Introduction

This collective exhibition, completely free, is set up at the Public Library – De Andrè Cultural
Center in Marcon (Venice), and can be visited from 5 to 18 April 2024.

The title of the International Art Exhibition is “Beauty in Abstract – abstract in comparison”. The exhibition is by invitation only by the curator, who wanted both national and Greek abstract artists to be present, in a sort of cultural exchange. It is no coincidence that the choice fell on Greece, a country very close to Italy in terms of cultural influence, as I wanted to compare how abstract art is differently interpreted.

This exhibition is part of the project I am carrying out:”Free exchange of exhibitions” and
represents the fifth exhibition: two were organized in 2023 and another two in 2024. What I would like to carry forward is the reciprocity of exchange, in sense that if I set up and curated this exhibition today, I would expect another artist will find a way to reciprocate with another exhibition in another place/region or state. It is not a peremptory obligation, but at least a moral obligation. I am absolutely convinced that this is the right way to make the voice of the Artist heard, who is targeted by people asking for money. We need to cut the thread that historically ties us to critics, galleries, cultural associations, competitions, art fairs and public bodies that charge for their spaces.

Dear Friends, I understand that it may be difficult to overcome the jealousy that binds the Artist to his career and therefore to sharing his knowledge and information, also because he had to pay and suffer to have it, but I believe that the more numerous we are, the more success we will have in the pursue this project. It is necessary to overcome that threshold of confidentiality to which we are all linked, in one way or another. We need to share.

We enter another dimension which is not the economic one of profit, opposition, competition, but that of friendship, sharing and sincere collaboration without ends. Art must be free, just as the thoughts and actions of the Artist are free. With mutual help we will succeed.
Sincere thanks go to the Municipality of Marcon for the free use of the locations, to the  Honorary Consulate of Greece in Venice for granting the patronage, to Bortoli Assicurazioni snc as main partner, to the other partners and to all the participating artists for the commitment and trust that they reserved me.

Taking advantage of the characteristics of the place, very bright due to the presence of large
windows on the ceiling, I wanted to set up the exhibition in a rather innovative way, hanging the works without supports on five sides of the balustrade. In this way the 10 100×150 cm works hang down free like a sheet. In this case each artist is present with 2 works. The visual impact at the entrance to the Library is unique and invites visitors to enter the exhibition. The remaining 37 works by 10 artists hang on the walls.
I don’t want to go into commenting on the works exhibited and mentioning the artists involved with a critical disquisition. I only wish to highlight the notable artistic research developed on themes deeply felt by modern society, such as solitude, complexity, ecology, social comparison and the desire to escape. At the end, the quality level of the works on display is remarkable.

I wish everyone a good viewing.
The curator
Livio Lopedote

Αφηρημένη τέχνη και σύγχρονος κόσμος

Ο σύγχρονος κόσμος είναι ένας κόσμος ρευστός που διαρκώς μεταλλάσσεται, αναθεωρεί και αναθεωρείται, είναι ακόμα ένας κόσμος που δεν δύναται να έχει μια σταθερή εικόνα του εαυτού του ή επίσης να αποκτά εικόνα του εαυτού του, ή αν έχει, αυτή είτε είναι επιβεβλημένη εκ των έξω, είτε κατασκευασμένη από ψευδαισθήσεις, καταλήγει έτσι σε μια κατασκευή του φαίνεσθαι χωρίς την απαραίτητη σύνδεση με το είναι. «Όσο πιο τρομακτικός γίνεται ο κόσμος, τόσο η τέχνη γίνεται πιο αφηρημένη» (Paul Klee).

Η σύγχρονη τέχνη δεν έχει ανάγκη την παράσταση, δεν έχει ανάγκη την πρόφαση.

Ο σύγχρονος καλλιτέχνης έχει αντίληψη της αναγκαιότητας της τέχνης προκειμένου να υπάρξει ως άνθρωπος .Δεν χρειάζεται καμία απολύτως πρόφαση για να κάνει τέχνη. Οι καιροί είναι ασφυκτικοί και η τέχνη είναι το μέσο που καταργεί τον βασικότερο νόμο, εκείνο της βαρύτητας, που βοηθά τον άνθρωπο να ατενίζει τα υψηλά, να τον κρατά όρθιο στα δύο του πόδια.

Ο σύγχρονος κόσμος κυριαρχείται όλο και περισσότερο από τη θεοποίηση της ύλης, τον μονοθεϊσμό του χρήματος και το δίπολο πλούτου και φτώχειας να γίνεται όλο και πιο ακραίο. Αυτή η πόλωση καθόλου δεν βοηθά στις πολλές και ποικίλες αναγνώσεις του κόσμου, η υπερσυσσώρευση της ύλης αποκόπτει τον άνθρωπο από το πνευματικό και του στερεί ακριβώς τη σύνδεση με την υλικότητά του και τον κόσμο, εντείνοντας του την σκοτεινή αίσθηση της μοναξιάς.

Μέσα σε έναν κόσμο που τείνει να είναι μόνο υλικός, λες και η μόνη ουσία του κόσμου είναι η ύλη, η εικόνα, το image, σε άμεση σχέση με την υπερκατανάλωση και την προώθηση προτύπων, κυριαρχεί παντού, κατακλύζει το βλέμμα και διαμορφώνει ήθη, αντιλήψεις, συμπεριφορές και συνειδήσεις. Με τη χρήση της εικόνας χτίζονται ή γκρεμίζονται κόσμοι με τεράστια ευκολία και ταχύτητα. Στον κόσμο της ψηφιακής εποχής τα όρια του υπαρκτού με τον εικονικό κόσμο δεν είναι πλέον σαφή και ξεκάθαρα.

Ο άνθρωπος αποκομμένος από τους φυσικούς τρόπους ζωής καταναλώνει όλο και περισσότερο προκειμένου να συντηρήσει ή να αναδείξει την εικόνα του μέσα σε έναν κόσμο που δεν τον περιέχει.

Πως θα μπορούσε ο σύγχρονος καλλιτέχνης να μην καταπιαστεί και να μην πειραματιστεί με οποιαδήποτε μορφή ύλης η οποία έτσι κι αλλιώς τον κατακλύζει τόσο που νιώθει να τον πνίγει; Πώς να μην εξαντλήσει κάθε προσπάθεια αναμέτρησης μαζί της προκειμένου να νοηματοδοτήσει και πάλι τον κόσμο; Και πώς να μην ψάξει πέρα από την ίδια την εικόνα και μακριά από κάθε καθιερωμένο τρόπο και αντίληψη..;

Η ύλη, ακόμα και για την υλιστική φιλοσοφία, αποτελεί την πρωταρχική ουσία ώστε να γίνει ορατό το αόρατο, να πραγματωθεί το θαύμα του κόσμου.

Και αυτό σημαίνει ότι η τέχνη αντλεί απότην απειρία του κόσμου εξαντλώντας πληθώρα υλικών και τεχνικών προκειμένου να αποκαλύψει το πνευματικό, αυτό ακριβώςπου αποτελείτο αναγκαίο του έργου τέχνης. Αυτό, δηλαδή το πνευματικό στην τέχνη, απασχολεί και διατρέχει όλη την ιστορία της τέχνης!

Εκεί όπου ο λόγος ή η επιστήμη μιλούν ή σιωπούν, η τέχνη αποκαλύπτει, υπονοεί, καταδεικνύει την απειρία του κόσμου, την απειρία των στοιχείων του κόσμου, μέσα από την αποκάλυψη των ίδιων των νόμων και σχέσεων που επίσης διέπουν τον κόσμο. Αυτό αποκαλύπτει πάντα η τέχνη, εκείνο που διαφέρει, είναι ο τρόπος αποκάλυψης σε σχέση με τις διάφορες μορφές της. Γι αυτό και η τέχνη, η μεγάλη και αληθινή τέχνη, διέπεται από την άχρονη αλήθεια, τη συμπαντικότητα ,την αποκάλυψη του πνευματικού.

Γι αυτό, η τέχνη είναι πέρα και έξω από τα συστήματα, τα ιδεολογήματα και τις επιβεβλημένες φόρμες της ενατένισης της εικόνας του κόσμου. Είναι η βουτιά στο χάος όπου συλλέγεις μέσα από την απειρία των στοιχείων και δομείς κόσμους εκτελώντας θεϊκές συνταγές. «Το χάος είναι απλώς μια τάξη που περιμένει να αποκρυπτογραφηθεί» (Jose Saramago).

Η τέχνη είναι το πνεύμα που αποκαλύπτεται μέσα από την δομή και σύνθεσηυλικών και (ή) τεχνικών μέσων, μαζί με κάτι άλλο που λέγεται πνοή η έμπνευση.Το ικανό και το αναγκαίο ως οι προϋποθέσεις της τέχνης. Όσο για το θέμα ή τη θεματική στην τέχνη, πάντα αποτελεί την αφορμή. Ε, στην αφηρημένη τέχνη, το θέμα δεν αποτελεί ούτε την ικανή ούτε την αναγκαία συνθήκη, η σύγχρονη τέχνη δεν χρειάζεται προφάσεις όπως δεν έχει ή δεν θα έπρεπε να έχει υποστηρικτές για κανένα άλλο λόγο εκτός από εκείνον που την προάγει αμιγώς.

Η τέχνη δεν σχετίζεται με ωφελιμιστικούς σκοπούς πέρα από εκείνους της αισθητικής, ηθικής και πνευματικής ανύψωσης του ανθρώπου.

Και όσο ανοίγει αυτή η αντίληψη, τόσο πιο αφηρημένη θα μοιάζει η τέχνη… Γιατί ο όρος αφηρημένη δύναται να παρεξηγηθεί… Να χαθεί το νόημα… που είναι η ουσία του κόσμου. Η ουσία του κόσμου δεν είναι οι μορφές, τουλάχιστον με την έννοια μιας προκαθορισμένης φόρμας. Είναι όμως η αναζήτηση εκείνης της μορφής που παίρνει η ουσία προκειμένου να ενσαρκωθεί για να καταφέρει να αποκαλύψει στον άνθρωπο τη θεϊκή του υπόσταση.

Αλλιώς καταντά κάτι άλλο… διακόσμηση, δεξιότητα, εργαλείο των διαφόρων και διαφορετικών συστημάτων με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ας είμαστε ακόμα ειλικρινείς:

Η σύγχρονη τέχνη δεν είναι και δεν μπορεί να είναι χάος, αντλεί από το χάος για να δομήσει κόσμους, ως εκ τούτου, απαιτείται σπουδή, αφοσίωση και γνώση μαζί με τη μεγάλη και πρωταρχική ανάγκη να διασωθεί η ομορφιά, τοδιακριτό αυτό της ανθρώπινης αντίληψης ως προς τη θεώρηση του κόσμου.

Και η αποκάλυψη ότι τελικά, δεν είναι ο καλλιτέχνης που κάνει όμορφο τον κόσμο: Ο κόσμος είναι όμορφος!

Και το μόνο που μένει είναι να το αντιληφθούμε. Ο ρόλος της τέχνης είναι ακριβώς αυτός, να ανοίξει το δίαυλο μεταξύ των ανθρώπων, προκειμένου να το επικοινωνήσει.

Αυτή η ομορφιά έρχεται και επικοινωνείται μέσα από το έργο τέχνης.

Livio σε ευχαριστώ..!

Δήμητρα Τριανταφυλλοπούλου (καλλιτέχνης)

Artists

Dimitra Triantafyllopoulou – Greece, Francesco Sisinni – Italy, Gianfranco Del Bove – Italy, Gianfranco Tonin – Italy, Gianluca Gualandi – Italy, Giovanni Mangiacapra – Italy, Kaizer Ioannis Kaiserlis – Greece, Livio Lopedote – Italy, Marilena Simionato – Italy, Nicola Damiani – Italy, Nicole Papaefthimiou – Greece, Nikos Lamprinos – Italy, Rosanna Casagrande – Italy,  Vasilis Soulis – Greece, Vassilis Kavouridis – Greece

Info

International Painting Exhibition 5 – 18 April

Curator Livio Lopedote

Centro Culturale De André
Piazza IV Novembre, 2 – Marcon – Città Metropolitana di Venezia