Σε μια εποχή οξύμωρη με πανδημίες, πολέμους και άλλα δεινά, τα παιδιά είναι εκείνα που βάλλονται περισσότερο από όλους. Ο εικαστικός Τάσος Δήμος, με την αισιόδοξη ζωγραφική του, επανέρχεται στην παιδική φιγούρα, αγαπημένη σε αυτόν θεματολογία. Τα παιδιά, πολύ νέα για να συμμετέχουν ενεργά στα κοινωνικά ζητήματα, αλλά αρκετά μεγάλα ώστε να καταλαβαίνουν τις δυσκολίες και τα προβλήματα της καθημερινότητας, είναι οι πρωταγωνιστές αυτής της θεματικής. Στους πίνακες του, οι φιγούρες των παιδιών και των νέων παρουσιάζονται γεμάτες δυναμισμό, αλλά και χαρακτηριζόμενες από μία αθωότητα, την οποία οι «μεγάλοι» φαίνεται να έχουν ξεχάσει. 

Όπως αναφέρεται και στο κείμενο: “H έκθεση αυτή του Δήμου είναι, συνάμα, ένα βλέμμα προς τους «Νέους ορίζοντες» του τίτλου, που σαν τον ουρανό μετά από μια δυνατή μπόρα, αρχίζει να γίνεται ολοένα και πιο ευδιάκριτος, καθώς τα σκούρα σύννεφα διαλύονται ένα-ένα. Ο ζωγράφος μοιάζει να μας υπενθυμίζει πως όταν ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, πάντα επιστρέφει στον έρωτα και στο παιχνίδι, που είναι άλλωστε και αυτά που τον ωθούν προς τη ζωή.” 

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη 

-Νέα έκθεση με τίτλο «Νέοι Ορίζοντες». Τι θα ήθελες να εκφράσεις με αυτόν τον τίτλο; 

Ο τίτλος «Νέοι Ορίζοντες» περιστρεφόταν στο μυαλό μου εδώ και περίπου ένα χρόνο. Σημαίνει το τέλος της πανδημίας, των εγκλεισμών, της μεγάλης αυτής ύφεσης που βιώσαμε παγκοσμίως και την αρχή μιας νέας περιόδου, καλύτερη από αυτή που πέρασε. Ύστερα ακούσαμε για τον πόλεμο στη Ουκρανία και ο τίτλος απέκτησε ευρύτερο νόημα. Νομίζω πως οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από όλα αυτά και θέλουν επειγόντως να γυρίσουν σελίδα. «Νέοι Ορίζοντες», λοιπόν, είναι η ευχή μου για το μέλλον. Ελπίζω να αφήσουμε αυτή τη σκοτεινή εποχή πίσω μας και με αφετηρία το φετινό καλοκαίρι να κοιτάξουμε μπροστά, προς ένα πιο αισιόδοξο μέλλον.  

 -Πώς εκφράζεις στη δουλειά σου την ελευθερία και το πάθος για τη ζωή; 

-Η ελευθερία είναι απαραίτητο συστατικό της καλλιτεχνικής έκφρασης. Αν δεν υπάρχει μια ελεύθερη βάση, δεν μπορεί να υπάρχει έρωτας και «παιχνίδι», τα δύο πιο σημαντικά πράγματα για τον άνθρωπο σε κάθε φάση της ζωής του. Η σειρά που παρουσιάζω σε αυτή την έκθεση στο Ρέθυμνο έχει έργα που απεικονίζουν και τις δύο αυτές φυσικές ανάγκες. Τα παιδιά παίζουν μεταξύ τους και ανακαλύπτουν έτσι τον κόσμο. Οι μεγάλοι «παίζουν» και αυτοί με το δικό τους τρόπο και ερωτεύονται, συντηρώντας έτσι αφενός την ανθρωπιά τους και τροφοδοτώντας την ελευθερία τους. Όπως και τα μοντέλα, έτσι και εγώ πρέπει να νιώσω ελεύθερος, ούτως ώστε να μπορώ να δημιουργήσω. 

 -Τι ρόλο παίζει το χρώμα στα τελάρα σου; 

-Πολλά από τα έργα έχουν ελάχιστο χρώμα, ενώ οι ανθρώπινες φιγούρες είναι συχνά ασπρόμαυρες. Το χρώμα, αν και διάσπαρτο, έχει σχεδόν συμβολική σημασία γιατί απεικονίζει στον καμβά τα συναισθήματα των χαρακτήρων αλλά και σε μερικές περιπτώσεις τα δικά μου συναισθήματα όταν ζωγραφίζω. Προσπαθώ να μην φτιάχνω διδακτικά έργα, αλλά να μεταδίδω στο κοινό τα συναισθήματα που με οδήγησαν στο να φτιάξω ένα πίνακα. Αυτό είναι άλλωστε εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία για μένα. 

«Νέοι Ορίζοντες» είναι η ευχή μου για το μέλλον

–Έχεις  δύο εξαιρετικά παιδιά και η παιδική φιγούρα κυριαρχεί στα έργα σου. Εμπνέεσαι από την οικογένειά σου; 

-Τα παιδιά μου, μεγάλα τώρα πια, αποτέλεσαν μερικά από τα πρώτα παιδικά μοντέλα μου, ενώ θα έλεγα πως στράφηκα αρχικά στην παιδική φιγούρα χάρη σε αυτά. Όταν ήμουν νεότερος μου άρεσε πολύ και η φωτογραφία και ενθουσιασμένος από τον παιδικό κόσμο, που γνώριζα ξανά, πρώτα μέσω του γιού μου και στη συνέχεια μέσω της κόρης μου, έχω άπειρο υλικό από εκείνη την περίοδο της ζωής της, στο οποίο συχνά επιστρέφω, ενώ θέμα της ζωγραφικής μου έχουν υπάρξει και τα νεότερα ανίψια μου.   

-Εκθέτεις στη Γκαλερί Μορφές στο Ρέθυμνο. Πώς σε δέχτηκε το κοινό του Ρεθύμνου; 

-Στην Κρήτη η δουλειά μου έχει εξαιρετική αποδοχή, τόσο από το κοινό, όσο και από συναδέλφους. Το 2016 είχα κάνει μερικές από τις πρώτες μου εκθέσεις στο νησί και στη Γκαλερί Μορφές του Ηλία Ηλιάκη, αλλά και στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου (ΜΕΤΗ) που ίδρυσε ο φίλος μου και σημαντικός συλλέκτης, Κωστής Σχιζάκης. Είναι ένα υπέροχο μέρος η Κρήτη και ήθελα πάντα να εκθέτω εκεί για να έχω την ευκαιρία να την επισκέπτομαι πιο συχνά. 

Προσπαθώ να μην φτιάχνω διδακτικά έργα, αλλά να μεταδίδω στο κοινό τα συναισθήματα που με οδήγησαν στο να φτιάξω ένα πίνακα

-Σε ποια άλλα ελληνικά νησιά βρίσκουμε έργα σου; 

-Όπως κάθε χρόνο, σχεδόν, εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια, έργα μου μπορεί κανείς να βρει τόσο στη Σαντορίνη και τη Μύκονο, όσο και στην Κέρκυρα και φυσικά την Κρήτη. Άλλο ένα μέρος που αγαπώ πολύ και έχω συνεργασίες εδώ και πολλά χρόνια είναι βέβαια και η Κύπρος. Τα ελληνικά νησιά είναι το ίδιο σημαντικά για εμένα με την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, καθώς, τουλάχιστον για την καλοκαιρινή σεζόν αποτελούν πόλο έλξης για συλλέκτες και φιλότεχνους από όλο τον κόσμο. 

-Μελλοντικά σχέδια… 

-Οι μήνες του καλοκαιριού θα είναι αφιερωμένοι στα ελληνικά νησιά με πολλές ομαδικές και ίσως ατομικές εκθέσεις. Όσο για την χειμερινή σεζόν υπάρχουν βέβαια ήδη συζητήσεις, όμως τα πράγματα είναι ακόμα ρευστά καθώς δεν έχουμε δυστυχώς ακόμα φύγει για τα καλά από την πανδημία και τα άλλα δεινά. Η δουλειά μου εξελίσσεται και υπάρχει υλικό για παραπάνω από μία έκθεση. Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να μπορέσω να τη μοιραστώ με εκείνους που την αγαπούν και την υποστηρίζουν με κάθε ευκαιρία. 

Info έκθεσης 

Έκθεση τέχνης «Νέοι Ορίζοντες» του Τάσου Δήμου 

στη Γκαλερί Μορφές 

Διάρκεια έκθεσης: ως  28 Μαΐου 2022 

Γοβατζιδάκη 18, Παλιά πόλη Γκαλερί Μορφές  

Who is Who 

Ο Τάσος Δήμος γεννήθηκε στην Αθήνα. Υπήρξε μαθητής στο εργαστήρι του Γ. Βακιρτζή από το 1979 έως το 1980 και σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) από το 1983 έως το 1988, με καθηγητές τους Δ. Κοκκινίδη, Δ. Μυταρά και Β. Δημητρέα. Πήρε υποτροφίες του ΙΚΥ το 1985 και το 1986 και το 1988 αποφοίτησε με άριστα. Συνέχισε τις σπουδές του στο Hochschule der Künste του Βερολίνου στο εργαστήριο του M. Kassab–Bachi με υποτροφία από την εταιρεία Bosch. 

Η πρώτη του έκθεση έγινε στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο «Ώρα» του Α. Μπαχαριάν το 1989, ενώ μια από τις πρώτες σημαντικές του εκθέσεις ήταν αυτή στη γκαλερί «Titanium» το 1995. Μεταξύ των ετών 1990 και 1992 έζησε και διοργάνωσε εκθέσεις στο Βερολίνο και τη Νέα Υόρκη. Από το 1992, έχει εγκατασταθεί πλέον μόνιμα στην Αθήνα. Έχει συνεργαστεί με δεκάδες γκαλερί και μουσεία σε όλη την Ελλάδα, λαμβάνει μέρος τακτικά στις Art Athina και Art Thessaloniki από το 2001, ενώ έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Αμερική, την Ιαπωνία, την Ελβετία, την Αγγλία, τη Γερμανία, την Κύπρο και τη Σαουδική Αραβία. Έργα του υπάρχουν επίσης στη συλλογή της ΑΣΚΤ, τη Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, τη Βουλή των Ελλήνων, κ.α., ενώ έχει εκθέσει σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Γενεύης το 2003, όπου η έκθεσή του με τίτλο «Communicative Art» πραγματοποιήθηκε στο Château de Coudrée με χορηγία από την εταιρεία Lockheed Martin.