Το Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας υποδέχεται τη ζωγραφική της Έφης Σούτογλου με τίτλο «Γενέθλια Γη».
Η Έφη Σούτογλου, απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, με καταγωγή από τον Άγιο Κωνσταντίνο Φαρσάλων, επιστρέφει στη γενέθλια γη, μεταφέροντας με τα έργα της εικόνες του θεσσαλικού κάμπου.
«Την Έφη Σούτογλου την γνωρίζω από τα πρώτα χρόνια της φοίτησής της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Ζωγράφος ακάματη, σχολαστική ερευνήτρια του σχεδίου και του χρώματος, του φωτός και της σκιάς στα έργα της, κατάφερνε και καταφέρνει να μας συνεπαίρνει σε συγκινήσεις υψηλές, σαν ψίθυρος ενός απαλού ανέμου στα ξερόχορτα και τα στάχια του θεσσαλικού κάμπου. Με έργα γεμάτα ήχους και αρώματα της δικής της προσωπικής μυθολογίας εμπνευσμένα από την δικιά της γενέθλια γη, η ζωγραφική της στρατεύεται στην έννοια της καθαρής και τίμια τέχνης. Η Έφη Σούτογλου είναι εκείνη η περίπτωση του καλλιτέχνη που πασχίζει με δύναμη και σθένος να αναστήσει την ζωγραφική όχι απλά να την υπηρετήσει. Σεβόμενη όλες τις αρχές και τις αξίες της ζωγραφικής αρθρώνει λόγο στέρεο και στιβαρό. Με όπλα την ευαισθησία και την παρατήρηση της φύσης, με βλέμμα καθαρό και ερμηνευτικό σαν ψίθυρος καλοκαιρινού θεσσαλικού ανέμου καταφέρνει να μας παρασύρει με την τέχνη της σε κόσμους στοχασμού και μαγείας. Χρόνια τώρα με τα έργα της γεμάτα ευαισθησία φυσάει σαν πνοή την σκόνη από την ψυχή μας για να αναδυθούν αξίες όπως η αλήθεια και η τιμιότητα». (Χρήστος Παλλατζάς)
«Η Έφη Σούτογλου εμπεριέχει στη ζωγραφική της το φως, την απεραντοσύνη του Θεσσαλικού Κάμπου, τη σεμνότητα, την ευγένεια και την καλοσύνη των ανθρώπων της καταγωγής της.
Από παιδί έχει ζήσει τη διαδικασία της ζωής μέσα στη φύση. Τα Παιχνίδια της·μυρμήγκια, σαλιγκάρια, έντομα, πασχαλίτσες, σκαθάρια, αρνάκια, πεταλούδες και όλα τα ζωάκια που ζούσαν μαζί της.
Το λατρευτικό στοιχείο της μάνας-γης απλώνεται διάχυτο και αποτελεί το βαθύτερο νόημα του έργου της. Αξίζει να σταθούμε και να προσέξουμε πώς μέσα από το φως των έργων της και τη σχέση της με τη γη αποκαλύπτεται η ιερότητα της διαδικασίας εξέλιξης της ζωής. Μέσα από το φως και τη σιωπή του κάμπου της Έφης Σούτογλου ερχόμαστε σε επαφή χωρίς λόγια, μα μόνο με το χρώμα και με το βίωμά της για την προετοιμασία της γης, τη σπορά, τον θερισμό, τη συγκομιδή, το αλώνισμα μα και τη βαθιά αγάπη των ανθρώπων για τη γη τους. Έχει τον κύκλο της ζωής στην καθημερινότητά της από παιδί και αυτήν τη γνώση τη μεταφέρει στο έργο της.
Στη ζωγραφική της υπάρχει η ευδαιμονία και η ευγονία του χρόνου των όντων, υπάρχει το λατρευτικό ύφος προς καθετί που ζει από τη γη όπως τα αρσενικά βασιλικά γαλόπουλα, η μοναχική κατσικούλα, το πιστό σκυλί, οι άνθρωποι που φροντίζουν για όλα. Όλα γίνονται και είναι Ένα. Ο άνθρωπος, τα ζώα, η μάνα-γη γίνονται Ένα μέσα από μια σιωπηλή αφοσίωση, σύνεση, ευλάβεια, στοιχεία απαραίτητα για κάθε μεγάλο και γόνιμο έργο που το διακρίνει η σεμνότητα και η απλότητα.
Στα έργα της, η μοναχικότητα που τη διακρίνει από παιδί, είναι η σοφία του ανθρώπου που έμαθε να ζει και να παρατηρεί τη ζωή κι έτσι σαν ολόκληρος ανεξάρτητος οργανισμός ενώνεται με το σύμπαν μέσα από βαθύ στοχασμό.
Η Έφη Σούτογλου έχει γερό εφαλτήριο για το πέταγμά της σε άλλους κόσμους.
Ο λευκός θεϊκός ελέφαντας μέσα στον κάμπο της, μοιάζει να είναι ο ερχομός της αναζήτησης ενός άλλου δρόμου…». (Μαριέττα Πεπελάση)
Η έκθεση, η οποία θα εγκαινιασθεί το Σάββατο 22 Απριλίου και ώρα 7.30 μ.μ., θα διαρκέσει μέχρι τις 15 Ιουνίου 2023. Αφιερώνεται στη μνήμη των γονιών της Κώστα και Σοφίας και στις ψυχές που χάθηκαν στα Τέμπη τον Μάρτη του 2023.
