Γράφει ο Άγγελος Κανιούρας

Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση και την «εγκαθίδρυση» της εκάστοτε κυβέρνησης-συντεχνίας- καλλιεργείται συστηματικά μία πλασματική αισιοδοξία που στόχο έχει, ως φαίνεται, την χειραγώγηση και την καθοδήγηση των μαζών σε μία συμβιβαστική λύση υποταγής.

Η “ιδεολογική” ηγεμονία για να επιβιώσει πρέπει να συμβιώσει υποτακτικά με τον κατακτητικό της ρόλο. Τα μεγαλοφάνταστα όνειρα μοιραία πρέπει να αφοπλιστούν μέσα από ψευδεπίγραφα σχέδια που ανακοινώνονται με κάθε επισημότητα. Ο κυνισμός δεν έχει όρια! Τώρα το “όραμα” επανέρχεται σαν ένδυμα περισσότερο για να καλύψει την γύμνια του “σαλταδόρου” και λιγότερο την ορθή εφαρμογή των όσων είχαν υποσχεθεί. Η αλλοτρίωση της ιδεολογικής “ομοσπονδίας” που διαφαίνεται να βρίσκει απήχηση μόνο στους πολιτικά δικούς της “εξαρτημένους” οπαδούς καταφεύγει στο ραγιαδισμό και την αλλοτρίωση συνειδήσεων.

Η αλλοτρίωση της ιδεολογικής “ομοσπονδίας” που διαφαίνεται να βρίσκει απήχηση μόνο στους πολιτικά δικούς της “εξαρτημένους” οπαδούς καταφεύγει στο ραγιαδισμό και την αλλοτρίωση συνειδήσεων

Για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα επιστρέφουν στο παρελθόν που ισχυρίζονταν ως τώρα ότι ήταν η πηγή του κακού. Καινούριες φυσιογνωμίες στον πολιτικό χάρτη χρησιμοποιώντας την υπερβολή κρατούν κλειστά τα βιβλία του προοδευτισμού. Σαν να μην γύρισε ούτε μία σελίδα όλα σου θυμίζουν το παλιό, αυτό δηλαδή που κατηγορούσαν ως τώρα και ευαγγελίζονταν ότι θα ήταν το πρώτο που θα άλλαζαν σαν έρθουν στην εξουσία.

Δοθήσης της αφορμής ξαναγράφονται καινούργια συνθήματα και θα σπείρουν μίσος. “Θα” εφαρμόσουν τον νόμο για να διώξουν υποτιθέμενους εξωμότες του Ελληνισμού. Εδώ καταλύεται το έθνος μέσα από την άκρατο πατριδοκαπηλία κι ο καινούριος “ηγήτορας” σε άρμα περίλαμπρος ως άλλος Καίσαρας κομπάζει για τα δήθεν ευφάνταστα επιτεύγματά του.

Γνωρίζει όμως ότι οι ψευτο-παπικές τους υποσχέσεις που μετέτρεψαν την ανάγκη σε ελπίδα δημιουργούν ραγιαδισμό και η επιβίωσή του βασίζεται στον προσηλυτισμό δια της επαγγελματικής αμοιβής. Εκεί ο νεοφώτιστος (κομματικός στρατιώτης) από σερνόμενος αισθάνεται να αποτελεί τμήμα της υποτιθέμενης αλλαγής (βολεύτηκε) και ίπταται στα σύννεφα ενώ συγχρόνως αντιμάχεται με λύσσα για όσα περί “δικαίου” και “αξιοκρατίας” αγωνιζόταν ως τώρα.

Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση οι νικητές ανοίγουν ορύγματα και τάφρους. Κανένα σημάδι προς τα μπρός κανένα αισιόδοξο βήμα στο άμεσο μέλλον. Όλα έχουν ορίζοντα το απώτερο μέλλον δηλαδή τότε που οι ίδιοι θα έχουν πάρει των ομματιών τους. Ο “εχθρός” βρίσκεται στα πεδία του Βατερλό . Εδώ τον κατατρόπωσε ο λαός! Εδώ στα μετόπισθεν επιστρέφει και η κυβέρνηση και ασχολείται με την νίκη. Η πρόοδος δεν έχει χρόνο να πορευτεί και η σπιρτάδα των “αγώνων” της σταμάτησε στο χαράκωμα. Οι ψεύτικες υποσχέσεις φοβίζουν τα βήματα.

Η αλήθεια κατρακυλά στην τάφρο. Η οπισθοδρόμηση, τους συντηρεί, τους προστατεύει. Ο υποσκελισμός τους έφερε ίλιγγο κι ο δρόμος χάνεται. Η αλαζονεία γένος θηλυκό γεννά μύρια κακά που έρχονται σαν άνεμος και μπάζουν από παντού. Για να προστατευτεί ο «ηγήτορας» πρέπει να κλειστεί στα ανάκτορα της αυτοκρατορικής του απαγορευμένης πόλης. Εκεί πίσω από τ’ απροσπεραστα τοίχοι δεν φτάνουν οι ιαχές των αδικημένων της χώρας ούτε οι αγώνες τους. Εδώ ξεκομμένος από τον λαό που τον ανέδειξε κάνει αριθμητικούς υπολογισμούς και αναδύει μέσα από την τέφρα των πράξεών του μυθικούς φοίνικες.

Στην απαγορευμένη πόλη δεν θα μείνει κανείς τους. Δυστυχώς στα δύσκολα ο “ηγεμόνας” αφήνεται μόνος του

Οι «ευνούχοι» ο ένας μετά τον άλλον εγκαταλείπουν το άρμα για να πάρουν θέσεις προσαρμόζοντας τακτική επιβίωσης κι ο ιστορικός όπως πάντα κάνει τους δικούς του υπολογισμούς για το καντήλι του μέλλοντος. Στην απαγορευμένη πόλη δεν θα μείνει κανείς τους. Δυστυχώς στα δύσκολα ο “ηγεμόνας” αφήνεται μόνος του. Το μόνο που απέμεινε είναι μια γλυκόπικρη γεύση της άλλοτε εξουσίας και η τάφρος που ανοίχτηκε μπροστά από τα πελώρια τείχη που υψώθηκαν.

Οι φράχτες στερήσανε την προκοπή από τον τόπο. Το δίκαιο του “ισχυρού” εξανεμίστηκε και η γύρη της αλλαγής περιφέρεται στην ατμόσφαιρα κατά πως τη φυσάει ο άνεμος. Η απατημένη εργάτρια μέλισσα ως πότε θα ανέχεται να την εξαπατούν; Η εσωτερική της ανόρθωση πότε θα επιτευχθεί;

Το παλιρροϊκό ρεύμα που αναταράσσει κάθε φαινομενικά ήρεμο όπου να’ ναι θα φτάσει και οι ηγεμόνες πήραν θέση προς μάχη να σε εκμεταλλευτούν για μία ακόμα φορά. Δρακοσπαρμένε άνθρωπε, εσύ πάλι θα κληθείς σηκώσεις το βάρος τους;