Στη θεατρική παράσταση «Νούρα, ένα πένθιμο μπλουζ» της Βάσιας Αργέντη που ανεβαίνει κάθε Κυριακή, στο Θέατρο Αλκμήνη συμμετέχει η Τζούλι Τσόλκα.
Υπόθεση σύγχρονη. Οι κεντρικές ηρωίδες μας (Μητέρα της Νούρα και η Νούρα) αποζητούν, όχι το δυτικό όνειρο, όπως κάνουν οι μετανάστες, αλλά μία ανθρώπινη ζωή. Μια ζωή δίχως διώξεις, εγκλήματα και πολέμους.
Επί τέσσερα χρόνια η Τζούλι Τσόλκα κρατούσε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 «Μπρούσκο» και αυτή τη χρονιά ασχολείται κυρίως με το θέατρο.
Συνέντευξη στην Αλεξία Λυμπέρη
–Τζούλι, τι αντιπροσωπεύει η συγκεκριμένη παράσταση για σένα;
Είναι μια παράσταση που μιλάει για ανθρώπους του σήμερα. Ανθρώπους που παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, που κάνουν όνειρα και έρχεται ένα σύστημα να τους τα αλλάξει όλα. Για μένα αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον άνθρωπο σε όλες του τις εκφάνσεις.
–Πόσο μοιάζετε με την ηρωίδα που υποδύεστε;
Δεν μοιάζουμε. Η Άμα, η ηρωίδα μου, είναι μια γυναίκα από τη Συρία, η οποία αναγκάστηκε να αφήσει τα πάντα πίσω της, τη ζωή της και έφτασε πρόσφυγας στην Ελλάδα μαζί με την κόρη της Νούρα, προσπαθώντας και ελπίζοντας παρόλα αυτά για μια καλύτερη ζωή. Στο μόνο πράγμα που ίσως να την καταλαβαίνω ελάχιστα είναι το τι πάει να πει “αφήνω πίσω το σπίτι μου” (πέρασα 7 χρόνια μακριά από το δικό μου) αλλά δεν υπάρχουν ομοιότητες. Πιο πολύ σαν συναίσθημα το καταλαβαίνω γι’ αυτό και βλέπω την Άμα πρώτα σαν έναν άνθρωπο που παλεύει για ζωή.
-Τι εισπράττει ο θεατής παρακολουθώντας τη παράσταση;
Θέλω να πιστεύω ότι ο θεατής βγαίνει από αυτή την παράσταση γεμάτος συναισθήματα και προβληματισμούς. Βλέπουμε γύρω μας ότι οι κοινωνίες χάνουν την ανθρωπιά τους. Υπάρχει επιθετικότητα, εγωκεντρισμός και ψυχική κούραση.
“Εξαντλημένους μας θέλουν για να μας κάνουν ότι θέλουν” λέει κάποια στιγμή η Άμα και είναι μεγάλη αλήθεια. Εμείς λοιπόν θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε και να αφυπνίσουμε. Είμαστε όλοι άνθρωποι στο ίδιο σύστημα που δεν δείχνει στάλα συμπόνοια.
-Πως αισθάνεσαι στη σκηνή υποδυόμενη αυτόν τον ρόλο;
Το κείμενο της Βάσιας Αργέντη, που υπογράφει και την σκηνοθεσία, είναι πρωτότυπο. έχει φτιάξει έναν κόσμο όμορφο, ατμοσφαιρικό, γεμάτο αλήθειες γλυκές και πικρές. Και για μένα είναι ένας δύσκολος ρόλος που θέλει συγκέντρωση. Θέλω να πλησιάζω όσο πιο πολύ μπορώ στο όραμα της ίδιας γι’ αυτό το έργο. Όποτε πριν την παράσταση συνήθως σιωπώ και ηρεμώ για να μην σπαταλώ ενέργεια.
-Τι σημαίνει το χειροκρότημα για τον ηθοποιό;
Το χειροκρότημα είναι η ουσιαστική ανταμοιβή για έναν ηθοποιό σε σχέση με την οικονομική που είναι καθαρά πρακτική. Πάνω στην σκηνή καταθέτουμε ψυχή, εκτιθέμεθα σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε και το χειροκρότημα είναι η “πληρωμή” μας όπως και οι θεατές από την άλλη, μέσω του χειροκροτήματος δείχνουν πόσο τους άρεσε ή όχι αυτή η έκθεση.
-Τι υπάρχει πίσω από την σκηνή;
Υπάρχει μια γλυκιά ατμόσφαιρα, σεβασμός, διάθεση για λίγο γέλιο και φροντίδα. Και ομαδικότητα.
-Τι άλλο παρουσιάζεις αυτόν τον καιρό;
Αυτόν τον καιρό κάνω πρόβες για την παράσταση La Ronde του Άρθουρ Σνίτσλερ που θα ανέβει στο Αγγέλων Βήμα από 7/11. Η σκηνοθεσία είναι του Θοδωρή Βουρνά μαζί με τον Αποστόλη Ψαρρό. Αλλάζουμε επί σκηνής προσωπεία και διαθέσεις σε 8 ιστορίες για έναν άντρα, μια γυναίκα, την έλξη μεταξύ τους και τη στιγμή.
-Μελλοντικά σου σχέδια;
Προτιμώ να κάνω όνειρα γιατί όποτε έκανα σχέδια δεν βγήκαν. Θέλω να έχω την υγειά μου πρώτα και νιώθω τυχερή και ευλογημένη που κάνω αυτό που αγαπώ. Από εκεί και πέρα έχω εμπιστοσύνη στη ζωή και εκείνη θα μου φέρει ότι είναι για μένα.
Στο έργο παίζουν οι Αρετή Κετιμέ, Τζούλι Τσόλκα, Γιάννης Χαντέλης, Θεώνη Φύτρου, Σωτηρία Χρυσικοπούλου