Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη 

Ο Τάσος Βούτσελας γεννήθηκε στην Αθήνα το 2001. Σπούδασε οικονομικά και πολιτικές επιστήμες στο University of Reading της Αγγλίας. Παράλληλα με τις σπουδές του μελέτησε έργα σπουδαίων φιλοσόφων και στοχαστών του δυτικού πνεύματος, τα οποία τον οδήγησαν στους πρώτους συγγραφικούς πειραματισμούς του. Η Φωνή της Ανθρωπότητας αποτελεί το πρώτο ολοκληρωμένο έργο του που εκδίδεται. 

Η «Φωνή της Ανθρωπότητας» αν και ποιητική συλλογή, αποτελεί ένα υπαρξιακό δοκίμιο, το οποίο με στοχαστική ωριμότητα αναδεικνύεται η συζήτηση για την αξία και το τίμημα της ανθρώπινης ύπαρξης. 

Η παρουσίαση του έργου του θα γίνει στον ΙΑΝΟ, την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου στις 19.30. Συντονίστρια της παρουσίασης η ποιήτρια και εκπαιδευτικός, Μαριγώ Αλεξοπούλου. Ομιλητές ο Δρ Θάνος Ζήσης, εκπαιδευτικός και ο Κων.νος Πατσαρός συγγραφέας και εκπαιδευτικός. 

Εμείς στo Artviews συναντήσαμε τον νέο ποιητή και μιλήσαμε για τις προσωπικές του ανησυχίες.  

-Τάσο, πώς προέκυψε και εκφράστηκες με την ποίηση; 

-Με τον ίδιο τρόπο που προέκυψα να αντιμετωπίσω την ίδια την ζωή.  

Παντελώς τυχαία και υποκρίνοντας πως γνωρίζω τι κάνω, ενώ στην πραγματικότητα γελάω τον εαυτό μου οικτρά. Αν έπρεπε, ωστόσο, να προσδιορίσω έναν πολύ σημαντικό παράγοντα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο, ώστε να αντικρίσω στις τέχνες το καταφύγιο της συνείδησής μου, είναι το γεγονός πως από μικρή ηλικία είχα την τύχη να γνωρίσω τις μούσες της τέχνης και να παίξω μαζί τους.  

Αυτή η αθώα αλληλεπίδραση με την τέχνη κατά την παιδική μου ηλικία, με βοηθά σήμερα να αναγνωρίζω στον βαθμό που μπορώ την δύναμή της και να την υπηρετώ είτε μέσα από την ποίηση ή οποιαδήποτε άλλη μούσα μου χτυπήσει τυχαία την πόρτα.  

-Ποια γεγονότα σε παγκόσμιο αλλά και σε προσωπικό επίπεδο σε οδήγησαν στη «φωνή της ανθρωπότητας»; 

-Θα ήταν άδικό για την ύπαρξή μου να ξεχωρίσω έστω και ένα γεγονός, καθώς όλα όσα βίωσα ως αυτοτελής οντότητα άλλα και όλα όσα βίωσε η ανθρωπότητα για εμένα πριν την γέννησή μου, συνέβαλαν ώστε να υπάρχω εγώ εδώ σήμερα.  

«Η Φωνή της Ανθρωπότητας» είναι το δικό μου ευχαριστώ τόσο σε ένα σύμπαν που μεγαλώνει και γνωρίζει τον εαυτό του, όσο και σε μια ανθρωπότητα που ήταν απαραίτητη να υπάρξει ώστε να μπορώ εγώ σήμερα να προσπαθώ να γνωρίσω τον δικό μου.   

Η «Παιδεία» είναι η φύλακας του φωτός

-Στη συλλογή των ποιημάτων σου αναφέρεσαι στον θάνατο. Πώς θα τον περιέγραφες; 

-Ο θάνατος πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα τεχνάσματα της φύσης και συνάμα το πιο παρεξηγημένο.  

Μέσω της λήθης, η φύση προσπαθεί να βοηθήσει τα τέκνα της να προσεγγίσουν την αθανασία∙ όχι σαν αυτοτελείς οντότητες, αλλά σαν κομμάτια παζλ ενός μεγαλύτερου συνόλου. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ζώα που αγνοούν την μελλοθάνατη φύση τους, ο άνθρωπος αναγκάζεται να ζήσει μια ζωή γνωρίζοντας πως κάποια μέρα θα πεθάνει.  

Η αναγνώριση της φθαρτότητάς μας, συνοψίζει τόσο το τίμημα της συνείδησης, όσο και το τίμημα της ανθρώπινης ύπαρξης. Την ίδια ώρα, όμως, μέσα από τις επικείμενες στάχτες του βίου μας ανασταίνεται το σπουδαιότερο τέχνασμα της φύσης∙ η ελπίδα.  

-Βλέπεις κάπου στο βάθος… το φως; 

-Τα τελευταία χρόνια η ανθρωπότητα έχει έρθει αντιμέτωπη με διάφορες κρίσεις που δοκιμάζουν την αντοχή της να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα, και άρα το φως. Θα μπορούσα να κάθομαι ώρες ολόκληρες παραθέτοντας τις παθογένειες της σύγχρονης κοινωνίας και πολιτικής σκηνής, ωστόσο θα επιλέξω να εστιάσω στην διαχρονική θεραπεία που ακολουθεί το ευρωπαϊκό πνεύμα τις περιόδους που η μισαλλοδοξία και ο ανορθολογισμός βρίσκονται σε έξαρση∙ και ακούει στο όνομα «Παιδεία».  

Αυτή είναι η φύλακας του φωτός και πρέπει να επενδύουμε σε αυτή, ώστε να καθυστερήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την αναπόφευκτη νίκη του σκοταδιού.  

-Θα ήθελες να μας μιλήσεις για κάποια ποιήματα σου που επιλέξαμε; Πώς τα εμπνεύστηκες και ποιους αναγνώστες πιστεύεις ότι θα αγγίξουν; 

• Το κλάμα της μάνας 

• Βόλτα στο άπειρο 

• Η βαρβαρότητα του πλανήτη της ανυπαρξίας 
  

-Η «Φωνή της Ανθρωπότητας» αν και ποιητική συλλογή, θα πρότεινα στον αναγνώστη να την αντιμετωπίσει ως υπαρξιακό δοκίμιο ακολουθώντας πιστά την σειρά των ποιημάτων, ώστε να αναδειχτεί με στοχαστική ωριμότητα η συζήτηση για την αξία και το τίμημα της ανθρώπινης ύπαρξης.  

Χωρισμένο σε τέσσερα μέρη και με πρωταγωνίστρια την συνειδησιακή οντότητά μας, ο αναγνώστης καλείται να περπατήσει από την ανυπαρξία του πάλι πίσω σε αυτή με μια στάση στο όνειρο. Να γίνει μάρτυρας της θνητότητάς του και να κοιταχτεί κατάματα με το τέρας του παραλόγου, στην προσπάθειά του να ανακαλύψει σπιθαμές ελπίδας σε μια κατά τα άλλα μάταιη άβυσσο.  

Τα τρία ποιήματα που διαλέξατε, αν και δεν βρίσκονται όλα στο ίδιο μέρος του έργου, υπηρετούν με τον δικό τους τρόπο αυτό που ο Πλάτωνας αποκαλούσε «Μελέτη Θανάτου»∙ δηλαδή τον φιλοσοφικό στοχασμό γύρω από την μελλοθάνατη φύση μας.  

Για παράδειγμα, τα ποιήματα «Βόλτα στο άπειρο» και «Η βαρβαρότητα του πλανήτη της ανυπαρξίας», βρίσκονται στο τέταρτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου, και έχουν ως στόχο να αμφισβητήσουν τον πανανθρώπινο φόβο του θανάτου και να τον ανατοποθετήσουν ως τον μοναδικό λυτρωτή της συνειδησιακής μας οντότητας.  

Αντίθετα, Το κλάμα της μάνας» εντοπίζεται στο μέρος της Γέννησης και υπό το πρίσμα μιας μητέρας που μόλις έχει γεννήσει, εξετάζει την νοερή απόσταση μεταξύ της ηδονής των συναισθημάτων και της οδύνης του νου. Ωστόσο, είναι σημαντικό να διευκρινίσω πως το κλάμα απέναντι στο παράλογο δεν περιορίζεται στο πρόσωπο της μάνας, αλλά σε οποιονδήποτε άνθρωπο έχει την τύχη να αγαπήσει και να αγαπηθεί.  

Άλλωστε, αγαπώ σημαίνει πενθώ όλα τα χρόνια που θα περάσω μακριά σου.  

-Αν μπορούσες να επιλέξεις κάποιον πολύ διάσημο καλλιτέχνη να εικονογραφούσε το βιβλίο σου, ποιον θα επέλεγες; 

-Όσο η γλώσσα θα συνεχίζει να οριοθετεί την σκέψη των ανθρώπων, οι συγγραφείς θα έχουμε την δυνατότητα να «εικονογραφούμε» το έργο μας δίχως να περιορίσουμε την φαντασία του αναγνώστη δίνοντάς σε αυτόν μια έτοιμη εικόνα.  

Ωστόσο, καθώς «Η Φωνή της Ανθρωπότητας» πρόκειται για ένα πανανθρώπινο έργο, μόνο χαρά θα μου προκαλούσε αν κάποιος -διάσημος ή μη- εμπνεόταν από το βιβλίο και επέλεγε να το εικονογραφήσει με σχέδια και χρώματα.  

-Ποια τα επόμενα σου βήματα; 

-Στην «Φωνή της Ανθρωπότητας» αντικρίζω το κύκνειο άσμα της πρώτης μούσας μου και την ίδια στιγμή το πρώτο κλάμα της επόμενης.  

Ο κοινός παρονομαστής των δύο είναι η προσωπική μου ανάγκη για αμφισβήτηση της πραγματικότητας που βιώνω. Η επιθυμία τους να αναζητώ την αλήθεια ακόμα και αν γνωρίζουν πως δεν θα την ανακαλύψω ποτέ.  

Στην πλάνη του υπαρκτού, λοιπόν και ακόμα παραπέρα… Για την επιβίωση της τέχνης. Για την κάθαρση του ανθρώπου. Για την σπουδαία φωνή της ανθρωπότητας που εκπροσωπούμε όλοι μας. 

INFO Εκδήλωσης  

Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS 

«Η Φωνή της Ανθρωπότητας – Μια βουβή κραυγή απέναντι στη μελλοθάνατη φύση μας» | Τάσος Βούτσελας | Εκδόσεις κέδρος |  

07 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 – Ώρα 19.30μμ 

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, Σταδίου 24, και θα προβάλλεται ζωντανά στο κανάλι YouTube και στη σελίδα Facebook του ΙΑΝΟΥ.