“Μπορεί η άνοιξη να άργησε φέτος να έρθει, μα είναι πια εδώ για τα καλά, όπως κάθε χρόνο. Κλείνουμε για λίγο τα μάτια, κι αφουγκραζόμαστε αυτό το μικρό λουλουδάκι που φυτρώνει όπου βρει και μας ψιθυρίζει λόγια τρυφερά, για τον έρωτα, το πάθος, την αγάπη, για την αρχή μιας καινούργιας ζωής. Για όλα αυτά που κάνουν τη ζωή μας όμορφη, ιδιαίτερη και μοναδική. Όλα αυτά και άλλα τόσα μυστικά που δε γνωρίζουμε και ίσως να μη μάθουμε ποτέ, όσο κι αν κοιτάζουμε ένα ανθισμένο λουλούδι ή ένα λιβάδι με παπαρούνες.” αναφέρει στο κείμενο της για την έκθεση “O Αφρός των ημερών” η εμπνεύστρια και επιμελήτρια, Χλόη Ακριθάκη.
Μια έκθεση γεμάτη μυρωδιές και λουλούδια στην Γκαλερί 7 στην Αθήνα.
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
-Χλόη, στον “Αφρό των Ημερών” παρουσιάζεις έργα 40 σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών με θέματα γύρω από το λουλούδι. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;
-Ξεκίνησε με την πρόταση μίας έκθεσης ανοιξιάτικης. Στο υποσυνείδητο μου υπήρχε πάντα το «κούμπωμα» με την έκθεση του πατέρα μου Αλέξη Ακριθάκη, στην ίδια γκαλερί. Η ιδέα τα έργα της έκθεσης να είναι έργα φίλων καλλιτεχνών ήταν ο συνδυασμός και το λογικό αποτέλεσμα της προσωπικής μου φωτογραφικής δουλειάς των τελευταίων χρόνων αλλά και της εργασίας μου σχετικά με τη διαχείριση του έργου του πατέρα μου. Με κάποιον τρόπο είναι το κλείσιμο αλλά και συγχρόνως το άνοιγμα ενός κύκλου.
Δεν είμαι ιστορικός τέχνης και οι εκθέσεις μου έχουν πάντα σχέση με την οικογένεια μου, τους φίλους μου και τα πράγματα που αγαπώ.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση είναι όλοι φίλοι. Κάποιους γνωρίζω από παιδί, με κάποιους γνωριζόμαστε από τις σπουδές μας στο Βερολίνο, και κάποιους τους γνώρισα τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα και τους έχω φωτογραφίσει στο πλαίσιο του πρότζεκτ μου #studiovisit
για την έκθεση δε διάλεξα απαραίτητα τα έργα αλλά τους δημιουργούς, το υπόλοιπο ήρθε αβίαστα και φιλικά
-Τι έργα παρουσιάζονται;
-Τα έργα που παρουσιάζονται ποικίλουν όχι μόνο στο μέσο αλλά και στη χρονική στιγμή που δημιουργήθηκαν.
Κοινός παρονομαστής πάντα κάτι το προσωπικό. Τα πιο παλιά είναι 2 έργα του πατέρα μου, το ένα είναι το προσχέδιο της αφίσας για την έκθεσή του στη Γκαλερί 7 το 1990, το άλλο ένα έργο του Χρήστου Μπουρονίκου. Ο Χρήστος έπιασε την ανθοδέσμη του γάμου μου, αποξήρανε τα τριαντάφυλλα και ένα χρόνο αργότερα έφτιαξε ένα έργο το οποίο μου χάρισε στα γενέθλιά μου και εκτίθεται εδώ για πρώτη φορά.
Οι περισσότεροι καλλιτέχνες δημιούργησαν ένα καινούργιο έργο για την έκθεση. Κάποιοι εμπνευσμένοι από τη φιλία μας κάποιοι και από την τότε έκθεση του πατέρα μου. Κάποια έργα τα είχα δει κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής μου στο εργαστήριο και τα είχα αγαπήσει από την πρώτη ματιά!
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι για την έκθεση δε διάλεξα απαραίτητα τα έργα αλλά τους δημιουργούς, το υπόλοιπο ήρθε αβίαστα και φιλικά. Τα έργα είτε υπήρχαν είτε βγήκαν μετά από μία συζήτηση και κάποια οι δημιουργοί τους μου τα κράτησαν έκπληξη μέχρι την τελευταία στιγμή. Μία έκθεση, λόγος να βρεθούμε πάλι όλοι μαζί, να γιορτάσουμε την άνοιξη και τη χαρά της ζωής, με όποιες δυσκολίες φέρνει, εξελίχθηκε και κάπως σα συνάντηση παλιών συμμαθητών ή συμφοιτητών.
Όσο για τον τίτλο, προέκυψε κάπου στη διαδρομή. Όταν, μέσα από τον ενθουσιασμό μου συνειδητοποίησα των αριθμό των συμμετεχόντων.. και στο μυαλό μου ήρθε η εικόνα μίας άλλης Χλόης, αυτής του Μπορίς Βιάν που για να επιζήσει πρέπει να περιβάλλεται από άνθη. Ο Αφρός των ημερών είναι ένα μυθιστόρημα μιας άλλης εποχής, που το διάβασα και το αγάπησα (φυσικά και λόγω της συνονόματης πρωταγωνίστριας) στην εφηβεία μου. Ένα βιβλίο που πάλι ήταν δώρο από έναν καλό φίλο.
Φυσικά το ξαναδιάβασα, με άλλα μάτια αλλά και με νοσταλγία, για …
Τα χαμένα όνειρα
Τον χαμένο χρόνο
Το χαμένο χρήμα
Τη χαμένη μέρα
Τον χαμένο χαρτοπαίκτη
Τη χαμένη ζωή – (Ζωή)
Τον χαμένο σκύλο
Το χαμένο παιδί
Τον χαμένο πόλεμο
Το χαμένο ταξίδι
Το χαμένο λαχείο
Τη χαμένη ήπειρο
Τις χαμένες πατρίδες
Τη χαμένη νίκη
Τη χαμένη Τέχνη
Τη χαμένη σκόνη
Τα χαμένο κορμί
Κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Κι όμως ότι χάνεται
Κάποιος το ξαναβρίσκει
Κι όμως τίποτα δε χάνεται
Ζωή είναι αυτή
‘Όπως γράφει και ο πατέρας μου στο ημερολόγιο του τον Μάρτιο του 1989
Και με αυτό περνάω στην επόμενη ερώτησή σου.
-Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια για την έκθεση που είχε διοργανώσει τότε ο πατέρας σας με το ίδιο concept;
-Η έκθεση «Τα λουλούδια μου στους αυτόχειρες φίλους μου», έλαβε μέρος το 1990. Τότε η γκαλερί 7 βρισκόταν στην οδό Ζαλοκώστα. Τα έργα, μία σειρά από σχέδια, χρωματιστά μολύβια σε χαρτί, ήταν αφιερωμένα στους αυτόχειρες φίλους αλλά και όχι μόνο. Θα έλεγα τα κόνσεπτ ενώ είναι διαμετρικά αντίθετα συναντιούνται στον άξονα της φιλίας και του άνθους σα σύμβολο της ζωής και του θανάτου. Η δική του έκθεση ήταν μία παρουσίαση μίας ενότητας σχεδίων ενός καλλιτέχνη σε αντίθεση με την έκθεση που επιμελήθηκα στην οποία συνυπάρχουν έργα εντελώς διαφορετικών δημιουργών με διαφορετικές πρακτικές και τεχνικές. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο αρμονικό και ευχάριστο αλλά, πιστεύω, ότι αφήνει και πολύ χώρο για διαφορετικά διαβάσματα.
-Μιλήστε μας για τις δραστηριότητές σας στο εξωτερικό…
-Αυτή την εποχή ετοιμάζω μία μικρή ομαδική έκθεση φωτογραφίας και βίντεο Ελλήνων εικαστικών καλλιτεχνών στη Ρίγα, Λετονία με τίτλο «Does it Matter?». Μέσα από ιδιοσυγκρασιακές προσεγγίσεις και μια ποικιλία καλλιτεχνικών πρακτικών, οι καλλιτέχνες τις έκθεσης φτάνουν κάθε φορά στη φωτογραφία από διαφορετικούς δρόμους. Η έκθεση εστιάζει στη σχέση των καλλιτεχνών με το μέσο της φωτογραφίας, μίας σχέσης που αποκαλύπτεται σαν μια σχέση ταυτόχρονα εξάρτησης και θαυμασμού, μια ατελείωτη δυναμική ή ό μόνος τρόπος για την υλοποίηση του έργου.
Η έκθεση θα λάβει μέρος στο Contemporary Art Center Noass από 01-15 Ιουνίου και είναι μέρος του προγράμματος των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια Ελληνο-Λετονικών διπλωματικών σχέσεων. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες καλλιτέχνες είναι οι Μάρθα Δημητροπούλου, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Αθηνά Ιωάννου, Μαριάννα Λούρμπα, Έφη Χαλιορή, Αλέξιος Παπαζαχαρίας, Τόλης Τατόλας και Φίλιππος Τσιτσόπουλος.
-Τι άλλο ετοιμάζετε αυτόν τον καιρό;
-Πολλά και διαφορετικά πράγματα. Το καλοκαίρι θα δείξω δουλειά μου σε ομαδικές εκθέσεις, στην Αθήνα και την Πάρο ενώ παράλληλα συνεχίζω να φωτογραφίζω καλλιτέχνες στα στούντιό τους, το #studiovisit είναι το αγαπημένο μου πρότζεκτ και κάτι σαν ψυχοθεραπεία για εμένα!
Από το φθινόπωρο ετοιμάζουμε μία έκθεση και έκδοση με θέμα το Fofi’s, το εστιατόριο της μητέρας μου στο Βερολίνο. Μία παρουσίαση φόρο τιμής για τη μητέρα μου Φώφη που είμαι σίγουρη ότι πολύ θα της άρεσε!
Info Έκθεσης
Ο Αφρός των ημερών
Διάρκεια έκθεσης: έως 21 Μαϊου 2022
Ωράριο λειτουργίας
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11.00 – 14.00 κ 18.00 – 21.00
Τετάρτη, Σάββατο 11.00 – 15.00
Γκαλερί 7
Σόλωνος 20 & Βουκουρεστίου, Κολωνάκι
