Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Συναντήσαμε την Ελένη-Ελιώνα Ντούκνη στο ατελιέ της κάτω από την Ακρόπολη. Περιοχή εξαιρετική, με ενέργεια μαγική, που κάθε καλλιτέχνης θα επιθυμούσε να δουλεύει. Ο χώρος που δημιουργεί η εικαστικός είχε μια πολύ θετική αύρα και άπλετο φως, που έδιναν μια ξεχωριστή ομορφιά στα έργα της. Η Ελιώνα, με ειλικρίνεια αλλά και με συναισθηματισμό και με την μυστηριακή χροιά της φωνής της, απάντησε στις ερωτήσεις μας.
– Ελιώνα, τι σημαίνει για σένα η ζωγραφική; Με αυτόν τον τρόπο έκφρασης εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου;
Η ζωγραφική είναι… ζωή, πνοή, θεραπεία. Άρχισα να ζωγραφίζω σε σχετικά σε μεγάλη ηλικία και όπως ήταν φυσικό, άλλαξαν τα πάντα στην ζωή μου. Η ζωγραφική για μένα είναι “η χαμένη παιδική μου χαρά”. Ίσως κάποιοι μπορούν να ταυτιστούν μαζί μου και να αντιληφθούν αυτό που αισθάνομαι. Με την ζωγραφική εξωτερικεύεις συναισθήματα, θεραπεύεις συναισθήματα και νιώθεις χαρούμενος γιατί δημιουργείς συναισθήματα. Οι άνθρωποι, στο σύνολο μας, δυσκολευόμαστε να εξωτερικεύσουμε αυτά που νιώθουμε. Οι καλλιτέχνες όμως, δεν μπορούμε να το διαπραγματευτούμε αυτό. Το συναίσθημα πρέπει να βγει από μέσα μας,πρέπει να γίνει εικόνα, αλλιώς θα μας πνίξει. Δεν ξέρω αν με νοιώθεις, αλλά είναι βασική μου ανάγκη να ανοίξω συνομιλία με τον ίδιο μου τον εαυτό, να αποτυπώνω τις σκέψεις μου, τους προβληματισμούς μου, τα «θέλω» μου, να τα βλέπω να παίρνουν μορφή και να γίνονται εικόνες και να ολοκληρώνεται αυτή η συνομιλία με την επαφή του κόσμου με τα έργα μου.
– Ποια η θεματολογία των έργων σου και ποιες τεχνοτροπίες χρησιμοποιείς;
Ασχολούμαι με το αστικό τοπίο, τις πόλεις του κόσμου και σε ότι συμβαίνει σε αυτές. Είμαι επηρεασμένη από τα ψηλά κτίρια, τις πολυκατοικίες και τα αυστηρά παράθυρα, που εμείς, οι άνθρωποι είμαστε έγκλειστοι σ’ αυτά. Δεν αποτυπώνω ρεαλιστικά ή φωτογραφικά τις πόλεις, άλλωστε δεν είναι αυτός ο στόχος μου. Με ενδιαφέρει ο τρόπος που κινούνται οι άνθρωποι μέσα σε αυτές, τι νιώθουμε «κλεισμένοι στα κουτάκια μας».
Με ενδιαφέρει να αναζητήσω και να ερευνήσω το πως κλειδωμένοι πίσω από αυτά τα παράθυρα και μέσα σε αυτό το χάος, μπορεί να γεννηθεί ο ρομαντισμός και ο πραγματικός έρωτας. Η τεχνική μου είναι μικτή με ακρυλικά και δουλεύω σε καμβά αλλά και σε ξύλο!
– Ποιους ζωγράφους θαυμάζεις και από ποιους έχεις επηρεαστεί;
Ταυτίζομαι σε πολλά σημεία με τη Frida Kahlo, κυρίως με την προσωπικότητά της και θαυμάζω απεριόριστα τον Amedeo Modigliani, τον Van Gogh και τον Wassily Kandinsky, τους εξπρεσιονιστές αυτούς, που απελευθερώθηκαν από οποιαδήποτε γήινη δέσμευση και αναζήτησαν την ψύχη τους για να έρθουν σε επαφή μαζί της. Εκτιμώ τους καλλιτέχνες που δεν διαχώρισαν την ζωή τους από την ζωγραφική,την έκαναν ένα και την έριξαν στον καμβά τους.
Η Φρίντα για παράδειγμα, με εμπνέει από τον τσαμπουκά της για ζωή. Μου δίνει δύναμη. Έχω επηρεαστεί και εμπνευστεί από την γυναίκα αυτή όχι τόσο ζωγραφικά ή τεχνικά αλλά συναισθηματικά. Το πάθος της, η επαναστατικότητα της, η ελευθερία της, η αυθεντική γυναικεία της φύση, για μένα είναι πηγή έμπνευσης.
– Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τις εκθέσεις που έχεις συμμετάσχει και έχεις ξεχωρίσει ως σήμερα;
Τoνα εκτίθεσαι μπροστά στο κοινό, θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια της τέχνης. Ο κόσμος μπορεί να συνδεθεί μαζί και να κοιτάξει βαθιά μέσα σου… Έχω πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσει που κάθε μία είναι μία ξεχωριστή εμπειρία, με αποκορύφωμα, την τελευταία όπου συμμετείχα στην Art Athina, τον Μάιο του 2016. Οι ομαδικές συμμετοχές μου είναι σε Αθήνα, Βυρηττό και Μύκονο.
Στην Αθήνα, συνεργάζομαι με την «SG Art Gallery» την Gallery του ξενοδοχείου Saint George Lycabettus, όπου το 2014,είχα την τιμή να συμμετάσχω στην ομαδική έκθεση «Memories», με μεγάλους και καταξιωμένους καλλιτέχνες. Στην Βυρηττό επίσης, το 2011 συμμετείχα σε ομαδική έκθεση με νέους καλλιτέχνες από όλα τα μέρη του κόσμου. Είναι γοητευτικό να συναντάς ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα και ερεθίσματα και να ανταλλάσσεις απόψεις μαζί τους.
Ξεχωρίζω επίσης, κάποιες συμμέτοχες μου σε διάφορες γκαλερί της Μυκόνου, όπου το κοινό είναι από διάφορα μήκη και πλάτη του κόσμου και είναι ενδιαφέρον να ακούς τις απόψεις τους για τα έργα σου. Και φυσικά, επειδή η πνοή μου είναι η ζωγραφική, δουλεύω και προετοιμάζομαι όσο το δυνατό πιο συστηματικά και επαγγελματικά για την ατομική μου έκθεση, που πολύ σύντομα θα είναι έτοιμη.
– Ποια θεματολογία δουλεύεις για την ατομική έκθεση που ετοιμάζεις;
Ανοίγοντας μια καινούρια εικαστική ενότητα,στην ουσία, έχω μπει σε μια εξελικτική διαδικασία του αστικού τοπίου. Ανακαλύπτοντας καινούρια υλικά, ξεφεύγοντας για λίγο από τον καμβά,αναζήτησα πιο μεστά, χειροπιαστά, φυσικά και οικεία υλικά,που κάνουν την σύνθεση πιο ξεκάθαρη. Στην νέα μου δουλειά, οι πόλεις παίρνουν άλλη μορφή. Γίνονται πιο απλοϊκές τεχνικά μεν, αλλά συνεχίζεται η γεωμετρική τους αυστηρότητα. Και φυσικά η ανθρώπινη παρουσία με έντονη εσωτερικότητα, εξακολουθεί να περιστρέφεται μέσα στις μεγαλουπόλεις.
