Χείλη μισάνοικτα, κάποια γεμάτα ερωτισμό, κάποια άλλα κρύβουν αθωότητα. Βλέμματα αινιγματικά με βαθιά ανάγκη να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του θεατή. Καθρέφτης της ψυχής, το πρόσωπο, «παράθυρο» για τον εσωτερικό κόσμο του μοντέλου. Το βλέμμα, στοιχείο ουσιαστικό επικοινωνίας με τον ζωγράφο αλλά και με το κοινό. Πρόσωπα που μιλούν βαθιά στο συναίσθημά μας, στις αισθήσεις μας. Η παραστατική ζωγραφική με στοιχεία Ποπ Αρτ του Σάββα Γεωργιάδη εντυπωσιάζει. Ο εικαστικός παρουσιάζει τη νέα του δουλειά στην γκαλερί Ευριπίδης με τίτλο «Εν προόδω».

Κάθε ζωγραφικό έργο είναι μια πορεία συναισθημάτων, που φτάνει σε κορύφωση. Και ποιος καλλιτέχνης θεωρεί το έργο του ολοκληρωμένο; Σχεδόν πάντα πιστεύει ότι λείπει μια ακόμα πινελιά. Εξάλλου, το πιο όμορφο πράγμα στην τέχνη είναι η πορεία προς την ολοκλήρωση.

Έργα του Σάββα Γεωργιάδη βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, στο Μουσείο Μπενάκη, στο Μουσείο Βορρέ και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει επίσης δημιουργήσει αντίγραφα για τις ανάγκες των γυρισμάτων της μεγάλου μήκους κινηματογραφικής ταινίας El Greco, του Γ. Σμαραγδή.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

-Σάββα, «Εν προόδω» λοιπόν… Τελειώνει ποτέ ένα έργο; Είναι ποτέ ικανοποιημένος ο ζωγράφος από το έργο του; Μήπως θεωρεί ότι λείπει πάντα μια ακόμη πινελιά;-Ένα έργο δεν τελειώνει ποτέ. Κάθε προσπάθεια είναι οι σημειώσεις μου. Μου αρέσει η πορεία και με ενδιαφέρει να φαίνεται η όλη διαδικασία.

Ένα έργο πρέπει να αποκαλύπτει και όχι να καλύπτει. Κάθε ζωγραφικό έργο είναι μια πορεία συναισθημάτων, όπου αν την καλύψεις με στοιχεία ωραιοποίησης τότε το έργο μοιάζει στεγνό και αυτό είναι κάτι που απεχθάνομαι .

Ο ζωγράφος πάντα αναζητά την αλήθεια γι αυτό και μένει πάντα ανικανοποίητος…

-Η ζωγραφική σου είναι ως επί το πλείστο ανθρωποκεντρική με έμφαση στο πρόσωπο. Πώς προέκυψε αυτή η εμμονή;

-Πάντα με ενδιέφερε ο άνθρωπος σαν στοιχείο της φύσης. Υπάρχει τόσο μυστήριο όπου όσο το παρατηρείς, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεσαι την μαγεία που έχει. Είναι καθαρά μια ανάγκη μου.

Θυμάμαι από μικρός να ζωγραφίζω τον παππού μου, που καθόταν στο παράθυρο του δωματίου να διαβάζει με τις ώρες. Ήταν το καλύτερο μοντέλο. Μετά οι γονείς μου κάθε φορά που ερχότανε κάποιος στο σπίτι του έκανα και δύο τρία πορτρέτα.

Πιστεύω ότι όσο μεγαλώνουμε έχουμε την τάση να ανατρέχουμε στις παιδικές μας αναμνήσεις. Ίσως αυτή η ανέμελη ζωή ισοσταθμίζεται με την ζωή και τις υποχρεώσεις ενός ενήλικα.

-Σε ποια χαρακτηριστικά δίνεις έμφαση; Έχω την αίσθηση ότι έχουν ένα τόνο ειρωνικό ή grotesque κάποια έργα σου.

-Η τέχνη εκ φύσεως έχει έντονα στοιχεία υπερβολής. Μέσα από την υπερβολή περνούν πιο εύκολα τα συναισθήματα στον θεατή. Μπορεί τα μάτια να είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Το κάθε τι που υπάρχει σε ένα έργο γίνεται για κάποιο λόγο.

Πολλές φορές το ίδιο το έργο μου, δίνει τις πληροφορίες που χρειάζομαι. Με ενδιαφέρει η υπερβολή γι αυτό και στην δουλειά μου θέλω να υπερβάλλω με κάποια στοιχεία που εξυπηρετούν το αποτέλεσμα. Έντονα χείλη, μεγάλα μάτια, παραμορφωμένα πρόσωπα, το κίτρινο ή το μπλε φόντο εισχωρεί στο πρόσωπο χωρίς όμως να ενοχλεί το αποτέλεσμα. Για μένα αυτά είναι τα εφόδια για να πετύχω το επιθυμητό αποτέλεσμα…

-Τι είναι αυτό που σε τραβάει σε ένα μοντέλο, σε ένα πρόσωπο και να θέλεις να ασχοληθείς μαζί του;

-Η επιλογή του μοντέλου γίνεται υποσυνείδητα και εξαρτάται πρώτα από τις δικές μου ανάγκες. Κάθε μέρα που μπαίνω στο εργαστήρι έχω ένα στόχο. Να δω στο τελάρο αυτό που είχα στο μυαλό μου. Όπως σου ανέφερα «το ίδιο το έργο μου δίνει τις πληροφορίες που χρειάζομαι».

Η υπερβολή είναι ένα στοιχείο που το βλέπεις σε πολλούς ζωγράφους και είναι όπως στην γραφή χρησιμοποιούμε το κεφάλαιο γράμμα. Το πρώτο κεφαλαίο γράμμα θεματοποιεί, δίνει μια κυριότητα. Μια γυναίκα με πολύ έντονα κόκκινα μαλλιά για παράδειγμα, είναι για μένα ένα κίνητρο. Ίσως υπάρχει λόγος που έχει βάψει τα μαλλιά της πολύ έντονα ή ακόμα και να θέλει να κρύψει ή και κάτι να πει. Αυτό και μόνο με προκαλεί να την ζωγραφίσω.

-Δίνεις έμβαση στο φωτισμό κάποιων χαρακτηριστικών του προσώπου αλλά και στο χρώμα, ακόμα και στο φόντο.

-Δίνω μεγάλη έμφαση στον φωτισμό. Μου αρέσει ο θεατρικός φωτισμός ίσως γιατί εστιάζει καλύτερα στα σημεία που θα επιλέξω εγώ. Είναι όπως στο θέατρο, όπου μέσα από το σκοτάδι ξεπροβάλει το φως, το θέμα μόνο, που αντί για το σκοτάδι επιλέγω το κίτρινο. Το κίτρινο είναι ένα περίεργο χρώμα δύσκολο αλλά και πολύ καθαρό, που έχει το δικό του φως. Το ένα είναι αυτόφωτο και το άλλο του μοντέλου θεατρικό! Φως στο φως δηλαδή!

-Η ζωγραφική σου είναι παραστατική μεν, αλλά πολύ μοντέρνα και σύγχρονη δε. Εσύ πώς θα την χαρακτήριζες;

-Είναι δύσκολο να χαρακτηρίσεις την ζωγραφική σου. Μπορείς βέβαια να πεις ότι η τέχνη είναι καταγραφή της εποχής σου. Ζούμε σε μια εποχή όπου όλα επιτρέπονται. Η ιστορία της τέχνης έχει δώσει τόσα πολλά στους καλλιτέχνες. Μπορείς να δανειστείς τα πάντα από όλες τις περιόδους. Δεν με ενδιαφέρει μια ζωγραφική που θυμίζει παρελθόν. Με ενδιαφέρει το παρόν. Παραστατικός εξπρεσιονισμός θα ταίριαζε περισσότερο στη δουλειά μου με στοιχεία Ποπ Αρτ.

-Πώς βλέπεις την εξέλιξη της δουλειάς σου στο πέρασμα του χρόνου;

-Η μόνη αγωνία είναι να μην γίνει η δουλειά μου μια επανάληψη. Θέλω να συμβαδίζω με την εποχή μου. Αν ήξερα δεν θα υπήρχε η έκπληξη της δημιουργίας. Προσπαθώ να παρουσιάζω την δική μου αλήθεια!

-Μίλησέ μας για τα έργα που παρουσιάζεις στην γκαλερί Ευριπίδη αυτές τις μέρες.

-Είναι μια σειρά με 35 περίπου έργα των τελευταίων δύο χρόνων, που έγιναν κατά την διάρκεια της καραντίνας. Είναι άνθρωποι απλοί της διπλανής πόρτας, δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο. Έχουν όμως αυτό που χρειάζομαι. Ο καθένας μας έχει ένα ολόκληρο κόσμο μέσα του.

Η επιλογή του θέματος είναι πάντα ανάλογα με την διάθεση μου. Επιθυμώ τα πρόσωπα μου να μην είναι απλά ένα πορτρέτο, αλλά μια ψυχολογική συνέντευξη του κάθε μοντέλου.

-Μελλοντικά Σχέδια…

-Δεν σχεδιάζω το μέλλον, απλά έχω τα αυτιά μου ανοιχτά στο παρόν. Προτιμώ να χτίσω τις βάσεις τώρα, για να μπορώ να συνεχίσω να ζωγραφίζω χωρίς κενά. Βήμα- βήμα

WHO IS WHO

Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1975. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Δ. Μυταρά, απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα. Κατά την διάρκεια των σπουδών του (1995-2000) υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ).

Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 9 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε αρκετές σημαντικές ομαδικές εκθέσεις. Η νέα του έκθεση με τίτλο «Women / Γυναίκες» παρουσιάστηκε στη Γκαλερί Ευριπίδη από 8 Δεκεμβρίου 2016 έως 7 Ιανουαρίου 2017.

Έργα του βρίσκονται στο Μουσείο Μπενάκη, στο Μουσείο Βορρέ και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κατά την περίοδο 2006-2007, πραγματοποίησε αντίγραφα, για τις ανάγκες των γυρισμάτων της μεγάλου μήκους κινηματογραφικής ταινίας “EL GRECO”, του Γ. Σμαραγδή.

Info διπλής έκθεσης

Σάββας Γεωργιάδης «Εν προόδω»

Ειρήνη Ευριπίδου (Έκθεση φωτογραφίας) «Maybe one Day»

Γκαλερί Ευριπίδη, Ηρακλείτου 10 και Σκουφά, Κολωνάκι, 10673 Αθήνα

Διάρκεια έκθεσης: ως 31 Ιουλίου 2021