Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Ατέρμονα αδιέξοδα, έντονα συναισθήματα και αλληγορικές συνθέσεις εκφράζονται στους καμβάδες της εικαστικού, Ελένης Τσοτσορού. Έργα ρεαλιστικά, συμβολικά, ανθρωποκεντρικά, αλλά και pop με γεωμετρικά σχήματα και ισορροπία στην ένταση και το χρώμα ζωντανεύουν τα προσωπικά της αδιέξοδα.
Η Τσοτσορού αγαπά να πειραματίζεται τόσο με την θεματολογία των έργων της, όσο και με τα υλικά της. Ροδαλές παιδικές προσωπογραφίες, γυναικείες θελκτικές φιγούρες είναι κάποιες από τις δουλειές που δεν έχει εκθέσει στο κοινό, αλλά εμείς είχαμε την τύχη να δούμε στο ατελιέ. Λαβύρινθοι, θέματα από την καθημερινότητα και την φύση, άλλα ασπρόμαυρα, άλλα με χρώμα και pop στοιχεία αποδίδουν με τρόπο ειρωνικό την ανησυχία του σύγχρονου ανθρώπου για τις επιλογές και τις αποφάσεις του.
Φυσικός στο πρώτο της πτυχίο με μεταπτυχιακό στο University College London – (UCL) M.Sc στην Ακτινοφυσική επέλεξε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τις Καλές Τέχνες. Μαθήτρια στη ζωγραφική της Ρένας Παπασπύρου, στο ψηφιδωτό του Γιάννη Βαλαβανίδη, της γλυπτικής στο εργαστήριο του Θόδωρου Παπαγιάννη, πραγματικά δεν ξέρω αν με ευχαριστεί περισσότερο να συνομιλώ μαζί της για την θεωρία της τέχνης, τα εικαστικά κινήματα και τους εκπροσώπους τους ή να θαυμάζω την ευρεία γκάμα της εξαιρετικά προσεγμένης δουλειά της.
-Ελένη, πώς ξεκίνησες να ζωγραφίζεις;
-Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι. Ζωγράφιζα πάντα, παρόλο που αυτό ακούγεται κάπως τετριμμένο. Με θυμάμαι να ζωγραφίζω ακόμη από το νηπιαγωγείο ή και πιο πριν. Νομίζω πως αυτό είχε κυρίως να κάνει με το πώς κοίταζα και παρατηρούσα το καθετί γύρω μου. Η ενασχόληση με τη ζωγραφική είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος να βλέπεις τα πράγματα, να παίρνεις όσα πιο πολλά στοιχεία έχει να σου δώσει η εικόνα. Αυτό συνεχίστηκε, μεγάλωνα και ζωγράφιζα, σχεδίαζα μάλλον πρέπει να πω.
Όχι ότι δεν έβαζα καθόλου χρώμα, βέβαια. Η αλήθεια είναι πώς αρχικά δεν είχα σκεφτεί να σπουδάσω ζωγραφική. Ήρθε στην πορεία, μετά από άλλες σπουδές, μεταπτυχιακά, πρακτική, διότι οι πρώτες σπουδές μου είναι στη φυσική και στην ακτινοφυσική. Έκανα την πρακτική μου στο αντικαρκινικό νοσοκομείο Άγιος Σάββας και μάλιστα πήρα και την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ακτινοφυσικού/φυσικού ιατρικής.
Παρόλα αυτά η ζωγραφική με ακολουθούσε. Όταν πήρα την άδεια άσκησης επαγγέλματος ένιωθα μέσα μου ένα κενό, ένιωθα πως δεν θα ήθελα να είναι αυτή από δω και πέρα η ζωή μου. Αποφάσισα λοιπόν να δώσω εξετάσεις στην ανώτατη σχολή Καλών Τεχνών, όπου και πέτυχα μετά από εντατικό φροντιστήριο μιας χρονιάς και κατατακτήριες εξετάσεις. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ πραγματικά, να αφιερώσω δηλαδή τον χρόνο που χρειάζεται για να εξελιχθείς και να οργανώσεις τη σκέψη σου, έτσι ώστε να ξεκινήσεις την πορεία σου σαν καλλιτέχνης.
Διότι η διαφορά ενός εικαστικού καλλιτέχνη από τους υπόλοιπους ανθρώπους, δεν είναι η ικανότητα να σχεδιάζει διαφορετικά, είναι το χάρισμα να βλέπει διαφορετικά, να παρατηρεί και να αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη φόρμα το σχήμα και το χρώμα, τα υπόλοιπα ακολουθούν. Ήταν λοιπόν μία διαδικασία συνεχής που απλά με υπομονή και διαρκή προσπάθεια εξελίχθηκε σε επαγγελματική απασχόληση.
-Σε εμπνέει η ποίηση και η μουσική στη ζωγραφική; Είναι όλα αυτά αλληλένδετα;
-Η μουσική, η ζωγραφική, η ποίηση κι η λογοτεχνία έχουν κοινά στοιχεία. Εξάλλου σε κάθε εποχή υπάρχουν και τα αντίστοιχα ρεύματα σε όλες τις τέχνες. Είναι συγκοινωνούντα δοχεία, η επιστήμη και φιλοσοφία της εποχής επηρεάζουν τις τέχνες, οι οποίες πάντα αντανακλούν το πνεύμα του καιρού τους. Ωστόσο δεν ακούω συχνά μουσική για να ζωγραφίσω. Συνήθως επιλέγω την ησυχία, η μουσική μου προκαλεί πολύ δυνατά συναισθήματα και με επηρεάζει, δυσκολεύομαι να ζωγραφίσω διότι αφιερώνομαι στο άκουσμα της και αφαιρούμαι.
Η ζωγραφική για μένα είναι μία πάλη, παράλληλα όμως και μία διαδικασία διαλογισμού: παλεύω με τον εαυτό μου, παλεύω να φτάσω το έργο εκεί που πρέπει, αλλά να μην το φορτώσω με υπερβολικά φτιασίδια, να μην ξεπεραστεί ένα όριο πέρα από το οποίο θα φαίνεται επιτηδευμένο και θα έχει χάσει τη φρεσκάδα και το νόημα του… Διαβάζω πολύ ποίηση και λογοτεχνία.
Τα έργα μου προέρχονται από αυτά που εκείνη την εποχή βιώνω, από την επικαιρότητα, από εικόνες που μου κάνουν εντύπωση, από διαβάσματα. Δεν θα βάλω όμως μουσική για να ζωγραφίσω, δεν θα χρησιμοποιήσω τη ζωγραφική σαν σχόλιο για κάτι συγκεκριμένο που διάβασα. Τα έργα μου είναι αποτέλεσμα των ζυμώσεων που συντελούνται μέσα μου, ένας τρόπος να αποδώσω τα συναισθήματά μου.
η διαφορά ενός εικαστικού καλλιτέχνη από τους υπόλοιπους ανθρώπους, δεν είναι η ικανότητα να σχεδιάζει διαφορετικά, είναι το χάρισμα να βλέπει διαφορετικά
-Τι υλικά χρησιμοποιείς; Πειραματίζεσαι με αρκετά από ότι διαπιστώνουμε.
-Έχω χρησιμοποιήσει κατά καιρούς πολλά διαφορετικά υλικά. Έχω δουλέψει με λάδια, με σκόνες αγιογραφίας, με ακρυλικά, έχω έργα μικτής τεχνικής στα οποία έχω χρησιμοποιήσει και χαρτί και γάζες. Τελευταία χρησιμοποιώ και υφάσματα στα έργα μου και έχει προκύψει μία σειρά την οποία έχω ονομάσει “Κύματα”.
Αυτή η σειρά αποτελείται από έργα πάνω σε τελάρο με καμβά, είτε πάνω σε κόντρα πλακέ, τα οποία τα πλαισιώνω με κορνίζες παλιές, χειροποίητες, που έχω βρει σε παλαιοπωλεία ή κορνιζαδικα και είναι και αυτές βαμμένες στο χρώμα του έργου, συνήθως μαύρο. Δίνουν στο έργο μία αίσθηση μπαρόκ που ταιριάζει με την πολυπλοκότητα στη φόρμα και με την υφή που προκύπτει από τη χρήση του υφάσματος.
Γενικά πειραματίζομαι με διαφορετικά υλικά διότι θέλω να μαθαίνω κι έχω περιέργεια για τα πράγματα, θέλω να εξερευνώ, δεν μπορώ να κάνω το ίδιο πράγμα σταθερά. Δεν αισθάνομαι ότι έχω βρει το μόνιμο στυλ μου κι επομένως μπορώ να εφησυχάσω, δεν μπορώ να πω ότι έφτασα και δεν χρειάζεται να ψάχνω πλέον. Με στόχο να κρατήσω το ενδιαφέρον μου ζωντανό δουλεύω ταυτόχρονα σειρές έργων με ποικίλες τεχνικές κι άλλο ύφος. Και πάντοτε ψάχνω για κάτι νέο.
-Τι ρόλο παίζουν το φως και το χρώμα στα έργα σου;
-Το φως και το χρώμα είναι δύο διαφορετικές παράμετροι.
Το φως μπορεί να διαλύει ένα έργο, να αφήνει ορατά μόνο κάποια στοιχεία και να δίνει στο έργο μία αίσθηση απόκοσμη. Υπάρχει κι ένα άλλο φως, πιο παιγνιώδες αυτό, πιο ήπιο, το οποίο δεν διαλύει τη φόρμα αλλά την αναδεικνύει και βοηθάει να φανεί η πολυπλοκότητα και η δομή των πραγμάτων.
Το χρώμα και αυτό είναι κάτι σχετικό: μπορεί ένα έργο να είναι γεμάτο χρώμα και να σφύζει από ζωή, μπορεί το χρώμα να έχει το φως και τη διαφάνεια της ακουαρέλας ή μπορεί να είναι η πάστα του ακρυλικού ή του λαδιού που δίνουν μία τελείως άλλη αίσθηση και μία υλικότητα στο έργο.
Η απουσία χρώματος, η γκάμα από μαύρα και γκρι και καφέ, μιλάει για ψυχολογικές καταστάσεις, για συναισθήματα περίπλοκα, για αίσθηση θλίψης ή εγκλωβισμού, για ψυχικό βάρος. Πρέπει ωστόσο να πούμε πως το χρώμα στο έργο ενός καλλιτέχνη δεν αναφέρεται πάντοτε στην προσωπική του ψυχολογική κατάσταση. Σαν παράδειγμα μπορούμε να φέρουμε τον Ντάμιεν Χιρστ, ο οποίος έχει ζωγραφίσει πολύχρωμα έργα, παραθέτοντας χρωματικές κηλίδες τη μία δίπλα στην άλλη. Όπως ο ίδιος έχει πει, τα έργα αυτά φαίνονται πάντα χαρούμενα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ίδιος βιώνει αυτή τη χαρά.
Υπάρχει μία σειρά έργων μου, την οποία έχω ονομάσει “Λαβύρινθοι” και η οποία απεικονίζει δέντρα γυμνά ή ρίζες, κορμούς πλεγμένους μεταξύ τους και βασανισμένους, από όπου λείπει το χρώμα. Αυτά τα έργα σε τόνους του γκρι, μαύρου, λευκού και καφέ εκφράζουν πράγματι υπαρξιακό άγχος και επιβαρυμένη ψυχική κατάσταση, αναφέρονται στα προσωπικά μου αδιέξοδα, σε όλες εκείνες τις καταστάσεις της καθημερινότητας οι οποίες με εγκλωβίζουν και με κρατούν χαμηλά και από τις οποίες προσπαθώ να απελευθερωθώ.
Η ζωγραφική για μένα είναι μία πάλη, παράλληλα όμως και μία διαδικασία διαλογισμού
-Θεματικές με τις οποίες έχεις ασχοληθεί;
-Έχω ασχοληθεί με νεκρές φύσεις και τοπία κυρίως, προσωπογραφίες μόνο πολύ πρόσφατα και τώρα τελευταία με έργα από ύφασμα, όπως είπα προηγουμένως. Αυτό όμως που κυριαρχεί στο έργο μου είναι τα φανταστικά τοπία της μνήμης. Τοπία που παραπλανητικά φαίνονται αληθινά και παραστατικά αλλά είναι καθαρά προϊόντα φαντασίας, ένας συγκερασμός εικόνων από τοπία που κάποτε έχω δει ή κάποιο στοιχείο της φύσης που με έχει εντυπωσιάσει και ψυχικών καταστάσεων.
Οι θεματικές μου, εκτός από τους λαβύρινθους στους οποίους ήδη αναφέρθηκα, είναι άνθη σε ποικίλες διαστάσεις, από μια σελίδα Α4 έως 1,00×1,50 μ, τα οποία αποδίδονται με λάδια ή ακρυλικά τα μεγαλύτερα και με πενάκια ή ακουαρέλα τα πιο μικρά.
Έχω επίσης ασχοληθεί και με αφηρημένα έργα ή με έργα πιο ποπ. Υπάρχει μία σειρά έργων μου, που την έχω ονομάσει “Pop Angst”. Αναφέρεται πάλι στις υπαρξιακές μου αγωνίες, αλλά με περισσότερο χιούμορ και κυρίως Pop στοιχεία.
-Πώς αισθάνεσαι που εμπνέεις και δείχνεις το δρόμο της ζωγραφικής στους μαθητές σου;
-Δεν μπορώ με βεβαιότητα να πω, εάν ο δάσκαλος σήμερα εμπνέει ή δείχνει το δρόμο της ζωγραφικής (ή όποιον άλλο) στους μαθητές. Σίγουρα κάποια παιδιά τα επηρεάζεις και τα βοηθάς. Ακόμη κι εάν εκείνη τη στιγμή δεν το καταλαβαίνουν, όλα αυτά είναι σπόροι που δρουν σε βάθος χρόνου. Πολλές φορές, σκέφτονται, αργότερα στη ζωή τους, κάτι που είπες κι αυτό τα επηρεάζει, τα βοηθάει, τους δείχνει έναν άλλο δρόμο. Κάποια έρχονται αργότερα και σου λένε ευχαριστώ.
Δυστυχώς είναι τα λιγότερα και για να πούμε την αλήθεια, δεν νομίζω ότι, παρ’όλα τα μεγάλα λόγια, η κοινωνία πραγματικά αξιολογεί την προσφορά των Γραμμάτων και των Τεχνών στην καθημερινή ζωή. Τα μαθήματα αυτά, τουλάχιστον από εκείνους που καταρτίζουν τα προγράμματα, θεωρούνται κάπως βοηθητικά κι έτσι και τα παιδιά έχουν αντίστοιχη νοοτροπία.
Δυστυχώς, η εκπαίδευση, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, έχει μία χρησιμοθηρική προσέγγιση. Λείπει η χαρά.
Καταλαβαίνω πως προσανατολιζόμαστε προς μία πιο πρακτική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Ωστόσο κι αυτό γίνεται με λάθος τρόπο. Τα παιδιά τελειώνουν το σχολείο και δεν ξέρουν να μιλήσουν, δεν ξέρουν ότι το επίθετο κλίνεται μαζί με το ουσιαστικό και ότι έχει γένος και πτώσεις.
Το παιδί μαθαίνει συμμετέχοντας μέσα από την πράξη κι όχι με ατέλειωτες ώρες παράδοσης
Κάνουν πολλά μαθηματικά αλλά δεν έχουν ιδέα πως προέκυψαν σαν ανάγκη μέσα από τη ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και με την τέχνη. Απλά έχουμε το άλλοθι ότι κάνουμε καλλιτεχνικά. Είναι ψέμα. Μία ώρα την εβδομάδα (η διδακτική ώρα είναι 40 λεπτά), όταν μία τάξη έχει 29-30 παιδιά, δεν φτάνει ούτε για την πιο επιδερμική γνωριμία με την τέχνη.
Εάν πραγματικά ενδιαφερόμασταν για τα καλλιτεχνικά στο σχολείο, θα είχαμε ένα δίωρο καλλιτεχνικών συνεχόμενο, θα είχαμε ένα δίωρο μουσικής συνεχόμενο, θα είχαμε περισσότερες εκπαιδευτικές εξορμήσεις, διότι το παιδί μαθαίνει συμμετέχοντας μέσα από την πράξη κι όχι με ατέλειωτες ώρες παράδοσης.
-Ποιο έργο μεγάλου δημιουργού έχεις ξεχωρίσει;
-Ένα έργο που πραγματικά με έχει συγκλονίσει είναι ο «μπαμπουίνος» του Φράνσις Μπέικον. Απεικονίζεται με ορθάνοιχτο στόμα, σε μία σιωπηλή κραυγή που σε κάνει πραγματικά να αισθανθείς όλη την απόγνωση του φυλακισμένου, ανίσχυρου πλάσματος, εκείνη τη βαθιά διαμαρτυρία, τον πόνο της μοναξιάς και της στέρησης της ελευθερίας.
Ο Μπέικον είναι από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Τα έργα του είναι γεμάτα πάθος, βάσανο, ορμή. Είναι έργα φρέσκα και σύγχρονα και θα είναι για πάντα, όσος χρόνος και να περάσει, διότι μιλάνε στην ψυχή του κάθε ανθρώπου, δεν στοχεύουν στη νόηση, δεν προσπαθούν να σε επηρεάσουν με τη δεξιοτεχνία τους, είναι σαν να νιώθεις ένα χέρι να σφίγγει το στομάχι σου και την καρδιά σου.
Με έχουν συγκινήσει ζωγράφοι του μπαρόκ: ο Καραβάτζιο, η Αρτεμισία Τζεντιλέσκι, o Βερμέερ, που βέβαια είναι φλαμανδός και τα έργα του αφηγούνται πάντοτε ένα παραμύθι γεμάτο αλληγορίες
Με έχουν εντυπωσιάσει και συγκινήσει πάρα πολλοί ζωγράφοι. Δεν μπορώ να πω ότι έχω αμέσως εμπνευστεί από τη δουλειά τους, ωστόσο κανένα έργο δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Όλα όσα μας αρέσουν και μας συγκινούν μετασχηματίζονται μέσα μας και συγκροτούν εκείνο το οπλοστάσιο το οποίο χρησιμοποιούμε για να εκφραστούμε. Με έχουν συγκινήσει τα μεσαιωνικά χειρόγραφα με τη ζωντάνια των χρωμάτων τους και τις ιστορίες που διηγούνται.
Την ίδια συγκίνηση έχω νιώσει και από εικόνες της Κρητικής Σχολής, οι οποίες είναι σχεδιασμένες εξαιρετικά κι επίσης διηγούνται μία ιστορία. Με έχουν συγκινήσει ζωγράφοι του μπαρόκ: ο Καραβάτζιο, η Αρτεμισία Τζεντιλέσκι, o Βερμέερ, που βέβαια είναι φλαμανδός και τα έργα του αφηγούνται πάντοτε ένα παραμύθι γεμάτο αλληγορίες.
Από σύγχρονους με έχουν συγκινήσει ο Hockney με την χρωματικότητα του, ο Dino Vals με το εξαιρετικό, σχεδόν εξωπραγματικό του σχέδιο και τις μεσαιωνικού ύφους ιστορίες που διηγείται στα έργα του, η Jenny Saville και η Paola Rego, για το σχέδιό τους και το έργο τους που σχολιάζει τη ζωή της γυναίκας.
Επίσης, όπως έρχονται στο νου μου, ο Έγκον Σίλε για τη δραματική απεικόνιση των μοντέλων του, ο Μαξ Έρνστ για τις υφές του και το σουρεαλιστικό περιεχόμενο των εικόνων του, ο Μπρακ για την κομψότητα του κυβισμού του και επίσης ο δικός μας Σπυρόπουλος με την εξαιρετική αφηρημένη ζωγραφική του, ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Σόρογκας με την ευαισθησία του, ο Μποκόρος, ο Ρόρρης, ο Λεβίδης, ο Σακαγιάν, η Βλαχάκη, η Τσάκαλη, η Κανά, ο Παπαμιχαλόπουλος, η Χρύσα και πάρα πολλοί άλλοι, που βλέποντας το έργο τους σίγουρα έχω επηρεαστεί και αφομοιώσει στοιχεία.
Αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο, όχι μία στείρα, τυφλή αντιγραφή του έργου άλλων, αλλά η ενσωμάτωση στοιχείων που αγαπήσαμε και η μετουσίωση τους σε κάτι δικό μας.
-Άλλες πηγές έμπνευσης σου;
-Σταθερή πηγή έμπνευσης για μένα είναι δύο πράγματα: οι προσωπικές υπαρξιακές μου αγωνίες και η αγάπη μου για τη φύση.
Μάλιστα αυτά τα δύο συνδυάζονται, διότι η φύση δεν παύει να με συγκινεί και να με καταπλήσσει και χρησιμοποιώ εικόνες της φύσης για να στοχαστώ και να εκφράσω τα υπαρξιακά ζητήματα που με απασχολούν. Με συγκινεί το γεγονός ότι στη φύση μπορούμε μέσα από την επανάληψη μικρών παρόμοιων στοιχείων να οδηγηθούμε σε δομές εντελώς διαφορετικές από την αρχική, περίπου όπως συμβαίνει και στα φράκταλ.
Δηλαδή τοποθετώντας φύλλα το ένα δίπλα στο άλλο, που είναι παρόμοια σε σχήμα αλλά όχι πανομοιότυπα, μπορούμε να φτιάξουμε κλαδιά, δέντρα, δάση, μπορούμε να φτάσουμε σε τελείως διαφορετικά μεγέθη. Το ίδιο συμβαίνει με τα κύματα, με τα σύννεφα, με πλήθη ανθρώπων, με αφηρημένες φόρμες.
Αυτό είναι το αξιοσημείωτο: πως με την επανάληψη παρόμοιων δομικών μονάδων φτάνουμε σε ένα αποτέλεσμα το οποίο ενώ έχει κοινά στοιχεία με το αρχικό σχήμα, έχει εντελώς άλλες διαστάσεις και ιδιότητες.
-Μελλοντικά σου σχέδια;
-Στα μελλοντικά μου σχέδια κυριαρχεί η επιθυμία να συνεχίσω να ζωγραφίζω και να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερη. Πέρα από αυτό, στόχος μου είναι η συμμετοχή σε μεγάλες διοργανώσεις, διεθνείς διαγωνισμούς και εκθέσεις (όπως παραδείγματος χάρη η Μπιεννάλε του Λονδίνου στην οποία συμμετείχα τον Ιούνιο του 2021 και η Μπιεννάλε της Λάρνακας στην οποία συμμετείχα τον Οκτώβριο του 2021), ώστε να μπορέσει το έργο μου να γίνει ευρύτερα γνωστό και να προβληθεί.
Αυτό το επιθυμώ για δύο λόγους: Καταρχάς διότι έτσι θα μπορέσω να αφοσιωθώ στη ζωγραφική κι επίσης διότι όταν μέσω του έργου σου αποκτάς φήμη, η γνώμη σου αποκτά βαρύτητα, εισακούγεται και έχεις έτσι τη δυνατότητα να επηρεάσεις την κοινή γνώμη και να βοηθήσεις τους συνανθρώπους σου, στο μετρό φυσικά του εφικτού.
Σταθερή πηγή έμπνευσης για μένα είναι δύο πράγματα: οι προσωπικές υπαρξιακές μου αγωνίες και η αγάπη μου για τη φύση
Who is Who
Η Ελένη Τσοτσορού είναι εικαστική καλλιτέχνις. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε Φυσική στο ΕΚΠΑ και Ακτινοφυσική στο University College London (UCL). Εργάστηκε ως ειδικευόμενη Ακτινοφυσικός στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας και πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.
Κατόπιν αποφάσισε να αλλάξει επαγγελματική πορεία και μετά από κατατακτήριες εξετάσεις εισήχθη στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου σπούδασε Ζωγραφική με την Ρένα Παπασπύρου, Ψηφιδωτό με τον Γιάννη Βαλαβανίδη και παρακολούθησε γλυπτική στο εργαστήριο του Θόδωρου Παπαγιάννη. Αποφοίτησε με Άριστα το 2000.
Έχει παρουσιάσει 9 ατομικές και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 40 ομαδικές εκθέσεις μέχρι σήμερα, στην Ελλάδα, Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Βρυξέλλες, Βιέννη, Λάρνακα (μεταξύ αυτών στις Μπιεννάλε του Λονδίνου 2021 και Λάρνακας 2021). Έργα της συμπεριλαμβάνονται σε δημόσιες, ιδιωτικές και εταιρικές συλλογές. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά. Συνεργάζεται με την ομάδα ARC (Artists’ Revisited Collective) από τον Σεπτέμβριο 2020. Είναι υποψήφια Διδάκτωρ του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ και διδάσκει Καλλιτεχνικά στα Αρσάκεια Σχολεία Ψυχικού από το 2003.
Στοιχεία επικοινωνίας: Ελένη Βλάχου Τσοτσορού
e-mail: [email protected]
https://www.facebook.com/eleni.tsotsorou.7
