Ο βραβευμένος ηθοποιός Στάθης Παναγιωτίδης είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης “Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας” του Γιώργου Κιμούλη. Έχει κάνει σπουδές στη βυζαντινή μουσική και στη μονωδία κι είναι εισηγητής σε σεμινάρια υποκριτικής τέχνης.
Πριν την πρεμιέρα του μονολόγου “Απειλή” στο Studio Κυψέλης, το Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019, τον οποίο ερμηνεύει και σκηνοθετεί, βρεθήκαμε μαζί του και μιλήσαμε για το έργο αυτό κι όχι μόνο…
Συνέντευξη στην Αλεξία Λυμπέρη
-Φέτος, θα σας παρακολουθήσουμε στο μονόλογο «Απειλή», ένα έργο το οποίο σκηνοθετείτε και πρωταγωνιστείτε. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο αυτό.
Καταρχάς σας ευχαριστώ πάρα πολύ που μου δίνετε την δυνατότητα να μιλήσω και να παρουσιάσω τη νέα μου δουλειά. Είναι ένα έργο διασκευή που έχω κάνει όπου το κεντρικό θέμα της παράστασης έχει να κάνει με το επίκαιρο θέμα της μετανάστευσης. Η ιδιαιτερότητα της παράστασής μου “Απειλή” είναι ότι σχολιάζει κι αναφέρεται στη δομή της ψυχοσύνθεσης ενός λαθρομετανάστη, το πώς βιώνει τη συμπεριφορά των συνανθρώπων του, το πώς τον αντιμετωπίζουν και πώς η χυδαιότητα πολλές φορές της ίδιας της εξουσίας- που ενώ ο μηχανισμός της έχει ως βάση τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα – δεν αφήνει κανένα δικαίωμα στην ένταξη αυτών των ανθρώπων.
Το πρόσωπο που θα γνωρίσετε μέσα από την παράστασή μου προσπαθεί να βρει έναν τόπο όπου να συγγενέψει τον πολιτισμό που κουβαλάει με τον πολιτισμό που συναντάει. Μέσα στην παράσταση τον βλέπουμε να προσπαθεί να αφομοιώσει και να εναρμονιστεί με την κουλτούρα του τόπου όπου βρίσκεται αλλά δεν τα καταφέρνει… Νιώθει ξένος στο σπίτι που μένει, είναι ξένος στον τόπο που μένει και έχει ξεχάσει από πού ήρθε.
-Είναι εύκολο για έναν ηθοποιό να αναλαμβάνει ο ίδιος και τη σκηνοθεσία του έργου που πρωταγωνιστεί;
Το εύκολο ή το δύσκολο είναι κάτι σχετικό στη δουλειά μας, γιατί το μεγαλύτερο ρόλο παίζει πόσο καλά προετοιμασμένος είσαι, πόσο έχεις ασχοληθεί με το θέμα του έργου και πώς όλη η μέθοδος που έχει ο καθένας ξεχωριστά, πάνω στη δουλειά του, έχει αποτέλεσμα. Πολύ σημαντικό είναι να προσέξει κάποιος να μην πέσει στη παγίδα, ότι επειδή είναι μόνος του – εννοώντας σκηνοθεσία κι ερμηνεία- καταπατήσει τα όρια της ελευθερίας που του δίνεται από το ίδιο το έργο.
Η αυστηρότητα που πρέπει να διατηρείς και να ελέγχεις συνέχεια την κάθε σου κίνηση, ως προς την κατασκευή της παράστασής σου, είναι άκρως αναγκαία κι απαραίτητη και θα πρέπει να έχεις την επιμονή κι την υπομονή στο να τεστάρεις συνέχεια τον εαυτό σου και το δημιούργημά σου. Αυτό είναι αρκετά δύσκολο, αλλά είναι και μία από τις βασικές αρχές της τέχνης.
-Συνεργάζεστε στενά με το Γιώργο Κιμούλη, όπως πέρσι ως βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Παγκάκι» του Α. Γκέλμαν. Θα θέλατε να μας πείτε πως βιώνετε προσωπικά τη συνεργασία αυτή;
-Η σχέση με το δάσκαλό μου, Γιώργο Κιμούλη, είναι κοντά στα δεκαπέντε χρόνια και οι συνεργασίες μου μαζί του αρκετές. Η επαφή σου με αυτού του υψηλού επιπέδου καλλιτέχνες λειτουργεί, είτε θέλεις, είτε δεν θέλεις, ως ένα μόνιμο σχολείο. Ή όπως λέω εγώ καλύτερα, ένα πηγάδι γνώσεων το οποίο δεν στερεύει ποτέ. Η κάθε νέα συνεργασία για εμένα είναι ένας καινούργιος κόσμος και μία νέα ανακάλυψη στην τέχνη της υποκριτικής, όσον αναφορά κώδικες, αντίληψη και πράξη.
Δεν μπορείς να μιλήσεις μέσα από ένα γραπτό κείμενο για τη σχέση σου και την αγάπη που έχεις σ’ έναν άνθρωπο που σου έχει μάθει να ονειρεύεσαι, να μη σταματάς να ελπίζεις και να έχεις στόχους. Και μια που αναφερθήκατε στο “Παγκάκι” του Α. Γκέλμαν με τον Γιώργο Κιμούλη και την Φωτεινή Μπαξεβάνη, θα ήθελα να πω πως, μετά τη μεγάλη επιτυχία που είχε στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στην Κύπρο, συνεχίζει να περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Πρόκειται για μία από τις πιο αγαπημένες μου δουλειές που είχα την τύχη να συμμετάσχω ως βοηθός.
-Εκτός από το θέατρο, έχετε σπουδές στη βυζαντινή μουσική, τη μονωδία κι έχετε συμμετάσχει σε κινηματογραφικές ταινίες στην Ελλάδα, καθώς και σε Φεστιβάλ του εξωτερικού. Εάν έπρεπε να επιλέξετε μεταξύ θεάτρου, μουσικής και κινηματογράφου, ποιο κλάδο θα επιλέγατε και γιατί;
-Εγώ πιστεύω ότι η μία τέχνη δημιουργείται μετά την άλλη από ανάγκη. Κατά συνέπεια όλες κάπου συνδέονται. Όταν ξέρεις να διαχειρίζεσαι τη σύνδεση μεταξύ τους, δεν έχεις ανάγκη ούτε να τις διαχωρίσεις, αλλά ούτε να τις ξεχωρίσεις.
Υπάρχουν μέσα σου ως βιωματικό στοιχείο κι εσύ καλείσαι, ανά πάσα στιγμή, να τις χρησιμοποιήσεις. Αλλά εάν η ερώτησή σας είναι ως προς το πού θα ήθελα να δουλεύω, ασφαλώς είναι το θέατρο εντάσσοντας μέσα σε αυτό όλες τις μορφές τέχνης που υπάρχουν, που ούτως ή άλλως συμβαίνει.
-Εάν δεν ασχολούσασταν με τις τέχνες, θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας σε κάποιο άλλο επάγγελμα;
-Ναι, θα μπορούσα… αλλά καλό θα ήταν να μην το αναφέρω τώρα (γέλια).
-Έχετε λάβει αρνητικές κριτικές για δουλειές στις οποίες συμμετείχατε; Εάν ναι, πως τις διαχειριστήκατε;
-Αν υπάρχει κάποιος ηθοποιός που υποστηρίζει το αντίθετο (ότι δεν έχει λάβει αρνητικές κριτικές) λέει ψέματα. Η αρνητική και η θετική κριτική είναι πολύ σχετική – κι ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που σε επηρεάζουν οι αρνητικές κριτικές κι εκεί πλέον φαίνεται με τον τρόπο που τις αντιμετωπίζεις πώς μπορείς να διαχειριστείς το όλο πράγμα της αγοράς και μέσα από την ισορροπία σου πόσο θα επιτρέψεις όλο αυτό να σε επηρεάσει.
Για να πας την άλλη μέρα στο θέατρο με την ίδια όρεξη όπως πρωτοξεκίνησες, όπου αυτό είναι το πιο σημαντικό για έναν ηθοποιό. Η κριτική έγινε χθες. Αν την κουβαλάς και την άλλη μέρα, τότε έχεις χάσει την ουσία της δουλειάς σου.
-Σας έχει τύχει να δίνετε παράσταση σε θέατρο με ελάχιστους θεατές; Εάν ναι, πως βιώσατε αυτό το γεγονός;
-Ε, ναι. Είναι το στάνταρ αυτό για έναν ηθοποιό. Υπάρχει όμως αυτό το μαγικό πράγμα που συμβαίνει σε όλες τις μορφές τέχνης. Το γεγονός το ότι ένα λεπτό πριν βγεις πάνω στη σκηνή, είτε να παίξεις θέατρο, είτε να τραγουδήσεις, είτε να χορέψεις, το έχεις έγνοια – την ίδια στιγμή όμως που πατάς το πόδι σου πάνω στη σκηνή όλα αλλάζουν.
Γιατί έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου, την αλήθεια σου και τότε τα νούμερα κι ο αριθμός των θεατών πολλές φορές δεν έχουν σημασία. Σίγουρα είναι δύσκολο, όταν ενώ παίζεις κι είσαι και παραγωγός, όπως στην παρούσα φάση εγώ – δηλαδή να έχεις την έννοια της αποπληρωμής των συνεργατών σου – αλλά αν δεν πάρεις τα ρίσκα σου και δεν ανέβει και λίγο η αδρεναλίνη είναι βαρετή η καθημερινότητα.
-Διαβάσαμε ότι σύντομα ξεκινάτε γυρίσματα για την πρώτη προσωπική σας ταινία, στην οποία υπογράφεται το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Σας αγχώνει το εγχείρημα αυτό;
-Δεν θα το χαρακτήριζα άγχος, αλλά πιο πολύ περιέργεια στο πώς θα σχολιαστεί από τον κόσμο που θα την δει. Το θέμα της ταινίας μου έχει να κάνει με τους Έλληνες του Πόντου, από όπου έχω και καταγωγή. Ξεφεύγει από τα δεδομένα σε σχέση μ’ αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ή ν’ ακούμε ως τώρα, με μία ανατροπή στη μέση ακριβώς της ταινίας .
Ήταν μία δουλεία που μου ζητήθηκε να κάνω από την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος και να παρουσιαστεί στη βουλή των λόρδων στην Αγγλία, όπου για προσωπικούς λόγους αποχώρησα και δεν έγινε. Έτσι, συνέχισα το σενάριό μου, το εξέλιξα βάζοντας το στοιχείο που σας είπα και πήρα την απόφαση να κάνω την ταινία μου με μία πολύ δυνατή ομάδα. Είναι μια δουλειά που μεγάλοι Πόντιοι καλλιτέχνες ενώ ήθελαν να συμμετάσχουν, στο τέλος φοβήθηκαν το εγχείρημα αυτό. Ίσως καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα.
-Μελλοντικά, τι άλλο να περιμένουμε από εσάς;
-Στο επίπεδο προσωπικής μου δουλειάς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ξεκινήσω κάτι άμεσα, μετά το μονόλογο. Επίσης, υπάρχουν και άλλες προτάσεις, τις οποίες θα ανακοινώσω με χαρά μόλις επιβεβαιωθούν. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την φιλοξενία και τη δυνατότητα που μου δώσατε να μιλήσω για την δουλειά μου και για εμένα.
info παράστασης
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 21.00
Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό: 10 ευρώ
Μειωμένο (φοιτητές – άνεργοι – ΑΜΕΑ – θεατές άνω των 65 ετών): 5 ευρώ
Ειδική τιμή για ομαδικές κρατήσεις
Studio Κυψέλης: Σπετσοπούλας 9 & Κυψέλης, Κυψέλη
Official Facebook Page: https://www.facebook.com/studiokypselis.polychoros/
Email: [email protected]
Κρατήσεις θέσεων – Πληροφορίες
Τηλ θεάτρου: 210 8819571 (ώρες: 11.00 – 14.00 & 17.00 – 21.00)
Πρόσβαση στον χώρο
Με τα τρόλεϊ 2, 4 (στάση Ζακύνθου)
Με το λεωφορείο 022 (στάση Ζακύνθου)
