπάλληλο στα εισιτήρια στον κινηματογράφο.
Με ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες καθημερινές ιστορίες. Δεν επινοώ ιστορίες, απλά παρατηρώ. Παρατηρώ τους ανθρώπους στο ανσασέρ, στα ζαχαροπλαστεία, στο δρόμο.
-Σίγουρα είναι μεγάλη εμπειρία να δουλεύει κανείς στο πλευρό του Παντελή Βούλγαρη; Τι θεωρείτε ότι αποκομίσατε από την συνεργασία σας;
-Είμαι επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη και διδάσκω κινηματογράφο. Συμβαίνει συχνά να μου λένε οι φοιτητές μου ότι κάποιος άλλος καθηγητής τους έχει πει αυτό, που λέω εγώ διαφορετικά.
Απαντάω ότι «έτσι συμβαίνει στη ζωή και στην τέχνη ειδικότερα». Στη ζωή του ο άνθρωπος συναντά τρεις, τέσσερις ανθρώπους και καθένας από αυτούς, για διαφορετικό λόγο, τον σημαδεύει.
Ο Παντελής είναι ένας από τους ανθρώπους, που με έχει σημαδέψει γιατί δεν μου δίδαξε μόνο το σινεμά. Δεν είναι μόνο οι γνώσεις, που αποκόμισα από τον Παντελή Βούλγαρη, ούτε το πώς να δουλεύω με τους ηθοποιούς, το πώς να αντιμετωπίζω την κατάσταση όταν κάτι δεν πάει καλά, ούτε πώς να είμαι προετοιμασμένος το πρωί πριν το γύρισμα.
Ο Παντελής Βούλγαρης μου δίδαξε την στάση απέναντι στη ζωή, μου μεταλαμπάδευσε το πάθος για τη δουλειά.
Λέμε «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος»…………….
Και ποιος είναι αυτός που έχει? Αυτός, που έχει από κάποιον άλλο πάρει. Αυτό είναι που λέμε εκπαιδευτική διαδικασία είναι σαν το νερό που κυλάει.
Έτσι, έχω λάβει κάτι περισσότερο και πέρα από αυτά και το μεταδίδω.
-Στην τελευταία σας ταινία « ο Διαχειριστής» εκτός από την σκηνοθεσία, παίξατε και το βασικό ρόλο. Πόσο σας δυσκόλεψε αυτό;
-Πραγματικά, δεν ήταν στο νου μου να παίξω το βασικό ρόλο. Είχα σκεφτεί διάφορους ηθοποιούς. Θα έπρεπε όμως αναγκαστικά, να κάνω την ταινία τον Απρίλιο για να μην είναι οι ηθοποιοί δεσμευμένοι με τα σήριαλ στην τηλεόραση. Είχα όμως πολύ άγχος γιατί ήθελα να ξεκινήσω τα γυρίσματα 6 μήνες νωρίτερα.
Η σύζυγός μου ήταν προγραμματισμένο να παίξει στην ταινία. Κάνοντας πρόβες στα λόγια της, μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα να πάρω τον ρόλο του Παύλου, του πρωταγωνιστή. «Κράταγα» τα λόγια του Παύλου και της λέω…. «θες να δοκιμάσουμε κάτι?.»
Η Βαγγελιώ, η σύζυγός μου, αμέσως κατάλαβε τι εννοούσα και μου είπε « σαν πολλά δεν είναι! θα είσαι παραγωγός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης. Θα είσαι και πρωταγωνιστής?»
Όμως, αυτό δεν με δυσκόλεψε καθόλου γιατί η πλοκή του έργου εξελισσόταν πολύ ομαλά και φυσικά.
-Στην ίδια ταινία, εκτός του ότι κρατήσατε εσείς τον βασικό ρόλο, επιλέξατε για πρωταγωνιστές μια πραγματική οικογένεια, τη δική σας. Είναι σίγουρα πρωτότυπη ιδέα. Το θεωρείται όμως, σκηνοθετικά δόκιμο και τι δυσκολίες συναντήσατε;
-Ζήτησα από την σύζυγό μου να «προβάρουμε» μερικές σκηνές πιο ολοκληρωμένα, με τη βοήθεια του διευθυντή φωτογραφίας και τη σκηνογράφο. Όταν μετά είδαμε τη δουλειά μας, ένοιωσα ότι αυτό ήταν το κλειδί!!
Θα ήταν μια ταινία, που δεν θα υποδυθεί κανείς …ήταν όλα τόσο πραγματικά και καθημερινά. Δεν ήταν ταινία ήταν η πραγματικότητα, ήταν μια ταινία σαν τη ζωή!
Αυτό, σιγά- σιγά ωρίμασε στο μυαλό μου και ήμουν σίγουρος ότι έπραττα το σωστό, όσο αφορά στο να έχω εγώ τον βασικό ρόλο.
Για τη συμμετοχή των παιδιών μας στο έργο, είχαμε με τη Βαγγελιώ δεύτερες σκέψεις. Συμβουλευτήκαμε ψυχολόγους, οι οποίοι δεν θεωρούσαν δόκιμο να συμμετάσχουν τα παιδιά σε ταινία με τους γονείς τους.
Όμως, η επιμονή και η ωριμότητα των παιδιών, μας οδήγησε στην απόφαση να συμμετάσχουν και τα παιδιά μας στην ταινία.
-Έχετε σκηνοθετήσει πρόσφατα με μεγάλη επιτυχία και μια θεατρική παράσταση. Τελικά, θέατρο ή κινηματογράφο τελικά;
-Μικρός είχα μεγαλύτερη αγάπη στο θέατρο απ’ ότι στον κινηματογράφο. Έτυχε να συγκατοικήσω ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη με τον Αλέξανδρο Μουμτζή. Αυτός με έκανε να παθιαστώ με τον κινηματογράφο. Όταν την επόμενη χρονιά πήρα μεταγραφή στην Αθήνα, είχα στο μυαλό μου να γραφτώ στη Σχολή Σταυράκου.
Την πρώτη μέρα που πήγα στη σχολή Σταυράκου, στο πρώτο μάθημα γνώρισα τον Παντελή Βούλγαρη.
-Είστε σήμερα αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σ αυτό δίνετε πολύ χρόνο και ενέργεια. Θέλετε να μας μιλήσετε γι αυτό;
-Την Διδασκαλία και την Εκπαίδευση ή τις αγαπάς ή δεν τις αγαπάς. Προ 12ετιας και προ κρίσης δουλεύαμε ως καθηγητές στο Πανεπιστήμιο, αν θυμάμαι καλά, 6 σκηνοθέτες. Από το 2009 μείναμε μόνο 2 διδάσκοντες για 500 φοιτητές. Έχει πάρα πολλή δουλειά και πρέπει να είμαι πολύ προσηλωμένος σ αυτό. Επίσης, δεν μπορώ να κάνω μάθημα μόνο για τους καλούς φοιτητές. Οι αδύναμοι φοιτητές με απασχολούν περισσότερο.
-Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
-Έχω στο πρόγραμμα να γράψω ένα σενάριο, το οποίο προγραμματίζω να τελειώσει τέλος του 2016. Δεν έχω ακόμα με σαφή τρόπο στο μυαλό μου σχηματισμένη την ταινία..
Πιστεύω ότι πολλά πράγματα θα διαμορφωθούν διαφορετικά ώσπου να ολοκληρωθεί. Ελπίζω σύντομα να μπορώ να μιλήσω γι αυτό……
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα axianews
