Η σειρά ξεκίνησε ως ένα οικογενειακό πορτρέτο, με αλληγορικούς πίνακες της Navine, του συντρόφου της και του παιδιού τους. Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε ένα μεγαλύτερο σύνολο έργων που περιλαμβάνει τους δεκαπέντε πίνακες που εκτίθενται σε αυτήν την έκθεση. Τα μεμονωμένα έργα ομαδοποιούνται σε τρίπτυχα, δημιουργώντας ένα συνεχές έργο που μοιάζει με ζωφόρο, όπως ακριβώς θα ξετυλίγονταν οι αρχαίες κυλινδρικές σφραγίδες πάνω σε λωρίδες πηλού.

Η Navine δημιούργησε μια πρόσθετη τοιχογραφία in situ: αυτή η συνδεόμενη με το χώρο ζωγραφική ζωφόρος σχετίζεται με τη γοητεία που ασκεί στην καλλιτέχνιδα η ανακατασκευή της Πύλης της Ιστάρ, που ανασκάφηκε από αρχαιολόγους στο Ιράκ στις αρχές του εικοστού αιώνα και εκτίθεται επί του παρόντος (υπό σκληρά αμφισβητούμενες συνθήκες) στο Μουσείο Περγάμου στο Βερολίνο.

Ο σχεδιασμός και η εισαγωγή των δέντρων στις κυλινδρικές σφραγίδες είναι μια συγχώνευση αρχετύπων: Οι φοίνικες και οι χουρμάδες τους, ή τα τσαμπιά ή τα φρούτα τους, είναι συνδεδεμένα με τη θεά Ιστάρ/Ινάννα, που αντιπροσωπεύει την επιθυμία και τη γονιμότητα. Ο κέδρος αντιπροσωπεύει την αρρενωπότητα και συχνά σχηματίζεται ως βέλος. Και μια κρίσιμη υβριδική τυπολογία, με συγχωνευμένα αρσενικά και θηλυκά χαρακτηριστικά, αποδίδεται σε ένα ενιαίο δέντρο.

Αυτά τα ζωγραφισμένα δέντρα αποτελούν πρωτίστως και κυρίως πορτρέτα γυναικών, που είναι δημιουργικές εργαζόμενες και φίλες της καλλιτέχνιδας και οι οποίες, όπως εκείνη, βίωσαν την εγκυμοσύνη και έγιναν γονείς κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Κάθε δέντρο αναδύθηκε από τις σφραγίδες μέσα σε προκαταρκτικά σχέδια, και στη συνέχεια ανέπτυξε τη δική του προσωπικότητα σε σχέση με το υποκείμενό του. Σε κάθε πορτρέτο, σύμβολα και λογότυπα από την καθημερινή ζωή αναδεικνύουν διαφορετικές πτυχές των σχέσεών τους και των συνθηκών επικοινωνίας κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης κυκλοφορίας και της απομόνωσης.

Αυτό το σύνολο έργων σηματοδοτεί ένα προσωπικό ταξίδι για τη, Dossos, στο οποίο εξερευνά τον τοκετό, τις απομακρυσμένες και διαμεσολαβούμενες σχέσεις, τη γονιμότητα και την κατάθλιψη, με οπτικό υπόβαθρο και σημείο αναφοράς την Αρχαία Μεσοποταμία, τα πρωτόκολλα και τις μυθολογίες της.

Η Navine G. Dossos (she/her) είναι εικαστικός που εργάζεται μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας. Τα ενδιαφέροντά της περιλαμβάνουν τον Οριενταλισμό στην ψηφιακή σφαίρα, τη γεωμετρία ως πληροφορία και διακόσμηση, τη βαθμονόμηση της εικόνας και τον Ανικωνισμό στη σύγχρονη κουλτούρα. Έχει αναπτύξει μια μορφή γεωμετρικής αφαίρεσης που συγχωνεύει τον παραδοσιακό Ανικωνισμό της ισλαμικής τέχνης με την αλγοριθμική φύση του διασυνδεδεμένου κόσμου που ζούμε. Αυτή δεν είναι η τυπική αφαίρεση που κατανοούμε από τη δυτική ιστορία της τέχνης, αλλά κάτι ουσιαστικά ενημερωτικό και αφοσιωμένο στην έρευνα και την επικοινωνία.