Συνέντευξη στη Λιάνα Ζωζά

Η Βασιλική Πανταζή γεννήθηκε στις Σέρρες. Σπούδασε ΝΕ λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με δασκάλους το Γιάννη Βαλαβανίδη, το Μιχάλη Μανουσάκη και τον Πάνο Χαραλάμπους.’

Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Έχει εικονογραφίσει εξώφυλλα βιβλίων και λογοτεχνικών περιοδικών, εξώφυλλα CD, αφίσα για την οδική ασφάλεια σε σταθμούς του Μετρό το 2011. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Με την Βασιλική Πανταζή έχω τη χαρά της συνεργασίας, τα τελευταία χρόνια. Η εικαστική συνομιλία τους με την Βούλα Φερεντίνου “πρόσωπο … ζώο … πράγμα” φιλοξενήθηκε στην Γκαλερί Cube, από 6 Ιουνίου έως 1 Ιουλίου 2017.

–Βασιλική, οι σπουδές σου περιλαμβάνουν τη νεοελληνική λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια, τη ζωγραφική, στην ΑΣΚΤ (Αθήνα). Δύο διαφορετικές πόλεις, δύο διαφορετικές σχολές – κατευθύνσεις.

Πιστεύω πως σε κέρδισε η ζωγραφική, αλλά θεωρώ, επίσης πως οι εικόνες στα έργα σου προέρχονται από τη λογοτεχνία. Θάρρος ή αλήθεια;

-Όλα υπάρχουν και λειτουργούν σε συνέχεια. Υπόγεια ή φανερά. Τις εικόνες μου ψάχνω και τις παρατηρώ να σχηματίζονται και να αλλάζουν. Η λογοτεχνία δίνει μεγάλη ελευθερία στο μυαλό να πλάθει εικόνες. Οι λέξεις μπαίνουν η μια δίπλα στην άλλη με απρόβλεπτους τρόπους. 

Η ζωγραφική δημιουργεί απρόβλεπτες συσχετίσεις. Τι δουλειά έχει ένας κούκος πάνω σε μια σαπουνοθήκη;

–Στα έργα σου συναντά κανείς συγκεκριμένα μεγέθη και σχεδόν πάντα είναι τετράγωνα. Παράθυρα στο μέσα μας ή επικοινωνία με το έξω και το γύρω μας;

-Στη Σχολή Καλών Τεχνών δούλευα σ’ ένα χώρο με τεράστια παράθυρα χωρισμένα σε μικρά 40 x 40. Αυτό το μέγεθος και το σχήμα δεν μ’έχει αφήσει από τότε. Το μέσα και το έξω σε σύνδεση ομφάλιου λώρου.

–Καθημερινές σκηνές, πράγματα, πρόσωπα, αλλά και στοιχεία σουρεαλιστικά συνυπάρχουν στη ζωγραφική σου. Εικαστικά σχόλια μιας πραγματικότητας μέσα από ένα ποιητικό αποτέλεσμα;

Θα σου απαντήσω μέσα από μια αγαπημένη μου ταινία. Το Patterson του Τζίμ Τζάρμους. Ένας οδηγός λεωφορείου σε μια επαρχιακή πόλη που τίποτα συνταρακτικό δε συμβαίνει, γίνεται ποιητής. Μια καθημερινότητα που μέσα από τα μάτια του γίνεται ποίηση.

-Σχεδόν όλοι οι εικαστικοί έχουν αναφορές ή επιρροές από γνωστούς καλλιτέχνες ή και από άλλους τομείς της τέχνης γενικότερα. Τα δικά σου αγαπημένα ερεθίσματα;

-Αυτά που μ’ αρέσουν θα σου πω. Ο Hiroshige, o Magritte, o Lopez, o Durer. Τα μαύρα του Goya. Tα κίτρινα του De Chirico. Οι ταινίες του Jim Jarmusch, του Nuri Blige Ceylan, του Γουονγκ Καρ Γουαι. Η Street Art. Τα κόμιξ.

–Η δουλειά σου είναι η ζωγραφική σου και το αντίστροφο. Πως αυτό μπορεί να λειτουργήσει μέσα στην καθημερινότητα και μάλιστα στη δύσκολη καθημερινότητα των τελευταίων χρόνων;

-Σαν αντίδοτο. Και σαν αντίδωρο. Και χώρος προσωπικής ελευθερίας όσο πουθενά. Αλλά παράλληλα σε στενή σχέση με την καθημερινότητα. Ένας τρόπος να τη δεις είναι. Αλλά να βρεις το σημείο που θέλεις να στέκεσαι.

Είναι εκπληκτικός ο Do Ho Suh. Ιπτάμενα σπίτια, ηλεκτρικές κουζίνες, νιπτήρες,  πόμολα, παγοθήκες με διαφάνεια και μονοχρωμίες, μια αίσθηση ότι όλα ίπτανται και ότι μπορείς να δεις ανάμεσά τους

–Αν και οπτικά ασύμβατα με τα δικά σου έργα, εμένα μου έκαναν μια υπέροχη σύνδεση με τα έργα του Do Ho Suh, μέσα από την αίσθηση πως τα έργα και των δύο σας “ύπτανται”.

-Είναι εκπληκτικός ο Do Ho Suh. Ιπτάμενα σπίτια, ηλεκτρικές κουζίνες, νιπτήρες,  πόμολα, παγοθήκες με διαφάνεια και μονοχρωμίες, μια αίσθηση ότι όλα ίπτανται και ότι μπορείς να δεις ανάμεσά τους. Θα ήθελα να έχω συγγένεια …

–Πόλεις του κόσμου … αόρατες και υπαρκτές … ποια η σημασία τους για σένα;

-Οι πόλεις του κόσμου … Μου αρέσει να τις ψάχνω στους χάρτες, στις ταινίες, να έχω μια αίσθηση σύνδεσης. Να ψάχνω τι ώρα είναι αυτή τη στιγμή στο Ντιτρόιτ ή στην Ταγγέρη. Ακόμα δεν έχω προσδιορίσει τι ακριβώς με γοητεύει, περιμένω να αποκαλυφθεί σε μελλοντικές εικόνες …

–Pablo Picasso και Θεόδωρος Αγγελόπουλος … που και πως συνυπάρχουν;

-Είδες κάτι; Είναι δίπλα δίπλα σ’ έναν τοίχο του εργαστηρίου μου, μια μικρή φωτογραφία του Picasso σε ώρα δουλειάς και μια αφίσα με το Θ. Αγγελόπουλο. Τους έχω για να λειτουργούν ενισχυτικά. Κι οι δυο δούλευαν ασταμάτητα. Γι αυτά που είχαν στο μυαλό τους.  ” Η έμπνευση θα σε βρει πάνω στη δουλειά” δεν έλεγε ο Picasso;

Η έμπνευση θα σε βρει πάνω στη δουλειά” δεν έλεγε ο Picasso;

 –“πρόσωπο … ζώο … πράγμα”, μια εικαστική συνομιλία με την Βούλα Φερεντίνου. Πως προέκυψε και ποιες οι εντυπώσεις σου από το αποτέλεσμα; Επόμενα σχέδια;

-Τυχαία προέκυψε. Έχω εμπιστοσύνη στο τυχαίο, όταν το έχεις ήδη στηρίξει με άλλες επιλογές. Δεν είναι εύκολες οι συνομιλίες. Έχουν κανόνες,  όρους, ρίσκο, δοκιμάζονται πράγματα. Είναι και ώθηση, όμως. Και κίνητρο. Και διαδικασία που μπορεί να γίνει μέρος του έργου και να το πλουτίσει.

Με τη Βούλα Φερεντίνου η συνομιλία πάνω σ’ένα παιχνίδι είχε όλα τα καλά στοιχεία του παιχνιδιού. Και πολλή χαρά … Τα επόμενα σχέδια θα μπορούσαν να είναι επόμενη συνομιλία

… Η εποχή στο μαζί οδηγεί.