Γράφει η Τζούλια Ανδρειάδου
«Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά…»
Ως ξεχασμένο τραγούδι μου ακούγεται. Ημερολογιακά ήλθε και παρήλθε η μαγική στιγμή που τα ρολόγια σήμαναν τον ερχομό τoυ Νέου Χρόνου: 2020.
Ένα παραμύθι που κλείνει με το «Και θα ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα»!
Το 2020 είναι μια εντυπωσιακή χρονολογία, που πέρα από τον αριθμό, ίσως καταγραφεί ως το «ΕΤΟΣ της ΕΛΠΙΔΑΣ για ένα ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ», εκεί που θα θέλαμε να μας οδηγήσει η νέα δεκαετία.
Ας μην φανταστούμε πως πάει παραπέρα μέχρι το 2222, που είναι μια εξ ίσου εντυπωσιακή χρονολογία! Οι προβλέψεις για τον πλανήτη μας είναι αρνητικές.
Οι γιορτινές μέρες μας υπενθυμίζουν πως «πρέπει» να επιδεικνύουμε την αγάπη και την ανοχή μας για τον συνάνθρωπο. Φυσικά κανείς δεν λέει να επιδεικνύουμε. Οι πάντες προτιμούν το ρήμα «προσφέρουμε».
Μεταξύ των πολλών «πρέπει», η ζυγαριά βαραίνει υπερβολικά από την μεριά της κατανάλωσης των πάντων! Για επίδειξη πρόκειται και για επίπτωση στο ζωτικό μας χώρο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Για επίδειξη και ανταγωνισμό σε παγκόσμια κλίμακα! Είναι «το Σύνδρομο των Γιορτών», που διαμορφώνει πανομοιότυπες τάσεις, δράσεις και γενικά συμπεριφορές, άλλοτε καλοπρόθετες κι’ άλλοτε πονηρές και προσχεδιασμένες μόνο για το συμφέρον της «αγοράς».
Μια εξωφρενική τρέλα υπερκατανάλωσης που γυροφέρνει τον πλανήτη γύρω από ένα άξονα: την υπόσχεση πως η νέα χρονιά θα πάει καλύτερα για εαυτούς και αλλήλους!
Μου φαίνεται μια καλοστημένη παγίδα, που πλασάρει ως σλόγκαν το «Για μια καλύτερη ζωή», και έχει ως δόλωμα τα απαστράπτοντα γιορταστικά χαμόγελα και ως θύμα τους επιρρεπείς, δηλαδή ένα μέγα πλήθος ανθρώπων
Σε αυτό το μέγα πλήθος, όσοι απελπισμένοι ζουν μια μίζερη ζωή στα σύνορα της αθλιότητας, μπαλώνουν με ψευδαισθήσεις τα κουρέλια τους, ελπίζοντας και αυτοί σε μια καλύτερη ζωή, που αν δεν την ζήσουν, θα μπορούν να την βρουν στον παράδεισο που τους υπόσχονται οι ανά τον Κόσμο θρησκείες. Μια χωματερή της αυταπάτης θα περιμένει αυτούς και τα παιδιά τους. Και έτσι αναπαράγεται η δυστυχία τους.
Κάποιοι τυχεροί θα καταφέρουν να ξεφύγουν.
Όσο το ΣΥΣΤΗΜΑ ταΐζει το ΕΓΩ μας και υπόσχεται τους παραδείσους της υπερκατανάλωσης ως το κλειδί της ευτυχίας, τόσο τα πλήθη θέλγονται και ενδίδουν!
Όσο και αν οι ειδήσεις μας πληροφορούν για βομβαρδισμούς, στρατιές προσφύγων, εγκλήματα και πάσης φύσεως φυσικές καταστροφές, τόσο η ζυγαριά βαραίνει από το «Σύνδρομο των Γιορτών».
Είναι ένας ασφαλής διάδρομος απογείωσης που οδηγεί στην φυγή. Και η φυγή ταυτίζεται πλέον με την υπερκατανάλωση!
Είναι η άλλη όψη του νομίσματος.
Αν αφιερώσετε ελάχιστο από τον χρόνο σας αναζητώντας στη Βικιπαίδεια (WIKIPEDIA) τη λέξη ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ, θα τρομάξετε από τους αριθμούς της στατιστικής!
…«Επί του παρόντος, οι ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου καταναλώνουν σε ποσοστό 32 φορές περισσότερους πόρους από ότι το υπόλοιπο των 5,5 δισεκατομμυρίων του αναπτυσσόμενου κόσμου».
Οι διαχωρισμοί ανάλογα με το χρώμα του δέρματος σου, ή με την θρησκεία, ή με την γεωγραφική θέση όπου γεννήθηκες χώνονται κάτω από το χαλάκι, όταν προβάλλει το προφίλ της νέας ανθρωπότητας:
Η πρώτη κατηγορία είναι ΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ, η δεύτερη κατηγορία είναι ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΜΕΣΑΙΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ και η τρίτη κατηγορία είναι ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ όλου του πλανήτη.
Υποθέτω πως στις ανάλογες μελέτες για το πρόβλημα που δεν φαίνεται να βρίσκει λύση, θα συνωστίζονται πολλές υποκατηγορίες.
Οι Ελληνίδες και Έλληνες, ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία, στους ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ.
Και κάτι τέτοιο προσπάθησαν ν’ αποδείξουν οι φετινές γιορτές, όπου το σύνδρομο φυγής ξεπέρασε τα όρια, σύμφωνα με τις ειδήσεις των ΜΜΕ.
Ακόμα και οι θεατρικές παραστάσεις, τα ποικίλα δρώμενα που αναφέρονται ως ιβέντς (events), οι εκθέσεις και τα τηλεοπτικά σώου (shows).
Καταναλώστε χαρά! Ναι, το χρειαζόμαστε όλες και όλοι και περισσότερο απ’ όλους τα παιδιά για να αντέξουν το μέλλον που τα περιμένει.
Όμως πίσω από την προγραμματισμένη χαρά, ένα ζάπινγκ στα κανάλια επιβεβαιώνει την παγκοσμιοποίηση.
Επίδειξη, ανταγωνισμός και μίμηση από την μια όψη του νομίσματος, ανάγκη για μια καλύτερη ζωή για τους στερημένους, από την άλλη.
Πολλές Χωματερές θα χρειαστούν και φέτος για να χωνέψουν τα απομεινάρια και τα απόβλητα του υπερκαταναλωτισμού που κουβαλάει κάθε τέλος του χρόνου το Σύνδρομο των Γιορτών.
Μας ταΐζει το Σύστημα κι’ εμείς ταΐζουμε τις Χωματερές και μυαλό δεν βάζουμε, παρ’ όλο που υπάρχουν φωνές που αντιστέκονται , αλλά ποιος τις ακούει…
Η οριζόντια πληροφόρηση έχει αναλάβει τον ρόλο του «βλέπε, άκου, μίλα, ξόδευε», που παραπλανητικά οδηγεί στο «μη σκέφτεσαι, σκέφτομαι εγώ για σένα και σε προτρέπω»!
Η Ιντερνετική επικοινωνία και πληροφόρηση και ο καταναλωτισμός θα είναι οι δύο νέες πανίσχυρες θεότητες της δεκαετίας που ακολουθεί. Θυσίες στο βωμό τους απ’ όλους και για όλα, ακόμα και για τα λόγια που φεύγουν και ευτυχώς χάνονται.
Υπάρχει μια διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας που λέει «μίλα απεριόριστα», άσχετο αν λες ανοησίες. Εσύ μίλα για να πλουτίζει η εταιρία. Είναι μια άϋλη μορφή κατανάλωσης, που μετατρέπεται σε πλούτο για τα μονοπώλια των κρατούντων.
Η Σκακιέρα της Ολιγαρχίας γνωρίζει να μεταχειρίζεται τα πλήθη ως πιόνια, όλους εμάς δηλαδή.
Τα παραδείγματα είναι άπειρα! Συμπεριλαμβάνουν και όσους νομίζουν ότι κάνουν επανάσταση, πχ. γράφοντας σ’ ένα τοίχο, το WAKE UP ρέεεεε, επίσης και τους καλλιτέχνες της street art που τους εκτινάσσει από φτωχούς καλλιτέχνες σε διασημότητες- χαϊδεμένα παιδιά του Συστήματος! Αναφέρομαι σε διεθνείς περιπτώσεις.
Τελικά, καταλήγω να πιστεύω πως υπάρχει και μια άλλη Χωματερή, καλά κρυμμένη στα έγκατα της συνείδησης μας, που θέλουμε να την αγνοούμε.
Δέχεται κάθε είδους απόβλητα από κάθε άνθρωπο, κάθε ηλικίας, κάθε φύλου και διαφορετικότητας, κάθε θρησκείας, φιλοσοφίας και εθνότητας, κάθε γεωγραφικού μήκους και πλάτους στον πλανήτη ΓΗ.
Είναι Η ΧΩΜΑΤΕΡΗ των ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ
Ευχές για Το Έτος της Ελπίδας, για μια Ειρηνική Δεκαετία!
