Γράφει η Λιάνα Ζωζά
Η τέχνη, όπως ομόφωνα δέχονται οι άνθρωποι της, είναι αυτή που πλήττεται πρώτη και ανακάμπτει τελευταία σε περιόδους κρίσης. Πόσο μάλλον μέσα από μία μεγάλη κοινωνική και οικονομική κρίση που αναμένεται, μετά από μία παγκόσμια πανδημία με άγνωστη ημερομηνία λήξης.
Στην ενότητα “The Art | Artists Diaries” που γράφει και επιμελείται η Λιάνα Ζωζά, φιλοξενούνται συνεντεύξεις από Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες (εικαστικούς, μουσικούς, χορευτές, ηθοποιούς, κλπ), γκαλερίστες, επιμελητές και γενικότερα ανθρώπων που κινούνται στο χώρο της τέχνης και θα λειτουργούν σχολιαστικά, μέσα από τις ίδιες ερωτήσεις και ανάλογα με τις εξελίξεις, στην όλη ιδιαιτερότητα της κατάστασης που αφορά την τέχνη.
-Η τέχνη στα χρόνια της πανδημίας. Με ποιό τρόπο επηρεάζεται η τέχνη;
-Από τα γεγονότα της καθημερινότητας πρώτα, από τις διεθνείς ειδήσεις και μετά από τον τοπικό χώρο. Οι εφημερίδες, άρθρα ειδικών και μη.
Η τέχνη πολλές φορές είναι τολμηρή και άλλες παθητική, εξαρτάται και από την ιδιοσυγκρασία και κουλτούρα του καλλιτέχνη. Με τον φόβο πρώτα που δίνουνε τα μέσα ενημέρωσης μέσω των κυβερνήσεων, είναι βασικό στοιχείο να επηρεάσει τον καλλιτέχνη. Πιστεύω υπάρχουνε καλλιτέχνες που έχουνε άλλους στόχους μελλοντικούς, δουλεύουνε ένα θέμα που δεν τους επηρεάζει καθόλου από τα καθημερινά της πανδημίας.
-Τέχνες | Καλλιτέχνες | Χώροι Τέχνης. Ποιά θα είναι η επόμενη ημέρα;
-Η επόμενη μέρα σίγουρα θα φέρει αλλαγές στην αγορά, εξάπλωση και δημιουργία της τέχνης. Η τέχνη θα βλέπεται μέσω διαδιχτύου περισσότερο και θα πουλιέται μέσω αυτού. Ίσως έχουμε εξελίξεις εντελώς απρόβλεπτες π.χ. να πέσει η τιμή της τέχνης σημαντικά. Η απόγνωση και ο φόβος καταστρέφει την αισιοδοξία που βοηθάει την αγορά της τέχνης…
-Η αγορά της τέχνης θα επηρεασθεί; Πόσο και πώς;
-Σίγουρα θα επηρεασθεί λόγω πρώτον της οικονομικής κρίσης και δεύτερον της ψυχολογικής απόγνωσης.
Όταν φλέγεσαι και δεν έχεις σίγουρη την δουλειά σου, την επιχείρησή σου, φυσικό να μην αγοράσεις έργο εκτός αυτών που ρισκάρουν και αγοράσουν φτηνά για να πουλήσουνε αργότερα ακριβά.
Η τέχνη πέρα από το process της δημιουργίας πέφτει στο εμπόριο και δη στο χρηματιστήριο τέχνης
-Τέχνη | Τεχνολογία. Ποιός θα είναι ο ρόλος της τεχνολογίας στην επικοινωνία, αλλά και στην αγορά της τέχνης;
-Βασικότατο ρόλο θα παίξει πιστεύω το διαδίχτυο στην επικοινωνία και αγορά, δεν είμαι για τα ανωτέρω καθόλου ειδικός, αλλά λέω για αυτά που βλέπω και σκέπτομαι.
Άλλα ξέρει ο άνθρωπος της διαφήμισης και αγοράς και εγώ τα ελάχιστα, γιατί δεν με απασχόλησε η αγορά της τέχνης, γιατί εμένα με ενδιαφέρει να παίρνω θέματα από κάθε εποχή για την δουλειά μου. Τέχνη υπάρχει πολύ στην αγορά έτσι κι αλλιώς έχει πρόβλημα…είναι δύσκολο να επιλέξει ο αγοραστής, γιατί χάνεται…η μεγάλη προσφορά είναι πιο επικίνδυνη και από την πανδημία.
Συνύπαρξη τέχνης και τεχνολογίας υπάρχει και θα υπάρξει, έχει ανάγκη το ένα το άλλο, όπως και η αγάπη είναι κρίκος συνύπαρξης, μπορείς να ζήσεις χωρίς αγάπη και φιλί, αλλά να προσεύχεσαι, προσκυνάς κάπου. Η ανάγκη για την τέχνη δεν υπάρχει αλλά ζητιέται σαν το τραγούδι.
Στις σπηλιές ζωγραφίζανε πριν μιλήσουνε και μετά γράψανε, τώρα ζωγραφίζεις στον υπολογιστή και αυτό το τυπώνεις και έχεις ένα όμορφο γρήγορο, ίσως και φτηνό έργο, αν ο καλλιτέχνης πένεται πουλάει φτηνά. Ένα έργο του υπολογιστή μπορεί να τυπωθεί στον καμβά και να ξαναζωγραφιστεί με χρώματα με πινέλο κανονικός πίνακας, που άρχισε π.χ στο κινητό μέσα στο μετρό η στην παραλία ο ζωγράφος.
Συνύπαρξη στην τέχνη υπάρχει μπορεί και το αντίθετο, Υπάρχει το κοινόβιο της τέχνης, λητοι Σχολή Καλών Τεχνών. Υπάρχει και ο Ασκητής Αυτοδίδαχτος…
Η τέχνη πουλιέται ακριβά, η τεχνολογία θα την φτηνήνει, αλλά ξανά θα πετάξει στα ύψη αν έρθουνε άλλοι καιροί, που θα εκτιμηθεί η τέχνη σαν αναγκαίο φάρμακο ζωής, όλα μπορούν να συμβούν.
Πιστεύω λοιπόν στην συνύπαρξη όπως και στον μοναχισμό της τέχνης.
-Τέχνη | Κοινωνική Αποστασιοποίηση. Πως μπορεί να λειτουργήσει η τέχνη με κανόνες κοινωνικής απόστασης;
-Εύκολα λειτουργεί. Οι άνθρωποι που αγαπάνε την τέχνη θα βρούνε τρόπους πολλούς όπως πάντα, μέσω όλων των παροχών του διαδιχτύου. Σίγουρα για πολλά χρόνια το διαδίχτυο θα κουμαντάρει τα πάντα, αλλά θα χάσει πάλι την αίγλη του, γιατί τα πολλά που προσφέρει θα κουράσουνε, είναι σαν τα παιδιά που κουράστηκαν με τους λόφους παιχνιδιών και τα βαριούνται.
Θέλουν να παίξουν με το χώμα. Η απόσταση υπήρχε απλά τώρα έγινε πιο εντυπωσιακή και συνάμα φοβική. Όποιος φοβάται θα λειτουργήσει με τον δικό του τρόπο. Πάντα η τέχνη είχε κοινωνική απόσταση, ο καλλιτέχνης συνήθως λειτουργεί μόνος, όποτε δεν έχει τέτοιο πρόβλημα.
Ο Λιάπης π.χ. εκθέτει έργα του όλη την περίοδο του Κορωνιού σε νέο κατάστημα της SPEEDEX Ταχυμεταφορές. Όσοι συναλλάσσονται με την εταιρεία βλέπουνε τα έργα του χωρίς να το βλέπουν ποτέ χωρίς εγκαίνια και ποτό λειτουργεί επίσης μια έκθεση, για το προσωπικό είναι μια όαση χρωμάτων μια αλλαγή από την ρουτίνα κλπ.
-Ποιό γνωστό έργο σύγχρονης τέχνης θα επιλέγατε για να περιγράψετε την υπάρχουσα κατάσταση και γιατί;
-Τα ρολόγια του Νταλί. Όλα λιώνουν, όλα ρέουν, όλα αλλάζουν. Γιατί ότι ήρθε θα φύγει, ακουμπάει στην βαθιά φιλοσοφία των Προσωκρατικών Τα πάντα ρει, οπότε μετά τον θρήνο η χαρά και ο χορός και η ζωή είναι μοναδική και όμορφη με όλες ακόμη τις άτυχες στιγμές της.
-Η ιστορία, μέχρι σήμερα, έχει δείξει πως η τέχνη επιβιώνει ακόμη και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες και μάλιστα προσφέροντας σημαντικά έργα. Θα συμβεί το ίδιο και τώρα;
-Ο κόσμος δεν θα χαθεί. Απλά φοβάται και κρύβεται για να προστατευτεί από κάθε τι κακό. Θα το περάσει θα το ξαναβρεί και θα αγκαλιάσει την τέχνη, τον χορό. Και τραγουδώντας τη ζωή θα γευτεί μια νέα ζωή ίσως πιο ειρηνική.
Χωρίς ανθρώπινο αίμα στους δρόμους
Χωρίς κανόνια
Χωρίς εχθρούς.
Ίσως κάποτε βρούμε μια λύση χωρίς πόλεμο.
Η τέχνη ποτέ δεν πεθαίνει
Who is Who
O Αλέξανδρος Λιάπης γεννήθηκε στα Οινόφυτα Βοιωτίας. Είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος και γλύπτης. Για χάρη της τέχνης ταξίδεψε σε πολλές χώρες, όπου γης, κι επισκέφτηκε τα μουσεία τους. Η ελευθερία, ο αυθορμητισμός και ο τολμηρός τρόπος δημιουργίας διαμορφώνουν τα χαρακτηριστικά του προσωπικού του ιδιώματος.
Είναι τακτικός επισκέπτης στην Albertina και στο Leopold Museum της Βιέννης. Ζει στο Δήλιον Βοιωτίας όπου και δημιουργεί. Ζωγραφίζει, κάνει γλυπτά και ασχολείται με κεραμική. Μάλιστα, αυτό το διάστημα δημιουργεί έργα μεγάλων διαστάσεων.
Είναι μέλος του ΕΕΤΕ (επιμελητήριο εικαστικών τεχνών Ελλάδας) και του ΣΚΕΤΚΕ (σύλλογος καλλιτεχνών εικαστικών κεντρικής Ελλάδας).
Έχει παρουσιάσει περισσότερες από εβδομήντα ομαδικές και θεματικές εκθέσεις και τριάντα οχτώ ατομικές, με πιο χαρακτηριστικές τις ακόλουθες:
Το ιερατείο της άνοιξης, 2006, γκαλερί ΑΕΝΑΟΝ,
Ιφιγένεια εν Αυλίδι, 2008, γκαλερί ΑΕΝΑΟΝ,
Βιαστικός απόψε, 2010, γκαλερί ΑΕΝΑΟΝ,
…στην άκρη της σιωπής, 2010, Φυλακές Ωρωπού (Αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη),
Η Κύπρος κάποτε, 2011, Gallerie Opus 39, Λευκωσία,
Ελλάς που πας I και ΙΙ;, 2014, 2015, Artshot gallerie – Sophia Gaitani,
Ελλάς που πας ΙΙΙ;, 2017, Booksplas,
Κοσμογονία, 2018, Artshot gallerie – Sophia Gaitani.
COVID-19, Εξουσία στο Αιγαίο, SPEEDEX-Ταχυμεταφορέ, Οινόφυτα 2020.
Έκδοση Λευκώματος «Πενήντα Χρόνια αλέξανδρος ΛΙΑΠΗΣ» Εκδόσεις ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ, 2019
