Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Η Λιζέτα Βασιλειάδη παρουσιάζει αυτές τις μέρες τη νέα της δουλειά στην Γκαλερί Αργώ στην Αθήνα με τίτλο «Απόδραση». Την έκθεση επιμελήθηκε η ιδιοκτήτρια και διευθύντρια της γκαλερί, Αλέξια Κ. Σερέζη. Η Θεσσαλονικιά εικαστικός σπούδασε παράλληλα Αρχιτεκτονική και Καλές Τέχνες στη Ρώμη, και εν συνεχεία αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη ζωγραφική. Έχει μαθητεύσει στην Ιταλία και την Ελλάδα κοντά σε δασκάλους Ιταλούς, Ρώσους και Έλληνες, για να αποκτήσει μετά από μεγάλη σπουδή στο αντικείμενο το δικό της atelier.
Στην 16η ατομική της έκθεση παρουσιάζει έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων που ξετυλίγουν τον θεατρικό, αινιγματικό εικαστικό της σύμπαν. Ζωγραφική βιωματική με πρωταγωνιστή το ανθρώπινο στοιχείο που προσπαθεί να ενδοσκοπιθεί, να εξηγήσει τον ψυχισμό του και να λυτρωθεί από τους φόβους του.
Οι υπερβατικές φιγούρες αιωρούνται στο χρώμα και συμπαρασύρουν τον θεατή στο μυστήριο. Σκηνές που ξεπετιόνται από την φαντασία, αφήνουν μια αίσθηση μοναχικότητας και σιγής.
Αναφορικά με τη δουλειά της Λιζέτας Βασιλειάδη , η ιστορικός τέχνης Ευριδίκη Trichon – Μιλσανή, υπογραμμίζει στον κατάλογο μεταξύ άλλων: «[…] Μπαίνουμε στους δαιδάλους του πίνακα της Βασιλειάδη και περιφερόμαστε ανάμεσα στα θραύσματα ενός ανήσυχου υποσυνείδητου. Μας συνεπαίρνει ο συμπαγής χαρακτήρας του, η συνέπεια του, οι συνειρμοί, οι γοητευτικές παγίδες του, οι εμφάσεις και τα σύμβολα που αντιστέκονται στην ανάλυση και που μας επιβάλλουν να τον προσεγγίσουμε αργά και διαισθητικά. Είναι ένα απρόσμενο και απόκρυφο θέατρο αυτός ο «άλλος» κόσμος, όπου ψαχουλευτά μα όλο και πιο σίγουρα κυριαρχεί και η ζωγράφος τον οραματίζεται και μας τον αποκαλύπτει συμφιλιωμένη με το άγνωστο. Για να εκτιμήσει κανείς αισθητικά και συναισθηματικά τις εικόνες αυτές, πρέπει να αφήσει τον εαυτό του να παρασυρθεί από το μαγνητισμό τους – απελευθερωτικό από κάθε πλευρά – και να ακολουθήσει την καλλιτέχνιδα στις παράτολμες ονειροπολήσεις της, μετέχοντας σε αυτό που μόνο τα μάτια των ποιητών μπορούν να δουν.[ …]»
-Λιζέτα, τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα;
-Θα σας παραπέμψω σε έναν στοίχο του Τ.Σ. Έλιοτ:
«Από ποιον και με τι μέσα σχεδιάστηκε αυτό το ξόρκι το ψιθυριστό που επιτρέπει πρόσβαση στα φαντάσματα του νου;»
Αυτά τα φαντάσματα του νου είναι η πηγή της ζωγραφικής μου. Δεν βγαίνει δυνατή, αυθεντική εικόνα ψάχνοντας την έμπνευση σε εξωτερικές εικόνες ή καταστάσεις. Πορεύεσαι με ό,τι κουβαλάς μέσα σου, με ό,τι καταγράφεται στο πέρασμα του χρόνου στον ψυχισμό σου. Και καμιά καταγραφή δεν γίνεται ή επανέρχεται αναίμακτα. Πρέπει να αναμετρηθείς με τα φαντάσματά σου, την Τέχνη σου, τα βιώματά σου, τις κυτταρικές καταγραφές. Με όλα αυτά που δεν βρίσκουν διέξοδο.
Ο καμβάς γίνεται πεδίο μάχης και αντιπαράθεσης, όλα τα χρώματα, τα σχήματα, οι μνήμες, παλεύουν να επικρατήσουν. Ψάχνω ένα κλειδί για να παραβιάσω τις άχραντες κρύπτες. Αν τα καταφέρω, κερδίζω μια μάχη. Και μετά πάω να κερδίσω την επόμενη.
-Όταν ακούς μουσική που σε ευχαριστεί ή διαβάζεις ένα ποίημα που σε εκφράζει, … αυτά αποτελούν πηγή έμπνευσης για σένα;
-Η μουσική και η ποίηση! Τα πανίσχυρα μέσα για να μας βγάλουν έξω από το «Εγώ» μας. Δεν εμπνέομαι άμεσα, αλλά ακούγοντας μουσική ή διαβάζοντας ποίηση, γίνεται μια διεργασία μέσα μου που με ωθεί να κάνω βήματα σε καινούριες διαδρομές. Στη μουσική και στη ζωγραφική σκέφτεσαι χωρίς λέξεις.
Τι ακούω; Όπερες. Με τη Μαρία Κάλλας μόνο! Η όπερα δεν με τρελαίνει, η Κάλλας όμως με συγκλονίζει. Η φωνή της έχει κάτι που φαίνεται να έρχεται από άλλη διάσταση, άλλο κόσμο. Ακούω Μπαχ. Μοναδικός. Από σύγχρονη μουσική ακούω Βασίλη Παπακωσταντίνου και Πρωτοψάλτη. Να προσθέσω πως την ώρα που ζωγραφίζω αποφεύγω να ακούω μουσική. Εκείνη την ώρα, χρειάζομαι την γόνιμη σιωπή. Η μουσική με παρασύρει σε άλλα μονοπάτια από αυτά που ψάχνω.
Ας έρθουμε στην ποίηση. Καβάφης. Λατρεμένος. Κατερίνα Γώγου. Ποίηση γραμμένη με αίμα. Ελύτης. Καββαδίας. Και πολλοί άλλοι, δεν θα τελειώναμε ποτέ.
-Οι φιγούρες σου θεατρικές. Σου αρέσει το θέατρο;
-Η ζωή μας ένα θέατρο του παράλογου! Ίσως να είχα οδηγηθεί σε αυτά τα μονοπάτια τα θεατρικά, αλλά η ζωή προγραμματίζει ερήμην μας.
Ναι, οι άνθρωποι στους πίνακές μου είναι καθαρά θεατρικοί!
Το θέατρο υπήρχε και υπάρχει πάντα στην οικογένειά μου. Η κόρη μου, Δελίνα Βασιλειάδη είναι θεατρική συγγραφέας. Και ο πατέρας μου, πολλά χρόνια πριν, ήταν κριτικός θεάτρου.
Οι θεατρικές μου φιγούρες λοιπόν, ζουν και κινούνται με δική τους μυστική αρμονία. Είναι πλασμένοι από τις ιστορίες πολλών ανθρώπων. Υποκύπτω στον πειρασμό να παραθέσω πάλι στίχους. Του Ελύτη αυτή τη φορά.
«Ατραπούς πήρα και πάλι εμπρός τους βγήκα.
Κρέοντες κι Αντιγόνες, Ηλέκτρες και Αίγισθοι
καθείς με ένα φεγγάρι στρογγυλό στο χέρι,
τη δική του νύχτα.
Ζούνε ακόμη, ζούνε, οδεύουν και ολοφύρονται».
-Τι μας παρουσιάζεις αυτές τις μέρες στην Γκαλερί Αργώ;
-Στην Γκαλερί Αργώ παρουσιάζω μια έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Απόδραση». Έργα μικτής τεχνικής, κεντρικός άξονας οι άνθρωποι. Οι θεατρικές φιγούρες!
-Γιατί «Απόδραση»;
-Διότι η τέχνη είναι μια μορφή απόδρασης.
-Ποια τεχνική σε εκφράζει περισσότερο; Σου αρέσει να πειραματίζεσαι;
-Μου αρέσει να πειραματίζομαι. Η πορεία μου στην ζωγραφική είναι ένα συνεχές πείραμα. Χρησιμοποιώ μικτές τεχνικές. Τα χρώματα που δουλεύω είναι κυρίως λαδιού, αλλά και πολύ λίγα ακρυλικά. Πάντα τα αναμιγνύω με πολλών ειδών βερνίκια για να αποκτήσουν οι αποχρώσεις ένταση και να έχω το αποτέλεσμα που θέλω.
τα φαντάσματα του νου είναι η πηγή της ζωγραφικής μου
-Χρησιμοποιείς καβαλέτο;
-Ναι, χρησιμοποιώ καβαλέτο. Αρχίζω με τον πίνακα σε οριζόντια θέση στο πάτωμα, μέχρι να βρουν τη θέση τους τα χρώματα, και αργότερα τον τοποθετώ στο καβαλέτο και συνεχίζω. Έχω τρία καβαλέτα. Τα χρειάζομαι γιατί κάνω πίνακες μεγάλου μεγέθους Έχω πίνακα πολύπτυχο με ύψος 2 μέτρα και 20 εκ. με περίπου 6 μέτρα και 30 εκ. μήκος. Στην Πινακοθήκη των Κυκλάδων παρουσίασα έργο 2 μέτρα και 20 εκ. ύψος με 3 μέτρα και 90 εκ. μήκος. Και στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης παρουσίασα πίνακα παρόμοιου μεγέθους. Αυτά θεωρούνται Εγκατάσταση.
-Ο σουρεαλιστικός σου κόσμος έχει οπωσδήποτε μια ποιητική εκδοχή. Θα μπορούσες να κατατάξεις τη δουλειά σου σε κάποιο ζωγραφικό ρεύμα;
-Στη δουλειά μου μεταλλάσσομαι και αυτοαναιρούμαι. Οπότε δεν μπορώ να κατατάξω τη δουλειά μου σε κάποιο ζωγραφικό ρεύμα. Σε πολλά έργα μου υπάρχει μια αρκετά έντονη πλευρά.
-Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που σε έχουν εμπνεύσει;
-Όσο και αν φαίνεται παράξενο ή αιρετικό, με έχουν εμπνεύσει ζωγράφοι όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Καραβάτζιο, ο Βερμέρ, ο Βίνσεντ βαν Γκόγκ. Μελέτησα τη δουλειά τους, τις πινελιές τους, τα σκίτσα τους με μεγάλο σεβασμό. Ήταν τεράστια μαθήματα για μένα.
-Πώς δηλαδή επιλέγεις τα χρώματα που συνθέτουν τον καμβά σου;
-Θα έλεγα πως αυτά με επιλέγουν. Κάνω τον συνδυασμό των χρωμάτων διαισθητικά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τα ίδια με καθοδηγούν. Και έχουν πάντα δίκιο.
-Αγαπημένη σου ρουτίνα;
-Έχω αρκετές αγαπημένες ρουτίνες. Μου αρέσει η ρουτίνα γενικά. Τα απρόοπτα δεν μου αρέσουν.
-Σε τι επίπεδο πιστεύεις ότι η τέχνη κάνει καλύτερη την ανθρώπινη ύπαρξη;
-Ας μιλήσουμε ειλικρινά. Η τέχνη δεν μπορεί να κάνει τίποτα απολύτως για τα δεινά του κόσμου, τη φρίκη και την αθλιότητα που υπάρχουν στην ανθρωπότητα. Όταν κάποιος αγωνίζεται για την επιβίωσή του ή την επιβίωση της οικογενείας του, δεν υπάρχει περιθώριο για καλλιτεχνικούς προβληματισμούς.
Γεννιέται τέχνη σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, είναι κραυγή απόγνωσης.
Σε πιο φυσιολογικές καταστάσεις έχει τη δύναμη να ωθήσει τον άνθρωπο, δρώντας απευθείας στον ψυχισμό του, να κάνει βήματα προς το καλύτερο, προς τον πολιτισμό, προς την ευαισθησία.
Όταν βλέπει κανείς μια καλή θεατρική παράσταση ή μια έκθεση ζωγραφικής, όταν διαβάζει ποίηση ή λογοτεχνία κάτι έχει αλλάξει μέσα του, έχει κάνει βήματα μπροστά.
Δείτε θέατρο, ζωγραφική, διαβάστε ποίηση, λογοτεχνία! Ούτε μια μέρα χωρίς τέχνη!
Μην ξεχνάμε πως οι προϊστορικοί άνθρωποι μέσα στην πρωτόγονη, γεμάτη δυσκολίες ζωή τους, ζωγράφιζαν στους τοίχους των σπηλαίων, και μάλιστα αριστουργήματα!
Αυτή είναι η μαγεία της τέχνης!
-Αν ζωγράφιζες την μοναξιά με μαύρο χρώμα;
-Το χρώμα εξαρτάται από τη μοναξιά. Αν είναι γόνιμη, δημιουργική ή απελπιστική! Και πάλι! «Το μαύρο είναι το χρώμα του φωτός και όχι του σκοταδιού», έλεγε ο Ματίς. Το κατασκότεινο σύμπαν εμπεριέχει φως που ταξιδεύει αόρατο, μέχρι να βρει τη γη μας και να την φωτίσει. Άρα το χρώμα της μοναξιάς μάλλον δεν είναι το μαύρο, παραμένει άγνωστο!!!
-Πώς βλέπεις την αγορά της Τέχνης στην Ελλάδα;
-Η αγορά της Τέχνης είναι συνάρτηση του βιοτικού επιπέδου ενός λαού σε συνάρτηση με την κουλτούρα του. Δεν έχω γνώμη πάνω στο θέμα.
-Πώς πιστεύεις ότι θα έπρεπε να συνεισφέρουν οι φορείς;
-Δεν έχω γνώμη για την Ελλάδα, αλλά μπορώ να σας πω τι γίνεται στη Γαλλία, αν δεν κάνω λάθος. Όταν κτίζεται κάτι, από τον προϋπολογισμό του κτιρίου, ένα μικρό ποσοστό πρέπει να δαπανηθεί για αγορά έργου τέχνης και να τοποθετηθεί στο κτίριο, είτε γλυπτό, είτε πίνακας στη είσοδο ή οτιδήποτε άλλο.
Who is who
Η Λιζέτα Βασιλειάδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αρχικά σπουδάζει Αρχιτεκτονική και Καλές Τέχνες παράλληλα στη Ρώμη, αλλά μετά στρέφεται και αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στη ζωγραφική. Ακολουθεί μια πολύχρονη μαθητεία στην Ιταλία και την Ελλάδα κοντά σε δασκάλους Ιταλούς, Ρώσους και Έλληνες, για να αποκτήσει έπειτα το δικό της atelier. Σήμερα ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
Η Λιζέτα Βασιλειάδη έχει εκθέσει πολλές φορές στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Βέλγιο, Νέα Υόρκη κα).
Έργα της βρίσκονται σε διάφορες ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές σε Ευρώπη και Αμερική.
Info Έκθεσης
Διάρκεια έκθεσης “Απόδραση”
Τρίτη 14 Μαΐου – 15 Ιουνίου 2024
Επισκέψεις
Τρίτη – Παρασκευή: 10:00-14:00 & 17:00-20:00
Σάββατο: 11:00-15:00
Γκαλερί Αργώ
Νεοφύτου Δούκα 5, 10674, Κολωνάκι
210 7249.333 FAX 210 7249.777
[email protected]
www.argo-gallery.gr
