Πολλοί μπορεί να φαντάζονται ότι ο ζωγράφος ζωγραφίζει μόνον όταν του έρχεται η έμπνευση. Στην πραγματικότητα όμως η επιτυχία έρχεται με την καθημερινή δουλειά και την επιμονή.
Γράφει και φωτογραφίζει ο Γιάννης Λιάκος
Στο πλαίσιο της ξενάγησης και γνωριμίας του @ARTVIEWS στα εργαστήρια των καλλιτεχνών, ο Γιάννης Λιάκος επισκέφτηκε τον καταξιωμένο εικαστικό, Στέφανο Δασκαλάκη.
Συνεχίζοντας τις ξεναγήσεις-επισκέψεις στα ατελιέ καλλιτεχνών συναντηθήκαμε μεσημεράκι Σαββάτου με τον ζωγράφο Στέφανο Δασκαλάκη στο εργαστήριο του που βρίσκεται σε ένα νεοκλασσικό στην οδό Ρεμούνδου, κοντά στην οδό Αχαρνών στο κέντρο της Αθήνας.
Πριν ξεκινήσουμε την κουβέντα μας, φωτογράφισα τους εσωτερικούς χώρους, οι οποίοι τις περισσότερες φορές αποτελούν και το θέμα ή το σκηνικό της ζωγραφικής του.
Στέφανος Δασκαλάκης : Συχνά με ρωτάνε εάν πηγαίνω κάθε μέρα στο εργαστήριο, λες και θα μπορούσε να υπάρχει άλλη απάντηση, εκτός από καταφατική. Από τον Πλίνιο* άλλωστε ξέρουμε πως o Απελλής…..είχε την απαράβατη συνήθεια να μην αφήνει μέρα να περνάει, όσο απασχολημένος και αν ήταν δίχως να σύρει μια γραμμή, ασκώντας την τέχνη του και από αυτό το συνήθειο προέρχεται και το ρητό: «Nullus dies sine linea» δηλαδή καμία μέρα δίχως γραμμή.
Πολλοί μπορεί να φαντάζονται ότι ο ζωγράφος ζωγραφίζει μόνον όταν του έρχεται η έμπνευση. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι μόνον η καθημερινή δουλειά μπορεί να σε οδηγήσει σε κάτι αξιόλογο.
Πάω λοιπόν στο εργαστήριο κάθε μέρα και επειδή ζωγραφίζω κατά κύριο λόγο από το φυσικό, το εργαστήριό μου είναι συχνά και το θέμα των έργων μου. Όλα τα εσωτερικά που έχω ζωγραφίσει είναι τα εργαστήρια που είχα κατά καιρούς.
Το εργαστήριο της οδού Σισίνη, της Αλκμάνος, της Ρεμούνδου που είναι το τωρινό μου, αλλά και κάποια από το Παρίσι. Και στις φιγούρες ακόμη ο χώρος που τις περιβάλλει είναι ο πραγματικός χώρος του εργαστηρίου. Το ίδιο και με τις συνθέσεις. Όλες υπάρχουν μπροστά μου την στιγμή που τις ζωγραφίζω.
Ότι βλέπει κανείς ζωγραφισμένο στα έργα μου, το έχω στήσει στον πραγματικό χώρο. Για μερικές από αυτές έκανα ολόκληρη σκηνοθεσία. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα χρειάστηκε να απλώσω χώμα στο πάτωμα του εργαστηρίου.
Είναι αυτονόητο βέβαια ότι το έργο της ζωγραφικής δεν συμπίπτει με ότι του χρησιμεύει σαν «μοντέλο».
Ας θυμηθούμε ξανά την φράση του Πασκάλ για την ζωγραφική η οποία «προκαλεί τον θαυμασμό με την ομοιότητα με πράγματα των οποίων δεν θαυμάζουμε καθόλου τα πρωτότυπα». Ένα ασήμαντο αντικείμενο που δεν θα προσέχαμε στον πραγματικό χώρο όταν εισέλθει στον χώρο της ζωγραφικής μεταμορφώνεται σε κάτι μοναδικό.
Βέβαια δεν είναι μόνο οι ώρες της ζωγραφικής αυτές που περνάς δουλεύοντας μπροστά στο τελάρο οι οποίες είναι δημιουργικές αλλά και οι στιγμές που κοιτάς τα έργα σου ή που αφήνεις το μάτι να τριγυρίζει στον χώρο του εργαστηρίου να παρατηρεί το φως και τις σκιές, προετοιμάζοντας το έδαφος για τα επόμενα έργα. Και βέβαια είναι πολύ ιδιαίτερες οι στιγμές που μοιράζεσαι με τους φίλους που έρχονται να δούν τα έργα σου, που τους περιμένεις με αγωνία για το πως θα τα δουν, για τις παρατηρήσεις που θα κάνουν.
Είναι οι στιγμές που τα έργα σου θα αντικρύσουν ένα βλέμμα διαφορετικό από το δικό σου το οποίο θα σηματοδοτήσει το ξεκίνημα της αυτόνομης πορείας τους στον χρόνο.
*Πλίνιος ο πρεσβύτερος «Περί της Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης» Εκδόσεις Άγρα(η ορθογραφία σύμφωνα με την σημείωση παρ.84.1-σελ.349).
who is who
Στέφανος Δασκαλάκης
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1952. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Γιώργο Μαυροΐδη (1970-1974). Συνέχισε τις σπουδές του στη Λυών και στο Παρίσι (1978-1981). Αργότερα ως ακροατής παρακολούθησε το εργαστήριο του Leonardo Cremonini στην École Nationale Supérieure des Beaux-Arts του Παρισιού. Το 1982 επιστρέφει στην Ελλάδα, όπου εγκαθίσταται στην Αθήνα. Πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα το 1982.
Έκτοτε έχει δείξει τη δουλειά του σε επτά ατομικές και πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη,στο Μουσείο Γουλανδρή, στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης, στο Μουσείο Φρυσίρα, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στην Συλλογή Σωτήρη Φέλιου, στην Συλλογή Θανάση Μιχαηλίδη, στην συλλογή Αντώνη και Άζιας Χατζηïωάννου και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στη Γαλλία και στο Βέλγιο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ατομικές Εκθέσεις
- 2013 Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα
- 2006 Aίθουσα Τέχνης Αθηνών, Αθήνα
- 1995 Galerie Flak, Παρίσι
- 1992 Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, Αθήνα
- 1987 Δημοτική Πινακοθήκη, Λάρισα
- 1985 Γκαλερί Αργώ, Αθήνα
- 1982 Γκαλερί Συλλογή, Αθήνα
