Πρόσφατα παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση “Σοκ” σε κείμενο Γιώργου Σκούρτη και σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού στο Θέατρο Studio Κυψέλης. Πρόκειται για μια επίκαιρη καυστική σάτιρα στην οποία παρακολουθούμε τη ζωή ανθρώπων που παλεύουν για να επιβιώσουν. Συγκρούονται με τους εφιάλτες της επόμενης μέρας, τρέχουν, ερωτεύονται, μάχονται για την επιβίωση σε έναν διαρκή πόλεμο.
Ανθρώπους σαν εμένα, σαν εσένα, σαν εμάς. Καθημερινούς ανθρώπους που ζουν δίπλα μας, απέναντι μας, μέσα μας.
Γράφει η Αλεξία Λυμπέρη
Στις 19/11/2018 και σε ηλικία 78 ετών έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Σκούρτης και έτσι δεν κατάφερε να βρίσκεται κοντά μας στην επίσημη πρεμιέρα του άπαικτου έργου του, πρόβες του οποίου παρακολουθούσε. Όμως η φωνή του, η κραυγή του κι η αγωνία του, θα εκφράζονται εσαεί μέσω των έργων του.
Ο ίδιος χαρακτηριστικά ανέφερε για την παράσταση: “Πιστεύω πως το ΣΟΚ!!! θα σοκάρει τον κάθε θεατή… Γιατί; Μα γιατί η ζωή μας έχει γίνει χειρότερη, εμείς οι ίδιοι δε πιστεύουμε – σοκαριζόμαστε- για το πόσο βαθιά είμαστε στο βόθρο, υπαρξιακά και πραγματικά. Αφεθείτε στην Αλήθεια του έργου για να μπορέσετε να κρίνετε τα Ψέματα της διαφθοράς και της “νέας διαπλοκής” που μας έχουν καταντήσει φαντάσματα της σχιζοφρένειας”.
Όπως σε όλα τα έργα του Σκούρτη, έτσι και στο “Σοκ” μιλά με σκληρή κι αποκαλυπτική γλώσσα αποκαλύπτοντας πολλές προσωπικές και συλλογικές τραγωδίες του ιδίου. Η παράσταση αποτελείται από 13 σκηνές και 7 σφήνες, ενώ χωρίζεται σε δύο μέρη, τα οποία ο ίδιος τα ονόμασε “Οι κάτω” και “Οι πάνω“, όπου ουσιαστικά παρουσιάζονται οι ταξικές κι οι ιδεολογικές διαφορές των πλουσίων και των φτωχών.
“Οι κάτω“: οι κάτω παλεύουν για να ζήσουν…
Ο Μίλτος πουλάει έρωτα στην κυρία Πόπη, χήρα που ζει πλουσιοπάροχα με τα λεφτά από τις μίζες του άντρα της, αλλά μόνη της.
Ο Νίκος, άνεργος συγγραφέας, προσπαθεί να βρει χρήματα για να πληρώσει την έκτρωση της αγαπημένης του.
Η Ρέα, όμορφη και νέα φοιτήτρια, προσπαθεί να επιβιώσει οικονομικά κι ενδίδει στις ανήθικες προτάσεις του Μίλτου, έναντι αμοιβής.
Ο Πάνος, νεαρός άνεργος μουσικός, αδερφός του Νίκου και φίλος της Ρέας, προβληματίζεται για τη μη κερδοσκοπία της τέχνης ψάχνοντας εναλλακτικές λύσεις για να μπορέσει να κερδίσει τα προς το ζην. Λαμβάνει οικονομική βοήθεια από τη Ρέα με την πρόφαση της αγοράς ενός βιολιού. Όμως αντί αυτού, δίνει ένα μέρος αυτών στη μάνα του Μάγδα για να γλιτώσει την έξωση του σπιτιού, καθώς ο πατέρας του έμεινε άνεργος λίγο πριν τη σύνταξη.
Η Μάγδα όμως μην μπορώντας να βλέπει το μικρότερο γιο της Νίκο να καταστρέφεται, του δίνει μέρος των χρημάτων. Ο Νίκος φεύγει για να συναντήσει την Τζίνα, την έγκυο κοπέλα του, ώστε να της δώσει όσα λεφτά μπόρεσε να βρει για να κάνει έκτρωση.
Η Τζίνα, δουλεύει σε μπαρ για να μπορέσει να επιβιώσει κι ονειρεύεται να καταφέρει να μπει στο χώρο του θεάματος. Ζει σε ένα σπίτι με τον πατέρα της, ο οποίος την κατακρίνει συνεχώς για τον τρόπο ζωής της, ενώ προσπαθεί να ξεχάσει τη μοναξιά του πίνοντας αλκοόλ.
Κι όλα αυτά διαδραματίζονται ανταλλάσσοντας χρημάτα, μια ανθοδέσμη κι ένα απόκομμα χαρτιού για την αναζήτηση ενός κηπουρού. Όλους αυτούς τους ανθρώπους τους ενώνει ο αγώνας για επιβίωση, η μοναξιά και τα χαμένα όνειρά τους.
Κι ενώ προετοιμαζόμαστε για να εισέλθουμε στον κόσμο των “πάνω”, των πλουσίων, ένα μουσικό σκετς διαδραματίζεται επί σκηνής. Ένα αγόρι, με μια κιθάρα, υπό τη συνοδεία πιάνου κι ένα κορίτσι μας τραγουδούν για τον έρωτα που ψάχνουν…
Κορίτσι: “Να τι θέλω λοιπόν: έναν άνθρωπο που να χει όραμα θέλω, έναν άντρα που να ονειρεύεται κάτι πέρα από αυτή τη σήψη θέλω, κάποιον να σχεδιάζει το πέταγμα… να κοιταχτούμε κοιτάζοντας κι οι δυο στην ίδια κατεύθυνση, πέρα μακριά…”
“Οι πάνω“: προσπαθούν να ζήσουν υπό τις νέες συνθήκες…
Ο Αντώνης, εγκαταλελειμμένος από σύζυγο και παιδιά, πληρώνει μια βίζιτα – πρεζόνι, τη Λίζα για να τον ακούσει απλώς και να μην περάσει μόνος του το βράδυ.
Η Πόπη, η πλούσια κυρία του πρώτου μέρους, συνομιλεί στο τηλέφωνο με μια φίλη της πλούσια επίσης, ενώ ταυτόχρονα απολαμβάνουν το μασάζ τους. Θέμα συζήτησης η ανεύρεση της ερωτικής ηδονής κι η εκδίκηση των απατημένων συζύγων.
Στη συνέχεια παρακολουθούμε τη συζήτηση ενός πλούσιου ζευγαριού, που εγκατέλειψαν τα όνειρά τους και ζουν με μόνη παρέα την τηλεόραση και τις εφημερίδες.
Άντρας: “Το Συμβούλιο Ασφαλείας έβγαλε, λέει, “νεκρική οδηγία”. Όσοι περισσότεροι νεκροί, τόσο λιγότεροι άνεργοι. Το είπε η τηλεόραση!”
Κι έρχονται Αυτός κι Αυτή, ένα μαστουρωμένο από την κόκα ζευγάρι, το οποίο προσπαθώντας να φτάσει στην ηδονή του έρωτα, αναρωτιούνται γιατί γεννήθηκαν, γιατί μεγάλωσαν, γιατί έμαθαν, γιατί κουράστηκαν, γιατί πόνεσαν, γιατί προχώρησαν, γιατί πάλεψαν, γιατί ερωτεύτηκαν…
Και στο τέλος έρχεται το πάρτι, ένα ενωτικό event, στο οποίο παρευρίσκονται όλοι για να γελάσουν, για να διασκεδάσουν, για να επικοινωνήσουν μέσω των κινητών τους.
“Σταματήστε τον κόσμο να κατέβω. Σταματήστε το Ίντερνετ να κατέβω.”
Πώς θα καταλήξουν οι ήρωες της ιστορίας μας; Ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος στις ζωές όλων των ανθρώπων; Ποιος είναι ο προορισμός μας και η πορεία μας σε αυτόν τον κόσμο; Ποια θα είναι η κατάληξή μας; Γιατί ζούμε μόνοι; Πως θα επιβιώσουμε; Που χάθηκε ο έρωτας; Μερικοί μόνοι από τους προβληματισμούς που θα σας δημιουργηθούν μετά το πέρας της παράστασης.
“Κάποιος έχασε -και βλαστημάει. Κι άλλος κέρδισε – και βόλτα πάει. Κάποιος φώναξε – πως αγαπάει. Κάποιος νίκησε – και τραγουδάει.”
Οι Θεατρίνων Θεατές υπό τη συνοδεία ζωντανού πιάνου, αναλαμβάνουν το δύσκολο ρόλο της απόδοσης των πολλαπλών μηνυμάτων του κειμένου επί σκηνής, με σοβαρότητα, καυστικότητα, χιούμορ, εκφραστικότητα και πειστικότητα. Ένα δύσκολο εγχείρημα, καθώς η ροή του έργου κι οι εναλλαγές των σκηνών απαιτούν ταχύτητα, ώστε να διατηρηθεί και να κορυφωθεί η δραματοποίηση του κειμένου.
Ένα εγχείρημα, το οποίο οι Καίτη Ιμπροχώρη, Γιάννης Τσιώμου, Μάνος Χατζηγεωργίου, Νίκος Χαλατζίδης, Όλγα Πρωτονοταρίου, Σοφία Μπεράτη, Σόνια Κωτίδου, Μαρία Φλωράτου κι ο Ανδρέας Ζαχαριάδης έφεραν άψογα εις πέρας. Άρτιοι εκφραστικά, με καθαρή άρθρωση και τονισμό λέξεων, με μοναδική κινησιολογία κι όσο συναίσθημα κι οργή απαιτούσε το κείμενο, κατάφεραν με επαγγελματισμό, με τις υποκριτικές και φωνητικές τους ικανότητες να μας “σοκάρουν”. Ο καθένας τους ερμηνεύει αποτελεσματικά πολλαπλούς ρόλους, αλλάζοντας κάθε φορά εντελώς τόσο την κίνησή του, όσο και την έκφραση, καθώς και το συναίσθημα που εκφράζει.
Η δε μουσική, ζωντανή συνοδεία του πιάνου της Νίκης Γκουντούμη, συμπληρώνει αριστουργηματικά την ποιότητα του κειμένου, ενώ δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε να αναφερθούμε στη θεσπέσια φωνή της Σοφίας Μπεράτη, που μας ταξιδεύει μαγικά καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Η σκηνοθεσία του Γιώργου Λιβανού, άρτια αισθητικά, με μια αλληλουχία σκηνών και σφηνών, κρατούν σε εγρήγορση το ενδιαφέρον των θεατών, χωρίς να τους μπερδεύουν, ούτε να τους δυσχεραίνουν στην παρακολούθηση της εξέλιξης της δραματουργίας του κειμένου.
Τα σκηνικά, με χρήση ελάχιστων αντικειμένων μετατρέπονται άλλοτε σε εσωτερικούς χώρους σπιτιών κι άλλοτε σε εξωτερικούς χώρους διάδρασης των χαρακτήρων έχοντας μια εφιαλτική όψη, ταιριάζοντας άψογα στο κείμενο της παράστασης.
Η ενδυματολογική προσέγγιση των χαρακτήρων, απλή αλλά λειτουργική, ταιριαστή με το ύφος και την ταξική προέλευση των ηρώων. Καθώς το έργο γράφτηκε το 2016 κι αναφέρεται στο σήμερα και σε όλα όσα βιώνουμε, οι ηθοποιοί δεν θα μπορούσαν παρά να φορούν ρούχα της εποχής μας.
Συνολικά, πρόκειται για μια άρτια σκηνική παραγωγή, η οποία δεν πρόκειται να αφήσει κανένα ασυγκίνητο ή μη προβληματισμένο.
Ακατάλληλη για ανηλίκους εξαιτίας της βωμολοχίας και της σκληρής γλώσσας του κειμένου.
Πάθαμε ένα ισχυρό “Σοκ” μετά την παρακολούθηση της παράστασης.
Εσείς αντέχετε να τη δείτε;
info παράστασης
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή στις 22.30, Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 21.00
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 15,00 ευρώ (με ποτό),
Μειωμένο (φοιτητικό-ανέργων-θεατών άνω των 65 – ΑΜΕΑ): 10, 00 ευρώ
Ατέλειες ( ΣΕΗ & ΕΕΣ ) δεκτές με την αγορά του βιβλίου – προγράμματος
Για κρατήσεις θέσεων-πληροφορίες: Τηλ.: 210 8819571 & 6944 535261
Facebookgroup «Θεατρίνων Θεατές»: https://www.facebook.com/groups/195324911946/
Πρόσβαση στο θέατρο: -Με τα τρόλεϊ 2, 4 (στάση Ζακύνθου),
-Με το λεωφορείο 022 (στάση Ζακύνθου)
