Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Συναντήσαμε τον Αλέκο Κυραρίνη, ζωγράφο με τόπο καταγωγής την Τήνο, στο ατελιέ του στην Αθήνα, όπου μιλήσαμε για τα έργα του και για την έντονη δραστηριότητά του στο εξωτερικό. Γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα και μεγάλωσε στον τόπο καταγωγής του, την Τήνο. Εργάστηκε με τον μαρμαρογλύπτη πατέρα του Γιάννη Κυραρίνη από την ηλικία των έντεκα ετών μέχρι και την εισαγωγή του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1997.
Φοίτησε στην ΑΣΚΤ από το 1997 έως και το 2003, με καθηγητή τον Γιάννη Ψυχοπαίδη. Έχει εικονογραφήσει τα βιβλία, (Ημερολόγιο Ομίλου ALPHA 2003), Επαληθεύοντας τη νύχτα (Δημήτρης Αγγελής, Νέος Αστρολάβος/Ευθύνη, Αθήνα 2011), Encima del subsuelo /Πάνω απ΄το υπέδαφος (Κώστας Βραχνός, περιορισμένη έκδοση, Αθήνα 2012), Τεύχη 1,2,3 περιοδικού «Νέα Ευθύνη» Σταλάγματα από τα κεραμίδια (Γέροντας Αντώνιος Ρωμαίος, Εν πλω Αθήνα 2015).
Συνεργάζεται με το περιοδικό «Φρέαρ» και με τον πολιτιστικό χώρο «Baumstrasse». Έχει εκδώσει ένα μικρό δοκιμιακό βιβλίο για τη ζωγραφική με τίτλο «Οι ερωτήσεις της Νεφέλης», Μικρός Αστρολάβος/Ευθύνη, Αθήνα 2011.
– Αλέκο, γεννήθηκες στην Τήνο και σε νεαρή ηλικία βοηθούσες τον πατέρα σου, που εργαζόταν ως μαρμαρογλύπτης στο νησί. Θεωρείς ότι οι εμπειρίες αυτές, έχουν επηρεάσει τη ζωγραφική σου;
Φυσικά, στα χρόνια εκείνα μέσα σ’ ένα περιβάλλον σκληραγώγησης αλλά και ανδρικής αβρότητας, διδάχτηκα ότι ένα έργο τέχνης πρέπει να είναι άρτιο. Να έχει “καλή φτιαξιά” όπως έλεγε ο Σεφέρης. Συνάμα ήρθα σε επαφή με τα χριστιανικά και λαϊκά μοτίβα και σύμβολα. Αυτά αργότερα βρήκαν έδαφος στη ζωγραφική μου.
– Κατάγεσαι από την Τήνο, νησί αγαπημένο με έντονο το θρησκευτικό πνεύμα. Τα θρησκευτικά σύμβολα είναι απαραίτητα στη ζωγραφική σου;
Είναι απαραίτητα στο βαθμό που είναι πηγαία και ειλικρινή. Όχι μόνο ως καλλιτέχνης, αλλά και ως άνθρωπος θρησκευόμενος ελπίζω κάτι για την ψυχή μου όταν τα ζωγραφίζω. Η ζωή μου και η ζωγραφική μου συγκλίνουν και μπορώ να πω συμπίπτουν σε μία ενότητα.
– Παρατηρούμε ότι τα έργα σου έχουν μια πνευματικότητα. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τη θεματολογία των έργων σου, για την τεχνοτροπία της ζωγραφικής σου και τα υλικά που χρησιμοποιείς;
Χρησιμοποιώ κυρίως την αυγοτέμπερα αλλά σπανίως δοκιμάζω και υλικά άλλα.Στα έργα μου παρουσιάζω αγγέλους και δράκους, δοκιμαζόμενους από τα πάθη τους μοναχούς. Προσπαθώ να αποκρούσω την μαλθακότητα την ασχήμια, να προτείνω την ευλογία και την παρηγοριά, όπως την χρειαζόμαστε όλοι απέναντι στους κοινούς μας δαίμονες αλλά και τους κοινούς μας ευλαβείς κόπους.
“Ο Κλέε και ο Μιρό και από τους Έλληνες ο Γιάννης Μόραλης επηρέασαν τη δουλειά μου”
– Από ποιους ξένους ή Έλληνες ζωγράφους έχεις δεχτεί επιρροές;
Ο Κλέε και ο Μιρό και από τους Έλληνες ο Γιάννης Μόραλης επηρέασαν τη δουλειά μου σε βαθμό που και ο ίδιος δεν όρισα. Όλα συμφωνήθηκαν αόρατα και μυστικά στο βαθμό που κατά την πρόοδο της, η ζωγραφική μου χρειάστηκε τον φιλικό ρυθμό διατυπώσεων σίγουρων και δοκιμασμένων.Η ανάγκη συμφιλίωσης της αγνής έκπληξης και των μορφών, απαιτεί τον έλεγχο και το καθεστώς παλαιότερων διατυπώσεων και μεθόδων.
– Πώς θεωρείς ότι έχει εξελιχθεί η ζωγραφική σου στο πέρασμα των χρόνων;
Ευτυχώς αγνοώ ένα μεγάλο μέρος από τις ζυμώσεις και τις εσωτερικές μεταβολές της δουλειάς μου και αυτό είναι ό,τι πιο θαυμαστό. Η μορφή των έργων αλλάζει, ο εσωτερικός λόγος όμως, το αίτημα η επίκληση παραμένει στη σφαίρα του θαυμαστού και ανεξερεύνητου.
– Έχεις κάνει πολλές εκθέσεις εντός και εκτός συνόρων. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τις εκθέσεις σου στην Ελλάδα και ποια από αυτές θυμάσαι πιο έντονα και γιατί;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια από τις εκθέσεις μου, κάθε μία υπήρξε σημαντική εφόσον την οργάνωσα με σοβαρότητα και εσωτερικό λόγο.Με όλα ταύτα μία από αυτές έχει συναισθηματικά για εμένα μία ευγενή ιδιαιτερότητα.
Αναφέρομαι στην έκθεση που πραγματοποίησα το καλοκαίρι του 2013 στον Πόρο στην Citronne gallery και σε συνεργασία με την κυρία Τατιάνα Σπινάρη. Ήταν πρωτοφανής για μένα το κλίμα πολιτισμού, η καλοκαιρινή απογευματινή χάρη και η ευτυχής συγκομιδή αποκρίσεων σχετικών με τη δουλειά μου.
– Έκανες φέτος μια ατομική έκθεση στην «Theorema Art Gallery” στις Βρυξέλλες με τίτλο «Παθοκτονία»,στην οποία οργανώθηκε ομιλία με θέμα «Ο μεταφυσικός Αλέκος Κυραρίνης». Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τη διοργάνωση;
Η Αθήνα και οι Βρυξέλλες βλέπουν το ίδιο φεγγάρι, όμως εκεί κάτι έγινε διαφορετικό. Τόσο η διοργάνωση όσο και οι συνθήκες παρουσίασης της δουλειάς μου ήταν πολύ ιδιαίτερες και τιμητικές. Ευχαριστώ την κα Κλεοπάτρα Λιακοπούλου ιδιοκτήτρια της γκαλερί όσο και τον κο Νίκο Αλ. Μηλιώνη εκπρόσωπο της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο και θεωρητικό τέχνης για την ομιλία με κεντρικό θέμα αυτό που αναφέρετε. Αρνούμαι βεβαίως αυτόν τον βαρύ τίτλο εκτιμώ βαθιά όμως τους φίλους και συνεργάτες που μου τον προσέδωσαν.
– Έχεις συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις στο εξωτερικό. Ποια είναι η εμπειρία σου από αυτές τις διοργανώσεις;
Δεν υπάρχει κάτι το διαφορετικό από τις εγχώριες διοργανώσεις. Αν κάτι λίγο αλλάζει είναι η ελπίδα απέναντι στο ανοίκειο και το άγνωστο. Λογικό είναι ο καλλιτέχνης να εύχεται για κάποια μεγαλύτερη αναγνώριση.
“Η Ελλάδα διαθέτει θαυμάσιους καλλιτέχνες που αξίζουν μία πολύ καλή τύχη στο εξωτερικό”
– Θεωρείς ότι υπάρχει «χώρος» στο εξωτερικό για τους Έλληνες ζωγράφους;
Η Ελλάδα διαθέτει θαυμάσιους καλλιτέχνες που αξίζουν μία πολύ καλή τύχη στο εξωτερικό. Στηριγμένοι σε ζωντανά και ζωηρά στοιχεία εντοπιότητας μπορούμε να μεταφέρουμε τον δικό μας τόνο και το δικό μας πνεύμα απέναντι στα κοινά μας κριτήρια τον κοινό μας κόσμο, τον κοινό μας στόχο.
– Οι εκθέσεις που έχεις οργανώσει στο εξωτερικό αποτέλεσαν εμπορική επιτυχία. Ποιο θεωρείς το συγκριτικό σου πλεονέκτημα έναντι άλλων δημιουργών;
Προτιμώ να σκέφτομαι που υστερώ.Δεν έχω τίποτα να κερδίσω σκεπτόμενος τα προτερήματα μου.
– Πιστεύεις ότι για να διακριθεί κάποιος καλλιτέχνης το ταλέντο είναι από μόνο του αρκετό;
Υπάρχει η φυσική κλίση που σίγουρα βοηθάει όμως στην πορεία χρειάζεται με κάποια σοφία να ενθαρρύνεις τον εαυτό σου, χρειάζεται η συγκομιδή χαρισμάτων ή αλίευση των αρετών, διαφορετικά μόνη της η ζωγραφική είναι ένα άδειο ρούχο.
* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «axianews»
