Γράφει η Μαρία Δήμου
To 1972, το «What Have You Done to Solange?» κάνει πρεμιέρα στην Ιταλία και την Γερμανία, ενώ το 2005, προβάλλεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, λαμβάνοντας μέρος στο αφιέρωμα για την κρυφή ιστορία του ιταλικού horror σινεμά. Ο πρώην διευθυντής φωτογραφίας, Massimo Dallamano, έπειτα από την αγαστή συνεργασία του με τον Sergio Leone στο «A Fistful of Dollars» και το «For a Few Dollars More», συμβάλλει στο «κίτρινο» είδος τρόμου (giallo) ετοιμάζοντας το έδαφος για το «What Have They Done to Your Daughters?», που θα κατακτήσει την καρδιά των κριτικών. Με μια αναπάντεχα ποικιλόμορφη σκηνοθεσία, μυστήριο που κορυφώνεται με αλλεπάλληλα παιχνίδια βλέμματος και ιντριγκαδόρικα plot twists, ο Dallamano κάνει την δική του απόπειρα ανάμεσα στους συμπορευτές του κολοσσούς του giallo.
Μια απαγορευμένη σχέση, ένας φόνος, ένα καθολικό σχολείο θηλέων και όλοι ύποπτοι. Ένας καθηγητής και μια μαθήτρια, γίνονται άθελά τους αυτόπτες μάρτυρες μιας δολοφονίας, δίχως φυσικά να γνωρίζουν τον υπαίτιο. Εκείνο που κινεί, ωστόσο, τις υποψίες, είναι πως οι δυο τους βρέθηκαν μαζί στο ίδιο σημείο όπου συνέβη και ο φόνος. Ο Enrico είναι καθηγητής στο σχολείο θηλέων όπου πρόκειται να λάβουν τόπο τα επερχόμενα δρώμενα. Επιδιώκοντας μάταια να καθησυχάσει την σύζυγο και συνάδελφό του, κρύβοντας άτσαλα τα κρυφά του ραντεβού, βρίσκεται παράλληλα στην θέση να ερευνήσει το μακάβριο συμβάν.
Στην αρχή δεν πίστεψε, παρά θεώρησε πως ήταν άλλη μια φτηνή δικαιολογία της ερωμένης του για να αποφύγει το να συνευρεθούν ερωτικά. Η Elizabeth από την άλλη, είναι μαθήτρια του σχολείου και παράφορα ερωτευμένη με τον καθηγητή της, όμως εκτός από συναισθηματικά, αδυνατεί να ενδώσει και σωματικά. Όταν αποκαλυφθεί πως το θύμα ήταν συμμαθήτριά της δε, η αγωνία της θα κορυφωθεί.
Ενόσω το μπαλάκι πέφτει κυριολεκτικά σε όλους, οι φόνοι συνεχίζουν να διαπράττονται μανιωδώς και ο πρωταγωνιστής βρίσκεται και πάλι στο στόχαστρο μετά την δολοφονία της Elizabeth. Υπάρχει όμως κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση του εν λόγω φόνου. Παρ’ ότι τα υπόλοιπα θύματα υπέστησαν έναν μαρτυρικό θάνατο που -δίχως να μπούμε σε λεπτομέρειες- θα ήταν δυνατόν να παραπέμψει και σε βιασμό, η Elizabeth απεβίωσε από απλό πνιγμό. Στο μεταξύ εμπλέκονται διαρκώς νέα πρόσωπα που θα αναποδογυρίσουν τα δεδομένα. Ποιά είναι η Solange; Τι της κάνατε;
Από πολύ νωρίς γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η κάμερα έχει την δική της υπόσταση, δίχως απαραίτητα να συμπλέει με τα δρώμενα. Τουναντίον, πολλές φορές μάλιστα, είναι εκείνη που μας μαρτυρά τα πρωτογενή στοιχεία, δίνοντας μας μια ζωτικής σημασίας βοήθεια για την εκδίπλωση της ιστορίας. Την ίδια στιγμή, τα βλέμματα των ηρώων λένε όλα εκείνα που δεν σκοπεύουν να ξεστομίσουν, κάτι ακόμη που κάνει αυτό το διαμάντι του ιταλικού τρόμου να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα gialli της δεκαετίας.
Ο Dallamano δίνει στους θεατές του λιγοστές πληροφορίες ανά την φορά και βήμα βήμα εκφαίνει τις προθέσεις των χαρακτήρων του, μπάζοντάς τους στο κλίμα μυστηρίου που πλανάται ομοιόμορφα στον θωλό ορίζοντα. Έτσι, εντείνει εκθετικά την αγωνία για τα επακόλουθα, που πλησιάζουν αργά αλλά απειλητικά. Συνεπώς μπαίνει ορμητικά θα μπορούσε κανείς να πει στο γήπεδο, το οποίο παραμένει μια νέα πρόκληση για εκείνον, γνωρίζοντας απόλυτα τι κάνει. Από σεναριακής άποψης, οι βάσεις δίνουν την στοιχειώδη ώθηση για να εκτινάξει την όλη ποιότητα του έργου στα ύψη.
Όμως εκείνη η κοπέλα που μας έχει τάξει από τον τίτλο κιόλας ο σκηνοθέτης («What Have You Done to Solange?»), δεν εμφανίζεται στον χώρο παρά στα μισά της ταινίας. Δεν αργούμε (ή μάλλον αργούμε υπερβολικά) να καταλάβουμε πως η λύση βρίσκεται στα πρόσωπα των μαθητριών.
Εκείνες και μόνο είναι ικανές να δώσουν φως στην τόσο πολύπλοκη υπόθεση, αρκεί απλώς να ξεκινήσουμε να τις βλέπουμε με άλλο μάτι, πιο γυναικείο και πολλώ δε μάλλον, λιγότερο αθώο. Όμως είναι τόσο μεγάλες οι προσδοκίες σε αυτό το σημείο που ένα βιαστικό ξεσκαρτάρισμα στα τελευταία λεπτά της ταινίας δεν είναι αρκετά για να γεμίσουν τα κενά. Αυτό, φυσικά, δεν είναι αιτία για το «What Have You Done to Solange?» να εκτοπιστεί από τις λίστες με τις καλύτερες ταινίες giallo όλων των εποχών έως τώρα. Απλώς δεν κινείται ως το τέλος στα υψηλά στάνταρ που έθεσε εξ’ αρχής.