Παρευρεθήκαμε στο φετινό Bob theater festival πουπραγματοποιήθηκε 10-16 Ιουνίου 2019, στο θέατρο Κιβωτός. Το Bob theater festival είναι ένα θεσμός μέσω του οποίου εξερευνούνται οι δυνατότητες που έχουν οι δημιουργοί σήμερα να δημιουργήσουν χρήσιμες παραστάσεις, ενώ παράλληλα εκπαιδεύει το θεατρικό κοινό ώστε να μάθει να τις απαιτεί.
Πως γίνεται αυτό; Μέσω του διαγωνισμού Scratch Night, όπου το κοινό πρωτίστως, μαζί με τη βαθμολογία της κριτικής επιτροπής δευτερευόντως, αναδεικνύουν τις καλύτερες παραστάσεις, οι οποίες παρουσιάζονται υπό τη μορφή δεκαπεντάλεπτων, τα επονομαζόμενα “scratch”. Ας δούμε λοιπόν τις τρεις θεατρικές παραστάσεις που διακρίθηκαν φέτος με σειρά αποτελεσμάτων.
Γράφει η Αλεξία Λυμπέρη
“Αφρική ή πώς να φυτέψετε το νεκρό αδελφό σας”
Δύο δίδυμες αδερφές συναντιούνται μετά από χρόνια, στο πατρικό τους σπίτι στη Θήβα, καθώς πέθανε ο αδερφός τους στην Αφρική -από τσίμπημα κουνουπιού τίγρη- και πρέπει να κανονίσουν τα διαδικαστικά της ταφής του.
Η μία αδερφή, πιο παραδοσιακών αρχών, επιμένει ότι ο αδερφός τους θα πρέπει να θαφτεί με χριστιανική τελετή ταφής, η άλλη αδερφή -πιο συναισθηματική- επιμένει ότι θα πρέπει να εισακούσουν την τελευταία επιθυμία του αδερφού τους και να θαφτεί στην Αφρική, κάτω από ένα μπαομπάπ, ώστε να γίνει κι εκείνος δέντρο.
Κάπως έτσι μία μάχη ξεκινά επί σκηνής ανάμεσά τους, ώστε να δουν ποιά θα νικήσει! Σε αυτή τη διαμάχη επεμβαίνει η αλλοδαπή υπηρέτρια του κατάκοιτου πατέρα τους, η οποία σε σπαστά ελληνικά τις πείθει ότι θα πρέπει να καλέσουν το πνεύμα του νεκρού αδερφού τους, ώστε να αποφανθεί ο ίδιος πως θα πρέπει να θαφτεί…
Τα υπόλοιπα σύντομα επί σκηνής, καθώς το νικητήριο scratch θα μετατραπεί σε κανονικής διάρκειας θεατρικής παράστασης, η οποία από την ερχόμενη θεατρική σεζόν θα παρουσιαστεί σε θέατρο της Αθήνας.
Η παράσταση
Οι Κατερίνα Αγγελίτσα (αδερφή νο1), η Αγγελική Γρηγοροπούλου (αλλοδαπή υπηρέτρια) και η Ίρις Κατσούλα (αδερφή νο2) ερμηνευτικά άρτιες, με καθαρό λόγο κι άρθρωση κι άρτια συγχρονισμένη κινησιολογία, κατάφεραν να κερδίσουν το κοινό μέσω των υποκριτικών τους ικανοτήτων.
Το κείμενο, των τριών κοριτσιών, πολύ ευρηματικό, με έξυπνο χιούμορ, κερδίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης την προσοχή του θεατή, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του, ενώ παράλληλα τον διασκεδάζει.
Η σκηνοθεσία, των ιδίων, μετατρέπει έξυπνα την παράσταση σε ένα θεατρικό – χορευτικό σόου, δίνοντας στην παράσταση μία ένταση η οποία καταφέρνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή καθ’ όλη τη διάρκεια.
Η επιμέλεια κίνησης του Έλιο Φοίβου Μπέικο αναδεικνύει μοναδικά την παράσταση, καθώς της δίνει κίνηση και ταχύτητα. Τα δε σκηνικά της Έυας Τρουπιώτη, απλά αλλά λειτουργικά πλαισιώνουν αποτελεσματικά το κείμενο.
“Hyperspace ή αλλιώς…”
Τέσσερις νέοι άνθρωποι, δύο ζευγάρια, παρουσιάζουν επί σκηνής τη ζωή τους πως εξελίσσεται καθώς αναζητούν ευκαιρίες στο εξωτερικό μακριά από την πατρίδα τους -την Ελλάδα- και τις οικογένειές τους.
Η ζωή τους παρουσιάζεται παράλληλα επί σκηνής, όπως παράλληλα εξελίσσονται και οι διάλογοι, όπως και οι ζωές τους… καθώς η γυναίκα του ενός ζευγαριού ανταλλάσει ηλεκτρονικά ερωτικά μηνύματα με τον άνδρα του δεύτερου ζευγαριού… και κάπως έτσι η αλήθεια αποκαλύπτεται. Τα ζευγάρια χωρίζουν, αλλά πως θα εξελιχθούν από εδώ και στο εξής οι ζωές τους;
Η παράσταση
Ο Αντώνης Χρήστου, η Δάφνη Λαζαροπούλου, ο Γιώργος Κυριαζόπουλος και η Παναγιώτα Παπαδημητρίου, ερμηνεύουν τους τέσσερις έφηβους που αναζητούν μία καλύτερη ζωή στο εξωτερικό. Ερμηνευτικά άρτιοι, με σωστή εκφορά και τονισμό λέξεων, επικοινωνούν αποτελεσματικά μεταξύ τους επί σκηνής.
Το κείμενο της Δανάη Λιοδάκη σύγχρονο, θίγει σύγχρονα προβλήματα της Ελληνικής πραγματικότητας, μέσω της οπτικής γωνίας του έρωτα και των σχέσεων.
Η σκηνοθεσία του Βασίλη Αουάντ τοποθετεί έξυπνα τα δύο ζευγάρια παράλληλα επί σκηνής, τονίζοντας τόσο τις ομοιότητες, όσο και τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ τους, ενώ παράλληλα η εναλλαγή του λόγου των ηθοποιών προσδίδει ταχύτητα κι ένταση στην παράσταση.
“Ο μονόλογος του Ninja”
Ένα νεαρό αγόρι ονειρεύεται όταν μεγαλώσει να γίνει ninja, για αυτό από μικρός δοκιμάζει τις κινήσεις του ninja στον ανήμπορο παππού του κι όχι μόνο… Οι γονείς του όμως είχαν άλλα σχέδια για αυτόν, να γίνει γιατρός! Η θέληση των γονέων υπερίσχυσε, όμως ο άντρας πλέον ποτέ δεν σταμάτησε να εξασκείται, ώστε να γίνει Νinja. Ο μαχητής Ninja στα Ιαπωνικά είναι “ο άνθρωπος της υπομονής”. Κι ενώ η ζωή του κυλούσε ομαλά, έτυχε να ερωτευθεί μία κοπέλα Samurai, οι οποίοι ως γνωστό μισούν τους Ninja.
Όταν η κοπέλα έμαθε για την ιδιότητά του τον εγκατέλειψε, αλλά εκείνος ως γνήσιος Ninja δεν παραιτήθηκε από τον αγώνα διεκδίκησης, αλλά αντιθέτως ξεκίνησε ένα ταξίδι -με λεωφορείο- ώστε να ανακαλύψει την αληθινή αγάπη και να τη διατηρήσει.
Στο ταξίδι του αυτό, συναντιέται με διάφορα άτομα, με διαφορετικές προσωπικότητες, οι οποίοι προσπαθούν να του διδάξουν την αγάπη. Θα καταφέρει άραγε να ξανά κερδίσει τη χαμένη του αγάπη;
Η παράσταση
Ο Ευθύμης Γεωργόπουλος, καταφέρνει αποτελεσματικά να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο της ερμηνείας πολλαπλών ρόλων, μέσω σωστής άρθρωσης, τονισμού λέξεων, καθώς κι άρτιας κινησιολογίας. Ως Ninja καταφέρνει παραστατικά να εξιστορήσει την ιστορία του από τα παιδικά του χρόνια έως και σήμερα, ενώ παράλληλα χαρίζει άφθονες στιγμές γέλιου στο κοινό. Σε κάθε ρόλο υιοθετεί διαφορετική εκφορά λόγου και διαφορετική στάση σώματος, καταφέρνοντας με επαγγελματισμό να μην μπερδεύει το κοινό, αναφορικά με τον υποδυόμενο κάθε φορά ρόλο.
Το κείμενο του Μάνου Ζερβάκη πραγματεύεται με χιούμορ δύσκολα ζητήματα, όπως είναι η αληθινή αγάπη κι η υπομονή που απαιτείται για να την κερδίσεις, μέσω φανταστικών ηρώων, οι οποίοι όμως μπορεί να ζουν και δίπλα μας υπό άλλες μορφές. Μέσω παραστατικής αφήγησης γεγονότων θέτει το θεατή, σε ρόλο συνταξιδιώτη, ο οποίος ακολουθεί τον Ninja στο δύσκολο ταξίδι της ανεύρεσης της αληθινής αγάπης.
Η σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά άρτια αισθητικά, καταφέρνει να τοποθετήσει τον πρωταγωνιστή τόσο απέναντι από το κοινό, εκθέτοντας τη ζωή του, όσο και δίπλα του, κερδίζοντας τη συμπόνιά του. Η δε κινησιολογία και η τοποθέτηση του ηθοποιού επί σκηνής σε διαφορετική θέση, ανάλογα με τον κάθε ρόλο, διευκολύνει την παρακολούθηση της παράστασης, ενώ ταυτόχρονα της χαρίζει ρυθμό και κίνηση.
Τo Sound Design του Γιώργου Αντωνίου, πλαισιώνει άρτια ηχητικά την παράσταση, βοηθώντας το θεατή να κατανοήσει τη μετάβαση των τόπων του κεντρικού ήρωα, χωρίς τη χρήση σκηνικών.
Η περσινή ομάδα που νίκησε στο διαγωνισμό είναι η Peach of art, η οποία με την παράσταση “Τα καβουράκια”, σημείωσε επιτυχία, μέσω sold out παραστάσων, στο Studio Μαυρομιχάλη κατά την προηγούμενη θεατρική σεζόν. Περισσότερα για την παράσταση διαβάστε ΕΔΩ.
Περισσότερα για το 12ο Bob theater festival, καθώς και για τις υπόλοιπες παραστάσεις που συμμετείχαν στο διαγωνισμό θα βρείτε στο σύνδεσμο:
http://bobfestival.gr/
