Γράφει η Vasia Bresta
Επιμέλεια Κειμένου Γεωργία Δρακάκη
Γνώρισα αυτήν την καλλιτέχνιδα ένα χρόνο σχεδόν πριν, με την παράστασή της «Για Γυναίκαι καλή είναι». Το ομολογώ, με τράβηξε ο τίτλος, μια φράση που σχεδόν κάθε γυναίκα έχει ακούσει στην ζωή της. Κάθε γυναίκα, ιδίως, που διατρίβεται με πράγματα «αντρικά».
Κι η κωμωδία, η όρθια κωμωδία, μοιάζει να είναι ένα από αυτά. Και, ναι, έχετε σίγουρα ακούσει να λένε για κάποια stand up comedian πως «έλα ρε, γελάσαμε, για γυναίκα είναι σούπερ».
Πίστευα ότι η παράσταση εκείνη της Ήρας θα είχε στοιχεία φεμινιστικά, θα ανφερόταν σε σύγχρονα ζητήματα και προβλήματα. Όμως, ενώ εμφανώς κοίταζε την εποχή της, αναφερόταν σε πράγματα διαχρονικά αστεία ή διαχρονικά τραγικά: τα γκομενικά, η σχέση με τα αδέρφια μας, η διάσπαση προσοχής, η εφορία. Πολύ γέλιο. Και σκέψη, φυσικά.
Με τον πήχη ψηλά ανεβασμένο, πλέον, πήγα και φέτος να παρακολουθήσω Ήρα Κατσούδα, χωρίς δεύτερη σκέψη. Για να είμαι ειλικρινής, τραβήχτηκα όχι τόσο από τον τίτλο, αυτή τη φορά, όσο από την θεϊκή συμμετοχή του Γιάννη Φλωρινιώτη στο τρέιλερ της παράστασης. Ο Γιάννης Φλωρινιώτης στο τρέιλερ μιας παράστασης με τον τίτλο «Μίνιμαλ». Ε, ναι.
Και η παράσταση με δικαίωσε. Ξεκίνησε με opening act της αγαπημένης, ταλαντούχας Δήμητρας Νικητέα που είχα γνωρίσει από το «Για Γυναίκαι καλή είναι». Και όταν τελείωσε-η παράσταση εννοώ, εν συνόλω- δεν ήθελα να τελειώσει. Μου φάνηκε σφηνάκι, λίγο. Όχι επειδή η Ήρα δεν έδωσε πόνο, μια χαρά διάρκεια είχε, αλλά επειδή ήταν τόσο καλό.
Δηλαδή, το γέλιο βγαίνει αβίαστα. Γιατί, καμιά φορά, σε βραδιές κωμωδίας με πολλούς κωμικούς ή σε κάποιο ξεχωριστό stand up, τέλος πάντων, εγώ προσωπικά το έχω αυτό το άγχος: μην δεν γελάσω. Και, κυρίως, μην δεν γελάει κανείς. Είναι κάπως άβολο. Με την Ήρα, είχα άγχος μην παραγελάσω, μην γίνω ρεζίλι στους δίπλα θεατές και με κοιτάξουν στραβά. Αλλά, όλα καλά. Όλες γελάγαμε. Όλοι κοπανιόμασταν. Ο καθείς στα αγαπημένα του σημεία, βεβαίως βεβαίως…
Η Ήρα Κατσούδα είναι εκφραστική, βρίσκω την φωνή της πολύ αστεία, είναι έξυπνη, είναι κάφρος, είναι επικοινωνιακή, έχει ροή. Τι άλλο χρειάζεται, δηλαδή, να διαθέτει στο οπλοστάσιό της μια όρθια κωμικός για να λάμψει;
Ίσως γερό στομάχι-για τις φορές εκείνες που το κοινό είναι δύσκολο, που δεν σκάει το χείλι του εύκολα. Για τις φορές εκείνες που, κατά την διάρκεια της δημιουργίας του κειμένου, η έμπνευση δεν έρχεται φορτσάτα. Για όλα αυτά, τα γνωστά σε ανθρώπους που είναι καλλιτέχνες.
Ναι, φυσικά και το stand up comedy είναι τέχνη. Είναι, βασικά, θεατρικό είδος. Και η Ήρα Κατσούδα το υπηρετεί άψογα. Σας συστήνω το «ΜΙΝΙΜΑΛ» ανεπιφύλακτα.
Για λίγες ακόμα Πέμπτες στο Θέατρο Αλκμήνη. Προλάβετε και με ευχαριστείτε αργότερα…
