Ο Νίκος Κυριακόπουλος επιμένει να ζωγραφίζει την τάξη των πραγμάτων, όπως εκείνος την εννοεί και την αντιλαμβάνεται χωρίς φτιασίδια και καλλωπισμούς. Η ζωγραφική του απευθύνεται σε όλους εκείνους, που αναζητούν την αλήθεια της ζωής, της φύσης, της ανθρώπινης παρουσίας, που δεν επαναπαύονται στην άνεση της «ευκολίας», αλλά μετουσιώνουν την Τέχνη σε συναίσθημα και τρόπο σκέψης.
Γράφει η Ζέτα Τζιώτη
Η αλήθεια, που διατυπώνεται στο έργο του, δεν αφήνει περιθώρια για επιδερμικές κρίσεις, αντιθέτως σε μια εποχή όπου η κοινωνία του θεάματος τείνει να ισοπεδώσει την έννοια της Τέχνης το έργο του Νίκου Κυριακόπουλου επανεξετάζει τη λεγόμενη εικαστική «ελευθερία» στο όνομα της οποίας συχνά το κοινό και οι δημιουργοί «θυσιάζουν» την ίδια τη ζωγραφική.
Χωρίς αμφιβολία, ο Νίκος Κυριακόπουλος δεν δημιουργεί απλώς μερικούς ακόμα πίνακες προς τέρψη του φιλότεχνου κοινού. Αντιθέτως, ζωγραφίζει με αφοπλιστική ειλικρίνεια τον κόσμο γύρω του, υπενθυμίζοντας ποιες είναι οι παντοτινές αξίες της ζωγραφικής, σεβόμενος την ακρίβεια του σχήματος και του χρωματικού τόνου.
Υπερασπίζεται τις ζωγραφικές αξίες σε μια εποχή όπου στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης και της πολυσυλλεκτικότητας όλα δύνανται να θεωρηθούν Τέχνη και μας υπενθυμίζει τη θέση του Ζαν Κλερ ότι «ελλείψει δημιουργίας αποθεώθηκε η δημιουργικότητα».
Αντικρίζοντας κανείς τα έργα του σε μια εποχή που η μαζική κουλτούρα προσφέρει εύπεπτα πολιτιστικά προϊόντα για κατανάλωση, ο ίδιος ο θεατής αναλογίζεται και τη δική του ατομική ευθύνη για το κοινό πολιτιστικό γίγνεσθαι της κοινωνίας μας.
Δίχως να είναι καταγγελτικό, το έργο του Κυριακόπουλου, συνδεδεμένο με τον ρυθμό της ζωής, μας υπενθυμίζει την αιωνίως μεταβαλλόμενη, πλην σταθερή, «αναρχική» τάξη του κόσμου και μας βγάζει από την αταραξία του πνεύματος.
Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα επιμένει να ζωγραφίζει εκ του φυσικού. Μια πρακτική, που για πολλούς θεωρείται παρωχημένη, αλλά εκείνον τον συγκινεί, καθώς τον φέρνει αντιμέτωπο με το θέαμα της ίδιας της ζωής. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι σε αυτή τη διαδικασία, όλα τα στοιχεία που τον κινητοποιούν οργανώνονται με λογική και ακρίβεια προκειμένου να μετουσιωθούν σε Τέχνη.
Είναι η ίδια η επιθυμία του ανθρώπου να δει και να βιώσει τα πράγματα, μια βαθιά ερωτική σχέση με τη φύση και τους ανθρώπους, τρυφερή και βίαιη ταυτόχρονα, που κάνουν τον Κυριακόπουλο να συνεχίζει να δημιουργεί στην Ελλάδα της κρίσης, παρά τις αντίξοες συνθήκες για τους καλλιτέχνες και τις αλλαγές των ισορροπιών στον κόσμο της Τέχνης.
Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα επιμένει να ζωγραφίζει εκ του φυσικού
Η τρέχουσα έκθεσή του στην Evripides Art Gallery, που συνεχίζεται μέχρι την 1η Δεκεμβρίου, αποτυπώνει την έντονη επιθυμία του να αποδείξει ότι η ζωγραφική είναι εδώ, είναι παρούσα και δίνει τον παλμό στο εικαστικό «γίγνεσθαι».
Στην πέμπτη κατά σειρά προσωπική του έκθεση ζωγραφικής, ο Κυριακόπουλος, παρουσιάζει τις σελίδες ενός προσωπικού ημερολογίου, γεμάτο εικόνες ανθρώπων και τοπίων, που ακόμα κι αν σκόρπισαν στον χρόνο δεν σβήστηκαν από τη μνήμη.
Επιμένει να ζωγραφίζει ανθρώπους και τοπία. Ανθρώπους, που η ζωή του μπλέκεται με τη δική τους, τοπία που καταφεύγει για να συναντήσει την ερημιά. Μοιράζεται με τον θεατή εμπειρίες ζωής όπως άλλοι θα έγραφαν σε ένα παγκάκι ή θα σκάλιζαν τα αρχικά ενός έρωτα σ’ ένα δέντρο ή σ’ ένα μάρμαρο.
«Είναι χνάρια στην προσπάθεια προέκτασης της ζωής, μέσω των άλλων, και ένα χνάρι είναι πάντα ερωτικό», επισημαίνει και παραδέχεται με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι ζωγραφίζει γυναίκες γιατί τον συγκλονίζουν και δεν του επιτρέπουν να είναι ψύχραιμος.
Οι γυναίκες του Κυριακόπουλου κοιτούν κατάματα τον θεατή χωρίς περιστροφές. Επιζητούν τον θαυμασμό του βλέμματος σπάζοντας τις κατά συνθήκη εικόνες και ξαφνιάζουν με την ειλικρίνεια και την ευθύτητά τους, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο δημιουργός τους.
Η ζωγραφική του συχνά γίνεται υπαινικτική, τα τοπία του είναι γεμάτα από ήχους και αντικείμενα, που προδίδουν την ανθρώπινη παρουσία, αλλά χωρίς να διακρίνουμε πάντα τους πρωταγωνιστές. Δημιουργείται μία αίσθηση προσμονής, ενώ ταυτόχρονα όλα παραπέμπουν σε έναν αόρατο μάρτυρα, που καταγράφει εικόνες και καταστάσεις, απολαμβάνοντας την ασφάλεια της απόστασης και της ανωνυμίας.
Ευθύς και ειλικρινής, αυθεντικός και χειμαρρώδης, ο Νίκος Κυριακόπουλος, μας καλεί να μοιραστούμε εμπειρίες, που γυρίζουν τον χρόνο πίσω, σε ξέγνοιαστα καλοκαίρια και πρόσωπα που αντιστάθηκαν στη λήθη και τον χρόνο.
Να αναζητήσουμε στους πίνακές του την αυθεντικότητα της ζωγραφικής πράξης μέσα από τη ματιά ενός ανατρεπτικού καλλιτέχνη, γεμάτου πάθος και ένταση για την Τέχνη. Ενός δημιουργού που εμπνέεται από την ίδια τη ζωή και τους ανθρώπους της, αναζητώντας την αλήθεια πίσω από την εικόνα και επιζητώντας την ουσία ακόμα και στα πιο μικρά και ασήμαντα φαινομενικά πράγματα. Οι «μικρές στιγμές» παίρνουν το δικό τους χρώμα και τη δική τους τονικότητα στα έργα του Κυριακόπουλου, μετουσιώνοντας τη ζωγραφική σε σύστημα αξιών και ιδεών, πολύ κοντά στην αλήθεια της ίδιας της ζωής και κόντρα στη βιομηχανία του θεάματος και της εμπορευματοποίησης.
Info έκθεσης
ΝΙΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: ΕΩΣ 1η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΕVRIPIDES ART GALLERY (Αίθουσα ισογείου)
Σκουφά και Ηρακλείτου, Αθήνα, 106 73.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα axianews στο φύλλο της 24/11/2018
