Συνέντευξη στην Αλεξία Λυμπέρη

Ο Βαλεντίνος Τσίλογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης, δραματουργός, σκηνογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με το θέατρο και τη ζωγραφική. Για να πραγματοποιήσει την επιθυμία των γονέων του πέρασε στο τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης στο Δημοκρήτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Αποφοίτησε το 2010 από τη δραματική σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου – Ίασμος. Παράλληλα, ασχολήθηκε με το stand up comedy και τη μίμηση.

Με αφορμή τη νέα του θεατρική παράσταση «ΚΩΔΙΚΑΣ…ΓΥΝΑΙΚΑ», σε απόδοση, σύλληψη και σκηνοθεσία του ιδίου, η οποία παρουσιάζεται κάθε Πέμπτη στις 21:15 στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής, βρεθήκαμε και συνομιλήσαμε για την νέα του αυτή δουλειά και όχι μόνο…

-Φέτος ανεβάζετε την παράσταση «Κώδικας…Γυναίκα» σε απόδοση, σύλληψη, σκηνοθεσία δική σας. Πως αποφασίσατε να καταπιαστείτε με αυτό το θέμα;

Σε όλα μου τα θεατρικά έργα κεντρικοί χαρακτήρες είναι οι γυναίκες. Αυτές ξεδιπλώνουν και κινούν τα νήματα. Ο Κώδικας… γυναίκα είναι μια διασκευή, στο σήμερα, κειμένων του Άλαν Μπένετ και συνεντεύξεων που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Κεντρική θεματική και στους τέσσερις μονολόγους είναι η μοναξιά. Η μοναξιά που βιώσαμε όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτου φύλλου και εθνικότητας κατά την περίοδο της καραντίνας. Τα τελευταία χρόνια έχουν στιγματισθεί περισσότερο από ποτέ άλλοτε από γυναικοκτονίες, κακοποιήσεις γυναικών, αδιανόητα βάρβαρες επιθέσεις εναντίον τους. Όλα αυτά με ώθησαν στο να γράψω έναν ύμνο στις γυναίκες και έτσι αποφάσισα το ανέβασμα αυτής της παράστασης. Κάθε Πέμπτη στις 21:15 στο θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής.

-Πείτε μας δύο λόγια για το νέο σας έργο.

Τέσσερις γυναίκες , Έλσα, Λίλα, Ρόζα και Σόνια, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους και για κάποιο λόγο βρίσκονται σε προσωπικό αδιέξοδο, αναζητούν τη λύτρωση. Πρόσωπα της διπλανής πόρτας, ξεπηδούν από διαφορετικές δεκαετίες και κάνουν αναφορά στη ζωή τους. Κωμικές εκ πρώτης όψεως φιγούρες, παλεύουν να παραμείνουν αναλλοίωτες μέσα σε ένα κόσμο εχθρικό. Σε μια κοινωνία που τις γυναίκες αυτές τις χαρακτηρίζει ως “περιθωριακές” , οι ίδιες παραμένουν εκτεθειμένες και ευάλωτες μπροστά μας, με την ελπίδα να μην γίνουμε επικριτικοί μαζί τους αλλά να τις αγκαλιάσουμε και να τις αγαπήσουμε. Μας κλείνουν το μάτι και ακροβατούν ανάμεσα στην αλήθεια τους.

-Πόσο εύκολο ήταν το εγχείρημα της κατανόησης και της αποκρυπτογράφησης του γυναικείου ψυχισμού των τεσσάρων ηρωίδων του έργου;

Καθόλου δύσκολο θα έλεγα. Με τις συγκεκριμένες ηθοποιούς έχω συνεργαστεί και στο παρελθόν και όλες τους δίνονται ολοκληρωτικά. Η κάθε μια έχει διαφορετική προσωπικότητα και χαρακτήρα και τον ενέταξα μέσα στο ρόλο που υποδύονται επί σκηνής. Κλείνουν το μάτι στο θεατή. Βοήθησαν και αυτές από τη μεριά τους πολύ στο να αποδοθεί σωστά ο ρόλους τους. Ο ψυχισμός των τεσσάρων χαρακτήρων επίσης διαμορφώθηκε και από την εποχή τους.

Η παράσταση είναι τέσσερις μονόλογοι, διαφορετικών δεκαετιών, άρα τέσσερις διαφορετικές σκηνοθεσίες. Δεν θέλησα να χρησιμοποιήσω εξωτερικά γνωρίσματα στη διαμόρφωση του ψυχισμού, αγκάλιασα τους ρόλους, έκλεισα τα μάτια μου και με οδήγησε το κείμενο από μόνο του.

-Πιστεύετε ότι οι ηρωίδες που περιγράφετε στο έργο διαφέρουν πολύ από τις γυναίκες του σήμερα;

Οι τέσσερις γυναίκες του «Κώδικα… γυναίκα» είναι, η Έλσα, η Λίλα, η Ρόζα και η Σόνια. Η Ρόζα και η Σόνια είναι εγκλωβισμένες στη ζωή τους. Θέλουν να ζήσουν και να ελευθερωθούν.

Η Έλσα και η Λίλα πασχίζουν να αποκτήσουν τη ζωή που δεν έχουν, με τρόπο που στο δικό τους μυαλό, είναι ο σωστός. Η Ελσα αντιπροσωπεύει τη γυναίκα που έμεινε μόνη της στη ζωή χωρίς να έχει δημιουργήσει δική της οικογένεια και χωρίς να έχει φίλους και δικό της κοινωνικό περίγυρο. Είναι ένα πρόσωπο που ασχολείται με τις ζωές των άλλων. Η Λίλα είναι μια ηθοποιός που τη χαρακτηρίζει η αφέλεια να πιστεύει ό,τι της υπόσχονται και που κυνηγά απεγνωσμένα το όνειρο «της πρωταγωνίστριας» που πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Η Ρόζα μια γυναίκα – σύζυγός και αλκοολική που ερωτεύεται κάποιον άλλο άνδρα μέσα στο γάμο της και αποφασίζει να ζήσει τον έρωτά της, χωρίς να χωρίσει, είναι μια γυναίκα που την συναντάμε και σήμερα αλλά και παλαιότερα.

Τέλος, η Σόνια είναι μια διεμφυλική γυναίκα, που παλιότερα ήταν περισσότερο «απαγορευμένο» από την κοινωνία από ότι είναι σήμερα. Η κοινωνία μας εξελίσσεται και βλέπει τον άνθρωπο ως οντότητα και ως προσωπικότητα ανεξάρτητα με αυτό που ο καθένας επιθυμεί και κάνει στη ζωή του. Οι γυναίκες του σήμερα  είναι οι γυναίκες του ΠΑΝΤΑ! Σε όποια εποχή και να βρίσκεται μια γυναίκα μπορεί να γράψει ιστορία.

-Γιατί επιλέξατε να ενσαρκώσετε τον χαρακτήρα της Σόνιας, μιας βασανισμένης διεμφυλικής γυναίκας της δεκαετίας του 70 κι όχι κάποιας άλλης ηρωίδας;

Υποδύομαι τη Σόνια μια διεμφυλική γυναίκα που ουσιαστικά δεν έχει καμία διαφορά από τις υπόλοιπες γυναίκες του έργου, αλλά και όλου του κόσμου. Είναι μια γυναίκα που, όπως όλες, διεκδικεί τη θέση της στην κοινωνία, προσπαθεί να αγαπήσει και να αγαπηθεί, εξιστορεί ιστορίες από τη ζωή της, κάνει αναφορά στους έρωτες  και στην αλήθεια της. Σίγουρα υπήρχε μια τεράστια δυσκολία στη προσέγγιση του ρόλου αυτού, στο να μην γίνει καρικατούρα.

Μελέτησα αρκετά τις κινήσεις της, τις εντάσεις της φωνής  και τη διακύμανση της ψυχικής της διάθεσης. Θέλησα να δώσω μεγάλη βαρύτητα ως προς την ψυχοσύνθεση της και θεωρώ πως θα χρειαζόταν περισσότερος χρόνος στο να το επικοινωνήσω – κουμπώσω πάνω σε μια ή έναν άλλο ηθοποιό. Έχω γνωρίσει στη ζωή μου τέτοιες γυναίκες και γνωρίζω πως είναι, οι μικρές διαφορές βρίσκονται στα σημεία και όχι στα εξωτερικά τους γνωρίσματα.

-Σε ποιο κοινό πιστεύετε ότι απευθύνεται η παράσταση «Κώδικας…Γυναίκα»;

-Σε όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν να δουν θέατρο και όχι μόνο. Σε άντρες και γυναίκες, σε άτομα από δεκαπέντε ετών έως και εκατόν πέντε. Ο κάθε θεατής θα δει κομμάτια της ζωής του ή στοιχεία ανθρώπων που έχει γνωρίσει κατά καιρούς. Δεν είναι χαρακτήρες που δεν υφίστανται. Είναι υπαρκτά πρόσωπα και οι τέσσερις ηρωίδες, γυναίκες της διπλανής πόρτας.

-Αν ο θεατής εξερχόμενος από το θέατρο θα έπρεπε να κρατήσει ένα μήνυμα από την παράσταση, ποιο πιστεύετε ότι θα έπρεπε να είναι αυτό;

-Θα ήθελα να βγει από τα κουτάκια του, τα δικά του μέτρα και σταθμά και να προσπαθήσει να μπει στα κουτάκια του άλλου. Εκεί θα διαπιστώσει ότι είτε είσαι γυναίκα, είτε άντρας ή ότι επέλεξες εσύ να είσαι, είναι κάτι που το ζητούν και το αξίζουν όλοι οι άνθρωποι και αυτό είναι ένα… η αποδοχή. Κεντρική ιδέα του έργου είναι η μοναξιά, είτε από επιλογή, είτε κατά συνθήκη. Σε κανέναν δεν αξίζει να είναι μόνος του και τώρα που έρχονται οι γιορτές καλό θα ήταν να συγχωρέσουμε, να αγαπήσουμε και να αγκαλιάσουμε ξανά τους ανθρώπους.

-Μελλοντικά τι να περιμένουμε από εσάς;

-Θέλω να κάνω μια διασκευή σε ένα έργο που το σκέφτομαι χρόνια και αργότερα θα επιστρέψω πάλι με μια κωμωδία που θα υπογράψω ο ίδιος. Ωστόσο δεν θα πω τίποτα προς το παρόν γιατί όποτε λέω θα κάνω αυτό, συνήθως κάνω κάτι άλλο.

Info παράστασης

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2022 και κάθε Πέμπτη στις 21:15

Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής: Αγίου Όρους 16 και Λ. Κωνσταντινουπόλεως 115, Κεραμεικός (πλησίον Μετρό Κεραμεικός)

Διάρκεια 100’

Τιμές Εισιτηρίων 15 Ευρώ, 12 Ευρώ (μειωμένο για φοιτητές, ΑμΕΑ και ανέργους)

Τηλέφωνο Κρατήσεων 6984095984

Ισχύουν ειδικές τιμές εισιτηρίων για συλλόγους και γκρουπ, πληροφορίες στο τηλέφωνο 6984095984