Η εικαστικός Τάνια Δρογώση παρουσιάζει τη νέα της δουλειά με τίτλο “Ατάκτως ερριμμένα” στην αίθουσα τέχνης ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΡΤΕΡΗΣ σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης, Αθηνάς Σχινά. Έργα διαφόρων διαστάσεων φιλοτεχνημένα με ακρυλικά και μικτές τεχνικές πάνω σε καμβά, εμπνευσμένα από ένα δάσος φανταστικό αλλά και πραγματικό, κάτω από τα βήματα της νοητής αλλά ταυτοχρόνως βιωματικής περπατησιάς της εικαστικού.
«Μέσα από χοϊκά χρώματα κι εντάσεις χαμηλών τονικοτήτων, που αντιστικτικά εναρμονίζονται, η Τάνια Δρογώση αξιοποιεί την ρεαλιστική γραφή, για να αποδώσει, στα αλληγορικά κατά τα άλλα έργα της, πειστική αληθοφάνεια και υποβλητικότητα», καθώς γράφει η Επιμελήτρια της έκθεσης και Ιστορικός Τέχνης, Αθηνά Σχινά στο κείμενο του συνοδευτικού Καταλόγου.
Και η ίδια η εικαστική θεωρητικός, σε άλλο σημείο του κειμένου της, συνεχίζει : «Οι πτυχές του δασώδους αυτού περιβάλλοντος, που πλαισιώνουν θεματικά, αλλά κι εκθεσιακά τον θεατή, σαν φανταστικές όψεις και διαδρομές συνείδησης και υποσυνειδήτου, ενοποιούνται μέσα από έναν άτυπα σχηματιζόμενο λαβύρινθο. Από τις χρονικές ασυνέχειες που υποδηλώνουν τα κατάλοιπα φύσης κι ανθρώπινης επενέργειας, αλλά και από τα τυχαία ή μοιραία άλματα που φανερώνουν, τόσο ο χρόνος, όσο και οι συγκυρίες, γεφυρώνεται στα έργα αυτά η απορία με το αίνιγμα, η δραματικότητα του ασύμπτωτου με έναν υφέρποντα λυρισμό, όπως επίσης η παραστατικότητα της στοχαστικής αναψηλάφησης εννοιών με την αδέσμευτη αίσθηση της χειρονομιακής αφαίρεσης, αναδεικνύοντας εντέλει παρελθόντα και παρόντα, μνήμες κι εντυπώσεις, συναιρέσεις και μεταβλητότητες, που τις εμπεριέχει η ίδια η ζωή».
Συναντήσαμε την εικαστικό στο ατελιέ της στη Φιλοθέη λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης και μιλήσαμε για την νέα τη δουλειά που μας παρουσιάζει.
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
-Ποιες εκθέσεις σου θεωρείς σταθμό στην πορεία σου ως σήμερα;
-Στην μέχρι τώρα καλλιτεχνική μου πορεία έχω λάβει μέρος σε αρκετές εκθέσεις ξεχωρίζοντας την πρώτη με θέμα “People“. Στην έκθεση αυτή συμμετείχα με 14 έργα και ήταν ιδιαίτερα σημαντική για μένα, καθώς αντίκρισα για πρώτη φορά τη δουλειά μου εκτεθειμένη.
Όταν τα έργα φύγουν από το ατελιέ και στη συνέχεια τα βλέπεις κρεμασμένα σ’ ένα εκθεσιακό χώρο μπορείς να τα κρίνεις με άλλο μάτι, ίσως πιο αντικειμενικό, αυτό του παρατηρητή, κι εκεί βγάζεις τα συμπεράσματά σου. Αυτό νομίζω βοηθάει τον καλλιτέχνη να αναλογιστεί, να συγκρίνει και να πάει ένα βήμα παραπέρα.
Άλλη έκθεση που θεωρώ σημαντική είναι η “Αναζητώντας τον EL GRECO”. Σ αυτήν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με το έργο του Θεοτοκόπουλου παίρνοντας στοιχεία και εφαρμόζοντας τα με την δική μου εικαστική προσέγγιση στη δουλειά μου . Ασφαλώς, η συμμετοχή μου στην έκθεση “ΑRT EN CAPITAL” στο GRAND PALAIS στο Παρίσι ήταν κάτι το ξεχωριστό. Δουλειά μου εκτεθειμένη σε αυτόν τον επιβλητικό χώρο με την τόσο μεγάλη ιστορία, σε μία έκθεση που συμμετείχαν σπουδαίοι καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο , πραγματικά μου έδωσε μεγάλη ικανοποίηση. Και όταν ήρθε η διάκριση, η συγκίνηση μου κορυφώθηκε. Στο Salon des Artistes Francais απέσπασα την διάκριση ”Etoile d’ or”.
–Τι τεχνικές χρησιμοποιείς; Σ αρέσει να πειραματίζεσαι;
-Κάθε φορά που ξεκινάω με τη λευκή επιφάνεια του καμβά μπροστά μου, νιώθω πάντα την αμηχανία του άγνωστου, ενός δρόμου που έχω να διανύσω και δεν ξέρω που θα με πάει. Είναι πάντα πρόκληση για μένα και η αρχή ενός μεγάλου ταξιδιού. Στην ανάγκη μου να εκφραστώ, ο πειραματισμός βγαίνει αυθόρμητα.
Χρησιμοποιώ στόκους και χαρτιά πολλές φορές για να αποκτήσει το τελάρο μου υπόσταση και ανάγλυφη υφή και πάνω εκεί άλλοτε με φαρδιές πινελιές και παχύρευστο χρώμα και άλλοτε με υδαρά στοιχεία τύπου ακουαρέλας στήνω το έργο μου αξιοποιώντας και τα τυχαία που προκύπτουν.
Δεν καθορίζει τη δημιουργία μου η εμπορικότητα της δουλειάς μου. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να εκφραστώ αυθόρμητα και με ειλικρίνεια
-Έχεις επηρεαστεί από άλλους καλλιτέχνες;
-Προσωπικά δεν μπορώ να ανιχνεύσω σε συνειδητό επίπεδο κάποια συγκεκριμένη επιρροή, αλλά σίγουρα όλα αυτά που βλέπω ή ακούω με επηρεάζουν ασυνείδητα. Το έργο του καλλιτέχνη αποτελείται από ένα πάζλ εικόνων, συναισθημάτων και βιωμάτων. Αναμφίβολα θαυμάζω πολλούς ζωγράφους διαφόρων εποχών και διαφόρων κινημάτων και έχω μελετήσει το έργο τους. Αγαπημένοι μου είναι ο Μπρίγκελ, ο Ελ Γκρέκο, ο Τέρνερ, ο Κουρμπέ, ο Έγκον Σίλε αλλά και σύγχρονοι όπως Ρόμπερτ Ροσέμπεργκ , ο Τάπιες.
Με μαγεύει ιδιαίτερα το έργο του μεγαλοφυούς Λούσιαν Φρόιντ, του μεγάλου αυτού sui generis καλλιτέχνη, του εγγονού του πατέρα της ψυχανάλυσης και συναισθάνομαι ότι έχω δεχτεί επιρροές τόσο στη σύλληψη των ιδεών μου όσο και στην εφαρμογή τους.
-Πώς εμπνέεσαι;
-Το στοιχείο της ομορφιάς μιας εικόνας, πολλές φορές φαινομενικά “άσχημης” ή “δυσάρεστης” όχι τα “θέματα “είναι η αφορμή. Εκεί, το δικό μου βλέμμα προσπαθεί να διεισδύσει κάτω από τη φαινομενικότητα της εικόνας που έχω μπροστά μου και που βέβαια αρχικά μου προκάλεσε έντονα συναισθήματα.
Σ’ ένα εγκαταλελειμμένο χώρο, σ’ ένα ζευγάρι παλιά παπούτσια, στα πεταμένα ξύλα, πέτρες και ανθρώπινα απομεινάρια που τράβηξαν τη ματιά μου σε μια βόλτα στο δάσος, όπου είναι και η αφορμή για την ατομική μου έκθεση, εκεί ανακαλύπτω σχήματα, χρώματα, συναισθήματα αλλά και τα κρυφά σημάδια του χρόνου που με τον τρόπο τους αποκαλύπτονται.
-Είναι κάποιο έργο σε μουσείο που να έχει τραβήξει τόσο πολύ την προσοχή σου ώστε να έχεις σταθεί μπροστά του πολλή ώρα θαυμάζοντας το;
-Πάντα όταν βλέπω έργα μεγάλων ζωγράφων εκ του φυσικού που μέχρι τότε τα είχα δει μόνο σε φωτογραφίες, εντυπωσιάζομαι και συγκινούμαι. Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ μπαίνοντας στη Πινακοθήκη της Μπρέρα στο Μιλάνο πώς εγκλωβίστηκε το βλέμμα μου σ’ ένα πίνακα του Βαν Γκογκ που δεν έτυχε να τον γνωρίζω.
“Ο προ υλισμός των εγκλείστων”, το έργο αυτό το ζωγράφισε λίγο πριν το θάνατό του κατά την περίοδο της νοσηλείας του στο ψυχιατρείο όπου και ο ίδιος ένιωθε ασφυκτικά φυλακισμένος. Η ένταση που βγαίνει στα δύο μόνο πρόσωπα που βλέπουμε είναι συγκλονιστική, όπως και η απόλυτη μοναξιά, η δυστυχία και η απόγνωση των εγκλείστων. Εντυπωσιακή είναι όμως η ευφυΐα του ζωγράφου να εκφράσει αυτά τα συναισθήματα με τις χρωματικές μεταπτώσεις και τις παχύρευστες πινελιές που δίνουν την αίσθηση της εσωτερικής του έντασης.
-Πως εμπνεύστηκες την θεματική της τελευταία σου έκθεσης;
-Ένας περίπατος στο δάσος, μία ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα, ήταν η αφορμή να γίνει αυτή η σειρά έργων που στην πορεία αποφάσισα να είναι το θέμα της δεύτερης ατομικής μου έκθεσης. Συνθέσεις της φύσης, ξύλα πεταμένα, πέτρες, στοιχεία που υποδηλώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη, ένα καπάκι, ένα τσίγκινο δοχείο αλλά και η συνύπαρξη των θεατών και των αθέατων στοιχείων. Αφημένα τυχαία αλλά μ’ ένα τρόπο μαγικό, τράβηξαν την προσοχή μου και με οδήγησαν στη δημιουργία άλλοτε πραγματικών και άλλοτε φανταστικών γήινων συνθέσεων.
-Τα έργα σου δίνουν μια αίσθηση μοναξιάς. Είναι βιωματικά; Τι θέλεις να εκφράσεις;
-Σίγουρα σε κάθε έργο ασυνείδητα βγαίνει ο ψυχισμός μου και οτιδήποτε συνθέτει την προσωπικότητα μου. Για αυτό αποφεύγω να αναλύω τα έργα μου και προτιμώ να αφήσω τον θεατή να το κάνει. Πολλές φορές έχω ακούσει αναλύσεις που ταίριαζαν απόλυτα με τη διάθεσή μου τη στιγμή της δημιουργίας τους. Είναι σαν ο θεατής να παίρνει το ρόλο του ψυχαναλυτή και να φέρνει στην επιφάνεια συναισθήματα και σκέψεις βαθιά κρυμμένες.
-Δουλεύεις τους πίνακες σου με θεματολογία που θεωρείς πιο εμπορική ή το κάνεις καθαρά για δική σου έκφραση;
-Σαφώς δεν καθορίζει την δημιουργία μου η εμπορικότητα της δουλειάς μου. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να εκφραστώ αυθόρμητα και με ειλικρίνεια. Πολλές φορές έχω ακούσει το σχόλιο ότι τα έργα μου δεν έχουν χρώμα . Δεν μπορώ όμως να κάνω κάτι αν δεν το αισθάνομαι. Πάντα με γοητεύει η ατμόσφαιρα που βγαίνει από την γκάμα των γήινων χρωμάτων χωρίς να σκέφτομαι το μελαγχολικό ή σκοτεινό αποτέλεσμα που πολλές φορές βγαίνει στα έργα μου. Προκύπτει, δεν το επιδιώκω.
-Θεωρείς την τέχνη επένδυση; Έχεις παρατηρήσει αύξηση αγοραστικού ενδιαφέροντος από συλλέκτες τον τελευταίο καιρό;
-Η τέχνη ήταν και θα συνεχίσει να είναι ένα είδος επένδυσης. Λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που περνάει η χώρα μας είναι αδιαμφισβήτητο ότι η αγορά έργων τέχνης έχει σημειώσει αισθητή ύφεση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κάποιοι που αγοράζουν και ενδιαφέρονται. Το πρόβλημα είναι ότι το φιλότεχνο κοινό στην Ελλάδα είναι περιορισμένο σε αντίθεση με το εξωτερικό.
-Ποια τα μελλοντικά σου σχέδια;
-Αυτό που με απασχολεί είναι συνεχώς να εξελίσσεται η δουλειά μου και βήμα-βήμα να χτίσω την “ζωγραφική μου ιστορία”. Όπως το τυχαίο στη ζωγραφική είναι γοητευτικό κι ενδιαφέρον, έτσι και στη ζωή αυτά που προκύπτουν μπορεί να σε οδηγήσουν σε απάτητους δρόμους! Ο βασικός μου στόχος λοιπόν είναι η διαρκής εξέλιξη του εαυτού μου και κατ’ επέκταση της δουλειάς μου, ένα οδυσσειακό ταξίδι χωρίς Ιθάκη!
who is who
Η Τάνια Δρογώση γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε fashion design στη Σχολή Βελουδάκη. Δημιούργησε το δικό της atelier στο χώρο της μόδας, όπου διακρίθηκε σε διάφορους διαγωνισμούς. Πήρε το πρώτο βραβείο στον Πανελλήνιο διαγωνισμό της TEXTILIA στην ΔΕΘ, το δεύτερο βραβείο πλεκτού και έπαινο για τον σχεδιασμό υφάσματος.
Παρακολούθησε μαθήματα ελεύθερου σχεδίου και ζωγραφικής στο εργαστήριο της Ειρήνης Κουτρίδου, μαθήματα χαρακτικής στο “ΚΕΝΤΡΟ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ” με δασκάλους τη Δήμητρα Σιατερλή και τον Pino Pandolfini. Επίσης παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής με την εικαστικό Ράνια Καπελιάρη. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα
Info
Γκαλερί ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ – Ηροδότου 5, Αθήνα 106 74
Τάνια Δρογώση “Ατάκτως ερριμμένα”
13 Δεκεμβρίου 2018 – 5 Ιανουαρίου 2019
Τρ. -Πεμ. – Παρ. 11.00π.μ.- 20.00μ.μ.
Τετ.- Σαβ. 11.00 π.μ.- 14.30 μ.μ.
