Συνέντευξη στη Vasia Bresta

Σημαντικό κομμάτι χαρακτήρα και παιδείας η χειραψία στις μέρες μας. Όπως επιβεβαιώνουν πάρα πολλοί ψυχολόγοι, ο τρόπος χειραψίας και στάσης του σώματος δηλώνει την διάθεση του ατόμου.

Πολλές φορές πρόκειται και για μια στοιχειώδη ευγένεια… Θα μου πεις, αν δεν “τον πάω” τον άλλον… να τον χαιρετήσω;

Θα σου απαντήσω και εγώ, ότι αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό και στην κρίση του καθένα. Εγώ βέβαια ακόμα και τον εχθρό μου, θα χαιρέταγα, έτσι για να του μπω στο μάτι. Ανωτερότητα φίλε μου! Χειραψία λοιπόν, υποκειμενική – αντικειμενική, για λίγους ή πολλούς!

Η Κατερίνα Σιγάλα, έχει μία παραπάνω εμπειρία πάνω σε αυτό για να μας πει ελεύθερα την άποψή της.

– “Handshake”, λοιπόν… “Χειραψία” μία ταινία προφητική θα έλεγα που δημιουργήθηκε λίγο πριν τον κορωνoιό, τυχαίο;

-Τη “Χειραψία ” ήθελα χρόνια να την κάνω ταινία, απλά μάλλον έγινε την κατάλληλη στιγμή. Αφού φαντάσου ότι βλέπανε και άγνωστοι από τα social υλικό από τα γυρίσματα και μου στέλνανε μηνύματα. Αφού δεν έφαγα πρόστιμο για την ταινία, μια χαρά είμαστε!

-Τι πραγματεύεται η ταινία σου και πως την εμπνεύστηκες;

-Δεν μ’αρέσουν οι ψυχρές χειραψίες κι επειδή από μία χειραψία καταλαβαίνεις πάρα πολλά, ήθελα να δώσω έμφαση εκεί … στην αποξένωση του ανθρώπου.

Το “Handshake” κάνει τον κύκλο θανάτου-ζωής. Πρέπει να παρατηρήσεις τις “μηχανές” σε κάθε σκηνή, που έχουν πάρει τη θέση του ανθρώπου, δυστυχώς. Αλλά δίνω με ελπίδα, ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που μιλούν με τα μάτια, με την ψυχή και βοηθούν και υπόλοιπους. Η έμπνευση μου λοιπόν, προήρθε απόμία τελείως απρόσωπη χειραψία.

Ήταν μεγάλη μου χαρά και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν. Ο σύλλογος “Unesco Πειραιώς και Νήσων” και ο International Action Art με στήριξαν και πίστεψαν στις ιδέες μου από την αρχή και πλέον για εμένα είναι το σπίτι μου

-Έχω δει την ταινία και ειλικρινά με άγγιξε. Πώς νιώθεις που το “Handshake” έχει προκριθεί σε όλον τον κόσμο; (Los Angeles, Νέα Υόρκη, Ιταλία, Λατινική Αμερική, κτλ)

-Ευγνωμοσύνη!Τουλάχιστον άξιζε τον κόπο το τρέξιμο!

-Σε βοήθησε το ελληνικό κράτος; Θεωρείς ότι σε γενικές γραμμές βοηθάει τους νέους Έλληνες καλλιτέχνες;

-Δεν μου έχει δώσει το ελληνικό κράτος ούτε ένα ευρώ! Η ταινία μου στηρίζεται καθαρά στους χορηγούς μου και στους ανθρώπους που με πίστεψαν.

Δε ξέρω αν έχει βοηθήσει άλλους καλλιτέχνες, πάντως δεν είναι τυχαίο που λένε ότι “Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της”. Έχω πολλούς φίλους που ήταν Ελλάδα, δεν έκαναν τίποτα και πήγαν εξωτερικό και κάνουν καταπληκτική καριέρα γιατί τους αξίζει.

Βασικά θεωρώ ότι εδώ δεν υπάρχει αξιοκρατία και όχι μόνο στον καλλιτεχνικό χώρο. Τη δουλειά θα την πάρει ο μπατζανάκης, του μπατζανάκη και τις περισσότερες φορές χωρίς καν να έχει τα σωστά κριτήρια.

Αλλά να σου πω και κάτι, μου άρεσε που το έτρεξα μόνη μου, γιατί έτσι ζεις το ταξίδι και η χαρά της πρόκρισης είναι δεκαπλάσια! Άλλωστε τι ομορφιά θα είχε αν όλα ήταν εύκολα;

-Θαυμάζω το πόσο δραστήρια είσαι και το πόσο πολύ “το παλεύεις” μόνη σου. Είναι πολύ δύσκολο. Από που αντλείς δυνάμεις;

-Από τους ανθρώπους μου! Και η αποτυχία μου δίνει δύναμη βέβαια, με πεισμώνει!

Γενικά δε μ’αρέσουν οι ψυχρές χειραψίες κι επειδή από μία χειραψία καταλαβαίνεις πάρα πολλά, ήθελα να δώσω έμφαση εκεί.. στην αποξένωση του ανθρώπου. Το “Handshake” κάνει τον κύκλο θανάτου-ζωής

-Πρόσφατα βραβεύτηκες για συγγραφή και σκηνοθεσία από την Unesco και μετά από λίγο καιρό σου πρόσφεραν τη διοίκηση του κινηματογράφου. Πώς νιώθεις;

-Ήταν μεγάλη μου χαρά και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν. Ο σύλλογος “Unesco Πειραιώς και Νήσων” και ο International Action Art με στήριξαν και πίστεψαν στις ιδέες μου από την αρχή και πλέον για εμένα είναι το σπίτι μου.

-Εργάζεσαι παράλληλα και κάπου αλλού;

– Εργάζομαι στο allou fun park, στο House Of Fear. Δουλεύουμε ηθοποιοί που τρομάζουμε τον κόσμο. Είναι η αγάπη μου το θρίλερ και εκεί το βιώνουμε αρκετά!

-Τι προτιμάς περισσότερο; Να παίζεις, να σκηνοθετείς ή να γράφεις;

-Μου έχουν ξανακάνει παρόμοια ερώτηση. Όταν γράφεις, δημιουργείς ένα δικό σου κόσμο! Οπότε προτιμώ να σκηνοθετώ και να παίζω στον κόσμο που δημιούργησα.

Ο Οδυσσέας Ελύτης (αγαπημένος μου), έλεγε τα τρία Τ της επιτυχίας είναι η Τόλμη, το Ταλέντο και η Τύχη!

-Τι θα συμβούλευες έναν νέο καλλιτέχνη;

-Να έχει γερό στομάχι και να μην περιμένει να του ανοίξουν οι πόρτες διάπλατα. Να παλεύει κάθε μα κάθε μέρα για το όνειρο του! Και να ευχαριστηθεί αυτό το μαγικό ταξίδι της τέχνης όσες αντίξοες συνθήκες και αν συναντήσει!

-Ετοιμάζεις και μία καινούρια ταινία μικρού μήκους “The hero is not only Suoerman”. Τι διαπραγματεύεται και τι σε ενέπνευσε να την κάνεις;

-Διαπραγματεύεται τον παιδικό καρκίνο και αυτούς τους μικρούς μας ήρωες! Η έμπνευση μου είναι ένας αγαπημένος μου μικρός ήρωας που μου έμαθε τι είναι πραγματικά η ζωή και πόση δύναμη κρύβει μία παιδική ψυχούλα. Για αυτό να μη στεναχωριόμαστε για τίποτα..

Μπήκα στο “Ελπίδα” και είδα τόσα μικρά παιδάκια με ένα τεράστιο χαμόγελο και λέω “Κοίτα εδώ ΖΩΗ κι εμείς σκάμε για ανούσια θέματα”. Αυτό!