Συνέντευξη της performer, Φανής Γέμτου
Στην Χριστίνα Πραβιτσιώτη
Οι performers, Φανή Γέμτου και Έλλη Δαδήρα στο ΚΕΛΑΡΙ ATHENAEUM από τις 27 Φεβρουαρίου διασχίζουν σχεδόν έναν αιώνα αμερικάνικου κι ευρωπαϊκού μιούζικαλ, προσεγγίζουν πάνω από 30 ρόλους μουσικού θεάτρου και κινηματογράφου και ερμηνεύουν τραγούδια του είδους που άφησαν εποχή.
Εμείς συναντήσαμε την Φανή Γέμτου και μιλήσαμε μαζί της για το τραγούδι και το θέατρο.
–Φανή, θέλατε από μικρή να γίνετε ηθοποιός;
Ηθοποιός ήθελα να γίνω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Κι όχι για τους λόγους που συνήθως θέλουν να γίνουν τα κοριτσάκια, δηλαδή για αυτή τη λάμψη που εκπέμπει το επάγγελμα.
Θυμάμαι την αίσθηση που είχα όταν παρακολούθησα πολύ μικρή μια παιδική παράσταση. Ένιωσα αυτό το μυστήριο στο στομάχι, ότι ανήκω εκεί με έναν τρόπο, ότι αυτός ο χώρος είναι γεμάτος θησαυρούς. Στο λύκειο άκουγα ανελλιπώς τους δίσκους με τα μονόπρακτα της Λαμπέτη. Με την πρώτη ευκαιρία παρακολουθούσα και διάβαζα θέατρο. Και ποίηση. Πολλή ποίηση. Πάντα ονειρευόμουνα αυτή την ελευθερία της σκηνής που με γοήτευσε από την πρώτη στιγμή. Στην Τρίτη Λυκείου είδα τη Γέρμα του Λόρκα στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
Αποφάσισα ακριβώς εκείνη τη στιγμή πως σε αυτή τη σχολή θα έδινα εξετάσεις και μόνο. Πέρασα κι όταν το έμαθα, πετούσα από χαρά. Σπούδαζα παράλληλα στη Θεατρολογία του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Θέατρο Τέχνης. Ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, αυτή η δουλειά με κάνει να πετάω από χαρά. Η μυρωδιά του θεάτρου, η αίσθηση του προβολέα στα πρόσωπα, στα μάτια, στις κινήσεις, η σιωπή κι οι ανάσες των θεατών είναι γεμάτα από αυτό το μυστήριο που με γοήτευσε στην πρώτη μου θεατρική εμπειρία και, νομίζω, πως θα με γοητεύει πάντα.
-Πώς και πότε αυτό συνδυάστηκε με το τραγούδι;
Το τραγούδι ήρθε αρκετά αργότερα. Στη δραματική σχολή ντρεπόμουν να τραγουδήσω. Δεν είχε προκύψει μέχρι τότε το κλειδί να με ξεκλειδώσει. Μέχρι που είδα τους Άθλιους (Les Miserables) των Alain Boublil και Claude-Michel Schönberg.
Ήμουν περίπου 18 χρονών. Μετά από εκείνο το βράδυ και για ένα μήνα με τριβέλιζε μια βαθιά ανησυχία σαν πόθος, σαν ζήλια, σαν αδήριτη ανάγκη, σαν έρωτας. Ξύπνησα ένα πρωί και είπα “αν δεν το κάνω κι εγώ αυτό, θα δυστυχήσω”.
Παρακολούθησα μαθήματα κλασικού τραγουδιού με τη Λυδία Αγγελοπούλου και το 2000 έκανα το μεταπτυχιακό μου στο μιούζικαλ, στο Central School of Speech and Drama του Λονδίνου.
Επιστρέφοντας, φοίτησα για πολλά χρόνια δίπλα στον Νίκο Παναγιωτόπουλο, εστιάζοντας στη φυσική τοποθέτηση φωνής, ενώ παρακολουθώ κατά καιρούς μαθήματα με καθηγητές μου στο εξωτερικό. Δούλεψα και δουλεύω πολύ με τη φωνή μου, 25 χρόνια τώρα. Συνεχίζω κάθε μέρα να ερευνώ και να πειραματίζομαι με τη φωνή και τον ήχο μου.
-Τι είναι το τραγούδι για σας;
Αν σκεφτούμε αναλυτικά, το τραγούδι αποτελείται από μουσική και στίχους. Για μένα είναι ο συνδυασμός του πάθους πριν γίνει σκέψη ( που είναι η μουσική) και της σκέψης πριν γίνει πράξη (που είναι ο στίχος). Μέσα σε κάθε καλό τραγούδι ενυπάρχει το λογικό και το παράλογο, το ενστικτώδες και το προσγειωμένο, το σπουδαίο και το ποταπό, το μεγάλο και το ανύπαρκτο. Κάθε καλό τραγούδι έχει αριστοτεχνικές δυναμικές που μπορεί να εκφράσουν ένα ολόκληρο σύμπαν ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Ο ερμηνευτής οφείλει να δουλέψει τα μέσα του για να αναδείξει την ουσία και την ιδιαιτερότητα κάθε τραγουδιού.
–Πείτε μας πώς προέκυψε το «A Little Theatre Music»
Προέκυψε από την ανάγκη να δημιουργήσω ένα συναυλιακό σύμπαν των πιο σημαντικών εξομολογήσεων ρόλων που αφορούν στο αμερικάνικο και βρετανικό μιούζικαλ. Κάθε τραγούδι είναι και μια εξομολόγηση. Κάθε τραγούδι, στη συναυλία μας, ξεδιπλώνει τον χαρακτήρα του εκάστοτε ρόλου και την ιστορία του εκάστοτε μιούζικαλ. Μαζί με την Έλλη Δαδήρα στην ερμηνεία και τον Νίκο Δρογώση στο πιάνο διασχίζουμε έναν αιώνα ξένου μουσικού θεάτρου και κινηματογράφου.
Πρόκειται για μια συναυλία υψηλού ρεπερτορίου κι ευρείας ερμηνευτικής γκάμας. Είναι μια αρκετά δύσκολη υπόθεση, αλλά ιδιαίτερα σαγηνευτική, καθώς μαζί με την Έλλη ερμηνεύουμε πάνω από 30 γυναικείους ρόλους.
-Στο Κελάρι θα κάνετε 4 εμφανίσεις από τέλη Φεβρουαρίου. Μιλήστε μας γι’ αυτό.
Θέλοντας να ανοίξουμε την πόρτα μας σε ενδιαφέρουσες συνεργασίες, καλέσαμε φίλους καλλιτέχνες να τραγουδήσουν μαζί μας. Η Μαρτίνα Δημοπούλου (27/2), ο Χρήστος Γεωργαλής (14/3), ο Άρης Προσπαθόπουλος (28/3) και η Μαρία Γράμψα (4/4) είναι οι αγαπημένοι μας καλεσμένοι που πρόκειται να ενταχθούν στο πρόγραμμά της συναυλίας με ιδιαίτερο τρόπο, τραγουδώντας κι ερμηνεύοντας μαζί μας ρόλους και τραγούδια. Το περιμένω στ’ αλήθεια με μεγάλη αγωνία.
Κάθε συναυλία θα είναι και διαφορετική, καθώς η κάθε προσωπικότητα θα δώσει το δικό της στίγμα. Τους ευχαριστώ πολύ για την αποδοχή της πρόσκλησης.
Τι άλλο κάνετε αυτόν τον καιρό;
Παίζω στο Θέατρο Αλκμήνη σε μια μουσική μαύρη κωμωδία, τη «Χορτοφάγο Τίγρι» του Στέλιου Τσιλιούκα σε σκηνοθεσία Θάνου Αγγέλη. Επίσης είμαι υπεύθυνη του Θεατρικού Ομίλου της Ριζαρείου Σχολής, οπού διδάσκω θέατρο σε παιδιά Λυκείου. Και φυσικά προετοιμάζομαι για τις συναυλίες μας στο Κελάρι.
ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ στο Athenaeum Κελάρι
Στο πιάνο ο Νίκος Δρογώσης.
Κείμενα, επιλογή ρεπερτορίου: Φανή Γέμτου
Μουσική διδασκαλία: Έλλη Δαδήρα
Φωτογραφίες : Έφη Σκίτσα
Γραφιστική επιμέλεια: Ιουστίνη Γιαννακοπούλου
Αγαπημένοι quest :
Τετάρτη 27/2 Μαρτίνα Δημοπούλου
Πέμπτη 14/3 Χρήστος Γεωργαλής
Πέμπτη 28/3 Άρης Προσπαθόπουλος
Πέμπτη 4/4 Μαρία Γράμψα
Διάρκεια παράστασης : 120‘ με διάλειμμα
Ώρα έναρξης 21:30
Τιμή εισόδου 10 €
ΚΕΛΑΡΙ ATHENAEUM
Αδριανού 3|10555 Θησείο|2103210239|6945160385
