Γράφει η Αιμιλία Φλώρου
(Not a review…just my point of view)
Το έργο του Τάσου Ιορδανίδη σε σκηνοθεσία της Θάλειας Ματίκα ‘’Ι want to hold your hand’’ (Θέλω να σου κρατάω το χέρι) ανεβαίνει για τρίτη χρονιά στο θέατρο Άλφα-Ληναίος-Φωτίου από τις 15 Σεπτεμβρίου 2023 μετά από μία αδιαμφισβήτητα επιτυχημένη πορεία.
(Σημείωμα της παράστασης)
Η κούραση στον γάμο, η κρίση που βιώνουν οι άνθρωποι μετά από πολλά χρόνια συγκατοίκησης, η απιστία κι ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής γίνονται το σκηνικό για δύο «παράνομους» εραστές.
Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη.
Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μάς «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι.
Θα τα καταφέρουν;
Ο Τάσος Ιορδανίδης για το έργο του
«Μία νύχτα στην καραντίνα. H Θάλεια Ματίκα ξενυχτούσε μαζί μου. Σιγοτραγουδώντας για να μην ξυπνήσουμε τα παιδιά μας αποφασίσαμε να μιλήσουμε για όλα όσα αποτελούν την καθημερινότητα που μας κυνηγά, μας κάνει ευτυχισμένους και που εν τέλει είναι η ζωή μας.
Λίγες ώρες μετά βρέθηκα να γράφω ασταμάτητα. Αφορμή τα 14 χρόνια συμβίωσης με τη Θάλεια, οι γέννες των παιδιών μας, η κοινή μας επαγγελματική ζωή, οι ώρες στο σπίτι. Το έργο περιλαμβάνει πολλά δραματοποιημένα βιογραφικά στοιχεία. Για πράγματα που έχουμε βιώσει, για πράγματα που έχω παρατηρήσει, για κάποιες προσωπικές εμπειρίες ζωής. Για τη συμβίωση. Για τον έρωτα. Για την κοινή πορεία. Για τα προβλήματα. Για τις αμφισβητήσεις. Για τις ανάγκες, τον σεβασμό, την απόγνωση, την αγάπη, την έννοια της συντροφικότητας.
Εύχομαι το κοινό αποτέλεσμα να μην απογοητεύσει κανέναν θεατή».
Πόσες φορές οι σκέψεις των άλλων, τα βιώματα τους, η εν γένει πορεία τους, ακόμα και οι μεμονωμένοι βηματισμοί της ζωής τους μας κάνουν να αναρωτηθούμε “πόσο πια κοινός τόπος στις ανθρώπινες ζωές;” Τί είναι αυτό που μας εντάσσει ομαδοποιημένα σε ένα πανομοιότυπο σύνολο ερεθισμάτων ή άλλως “προτάσεων ζωής” που οδηγεί τις περισσότερες ανθρώπινες σχέσεις και ειδικότερα τις σχέσεις των ζευγαριών σε ταυτόσημες πορείες, με κοινά στοιχεία;
Ή και αντίθετα, τί μπορεί να είναι αυτό που λείπει με αποτέλεσμα οι προσωπικές σχέσεις των ζευγαριών να σου θυμίζουν κείμενα γραμμένα πάνω σε καρμπόν;
Ο Τάσος Ιορδανίδης μέσα από ένα εξαιρετικά ρεαλιστικό κείμενο το οποίο αναπαράγει τη ζωή ενός παράνομου ζευγαριού απτά χωρίς κεκαλυμμένους εξωραϊσμούς ή λειάνσεις, ίσως και με μία επιβεβλημένη σκληρή ειλικρίνεια, καταφέρνει εν τέλει να παρακινήσει το θεατρικό κοινό να σκεφτεί και να συνθέσει έναν ολοκληρωμένο συλλογισμό ιδωμένο αμφίπλευρα και ισότιμα πάνω στις σχέσεις των ζευγαριών με όχημα την ερμηνεία του ίδιου και της Θάλειας Ματίκα.
Παρακολουθώντας πολλές φορές μία θεατρική παράσταση ο κάθε θεατής αντλεί το νόημα, τη στοχοθέτηση και την ουσία της μέσα από την αφηγηματικότητα του ίδιου του κειμένου η οποία είθισται να συνοδοιπορεί για το σκοπό αυτό με την ερμηνεία των ηθοποιών.
Στην εν λόγω παράσταση, όμως, το κείμενο του Τάσου Ιορδανίδη μετουσιώθηκε σε μία χειροπιαστή κατάθεση ψυχής τόσο αβίαστα αληθινή, τόσο ρεαλιστική λεκτικά και εκφραστικά, που πολλές φορές αναρωτήθηκα που είναι τα όρια μεταξύ ερμηνείας και αυτοέκφρασης, μπερδεύοντας τη θεατρική ερμηνεία και απόδοση με την ελεύθερη έκφραση ανθρώπων που πραγματικά βιώνουν μία κατάσταση συναισθηματικής ανατροπής. Συνεπώς η ουσία και το νόημα αυτής της θεατρικής παράστασης μας δόθηκε μέσα από την αλήθεια της και αυτό είναι πραγματικά κάτι θαυμαστό.
Το κείμενο εδώ ξεπέρασε την αφηγηματικότητα του και έγινε πραγματικότητα, στην απόδοση της οποίας συνέβαλαν η πηγαία και ανεπιτήδευτη παρουσία του Τάσου Ιορδανίδη και της Θάλειας Ματίκα.
Ισορροπημένα με τη δύναμη που σε κάθε λεπτό της παράστασης χρειαζόταν, βημάτιζαν μεθοδικά γεφυρώνοντας τη δραματική ένταση με το χιούμορ, όπως ακριβώς αυτά τα στοιχεία συνυπάρχουν στην καθημερινότητα μας, μεταπλάθοντας ακόμα περισσότερο τις λέξεις ενός κειμένου σε αλήθεια.
Συνολικά όμως το έντονο αυτό στοιχείο της πραγματικότητας και του ρεαλισμού που δόθηκε απλόχερα στο κοινό μέσω της αμεσότητας του κειμένου και των ερμηνειών ενισχύθηκε από το σκηνικό της Ηλένιας Δουλαδίρη δοσμένο προσεκτικά μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια, από τις μουσικές που εμβάθυναν και αναδείκνυαν στιγμές και προσωπικότητες, συντονισμένα άψογα σε επίπεδο σκηνοθεσίας από τη Θάλεια Ματίκα.
Τελικά η ευχή του Τάσου Ιορδανίδη πραγματοποιήθηκε…, το έργο του με τη συνδρομή των άξιων συνεργατών του όχι μόνο δεν μας απογοήτευσε αλλά μας ώθησε να εισχωρήσουμε σε βάθη ψυχής, να προβληματιστούμε γόνιμα, να αναρωτηθούμε πολυεπίπεδα και τελικά ο καθένας μας από τη δική του πλευρά να αντιληφθεί ποιο είναι το στοιχείο που “χρωματίζει” μία σχέση ώστε με τα καλά και τα κακά της να καταστεί ξεχωριστή, μοναδική, δικό μας δημιούργημα, όχι των “άλλων”, και συνάμα ευτυχισμένα ανθεκτική στο χρόνο…
Συντελεστές
«Θέλω να σου κρατάω το χέρι» του Τάσου Ιορδανίδη
Σκηνοθεσία-Μουσική επιμέλεια: Θάλεια Ματίκα
Σκηνικά-κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πατεράκης (2021-22), Ελίνα Γιουνανλή (2022-23)
Official Trailer: Jaco and the Magic beans
Video (Στιγμιότυπα παράστασης): Liccorice Pizza
Σχεδιασμός ήχου: Στέφανος Κεραμίδας
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Καρτσαφλέκη
Επικοινωνία θεάτρου: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Διεύθυνση θεάτρου: Μανώλης Φραγκάκης
Παίζουν
Τάσος Ιορδανίδης – Θάλεια Ματίκα
Θέατρο Άλφα
Παρασκευή 22/9,29/9 στις 21.00
Σάββατο 23/9,30/9 στις 21.00
και Κυριακή 24/9, 1/10 στις 19.00
