Με κυρίαρχο το ροζ χρώμα, ο εικαστικός Σταμάτης Θεοχάρης μας ταξιδεύει στον δικό του Παράδεισο. Άγγελοι, δεσμά με σκοινιά και κόμπους, λουλούδια και κεντίδια, γυναίκες με μούσια και πειρατές, μεταμφιέσεις, αστικό τοπίο, ιαπωνικές αναφορές, γκράφιτι, κόμικς, kinky ρούχα, ζώα όπως πεταλούδες και φίδια, γουρούνια και μύγες συνθέτουν τον δικό του εικαστικό κόσμο.

Η ιστορικός της τέχνης και καλλιτέχνιδα Νιόβη Κρητικού, η οποία επιμελείται την έκθεση σημειώνει «Η δουλειά του «φαίνεται να επηρεάζεται από την κουλτούρα εκείνων των σαλτιμπάγκων της ροζ περιόδου του Πάμπλο Πικάσο, την ποπ αισθητική του Τζέιμς Ρόζενκουιστ και την υπερρεαλιστική καταγραφή της φόρμας του Ρενέ Μαγκρίτ».

Ο Θεοχάρης με αντιφατική διάθεση, επαναπροσδιορίζει το βλέμμα του θεατή καταγράφοντας σαν φωτορεπορτάζ ένα Queer μανιφέστο τσιχλόφουσκας, με αθέατα κομμάτια μιας κρυφής, ευαίσθητης, πονηρής και απελευθερωμένης από προκαταλήψεις, ερωτικής ζωής.

Εμείς, τον συναντήσαμε στην Alma Gallery, όπου μας ξενάγησε στα έργα του.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

-Σταμάτη, ροζ φαντασιακός κόσμος με ποπ αισθητική και υπερρεαλιστικό ύφος. Πώς εμπνεύστηκες όλο αυτό το παραδεισένιο περιβάλλον;

-Πρόκειται για το αποτέλεσμα του συνδυασμού των αισθητικών μου επιρροών και των κοινωνικο-φιλοσοφικών μου αναζητήσεων. Πάντα με γοήτευαν οι εικόνες που προκαλούν δέος και μπορεί να έχουν έναν εμβληματικό χαρακτήρα όπως, ας πούμε, οι Βυζαντινές και οι καθολικές αγιογραφίες. Βάλε μες στο μίξερ και την ποπ κουλτούρα σε συνδυασμό με συμβολισμούς που προέρχονται από την σύγχρονη πραγματικότητα, πρόσθεσε και ένα μεγάλο μέρος από τις προσωπικές μου εμμονές και το αποτέλεσμα είναι ένα ροζ αισθησιακό και σουρεαλιστικό σύμπαν, που αντικατοπτρίζει το ποιος είμαι εγώ σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος, τουλάχιστον στην παρούσα φάση.

-Η έκθεση σου “Made in Heaven” έχει και κοινωνική προσέγγιση. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για αυτή;

-Πράγματι, μέσα από τις εικόνες που δημιουργώ κάνω αναφορά σε κοινωνικά θέματα που έχουν να κάνουν και με τις προσωπικές μου αναζητήσεις, όπως η σεξουαλικότητα, τα όρια και η ρευστότητα των έμφυλων ταυτοτήτων, της θηλυκότητας και της αρρενωπότητας και τις στερεοτυπικές αντιλήψεις γι αυτά. Αλλά και για τις έννοιες της απελευθέρωσης και της παραδοχής με τη σαρκική απόλαυση, την εκδήλωση της σεξουαλικότητας με τον φετιχισμό, τον σαδισμό και τον μαζοχισμό και των καταπιεσμένων επιθυμιών και ταμπού. Ωστόσο, δίνοντας στην έκθεση τον τίτλο ”Made in heaven”, αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν υποθέσουμε ότι υπάρχει παράδεισος, είμαστε όλοι φτιαγμένοι από το υλικό του, εμείς και ότι συνεπάγεται η ύπαρξή μας, καλά ή κακά.

-Στα έργα διακρίνουμε φετίχ και πάθη, ιαπωνικές αναφορές, γκράφιτι, κόμικς, kinky ρούχα, ζώα. Μίλησέ μας για τα σύμβολα που χρησιμοποιείς. Πιστεύεις ότι ο μέσος άνθρωπος κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του;

-Τα σύμβολα που χρησιμοποιώ έχουν άλλοτε προσωπική και άλλοτε κοινωνική διάσταση και με ενδιαφέρει αυτό το αντιφατικό αποτέλεσμα που δημιουργείται. Εκφράζουν αυτή ακριβώς την διποληκότητα και πολυπλοκότητα που μας χαρακτηρίζει ως ύπαρξη και ως κοινωνικά όντα. Μέσα μας υπάρχουν, εν δυνάμει, τα πάντα. Το καλό και το κακό, το θηλυκό και το αρσενικό, το ευαίσθητο και το σκληρό, όλες οι ποιότητες, οι αντιθέσεις και τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτό που μας χαρακτηρίζει ως κοινωνικά όντα, είναι ότι μέσα από την εξέλιξη μας σαν μονάδες αλλά και σαν σύνολο, μάθαμε να αναγνωρίζουμε και να δαμάζουμε προς όφελός μας, αυτά τα χαρακτηριστικά και τις αντιφάσεις μας.

Άλλες φορές με επιτυχία και άλλες όχι τόσο. Γι αυτό και στο ερώτημα σου για το αν ο μέσος άνθρωπος κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι έχει να κάνει με πολλές συνιστώσες αλλά με και με το πόσο ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αποτινάξει από πάνω του τις κοινωνικές υποταγές ή τους φόβους και τις ανασφάλειές του. Οι άνθρωποι είμαστε ένα έργο εν εξελίξει, οπότε έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας για να καταλήξουμε να ζούμε σε απόλυτη διαφάνεια και αλήθεια.

-Πιστεύεις ότι τα έργα σου αποτελούν έναυσμα για εσωτερική αναζήτηση και προσωπική διαδικασία διερεύνησης του κοινού;

-Κάθε έργο τέχνης πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στον θεατή να ανοίξει ένα διάλογο εσωτερικό και να δημιουργήσει μια σχέση συμμετοχής-συνενοχής κι αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ με τους πίνακές μου και την θεματολογία τους. Γι αυτό και θέλω να αφήνω τα όρια των συμβολισμών μου δυσδιάκριτα, ώστε να μπορεί να δώσει ο καθένας την δική του ερμηνεία σε αυτό που βλέπει και να του εγείρει ερωτήματα είτε προσωπικά, είτε κοινωνικά, είτε αισθητικά. Το αν το πετυχαίνω αυτό, το αφήνω στην άποψη του κάθε θεατή.

-Αποφοίτησες από την Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης από το εργαστήριο του Ευάγγελου Δημητρέα. Πόσο θετική είναι η επιρροή των δασκάλων σου στη δουλειά σου;

-Όσο ήμουν φοιτητής στην σχολή πέρασα κι από τα εργαστήρια του Δημήτρη Κοντού και Γιάννη Φωκά πριν καταλήξω στον Ευάγγελο Δημητρέα. Αυτό είναι κάτι που με έκανε να περάσω από διαφορετικές καλλιτεχνικές και φιλοσοφικές προσεγγίσεις, αυτές των δασκάλων μου, αλλά ειδικότερα η συναναστροφή και η συνύπαρξη με τους συμφοιτητές μου είναι που είχε την μεγαλύτερη επιρροή πάνω μου. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα που βρισκόμουν για πρώτη φορά σε ένα περιβάλλον αμιγώς καλλιτεχνικό με συνοδοιπόρους άτομα με κοινές ανησυχίες και αναζητήσεις κι αυτό δεν είχε μόνο θετική επιρροή στην καλλιτεχνική μου δουλειά, αλλά και στην προσωπική μου εξέλιξη.

-Από ποια εικαστικά ρεύματα έχεις δεχτεί επιρροές;

-Οι αισθητικές μου επιρροές είναι ποικίλες και δεν αφορούν μόνο εικαστικά ρεύματα όπως το art nouveau, το art deco, ο ποπ σουρεαλισμός, αλλά και το illustration, τα κόμικ, η ιαπωνέζικη χαρακτική, το street art, τα tattoo και κυρίως η μουσική. Γενικά οτιδήποτε εγείρει την φαντασία μου και τις αισθήσεις μου.

-Στο τελάρο σου υπάρχει ένα κυρίαρχο χρώμα. Στην ενότητα αυτή είναι το ροζ με κάποιες χρυσές προσθήκες. Με ποιο τρόπο καθορίζει το χρώμα την ενότητα των έργων σου;

-Η επιλογή του συγκεκριμένου χρώματος έγινε συνειδητά ξεκινώντας αυτή την ενότητα έργων. Το ροζ είναι για μένα ένα χρώμα με έντονη σημειολογία. Πέρα από την στερεοτυπική θεωρία που το θέλει να είναι ένα ”γυναικείο” χρώμα, πράγμα που το βρίσκω πολύ ενδιαφέρων για να το εξερευνήσω και να θέσω μέσω αυτού θέματα ταυτότητας και φύλου, είναι κι ένα χρώμα που θυμίζει το ανθρώπινο δέρμα και τα γεννητικά όργανα, αλλά κι από την άλλη ένα χρώμα που μου φέρνει την αίσθηση των γλυκών και των ζαχαρωτών, της βανίλιας και της καμένης ζάχαρης. Επίσης πάντα με συναρπάζει η ιδέα του να ”περιορίσω’ τον εαυτό μου σε μια συγκεκριμένη χρωματική παλέτα και να την εξερευνήσω όσο περισσότερο μπορώ. Αυτός ο ”περιορισμός” μου δίνει μια παράδοξη αίσθηση ελευθερίας.

-Μελλοντικά σχέδια….

-Τα μελλοντικά μου σχέδια περιλαμβάνουν μια ομαδική έκθεση που θα ταξιδέψει Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά και κάποια άλλα project με την γκαλερί ALMA που συνεργάζομαι.

Who is Who

Ο Σταμάτης Θεοχάρης γεννήθηκε και εργάζεται στην Αθήνα . Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης και αποφοίτησε με άριστα από το εργαστήριο του Ευάγγελου Δημητρέα το 2000 .Έχει παρουσιάσει τρείς ατομικές εκθέσεις κι έχει πάρει μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, καθώς και στην Art Athina το 2000 και το 2017 και στην Art Market Budapest στην Ουγγαρία το 2019.

Ιnfo Έκθεσης

Σταμάτης Θεοχάρης, «Made in Heaven»

Γκαλερί ΑΛΜΑ, Υψηλάντου 24 Κολωνάκι
Διάρκεια έκθεσης: 7 Απριλίου 2022-7 Μαίου 2022
Εγκαίνια: Πέμπτη 7/4, 16:00-22:00
Ωράριο Γκαλερί: Τρ., Πέμ. & Παρ. 11:00-20:00, Τετ. & Σάβ. 11:00-15:00
Επιμέλεια: Νιόβη Κρητικού