Site icon Artviews

Κική Κολυμπάρη: Piano Bar at the Miami Resort – Have a nice holiday

Kiki Kolympari

Γράφει η Ζέτα Τζιώτη

Χαζεύοντας τα έργα στο ατελιέ της Κικής Κολυμπάρη στην Ακρόπολη, το μάτι μου έπεσε σε ένα εντυπωσιακό έργο μεγάλης διάστασης. Τίτλος αυτού, “Piano Bar at the Miami Resort -Have a nice holiday”. Τόσο ο τίτλος, όσο και το χρώμα πραγματικά μου έκαναν εντύπωση. Κάτι ο εγκλεισμός, κάτι η πανδημία εντείνουν την προσμονή μας για την κανονικότητα. Και η ζωή… παράξενη, απρόσμενη, αβέβαιη. Αλλιώς προγραμματίζεις, αλλιώς είναι γραμμένα. Η προσδοκία αντικαθίσταται από κάτι εντελώς διαφορετικό και στην περίπτωση αυτού του τελάρου και κάτι το αλλόκοτο.

Τι άραγε ενέπνευσε την εικαστικό στη δημιουργία του έργου;

Piano Jazz at the Miami Resort- Have a happy holiday, 2020, 180x200cm, acrylic on linen

Η ίδια μας εξηγεί:

«Στο Piano Bar του ξενοδοχείου «Miami Resort» παίζει χαλαρωτική Jazz.
Τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος βαπτίζουν ολόκληρο τον απέναντι τοίχο βερικοκί και ροζ και χρυσαφί. Ο φοίνικας συμπληρώνει την κιτς εικόνα και όλο το σκηνικό θυμίζει αφίσα της δεκαετίας του ‘80. Ανάλαφροι συλλογισμοί, σαν χαριτωμένα συννεφάκια, αιωρούνται ψηλά στην αίθουσα.

Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική.
Αυτή η μέρα υπόσχεται να τελειώσει ομαλά και ωραία, όπως προγραμματίστηκε! Οι προγνώσεις για βροχή, φαίνεται να ήταν λάθος τελικά. Το σκηνικό είναι απολαυστικό καθώς και η μουσική και το ποτό.

Το πιάνο με το ανοιχτό φτερό είναι εντυπωσιακό και πολυτελές. Η επιφάνειά του σκουρόχρωμη γυαλισμένη, ένας μαύρος καθρέπτης. Οι ήχοι του καθαροί και ευγενείς.

Μέσα σε αυτό το ευχάριστο κλίμα, με τον φοίνικα και το ηλιοβασίλεμα και το μπαρ, το σκηνικό αρχίζει ξαφνικά να παραμορφώνεται.
Το πιάνο με το ανοιχτό φτερό αρχίζει να μοιάζει με ψαλίδι. Ένα μεγάλο ψαλίδι ανοιχτό βρίσκεται ξαφνικά απέναντί μου μέσα στο χώρο. Φαίνεται ότι ένα κλαδί, έχει μπλεχτεί στη λαβή του, αριστερά, πιέζοντάς το. Στην άλλη άκρη, ανάμεσα στους κοπτήρες του, φυλλωσιές σκαρφαλώνουν ως οικειοθελώς. Το κλαδί στη μία άκρη και οι φυλλωσιές στην άλλη κινούν τη υποψία ότι ο δράστης και το θύμα είναι το ίδιο και το αυτό. Στις μεταλλικές γυαλιστερές του λεπίδες, ένα πρόσωπο καθρεπτίζεται. Φώτα εκτυφλωτικά αντανακλώνται στο ατσάλι.
Ένα μαύρο στίγμα στο κέντρο της όλης εικόνας εμφανίζεται και σιγά σιγά εξαπλώνεται.
Σαν φιλμ που αρχίζει να καίγεται σ’ εκείνο το σημείο. Το στίγμα γίνεται μεγάλος μελανός λεκές, αλλάζει συνέχεια σχήματα όσο μεγαλώνει, μετά μοιάζει με καρδιά.

Αυτή η κατάληξη δεν έχει καμία σχέση με το ξεκίνημα. Πώς να συμφιλιωθεί κανείς με την ιδέα ότι το ωραίο έγινε αλλόκοτο; Τι και ποιος φταίει; Η αίσθηση ενοχής είναι πιο δυσβάστακτη και από το ίδιο το διαστρεβλωμένο περιβάλλον.
Παρά ταύτα η μελωδία είναι ακόμα εκεί, αναλλοίωτη. Σαν σουβενίρ από ένα υπέροχο ταξίδι που δεν έγινε ποτέ.

Οι προσδοκίες που έχει κανείς από τη ζωή, μπορεί να εκπληρωθούν (ή όχι), ανάλογα με το βαθμό φιλοδοξίας, την συμβολή της καλής τύχης και «τη φύση» του.

Η «φύση» είναι πολύ μεγάλη υπόθεση, ενεργεί αφ’ εαυτής , ή αλλιώς: τα ανθρώπινα χούγια είναι ανίκητα.

Μπορεί η ιδιοσυγκρασία μας να λειτουργήσει ως βατήρας εκτοξεύοντας μας απευθείας στο στόχο ή σαν τρικλοποδιά, απομακρύνοντάς μας από αυτόν.

Στην πρώτη περίπτωση μπορούμε να απολαύσουμε τη νίκη μας (έχω δει πολλές τέτοιες επιτυχημένες περιπτώσεις όπου η προσδοκία και η κατάληξη «κουμπώνουν» τέλεια, σαν τις δύο πλευρές του φερμουάρ).

Η ερώτηση είναι, τι κάνουμε όταν έχουμε κλείσει εισιτήριο για κάπου αλλού από εκεί που προσγειωνόμαστε, χωρίς να είμαστε καθόλου έτοιμοι για αυτό.

Όταν οι αδυναμίες μας και η στεγνή πραγματικότητα καταβροχθίσουν τους στόχους, χωρίς ψευδαισθήσεις πια, βρισκόμαστε απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.

Βέβαια, η «αποτυχία», μπορεί να έχει ίση αξία με την «επιτυχία»▪ για διαφορετικούς λόγους. Ή για να το πω αλλιώς: την αποτυχία, καλά θα κάνουμε να την μετατρέψουμε σε κάτι πολύτιμο. Αυτό όμως είναι δύσκολη άσκηση.

Ίσως η τελευταία μεγάλη δοκιμασία να είναι αυτή▪ το να συμφιλιωθούμε με αυτό που προσπαθούμε να παλέψουμε όλη μας τη ζωή: Την “ανθρωπιά» μας.”

Who Is Who

Η εικαστικός Κική Κολυμπάρη ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Πρόσφατες εκθέσεις της (Αύγουστος 2020) ήταν στο Βερολίνο η ομαδική έκθεση, A Matter of Touch με επιμέλεια του Jurriaan Benshop και στην Ερμούπολη Σύρου η έκθεση, Entity Battlefields/ Σώμα: Πεδίο Συγκρούσεων‘ με επιμέλεια του Γιώργου Αλτουβά. Αυτή τη στιγμή δουλεύει εντατικά για τις προσεχείς εκθέσεις.

instagram: kiki_kolymparι / email: k.kolympari@gmail.com

Ανυπομονούμε στο άνοιγμα των γκαλερί για να θαυμάσουμε από κοντά τη νέα δουλειά της ταλαντούχας εικαστικού.

Exit mobile version