Είχαμε ακούσει πολλά θετικά σχόλια για την παράσταση «Χτυποκάρδια στο Θρανίο», που παίζεται στο θέατρο Ήβη. Ομολογουμένως, οι φήμες δικαιωθήκαν, καθώς η όλη παράσταση ήταν προσεγμένη σε κάθε της λεπτομέρεια. Μας κέντρισαν το ενδιαφέρον τα φρέσκα πρόσωπα επί σκηνής με ταλέντο που “δένουν” πολύ καλά με τα ιερά «τέρατα» του κινηματογράφου και του θεάτρου.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη και στο Νίκο Κολίτση

Η Κατερίνα Καρατζοπούλου ευγενής και άνετη απάντησε σε κάθε ερώτησή μας. Από τις πρώτες της λέξεις αντιληθήκαμε ότι η υποκριτική είναι το πάθος της.

-Κατερίνα, ο Λάκης Λαζόπουλος υπογράφει τη διασκευή και τη σκηνοθεσία της δημοφιλούς κωμωδίας «Χτυποκάρδια στο θρανίο», που επιστρέφει 56 χρόνια μετά, με την πρωτότυπη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Ως «συμμαθήτρια της Λίζας» στην επερχόμενη θεατρική παράσταση, ποιες παιδικές και μαθητικές αναμνήσεις ανασύρεις από τη μνήμη σου στην αντίστοιχη θέση;

-Δε θα ξεχάσω το πάρτι που οργάνωσαν οι αγαπημένοι μου συμμαθητές στην τάξη όταν μετά από απουσία δυο εβδομάδων επέστρεψα στο σχολείο, ήταν ένα από τα πιο όμορφα πρωινά της ζωής μου. Θυμάμαι τη δυσκολία να κρατήσω ανοιχτά τα μάτια μου τις πρώτες ώρες, τις πινέζες στις καρέκλες των καθηγητών και το σελοτείπ στις κιμωλίες ,την διεκδίκηση των συχνότερων εκδρομών μας…

Το πιο γλυκό απ´ όλα όμως ήταν όταν παρότρυνα τα υπόλοιπα παιδιά να φιλοξενήσουμε στην τάξη ένα αδέσποτο σκυλάκι, μέχρι να του βρούμε σπίτι. Μετά από πολύ κόπο και τεράστια προσπάθεια να πείσουμε τη διεύθυνση πέρασε τελικά το δικό μας!

-Η μαθήτρια της ιστορίας επικαλείται την άρρωστη. Εσύ όταν και αν ήσουν ποτέ αδιάβαστη στο σχολείο, ποια δικαιολογία θυμάσαι να είχες επικαλεστεί;

-Σε μικρότερη ηλικία μπήκα και εγώ πολλές φορές στον πειρασμό να παραστήσω την άρρωστη, όχι γιατί δεν διάβαζα αλλά γιατί δεν μπορούσα να ξυπνήσω.

Σε γενικές γραμμές ήμουν πολύ συνεπής και σπάνια θα πήγαινα αδιάβαστη, η άρνησή μου είχε κυρίως να κάνει με τις θετικές επιστήμες όπου για καλή μου τύχη οι καθηγητές ήταν αρκετά επιεικείς γιατί τους έλεγα ανοιχτά πως από ένα σημείο και έπειτα δεν άντεχα τα συγκεκριμένα μαθήματα. Δε δίσταζαν μάλιστα να μου λένε και τα θέματα που θα έβαζαν στο διαγώνισμα, όποτε έγραφα καλά και έτσι ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι.

–Τί αγαπάς στο ρόλο σου στα «Χτυποκάρδια στο Θρανίο»;

-Αυτό που αγαπώ σ’ αυτό το ρόλο είναι η θετική ενέργεια και η αισιοδοξία για τη ζωή, που μάς διδάσκει σε οποία δύσκολη κατάσταση και να βρισκόμαστε. Η διαφορετικότητα όλων μας καλείται να δώσει ζωντάνια στο σύνολο και να μας θυμίσει όμορφα και πειστικά τα εφηβικά μας χρόνια στο σχολείο.

Με ποιον από τους ηθοποιούς που πρωταγωνιστούν στη φετινή θεατρική παράσταση, θα θεωρούσες απατηλό όνειρο να παίξεις μαζί του στην ίδια σκηνή, όταν πρωτοξεκινούσες τη θεατρική σου διαδρομή;

Όταν ξεκινάς σε μια τόσο δύσκολη εποχή αισθάνεσαι πολλές φορές ότι τα όνειρα είναι απαγορευμένα. Τόλμησα όμως να το ονειρευτώ και τελικά ήρθε … Αισθάνομαι τρομερά περήφανη που βρίσκομαι στη σκηνή τόσο με τον Κώστα Βουτσά όσο με τη Μάρω Κοντού και τον Νίκο Γαλανό, είναι καλλιτέχνες που έχουν χαράξει σπουδαία πορεία και η συνεργασία μαζί τους αποτελεί εμπειρία που σού μαθαίνει ολοένα και περισσότερα.

Η φωτογραφία σου με τον αγαπημένο Κώστα Βουτσά είναι ενδεικτική των συναισθημάτων που τρέφεις για εκείνον; Ποιος ρόλος του και σε ποιο έργο είναι αξεπέραστος για σένα;

Η αλήθεια είναι πως την εποχή εκείνη οι καλλιτέχνες διάλεγαν τις δουλειές τους, πράγμα πολύ σημαντικό γιατί από τη στιγμή που έχεις τη δυνατότητα της επιλογής διαχειρίζεσαι τα πράγματα με μεράκι και αγάπη. Μια από τις αγαπημένες μου λοιπόν ερμηνείες του ήταν στην ταινία «Γαμπρός απ’ το Λονδίνο» (1967) που με αγνό, κωμικό τρόπο καυτηριάζεται το θέμα της ξενομανίας και της απάτης που βρίσκει συνήθως μπλεγμένο αυτόν που την προκάλεσε.

-Πιστεύεις πως οι ελληνικές ταινίες έχουν μια διαχρονικότητα;

Διαχρονικό είναι αυτό που δεν φθείρεται από τον χρόνο. Σίγουρα λοιπόν οι ταινίες αυτές για να έχουν μέχρι σήμερα μεγάλη τηλεθέαση και φανατικό κοινό όλων των ηλικιών, έχουν αποδείξει πως κάθε τι που γίνεται με συνέπεια και είναι συγκεκριμένο, χωρίς να κάνει εκπτώσεις είναι αυτό που μένει σαν φάρος μέσα στον ωκεανό να μάς δείχνει το παρελθόν, την ιστορία μας και την πορεία μας στο μέλλον.

Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου σού αρέσει να βλέπεις την αναβίωσή τους επί σκηνής;

Ως νέα ηθοποιός είμαι πάντα θετική στο να βλέπω οτιδήποτε αφορά την τέχνη και να κρίνω εκ του αποτελέσματος. Μού αρέσει να βλέπω όχι μόνο νέα ανατρεπτικά έργα αλλά και έργα κλασικού ρεπερτορίου. Έτσι, λοιπόν, με χαροποιεί ιδιαιτέρως μια έντιμη προσπάθεια που γίνεται με αγάπη και διάθεση να προσφέρουμε στιγμές χαράς και εμπνευσμένης δημιουργίας στον κόσμο.

–Ως εγγονή του αείμνηστου Ρωμύλου Καρατζόπουλου, ιδιοκτήτη της εταιρείας παραγωγής ταινιών «Ι. Καρατζόπουλος», με σημαντικό οπλοστάσιο ταινιών και επιτυχιών στο ενεργητικό του, ποιο είναι το δώρο που δεν πρόλαβες να του χαρίσεις;

-Δεν πρόλαβα να του δώσω ένα γλυκό φιλί μετά την πρώτη μου πρεμιέρα.

-Δημιουργούνται αληθινές φιλίες στο θέατρο και αν «ναι», πώς αντέχουν στο χρόνο στην εποχή μας;

Στο θέατρο όταν δουλεύουμε μαζί για ένα κοινό στόχο γινόμαστε «ψυχικά αδέρφια» όλοι και όταν τελειώσει η παράσταση τις φιλίες που μένουν τις δείχνει ο χρόνος.

-Άλλαξε ο τρόπος που σε αντιμετωπίζουν άνθρωποι του περιβάλλοντός σου -συγγενείς, φίλοι και γνωστοί με την ανέλιξή σου;

-Αφ´ ενός μεν δεν αισθάνομαι ότι έχω φτάσει εκεί που θέλω αφ´ ετέρου δε όταν θα φτάσω δε θα αλλάξει τίποτα για μένα ως προς την ανθρώπινη συμπεριφορά, όποτε θέλω να πιστεύω ότι αυτό θα είναι ο καθρέφτης ώστε οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι να είναι μαζί μου αληθινοί.

-Έχει μία νέα ηθοποιός τα θεατρικά πρότυπα, συνειδητά ή ασυνείδητα και πώς μπορεί ενδεχομένως ν’ αφομοιώσει τις επιρροές της από αυτά για να δημιουργήσει μία προσωπική θεατρική persona εμφανώς αναγνωρίσιμη;

-Τα πρότυπα για ένα νέο καλλιτέχνη είναι στο ξεκίνημα του ο λόγος έμπνευσης. Στην πορεία όμως οφείλει να γκρεμίσει τον τοίχο και να ξεγυμνώσει τη δίκη του προσωπικότητα, αντίληψη και αισθητική.

-Ποια πορεία ονειρεύεσαι επαγγελματικά και ποια σε προσωπικό επίπεδο; Συγκλίνουν πουθενά;

-Οι ισορροπίες ανάμεσα σε δουλειά-οικογένεια, πνευματικός-υλικός κόσμος, ποιοτικό και εμπορικό θέατρο είναι δύσκολο να οριοθετηθούν στην ηλικία που βρίσκομαι. Αισθάνομαι ότι έχω πολλά να μάθω για τον εαυτό μου και για τον κόσμο γύρω μου. Θέλω να απολαμβάνω το παρόν και την κάθε στιγμή που ζω … έτσι απλά.

-Κλείνοντας τη συνέντευξή μας τί θα ήθελες να συμβεί στη ζωή σου ώστε να στην αναστρέψει μαγικά;

-Θα ήθελα να προκύψει η καρμική σχέση που θα με κάνει να νιώσω από την πρώτη στιγμή ότι είναι απύθμενη και δεν έχει ημερομηνία λήξης.